FAZ. ΠΥΡΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΙΧΜΕΣ

 

 

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Συνυπεύθυνοι οι δανειστές για την ανείπωτη καταστροφή;

Σε εκτενέστατο άρθρο η Γερμανική εφημερίδα αναφέρει: Πέραν των επίσημων θεσμών και κυρίως στο εξωτερικό, έχει ξεκινήσει ήδη η συζήτηση εάν οι πιστωτές της Ελλάδας και το πρόγραμμα λιτότητας τους φέρουν την κύρια ευθύνη για την καταστροφή, τις ανεπαρκείς δυνατότητες διάσωσης και την ελλιπή πρόληψη. Οι περικοπές στον τομέα της πολιτικής προστασίας ήταν μέρος του προγράμματος λιτότητας. Η Ελλάδα πέτυχε αποδυναμωμένη το στόχο των Ευρωπαίων έγραψε η Ιταλική Corriere della Sera. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μόνον κατά την τελευταία άνοιξη κόπηκαν 34 εκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα υπάρχουν όλο και λιγότεροι πυροσβέστες και όλο και λιγότεροι από αυτούς μπορούν να επιχειρήσουν. Έλληνες οικονομολόγοι και γνώστες της περιοχής διαψεύδουν. 'Όταν εκπονήθηκαν τα προγράμματα διάσωσης οι θεσμοί έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση βασικών υπηρεσιών, όπως την καταπολέμηση πυρκαγιών, διαθέτοντας επαρκή χρήματα, επισημαίνει οικονομολόγος από την Αθήνα που γνωρίζει τα των προγραμμάτων διάσωσης και ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. Οι δαπάνες για την καταπολέμηση πυρκαγιών είχαν κατά τα προηγούμενα χρόνια σταθερό μερίδιο επί του ΑΕΠ ενώ από το 2013 αυξήθηκαν.
Βέβαια αυτό είναι σχετικό διότι τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα απώλεσε το 1/4 του ΑΕΠ της, ενώ το ίδιο διάστημα μειώθηκαν και οι απολαβές των πυροσβεστών. Ανούσιο το να επιρρίπτονται οι ευθύνες αποκλειστικά στη λιτότητα αν αναλογιστεί κανείς τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007, υποστηρίζει και ο καθηγητής Γιώργος Μπήτρος (ομότιμος Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Παρότι δεν υπήρχε ακόμη λιτότητα, η πρόληψη ήταν και τότε ανεπαρκής. Η τότε κυβέρνηση είχε συγκεντρώσει εκατομμύρια δωρεών από Έλληνες του εξωτερικού, ωστόσο για την αξιοποίησή τους δεν λογοδότησε κανείς. 

Οι φυσικές καταστροφές συνιστούν δοκιμασία για τους πρωθυπουργούς, καθώς εξαιτίας τους μπορεί να αποτύχουν ή να ενισχυθούν. Παράδειγμα αυτού αποτελεί ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος το 2002 με γαλότσες στα νερά του πλημμυρισμένου Έλβα στη Σαξονία βάδισε προς νέα εκλογική νίκη. Αλλά και στην Ελλάδα οι φυσικές καταστροφές έχουν ήδη επηρεάσει εκλογικές αναμετρήσεις. Ο σεισμός της Αθήνας το 1999, κατά τον οποίο έχασαν τη ζωή τους 143 άνθρωποι, βοήθησε τον Κώστα Σημίτη να επανεκλεγεί το 2000 καθότι ο ψύχραιμος πρωθυπουργός έδωσε την εντύπωση ενός αξιόπιστου διαχειριστή κρίσεων. Ο διάδοχος του Σημίτη Κώστας Καραμανλής μόλις μετά βίας κατάφερε να επιβιώσει πολιτικά των πυρκαγιών του 2007, ωστόσο οι μεγάλες πυρκαγιές που ξέσπασαν δυο χρόνια αργότερα συνέβαλαν στην ήττα του στις εκλογές του 2009. Αποφασιστικής σημασίας είναι τώρα για τον Τσίπρα το ερώτημα εάν μπορεί να ενσαρκώσει το σωστό μείγμα συμπόνιας προς τους συγγενείς των θυμάτων και αποφασιστικότητας κατά την ανάλυση των λαθών. Ως προικισμένος λαϊκιστής και πραγματιστής άνθρωπος της εξουσίας, ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει πώς γίνεται αυτό. Δεδομένης της ανείπωτης τραγωδίας κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος, ανακοίνωσε όμως επίσης ότι αργότερα θα διερευνηθεί το αν η συμφορά αυτή θα μπορούσε αν όχι να έχει αποφευχθεί, τουλάχιστον να είχε περιοριστεί.

Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Αλ. Τσίπρας δεν είχε ιδέα από εξωτερική πολιτική και έδειξε παντελή άγνοια για τον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε και της Ευρωζώνης. Αυτά όμως αποτελούν παρελθόν. Ο Τσίπρας μαθαίνει γρήγορα και τα τελευταία χρόνια δεν έχουν βελτιωθεί εμφανώς μόνο τα αγγλικά του. Πιθανότατα ο Τσίπρας δεν θα μπορέσει να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για το 2019. Ωστόσο όποιος ξεγράφει τον Τσίπρα, κάνει λάθος. Σε αντίθεση με ότι προέβλεψε ο προκάτοχός του Αντώνης Σαμαράς, ο Τσίπρας δεν αποτελεί παρένθεση της Ελληνικής ιστορίας. Η διακυβέρνηση της Ελλάδας μετά το 2009 είναι σαν να προσπαθείς να δαμάσεις ταύρο σε ροντέο. Κανείς δεν άντεξε μέχρι στιγμής τόσο πολύ όσο ο Τσίπρας.