ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΟΣΟΙ ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;;

Μια ερώτηση που φέρνει στο προσκήνιο την ανικανότητα των Ελληνικών κυβερνήσεων να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του Ελληνικού κράτους.

ΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΪΝΤΑΛ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΦΑΝΕΛΗΣ

Χρυσός. Το ευγενές μέταλλο που ανέκαθεν στην ιστορία αυτού του πλανήτη ήταν, είναι και θα είναι το αντίκρισμα του πλούτου του κάθε κράτους. Τα αποθέματα του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας είναι ουσιαστικά η περιουσία του Ελληνικού λαού, και φυλάσσεται ένα μέρος του στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Αμερική, Αγγλία, Γαλλία . Τον Φεβρουάριο του 1931 ο Gates McGarrah πρόεδρος της τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών BIS (Bank for International Settlements) της τράπεζας των κεντρικών τραπεζών είχε στείλει μια επιστολή στον κύριο H. C. F. Finlayson (σύμβουλο της Τράπεζας της Ελλάδας και πρώην οικονομικός ακόλουθο της Βρετανίας στο Βερολίνο) απευθύνοντας ερώτημα για το πού βρίσκεται ο ελληνικός χρυσός. Κάποιο μέρος του αποθεματικού χρυσού φαίνεται πως είχε χαθεί. «Τι απέγινε ο χρυσός της ΤτΕ, ένα μέρος του οποίου θεωρείται ότι έχει αφεθεί στο Παρίσι ή αλλού;» ήταν το ερώτημα του McGarrah προς τον Finlayson. Όπως σημειώνει στο βιβλίο του “ Tower of Basel” ο Adam LeBor, προφανώς ο McGarrah ως πρόεδρος της BIS, η οποία είχε δημιουργηθεί ένα χρόνο νωρίτερα το 1930 θα ήθελε να μάθει τι έγινε ο ελληνικός χρυσός που ήταν στο εξωτερικό προκειμένου να τον θέσει υπό τον έλεγχο της BIS. Όπως έγραφε ο McGarrah στην ίδια επιστολή, «η BIS θα παρείχε στην ΤτΕ καλύτερες υπηρεσίες για τον χρυσό από ότι αυτές που θα μπορούσε να προσφέρει η ίδια η ΤτΕ». Εάν η ΤτΕ είχε αποθέματα χρυσού στην Τράπεζα της Γαλλίας και ήθελε να αγοράσει ένα άλλο νόμισμα, θα έπρεπε πρώτα να ρευστοποιήσει τον χρυσό σε γαλλικά φράγκα και στη συνέχεια να τα μετατρέψει στο άλλο νόμισμα με όλες τις υπηρεσίες και τις προμήθειες που προβλέπονταν. Αντίθετα, εάν ο χρυσός ήταν υπό την ευθύνη της BIS τότε η ΤτΕ θα είχε την ευκαιρία να ρευστοποιήσει όσο χρυσό ήθελε, σε όποιο νόμισμα ήθελε, με σταθερή ισοτιμία συναλλάγματος, και χωρίς να χρεώνει προμήθεια. Με αυτή την επιστολή λοιπόν, έπεσε το ερώτημα, που βρίσκεται ο Ελληνικός χρυσός, σε πιες τράπεζες και σε ποια κράτη…….. Μέχρι τότε και βάσει του κανόνα του χρυσού του 1925 (Gold Standard Act of 1925) η στερλίνα διατηρούσε την αξία της σε μια συγκεκριμένη ισοτιμία. Μέχρι εκείνο το σημείο, ο κανόνας του χρυσού είχε διαφυλαχτεί με δάνεια από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα και την γαλλική κεντρική τράπεζα, με τα αποθεματικά του χρυσού της Βρετανίας να χρησιμοποιούνται ως «εγγύηση». Η εσφαλμενη όμως οικονομικη πολιτικη της Βρετανιας με την επαναφορα στην ισοτιμια της στερλινας στην προ του Α.Π.Π εποχη, και χωρις την υποτιμιση του νομισματος, και με μη αύξηση των επιτοκίων, οδήγησε στην αγορά χρυσού από όλον τον κόσμο, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά τα αποθέματα χρυσού του Βρετανικού κράτους και να αναγκασθούν να βάλουν χέρι στα αποθέματα άλλων κρατών. Π.Χ. της Ολλανδίας. Έτσι, τον Σεπτέμβριο η Βρετανία ανέστειλε το κανόνα του χρυσού με τον κανόνα του 1931 (Gold Standard Amendment Act of 1931). Μάλιστα ο υποδιευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας Ernest Harvey είχε αναφέρει σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Ramsay MacDonaldτ όταν ζητούσε επιτακτικά τη παύση πώλησης χρυσού από τα αποθεματικά και ότι ένα μέρος του χρυσού της Ολλανδίας, που φυλασσόταν προφανώς στο Λονδίνο είχε… εξαντληθεί. Η Ελλάδα διατηρούσε το χρυσό της στην ΤτΕ αλλά και στο εξωτερικό λίγο πριν την έναρξη του Β΄ΠΠ. Ο χρυσός που φυλασσόταν στην Αθήνα ήταν σε ουγγιές καθαρού καθ’ υπολογισμό βάρους 610.796 ή 17,4 τόνοι (άλλες πηγές ανεβάζουν την ποσότητα στους 42 τόνους!). Στο «Χρονικό της Τράπεζας της Ελλάδας», έκδοσης 1955 που επιμελήθηκε ο Ηλίας Βενέζης, αναφέρεται ότι όταν στις αρχές του 1941 έγινε αντιληπτό ότι η χώρα θα ερχόταν αντιμέτωπη και με την Γερμανία, βασιλιάς και κυβέρνηση κάλεσαν τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος να προβεί σε όλα τα προληπτικά μέτρα προκειμένου να μεταφέρει την έδρα της τραπέζης, αλλά κυριότερα τον χρυσό σε ασφαλές σημείο. Δεν ήταν όμως μόνο η κυβέρνηση. Αίτημα για τον ίδιο λόγο είχε υποβάλει και ο Βρετανός πρεσβευτής Sir Michael Palairet. Γιατί άραγε; Έτσι λοιπόν με πολεμικά πλοία τα αποθέματα χρυσού μεταφέρθηκαν αρχικά στην Κρήτη και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, στο εκεί υποκατάστημα της Αίγυπτου. Μετα ο χρυσός και με πολλές δυσκολίες από διάφορους παράγοντες της Αίγυπτου και άλλων συμφερόντων μεταφέρθηκε στο Κέιπ Τάουν, όπου έγινε όλος σε ράβδους χρυσού, και μετρά μετακινήθηκε στην Μεγάλη Βρετανία, όπου και χάνονται τα ίχνη του. Μετά το τέλος του πολέμου, όταν ζητήθηκε να επιστραφεί ο χρυσός στην Ελλάδα, οι Βρετανοί αρνήθηκαν να τον δώσουν με την δικαιολογία ότι χρησιμοποιήθηκε για τα έξοδα συντηρήσεις των Ελληνικών Δυνάμεων στην Μέση Ανατολή κατά την διάρκεια του πολέμου. Το γεγονός της παραμονής, ή μάλλον της κατακράτησης του Ελληνικού στη Βρετανία είχε επιβεβαιώσει και το 2011 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Δημήτρης Κουσελάς, απατώντας σε ερώτηση του τότε βουλευτή του ΛΑΟΣ Κώστα Αϊβαλιώτης. Απατώντας ο υφυπουργός Οικονομικών για την τοποθέτηση του Ελληνικού χρυσού, είχε αναφέρει ότι ένα μέρος βρίσκεται στην Βρετανία από την εποχή του Β΄ΠΠ. Άρα ο χρυσός δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα. Τυπικά η ποσότητα υπάρχει στα χαρτιά, υπολογίζεται ως απόθεμα χρυσού της ΤτΕ, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο χαρτιά. Ελληνικός χρυσός της ΤτΕ στην Βρετανία δεν υπάρχει και φυσικά ουδέποτε πρόκειται να επαναπατριστεί. Και ενώ όλοι καυχιόντουσαν ότι η Ελλάδα είναι η Μοναδική χώρα μαζί με την Γαλλία που γλύτωσαν το χρυσό τους από τα δόντια των Γερμανών, είναι και η μοναδική χώρα που δεν θα ξαναβρεί τον Χρυσό της. Με τον ίδιο τρόπο και ίδια δικαιολογία, οι Βρετανοί δάγκωσαν και ένα μέρος του Γαλλικού χρυσού μέχρι να έρθει πάλι κάτω από την κυριαρχία των Γάλλων. Συζήτηση έγινε πάλι το 2003, όταν η τότε κυβέρνησή του Σημίτη πούλησε 20 τόνους χρυσού, με το απόθεμα να πέφτει στους 127 τόνους. Έτσι, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ μεταξύ 1998 και 2003, η κεντρική τράπεζα μετέτρεψε σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών 81 τόνους χρυσού που αγόρασε με τη μορφή χρυσών νομισμάτων και πλακιδίων. Υποτίθεται ότι από αυτούς τους 81 τόνους προήλθαν οι 20 τόνοι που εκποιήθηκαν το 2003. Που βρίσκονται αυτά τα ομόλογα σήμερα; Από το 2003 ο χρυσός «επανεμφανίζεται» στο δεύτερο μνημόνιο της κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου τον Φεβρουάριο του 2012. Σύμφωνα με τους «κρυφούς» όρους του μνημονίου, η Ελλάδα σε περίπτωση που αποτύχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές ή πτωχεύσει, τότε τα διαθέσιμα σε χρυσό που υπάρχουν, είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό θα γίνουν άμεσα απαιτητά. Το παραπάνω είχε επιβεβαιώσει με δηλώσεις της το Φεβρουάριο του 2012 η Λούκα Κατσέλη η οποία είχε διατελέσει υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου. Είχε πει η Λ. Κατσέλη σε τηλεοπτική της συνέντευξη για τους όρους του 2ου μνημονίου: «Υπάρχει ειδική ρήτρα σε αυτό το μνημόνιο, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Σε περίπτωση μη πληρωμής οφειλών μπορεί να γίνει άμεσα κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και του Ελληνικού Δημοσίου και της ΤτΕ, δηλαδή του χρυσού που έχουμε στις διάφορες κεντρικές τράπεζες(…). Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που παραιτείται της ασυλίας της από κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων τόσο του Ελληνικού Δημοσίου όσο και της ΤτΕ». Το παραπάνω δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Ο «κρυφός» όρος είναι προφανής. Δεν μιλάμε για το αγγλικό δίκαιο, όπως είχε τονίσει η Λ. Κατσέλη, το οποίο υπήρχε και στο πρώτο, αλλά για ειδική ρήτρα η οποία και σε περίπτωση ρήξης Ελλάδας-δανειστών οδηγεί κατευθείαν στην κατάσχεση του ελληνικού χρυσού που βρίσκεται στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί είναι εάν προβλέπεται κατάσχεση και για το χρυσό στα θησαυροφυλάκια της ΤτΕ στην Ελλάδα και εάν ναι, με πιο τρόπο και ποια ισχύ οι δανειστές θα έρθουν και θα απαιτήσουν να πάρουν τον ελληνικό χρυσό. 

Τα αποθέματα του Ελληνικού χρυσού κυμαίνονται περίπου στους 115 τόνους, αξίας 4,74 δις ευρώ. Στις 31/12/2012 και σε ερώτηση της βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ε. Ζαρούλια, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ.Στουρνάρας είχε απαντήσει λέγοντας «στις 31.12.2012 τα αποθέματα φυσικού χρυσού ήταν 3.760 χιλιάδες ουγγιές, αξίας 4,74 δισ. ευρώ, από τα οποία το ήμισυ φυλάσσεται στην ΤτΕ και το υπόλοιπο φυλάσσεται στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ, στην Τράπεζα της Αγγλίας και στην Ελβετία». 

Σημειώνεται πως με την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ μεταφέρθηκε στην ΕΚΤ μέρος αυτού του χρυσού και συγκεκριμένα το 15% εκ των 1,178 δισ. (με βάση την κλείδα 2,88842%) που είναι η συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδας στο Ευρωσύστημα. Το ερώτημα είναι: Γιατί το Ελληνικό κράτος δεν απαιτεί την επιστροφή του Ελληνικού χρυσού στην χώρα μας, όπως κάνουν άλλες χώρες, π.Χ. η Γερμανία. Γιατί δεν υπάρχει σχέδιο επιστροφής αφού δεν υπάρχουν λόγοι να μένουν στο εξωτερικό, και γιατί δεν έχει γίνει επίσημος Έλεγχος για την καταγραφή του. Ο Χρυσός είναι ιδιοκτησία του Ελληνικού λαού. Και μόνο γι’ αυτό πρέπει να γίνει πλήρες έλεγχος και καταμέτρησή με μεγάλη διαφάνεια χωρίς να υπάρχουν ίχνη δολιότατος, και να ξεκαθαριστεί, που βρίσκεται, σε ποιες τράπεζες και τι έχουν δαγκώσει με το έτσι θέλω, όπως τα αγάλματα του Παρθενώνα οι Βρετανοί. 

Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του Ελληνικού λαού να μάθει και να ξέρει, τι συμβαίνει και ας κάνουν μια φορά και οι Ελληνικές κυβερνήσεις το σωστό και το δίκαιο και να πάψουν να είναι δουλοπρεπείς και άβουλοι…… Φτάνει πια…..

ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ PRO NEWS.