ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑΔΩΝ ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΕΧΕΙ ΠΕΙΝΑ.

ΤΟΥΡΚΙΑ. ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΣΕ ΕΙΔΗ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ. Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ. ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.

Έχουν ακυρωθεί τεράστιες επενδύσεις, ξένοι επενδυτές έχουν αποσύρει τα κεφάλαιά τους. Οι αποδόσεις των τουρκικών ομολόγων έχουν <<πιάσει>> επίπεδα ρεκόρ, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να μην είναι διατεθειμένοι να χορηγήσουν δάνεια στην Τουρκία με προνομιακούς όρους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τουρκική φυλή της Ανατολίας έχει σχηματιστεί από αρκετά διάσπαρτα στοιχεία, γράφει ο Burhan Oguz, στις Πολιτιστικές Ρίζες του Τουρκικού Λαού. Και συνεχίζει: Το φανερώνουν οι διάλεκτοι, η σωματική διάπλαση, τα σπίτια, τα κοινωνικά έθιμα. Όμως το << Τουρκικό έθνος >> είναι ένα γεγονός, στη βάση του οποίου υπάρχει πολιτική ενότητα. Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα στο πολιτικό πλαίσιο της Τουρκίας είναι Τούρκος.
Για να υπάρξει <<πατρίδα>> οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, οι δύο ιστορικοί κληρονόμοι και διεκδικητές της Μικρά Ασίας, έπρεπε να εξοντωθούν ή να εκτοπιστούν. Οι Αρμένιοι εξολοθρεύτηκαν με τη γενοκτονία του 1915. Οι Έλληνες σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν και τ’ απομεινάρια τους ανταλλάχτηκαν το 1923. Όμως η νίκη του 1922 δεν αρκούσε στον νέο ηγέτη των Τούρκων Μουσταφά Κεμάλ. << Ο κληρονομικός εχθρός έπρεπε να απωθηθεί και να κατατροπωθεί. Οι Έλληνες έπρεπε να χάσουν κάθε ιστορικό έρεισμα των εθνικών τους διεκδικήσεων και ν’ αποδειχθεί ότι η Ανατολία ήταν τουρκική πολύ πριν την άφιξη των Ελλήνων>>(Ετιέν Κοπώ). Το σχέδιο του Κεμάλ ήταν να εφεύρει ένα έθνος, που να μη θεωρείται παρείσακτο στη Μικρά Ασία. Με τη βοήθεια λοιπόν της μυθολογίας κατασκευάστηκε τότε μια νέα τουρκική ιστορία, σύμφωνα με την οποία οι Τούρκοι, αν και προέρχονταν από την Κεντρική Ασία, απέκτησαν καταγωγή από τους μεγάλους πολιτισμούς της Μικρά Ασίας (Χετταίοι και Ίωνες) και της Μεσοποταμίας (Βαβυλώνιοι).

Ένα κράτος που προσπαθεί να διατηρηθεί, πάνω σε μια ψεύτικη ιστορία.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ: Κάτω από ένα τεχνητό επίστρωμα «εθνικής ομοιογένειας» η Τουρκία παραμένει ένα πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό κράτος. «Στην Τουρκία υπάρχουν εβδομήντα δυόμισι εθνότητες», λέει μια παροιμία στη γειτονική μας χώρα. Παρ’ όλα αυτά το ζήτημα της «εθνικής συνείδησης» των σημερινών Τούρκων εξακολουθεί να είναι στη βάση του πολιτικό ζήτημα. Αν και όποιος ζει μέσα στα όρια του τουρκικού κράτους θεωρείται «Τούρκος», εντούτοις η ετερότητα αντιστέκεται και η καταπιεσμένες ταυτότητες επιστρέφουν δυναμικά. Ποια είναι λοιπόν η σύγχρονη εθνο-γλωσσική και θρησκευτική Βαβέλ που λέγεται «Τουρκία». Ποιος ο ρόλος των ελληνογενών και ελληνόφωνων μουσουλμάνων; Υπάρχουν πραγματικά Τούρκοι ή απλά πρόκειται για ένα (ακόμη) κατασκευασμένο «έθνος

«Δεν πιστεύω ότι ο καθένας μας είναι Τούρκος, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Κοίταξέ μας! Είμαστε ένα μείγμα Τούρκων, Αράβων, Ελλήνων, Εβραίων, Περσών, Αρμενίων, Κούρδων …», δήλωσε στον έκπληκτο δημοσιογράφο του National Geographic ο «Τούρκος» Ουμίτ, που έτρωγε μαζί του σ’ ένα εστιατόριο της Άγκυρας. Αμέσως, ένας-ένας από την παρέα του Ουμίτ, που καθόταν μαζί με τον αμερικανό δημοσιογράφο, άρχισαν να συμπληρώνουν το πάζλ της πολυεθνικότητας της Τουρκίας. «Έχω πολλούς συγγενείς εκτός Τουρκίας», είπε ο ένας. «Η μητέρα μου είναι τουρκάλα, αλλά η μητέρα της ήταν από τη Ρουμανία», διέκοψε ένας άλλος. «Η μητέρα μου είναι από την Ελλάδα, αλλά μιλάει τουρκικά. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη Γεωργία…», συμπλήρωσε ένας τρίτος. Όλοι τους προέρχονταν από μη-τουρκικούς λαούς που συνυπήρχαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια εκτουρκίστηκαν, κυρίως γλωσσικά. 

Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Ethnologue: Language of the world, στο χώρο της σημερινής Τουρκίας μιλιούνται άλλες 34(!) γλώσσες, εκτός από τα τουρκικά της Ανατολίας. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η Kurmanji (κουρδική διάλεκτος), που μιλιέται από περίπου 5 εκ. ανθρώπους και η μικρότερη είναι η Hirtevin, που μιλιέται από 250-300 Συρο-Χαλδαίους. Στο μεταξύ μιλιούνται η Αραβική (1,5 εκ.), η Κιρκασική (περίπου 1 εκ.), η Περσική(700.000), η Αζερική (600.000), η Γκαγκαούζικη (330.000), η Πομακική (300.000), η Καμπαρντιάνικη (210.000), η Λαζική (100.000), η Μιγκρέλικη (100.000), η Αρμενική (70.000), η Σερβοκροάτικη (100.000),η Αλβανοτοσκική (70.000), η Ελληνική (4000 στην Κωνσταντινούπολη και 300.000 ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι)…

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΙΝΑΕΙ.

Στη γειτονική μας χώρα σήμερα τα πάντα γίνονται ακριβότερα. Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων σημειώνει διαρκώς αύξηση, ενώ υπάρχει μεγάλο εμπορικό έλλειμμα, με αποτέλεσμα οι τιμές των τροφίμων να σημειώνουν άλμα. Ο υψηλός πληθωρισμός φέρνει αυξήσεις και στα εγχώρια προϊόντα, ενώ σοβαρά προβλήματα διαφαίνονται στις  τουρκικές επιχειρήσεις που καλούνται να εξυπηρετήσουν δάνεια που έχουν λάβει σε ξένο νόμισμα.

Η τουρκική ηγεσία πίσω από την κατακόρυφη πτώση της λίρας, βλέπει συνομωσίες, μιλώντας για πολιτική αποδυνάμωση. Η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας αύξησε προχθές κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες το βασικό επιτόκιο, στο 16,5% από το 13,5%, ώστε να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες της ολίσθησης στην οποία έχει περιέλθει το νόμισμα της χώρας, την ώρα που η Κριστίν Λαγκάρντ καλούσε την Τουρκική κυβέρνηση να διατηρήσει την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζάς της. Τα μηνύματα σχετικά με το αν η κεντρική τράπεζα είναι απαλλαγμένη από πολιτικές παρεμβάσεις δημιούργησαν αίσθηση αβεβαιότητας στους επενδυτές, θέτοντας υπό πίεση το τουρκικό νόμισμα, δήλωσε η Λαγκάρντ σε συνέντευξή της στην τηλεόραση του Bloomberg.