ΕΘΝΙΚΑ

Κάσος: Η σκληρή πραγματικότητα των Ελληνικών υποχωρήσεων


Η πρόσφατη παρουσία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού έξω ακριβώς από τα χωρικά ύδατα της νήσου Κάσου, αποτελεί μία εξίσου σοβαρή τουρκική πρόκληση και αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, μετά την πρόσφατη πρωτοφανή τουρκική πολεμική εμφάνιση στα κατεχόμενα της Κύπρου.

Αναμφισβήτητα, σε τέτοιες περιπτώσεις έντασης, ο πρωταρχικός στόχος είναι η αποκλιμάκωση για την αποφυγή ενός θερμού επεισοδίου, που μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Ωστόσο, η συνολική και λεπτομερής αξιολόγηση και εκτίμηση του εν λόγω περιστατικού, καταδεικνύει για μια ακόμη φορά την ελληνική υποχωρητικότητα απέναντι στις συνεχώς επιδεινούμενες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Εν προκειμένω, λοιπόν, η προκλητική παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων σε απόσταση 6,1 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Κάσου για την επιτήρηση του ιταλικού πλοίου που εκτελούσε έρευνα για την πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής σύνδεσης Κύπρου-Κρήτης, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως δήθεν δικαίωμα της Τουρκίας, όπως αφέθηκε να εννοηθεί σε κάποιες πολιτικές και δημοσιογραφικές προσεγγίσεις.

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας προβλέπει ρητά ότι τα νησιά έχουν χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, όπως επίσης υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το γεγονός βέβαια ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει προβεί στην επέκταση των χωρικών της υδάτων από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12, επειδή η Τουρκία θεωρεί μία τέτοια ενέργεια ως casus belli, αποτελεί την πρώτη και ιδιαιτέρως σοβαρή υποχώρηση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, οι συνέπειες της οποίας είναι ήδη ορατές και επώδυνες.  Δεν σταματούν όμως εδώ οι υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς. Στην περίπτωση της Κάσου, τα τουρκικά πολεμικά πλοία μπορεί να έμειναν έξω από τα χωρικά ύδατα, αλλά η παραμονή τους εκεί εκδήλωνε την τουρκική αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ, όπως ορίστηκε με τη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου.Ταυτόχρονα, η παρουσία των τουρκικών πολεμικών πλοίων εντός της ελληνικής ΑΟΖ στην Κάσο επιβεβαιώνει τη σθεναρή υποστήριξη της Τουρκίας στο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς επίσης και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, ένα τεράστιο κενό που άφησε ο καθορισμός της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, δηλωτικό μιας ακόμη σοβαρής ελληνικής υποχώρησης στις τουρκικές διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ευάγγελος Στεργιούλης. liberal

Η Ελλάδα οφείλει να προστατέψει την Κύπρο από απειλές γενικευμένης σύρραξης στη Μέση Ανατολή. Στις 19 Ιουνίου ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Λιβάνου Χασάν Νασράλα δήλωσε ότι είχε πληροφορίες ότι στην Κύπρο και στα αεροδρόμια της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των βρετανικών βάσεων, εκπαιδεύονται Ισραηλινοί στρατιωτικοί. Κι ότι, εάν το Ισραήλ χρησιμοποιήσει κυπριακές στρατιωτικές βάσεις για να χτυπήσει τον Λίβανο, η Κύπρος θα συρθεί σε πόλεμο. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας διέψευσε τις πληροφορίες του Νασράλα λέγοντας ότι η Κύπρος είναι μέρος της λύσης ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσε ότι η απειλή εναντίον ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. είναι απειλή εναντίον ολόκληρης της Ε.Ε. (σιωπή όμως για την τουρκική κατοχή). Το ανύπαρκτο ελληνικό ΥΠΕΞ εξέφρασε την αμέριστη αλληλεγγύη της Ελλάδας προς την κυβέρνηση και τον αδελφό λαό της Κύπρου, προσθέτοντας ότι η απειλή χρήσης βίας συνιστά κατάφωρη παραβίαση του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε. Γενικά, οι αντιδράσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και των ελληνικών ΜΜΕ απέβλεπαν στο να υποβαθμιστεί η απειλή.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ όμως θεώρησε τις απειλές σοβαρές, αποδεχόμενος εν μέρει τις ανησυχίες της Χεζμπολάχ. Ανέφερε ότι ειδοποίησε τους Ευρωπαίους ότι ο τόπος αυτός (η Κύπρος) έχει μετατραπεί σε κέντρο επιχειρήσεων. «Βλέπουμε συνεχείς αναφορές ότι η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση (έτσι αναφέρεται από τον Τούρκο ΥΠΕΞ η Κυπριακή Δημοκρατία) χρησιμοποιείται ως βάση από ορισμένες χώρες κατά της Γάζας. Όταν ανέφερα μια συγκεκριμένη βάση μάλιστα, ξαφνικά την ανακοίνωσαν ως βάση Διοικητικής Μέριμνας, μια δραστηριότητα που κρύβει σκόπιμα το γεγονός ότι πρόκειται για στρατιωτική βάση. Το γεγονός ότι η βάση αυτή χρησιμοποιείται για επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή δεν θα ωφελήσει ούτε τους Ελληνοκυπρίους ούτε την Ελλάδα. Όταν είναι κάποιος συμμέτοχος στους εν εξελίξει πολέμους στη Μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα βρεθεί να κάψει και τον ίδιο. Είμαστε στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, θα έρθει να βρει κι εμάς».  Εάν όσα ισχυρίζεται ο Τούρκος ΥΠΕΞ έχουν ψήγματα αληθείας, τότε επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει στρατιωτική βάση στην Κύπρο που χρησιμοποιείται εναντίον των Παλαιστινίων, δικαιολογώντας έτσι την ανησυχία της Χεζμπολάχ. Επισημαίνεται ότι στο παρελθόν το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ. Την τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε κοινή άσκηση ήταν τον Μάιο του 2023.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει να εμπλακεί στα σοβαρά σ’ έναν γενικευμένο πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Κινδυνεύει ακόμη κι από την Τουρκία η οποία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα για να σταματήσει την εμπλοκή της Κύπρου εναντίον των συμμάχων της Άγκυρας.

Σ’ αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, δεδομένου ότι οι απειλές (είτε άμεσες είτε έμμεσες) έχουν ήδη εκτοξευτεί από την Χεζμπολάχ και τον Τούρκο Υπουργό των Εξωτερικών, θα πρέπει η Ελλάδα να στείλει στον χώρο στρατιωτικές και ναυτικές δυνάμεις για να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τον λαό της από τις ενδεχόμενες επιπτώσεις μιας γενικευμένης σύρραξης που μπορεί να καταστεί ανεξέλεγκτη.

kosmodromio  Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Για την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το 2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016.

Σύμφωνα με συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ Τουρκίας και Βουλγαρίας, τα Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη F-16 θα μπορούν να πετούν στον Βουλγαρικό εναέριο χώρο σε καταστάσεις που απαιτούν εντατική καταδίωξη, ενώ εκτελούν καθήκοντα εναέριας αστυνόμευσης στα σύνορα.
 

Η  ΜΙΣΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Ποσοστό τουλάχιστον του 50% των ακινήτων στον νομό Χαλκιδικής, πωλείται, ιδιαίτερα σε ξένους. Πρώτοι ενδιαφερόμενοι Βούλγαροι και Σέρβοι. Ρουμάνοι, Έλληνες, Ισραηλινοί  και Γερμανοί, συμπληρώνουν ως αρχικοί ενδιαφερόμενοι την λίστα των αγοραστών. Σε συνέντευξή του ο συνιδιοκτήτης της Halkidiki Properties Γιώργος Τσιγαράς, ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι οι Βούλγαροι δαπανούν τα υψηλότερα ποσά. Οι Ισραηλινοί έρχονται ως επενδυτές φθηνών ακινήτων, με στόχο να τα αναβαθμίσουν και να τα πουλήσουν σε υψηλότερη τιμή, ενώ ενδιαφέρονται και για ξενοδοχειακές μονάδες προς πώληση σε τιμή ευκαιρίας.Το ενδιαφέρον των ξένων εστιάζεται σε οικιστικά projects και υφιστάμενες ξενοδοχειακές υποδομές, ενώ το 10% με 15% των ζητήσεων αφορά σε αγορά οικοπέδου. Βούλγαροι και Ρουμάνοι επενδυτές σε ποσοστό 60% με 70% αναζητά κατοικίες μέχρι 150.000 ευρώ, το 12% με 15% αναζητά κατοικίες του ενός εκατ. ευρώ, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό προτίθεται να δαπανήσει μέχρι και 500.000 ευρώ.

 

Με επιστολή της που επιδόθηκε στον ΟΗΕ στις 17 Ιανουαρίου, η Ελλάδα χαρακτηρίζει αντίθετη προς το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας την κίνηση της Λιβύης να καταθέσει δική της επιστολή στον Οργανισμό, με την οποία κηρύττει συνορεύουσα ζώνη, επαναφέροντας στην ουσία το παράνομο Tουρκολιβυκό μνημόνιο.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, στην επιστολή η Ελλάδα δηλώνει ότι οι συντεταγμένες και ο χάρτης που περιέχεται στη λιβυκή επιστολή είναι αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Κλείνει τον κόλπο της Σύρτης, κίνηση με την οποία η Ελλάδα έχει εναντιωθεί από το 1974.
Χρησιμοποιεί ευθείες γραμμές βάσης (η Ελλάδα έχει εναντιωθεί από το 2005) που είναι επίσης αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο.
Οι συντεταγμένες που έχει καταθέσει η Λιβύη ακολουθούν την παράνομη οριοθέτηση του τουρκολιβυκού μνημονίου του 2019. Η Ελλάδα επαναλαμβάνει πως το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο και αντίθετο προς το Διεθνές Δίκαιο και είναι παράνομες και όποιες κινήσεις γίνονται με βάση τις συντεταγμένες που αυτό προβλέπει.

Άρθρο 141 του Ποινικού Κώδικα: «Όποιος με πρόθεσή του και με οποιεσδήποτε ενέργειες εκθέτει το Ελληνικό κράτος ή σύμμαχό του ή κατοίκους τους σε κίνδυνο αντιποίνων ή εκθέτει σε κίνδυνο διατάραξης τις φιλικές σχέσεις του Ελληνικού κράτους ή συμμάχου του με ξένο κράτος, τιμωρείται…

 

Το να ελπίζωμεν ότι δυνάμεθα να παρωθήσωμεν δια διαπραγματεύσεων τους Τούρκους να συμπεριφέρονται κατά έναν ανθρώπινο και λογικό τρόπο, σημαίνει ότι περιφρονούμεν την εμπειρίαν αιώνων και αγνοούμεν την δική μας εμπειρίαν.  ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 

Η Τουρκία συνεχιζει τις προκλήσεις. Τώρα ζητάει την αποστρατικοποίηση και της Ικαρίας, ισχυριζόμενη πως οι ασκήσεις του Ελληνικού Στρατού στην περιοχή παραβιάζουν τη Συνθήκη της Λωζάννη.

Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς, διότι είστε ΕΛΛΗΝΕΣ. Κερδίσαμε τον απαιτούμενο χρόνο για να προπαρασκευάσουμε την άμυνά μας. Ως Ρώσοι κι ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε." Ραδιοφωνικός Σταθμός ΜΟΣΧΑΣ. 

Η χώρα μας, στην οποία τιμάται ιδιαίτερα η ανδρεία, παρακολουθεί με θαυμασμό τον αγώνα των ΕΛΛΗΝΩΝ στην Αλβανία και μας συγκινεί τόσο, ώστε, παραμερίζοντας κάθε άλλο αίσθημα αναφωνούμε ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ". Ιαπωνική εφημερίδα, Δεκέμβριος 1940. 

«Ο ηρωισμός με τον οποίο η μικρή Ελλάδα αντιμετώπισε τους μεγάλους κινδύνους θα περάσει στους θρύλους και στα τραγούδια των ελεύθερων λαών όλου του κόσμου». BBC. 

«Το Eλληνικό θάρρος είναι ένα απ’ τα λαμπερά φώτα του πολέμου αυτού». Τimes του Λονδίνου, 21-4-1941. 

Η δόξα της Ελλάδας ουδέποτε θα λησμονηθεί εφόσον υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι" Εφημερίδα Herald Tribune, Ν.Υόρκη, 12-5-1941.  

Το Eλληνικό έθνος ανανέωσε την αρχαία ιστορική δόξα του, ως σημαιοφόρος της ελευθερίας και του πολιτισμού. Εφημερίδα Daily Telegraph, 1940. 

Δεν είναι δυνατόν να λησμονήσουμε ποτέ το τι χρωστάμε στους Έλληνες. Οφείλουμε μέγα χρέος, διότι εκείνοι πρώτοι έσπασαν την πομφόλυγα του αήττητου φασισμού. Σύριλ Φολλς Άγγλος συγγραφέας και ιστορικός. BBC 15 Ιανουαρίου 1942.

Translate post

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ. Στην κηδεία του Κωστή Παλαμά, ο Άγγελος Σικελιανός αρπάζει το στεφάνι που είχε στείλει ο Χίτλερ και το πετάει έξω από τον τοίχο του νεκροταφείου. Βλέποντας τον το πλήθος, αρχίζει να ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο. Έμειναν <<άγαλμα>> οι Γερμανοί.

Ο θάνατος του Παλαμά στις 27 Φεβρουαρίου 1943 συγκλόνισε τη χώρα. Η κηδεία του την επομένη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά στους έκπληκτους κατακτητές μετατράπηκε σε εκδήλωση αντίστασης.

ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η ένωση του τουρκοφώνων - τουρκογενών κρατών δημιουργεί έναν διαχωριστικό διάδρομο μεταξύ Ρωσίας - Κίνας και Ρωσίας - Β.Κορέας προβάλλοντας ΝΑΤΟϊκή Ισχύ ως τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό και ολοκληρώνοντας την περίσφυξη της Ρωσίας από τα Ανατολικά ενώ από δυτικά υλοποιείται με την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπάρχει εναλλακτική της Τουρκίας για τις ΗΠΑ και είναι η Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ με παράλληλη απαγόρευση ελέγχου της Αιγύπτου από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Στο Ασιατικό κομμάτι η Τουρκία μέσω του Συνδέσμου Τουρκικών Κρατών μπαίνει στην καρδιά της Ασίας. Έχουν σχεδιαστεί και προβλέπονται φαραωνικά έργα κατασκευής καναλιών που θα συνδέουν Εύξεινο Πόντο - Κασπία - Ειρηνικό Ωκεανό.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ δέχθηκε τις τελευταίες ημέρες άγριες επιθέσεις από την  Άγκυρα μέσω των ΜΜΕ, επειδή μίλησε από τη Λευκωσία για την τουρκική εισβολή και κατοχή και ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία της. Η παρουσία Μενέντεζ στη Γερουσία, σε ηγετική θέση που του δίνει το δικαίωμα να παγώνει τη στρατιωτική βοήθεια σε χώρες, όπως η Τουρκία, χαλάει τη <<σούπα>> στους υποστηρικτές Ερντογάν. Ο κ. Μενέντεζ μίλησε πρώτος για τη σχέση του Τούρκου προέδρου με τον Βλαδίμηρο Πούτιν. Ο γερουσιαστής έχει κυνηγηθεί με κάθε τρόπο για να τιμωρηθεί. Πριν από μερικά χρόνια, επειδή διαφώνησε με την κυβέρνηση του Δημοκρατικού Μπάρακ Ομπάμα για την Κούβα, τη Συρία και το Ιράν, η τότε κυβέρνηση τον ταλαιπώρησε αφάνταστα στα δικαστήρια. Και νίκησε. Τότε τον κατηγόρησαν με ψεύτικα στοιχεία ακόμα και για δήθεν σχέσεις με ανήλικες κοπέλες στη Δομινικανή Δημοκρατία και στο τέλος αποδείχθηκε ότι τα δύο κορίτσια πληρώθηκαν για να καταθέσουν εναντίον του. 

ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Αμερικανός γερουσιαστής, Ρόμπερτ Μενέντεζ: Ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να βεβαιωθούμε ότι η τελευταία μπότα του τελευταίου Τούρκου στρατιώτη θα φύγει από την Κύπρο. ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ. ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ: Θα προχωρήσει το έργο στην Πύλα.

O απόστρατος Ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, κατέθεσε μήνυση κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Εισαγγελία Κωνσταντινούπολης, υποστηρίζοντας ότι «ενήργησε εκτός των ορίων της δικαιοδοσίας του» επειδή χρησιμοποιεί τον τίτλο του Οικουμενικού Πατριάρχη . Η μηνυτήρια αναφορά υπεβλήθη στην Εισαγγελία από τον δικηγόρο Τσαντάς Γκιουρόλ, εκ μέρους της «Ένωσης Παγκόσμιας Στρατηγικής και Ναυτιλίας της Γαλάζιας Πατρίδας», σύμφωνα με δημοσίευμα της εθνικιστικής ισλαμιστικής εφημερίδας Yeni Akit. O δικηγόρος παρέθεσε τις επίσημες επισκέψεις του Οικουμενικού Πατριάρχη στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, τις επαφές που είχε με αρχηγούς κρατών τρίτων χωρών, καθώς και τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2009 στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS και τη φράση: «Μάς σταυρώνουν και νομίζω πως αισθάνομαι και εγώ το ίδιο». Επιπλέον, εισήγαγε και τη δήλωση του τέως Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, κατά την επίσκεψη της 28^ης Δεκεμβρίου 2019, στην οποία ανέφερε ότι βρίσκεται «στο Φανάρι, μαζί με τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο». Ο νομικός εκπρόσωπος της τουρκικής πλευράς ανέφερε ότι «ο Δημήτριος Αρχοντώνης, με τις οικουμενικές του αξιώσεις, αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης και όλες αυτές οι ενέργειες αποσκοπούν στη διατάραξη της ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Δημοκρατίας της Τουρκίας».

 

Tη Διακήρυξη των Αθηνών υιοθέτησαν οι 11 ηγέτες που συμμετείχαν στο άτυπο δείπνο, το οποίο οργάνωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Παρόντες η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. 

Η Διακήρυξη 

1. Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι μια κομβική στιγμή για την Ευρώπη, δημιουργώντας ένα νέο επίπεδο συνειδητοποίησης των κοινών αρχών, της ενότητας και του κοινού μέλλοντος εντός της ΕΕ. Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής μας ηπείρου. Οι νόμοι και οι αρχές που συνέβαλαν σε μια σταθερή και προβλέψιμη ευρωπαϊκή τάξη ασφαλείας για τόσο καιρό έχουν παραβιαστεί και γινόμαστε μάρτυρες εκ νέου της εκδήλωσης των καταστροφικών επιπτώσεων του ρεβιζιονισμού.

2. Απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα, εκφράζουμε την ακλόνητη υποστήριξή μας για την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της, με βάση τις αξίες της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.3. Στις συζητήσεις μας στην Αθήνα σήμερα, εκφράσαμε την υποστήριξη και την εκτίμηση για τις ένθερμες προσπάθειες του Προέδρου της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy για τον καθορισμό των αρχών για την ειρήνη σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, στη Φόρμουλα Ειρήνης του. Χαιρετίσαμε επίσης τις προσπάθειες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να προωθήσει μια συνολική, δίκαιη και διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία. 

4. Συμφωνήσαμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ατιμωρησία για εγκλήματα πολέμου και άλλες φρικαλεότητες, όπως επιθέσεις εναντίον αμάχων και καταστροφή υποδομών και όλοι οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν.

 5. Πριν από είκοσι χρόνια, η Σύνοδος Κορυφής της Θεσσαλονίκης αναγνώρισε ότι τα Δυτικά Βαλκάνια ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι σήμερα αυτή η δήλωση παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο κλιμακούμενος επιθετικός πόλεμος κατά της Ουκρανίας αποκάλυψε την επείγουσα ανάγκη για μια ισχυρή, ανθεκτική και χωρίς αποκλεισμούς ΕΕ ως ακρογωνιαίο λίθο της ειρήνης και της ευημερίας μεταξύ των λαών μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

6. Τονίσαμε ότι τα Δυτικά Βαλκάνια, η Ουκρανία και η Δημοκρατία της Μολδαβίας, γεωγραφικά γειτονικά με τα κράτη μέλη της ΕΕ, έχουν κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά, ιστορία και ένα μέλλον που ορίζεται από κοινές ευκαιρίες και προκλήσεις. Ως στρατηγική επένδυση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ευρώπη, είναι σημαντικό αυτές οι περιοχές να ενστερνιστούν ως πλήρη μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας.

7. Σήμερα στην Αθήνα συζητήσαμε τον δρόμο προς τα εμπρός, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα της Ευρώπης. Υπογραμμίσαμε τη σημασία του να θέσουμε ως στόχο την ολοκλήρωση του οράματος μιας ΕΕ εμπλουτισμένης με τα Δυτικά Βαλκάνια, την Ουκρανία και τη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Υπογραμμίσαμε την ανάγκη για μια ανανεωμένη και εστιασμένη εκ νέου διαδικασία διεύρυνσης που να είναι απτή και αξιόπιστη, χωρίς συντομεύσεις προς τις καθορισμένες συνθήκες. Εκφράσαμε τη δέσμευσή μας να υποστηρίξουμε την Ουκρανία και τη Μολδαβία να κάνουν τα επόμενα βήματα στην ενταξιακή τους διαδικασία μόλις ολοκληρώσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.8. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι 20 χρόνια μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Θεσσαλονίκης και υπό το πρίσμα της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας, ήρθε η ώρα να υιοθετήσουμε έναν τολμηρό και φιλόδοξο τελικό στόχο που θα χρησιμεύσει ως οδηγός, έμπνευση και πλαίσιο.

«Χαίρομαι που συμμετείχα με τους Προέδρους Βολοντίμιρ Ζελένσκι, Σαντού και τους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων σε άτυπη συνάντηση για τη διεύρυνση της ΕΕ μετά από πρόσκληση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αθήνα απόψε», ανέφερε με ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ  ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ. «Αναμένουμε τις συζητήσεις με τους εταίρους μας καθώς εισερχόμαστε σε μια νέα δυναμική στη διαδικασία της διεύρυνσης» συμπλήρωσε ο κ. Μισέλ. 

Δεν προσκλήθηκε ο Έντι Ράμα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ερωτηθείς για το γεγονός ότι δεν προσκλήθηκε ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα στο άτυπο δείπνο στο Μαξίμου απάντησε: Δεν ήταν δυνατόν να προσκληθεί ο κ. Ράμα σε μία τόσο σημαντική πρωτοβουλία. Όταν λέμε ότι ο ευρωπαϊκός δρόμος της Αλβανίας περνά από το στοιχειώδη σεβασμό των ευρωπαϊκών κανόνων και των κανόνων δικαίου το εννοούμε. Σε κάθε περίπτωση προσεκλήθη ο Πρόεδρος της Αλβανίας ο οποίος δεν θα παραβρεθεί.

Μυστική διπλωματία με πρωταγωνιστή τον Εντι Ράμα εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για παρασκηνιακές επαφές του Αλβανού Πρωθυπουργού. Οπως αναφέρει το ideiseis το ενδιαφέρον είναι ότι η Σέρι Μπλερ έχει ιδρύσει το δικηγορικό γραφείο Omnia Strategy το οποίο ασχολείται στην επίλυση περίπλοκων διαφορών. Η Σέρι Μπλερ έχει αναλάβει το θέμα της προσφυγής της Αλβανίας στη Χάγη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Ελλάδα, που εδώ και τρία χρόνια απλά συζητιέται ότι θα προσφύγουν οι δυο χώρες. Στο θέμα έχει εμπλακεί και η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, σύμφωνα με δημοσιεύματα από την Αλβανία, δίνοντας μια άλλη διάσταση στα όσα σκέφτεται να πράξει ο Ράμα. Και δεν είναι τυχαίο ότι το σπίτι του Ράμα στη Χειμάρρα επισκέφθηκε και η Μελόνι ενώ ήταν εκεί το ζεύγος Μπλερ. Σύμφωνα πάντως με ιταλικά ΜΜΕ στην ατζέντα της συνάντησης Μελόνι  – Ράμα συζητήθηκαν θέματα όπως οι ιταλικές επενδύσεις στην Αλβανία και ειδικότερα της κατασκευής πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής σε αλβανικό έδαφος.

Το ειδικό δικαστήριο για την πάταξη της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος των Τιράνων, απέρριψε σήμερα το νέο αίτημα των δικηγόρων του δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη για αντικατάσταση της προφυλάκισης του με άλλα περιοριστικά μέτρα, ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να ορκιστεί και να αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του. Ο Μπελέρης παραμένει προφυλακισμένος με απόφαση των αλβανικών αρχών εδώ και τρεις μήνες, με αποτέλεσμα να του στερείται η δυνατότητα ορκωμοσίας του στο Δημαρχιακό αξίωμα, με την προθεσμία να εκπνέει. Την περασμένη εβδομάδα με δηλώσεις του στην ΕΡΤ μέσα από τις φυλακές άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχει σχέδιο, να εγκαταλείψουν οι ομογενείς στην περιοχή τις περιουσίες τους. 21-8-2023

ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ. Δεν προβλέπεται καθεστώς υποχρεωτικού εμβολιασμού κατόπιν αποφάσεων διεθνών ή και ευρωπαϊκών οργάνων. Αντίθετα, μια τέτοια δυνατότητα υπάγεται αυστηρά στη σφαίρα εθνικών αρμοδιοτήτων.  

Ευρωπαικό ψήφισμα Ψήφισμα 2361 (2021) 7.3.1 Διασφαλίζει ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί. 7.3.2 Διασφαλίζει ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί. 7.5.2 χρησιμοποιεί πιστοποιητικά εμβολιασμού ΜΟΝΟ για τον καθορισμένο σκοπό παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, των πιθανών παρενεργειών και των ανεπιθύμητων ενεργειών....

Η Ελλάδα ψήφισε στο Συμβούλιο της Ευρώπης κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολίου και κατά των διακρίσεων λόγω αυτού. Γιατί όμως δεν το τηρεί;

Στις 27 Ιανουαρίου 2021 οι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης κλήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά μιας πρότασης η οποία θα διασφάλιζε αφενός ότι ο εμβολιασμός κατά του Covid-19 δεν θα είναι υποχρεωτικός για όλους τους πολίτες, χωρίς εξαιρέσεις, και αφετέρου ότι οι πολίτες που δεν θα εμβολιάζονται κατόπιν δικής τους προσωπικής απόφασης και αφού έχουν πλήρως ενημερωθεί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το επίσημο κείμενο, δεν θα υφίστανται καμία διάκριση. Τελικά το κείμενο-πρόταση του Συμβουλίου της Ευρώπης πέρασε, υπερψηφίστηκε.

Αυτό που ενδιαφέρει όλους είναι ο σεβασμός των νόμων και η ευθυγράμμιση με τη συνταγματική επιταγή. Αυτό που μας αφορά όλους είναι να τιμηθούν οι υπογραφές των Ελλήνων και Ευρωπαίων βουλευτών κάτω από την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης της 27ης Ιανουαρίου 2021.

Πέδρο Ολάγια, ελληνιστής

  

 Οι απειλές της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και τα F-16. Η αντιπαλότητα της Τουρκίας με την Ελλάδα αποτελεί ένα από τα θέματα που λαμβάνει υπόψιν του το Κογκρέσο για την αξιολόγηση του αιτήματος της Άγκυρας για την αναβάθμιση και την απόκτηση νέων μαχητικών F-16, σε σχετική πεντασέλιδη έκθεση της Υπηρεσίες Μελετών του Κογκρέσου με τίτλο: Τουρκία. Πιθανή Πώληση των F-16. Σύμφωνα με την έκθεση, ορισμένα από τα βασικά θέματα που θα μπουν στο μικροσκόπιο του Κογκρέσου είναι: Η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Οι στενές οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις με την Ρωσία. Η περιφερειακή αντιπαλότητα με την Ελλάδα, και η εγχώρια παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατική διολίσθηση που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του προέδρου Ορισμένα μέλη του Κογκρέσου και από τα δύο κόμματα έχουν εκφράσει επιφυλάξεις. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, Μπόμπ Μενέντεζ, είπε τον Ιανουάριο, μέχρι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει τις απειλές του κατά γειτονικών συμμάχων του ΝΑΤΟ, να βελτιώσει το ιστορικό του στα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό και να αρχίσει να ενεργεί όπως θα έπρεπε ένας έμπιστος σύμμαχος, δεν θα εγκρίνω αυτήν την πώληση. Γερουσιαστές, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της μειοψηφίας στην Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, Τζιμ Ρις και των 29 γερουσιαστών που έγραψαν επιστολή στον πρόεδρο Μπάιντεν, έχουν δηλώσει ότι θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να υποστηρίξουν την πώληση των F-16 στην Τουρκία μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το κοινοβούλιο της θα συμφωνήσει στην ένταξη τόσο της Σουηδίας όσο και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία διερευνά τα Eurofighter Typhoons ως πιθανή εναλλακτική λύση στα F-16, αλλά δεν είναι σαφές εάν η Γερμανία θα εγκρίνει μια τέτοια πώληση.

Σε συνέντευξη της η Ντόρα Μπακογιάννη ανέφερε ότι η Τουρκία έχει ατελείωτες ακρογιαλιές στο Αιγαίο, άρα έχει και δικαιώματα σε αυτό. Μετά από το «δεν έχω ταμπού» που είχε δηλώσει για τη συνεκμετάλλευση έρχονται τα ακρογιάλια της Τουρκίας που είναι «ατελείωτα». Οι αριθμοί άλλα λένε και καλό είναι να μην τους αποφεύγουν οι πολιτικοί μας, ειδικά όταν θέλουν να μιλήσουν για εθνικά θέματα. 1. Σύμφωνα με το World Factbook της CIA, η Ελλάδα έχει μήκος ακτογραμμών 13676 χλμ. (11η θέση παγκοσμίως) ενώ η Τουρκία έχει 7.200 χλμ. (17η θέση παγκοσμίως). 2. Σύμφωνα με το World Resources Institute (WRI), (ένας παγκόσμιος ερευνητικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1982 με χρηματοδότηση από το Ίδρυμα MacArthur. Ένα ιδιωτικό ίδρυμα που πραγματοποιεί επιχορηγήσεις και επηρεάζει επενδύσεις για την υποστήριξη μη κερδοσκοπικών οργανισμών σε περίπου 117 χώρες σε όλο τον κόσμο. Έχει πόρους 7,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων και παρέχει περίπου 260 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε επιχορηγήσεις και επενδύσεις αντίκτυπου. Βρίσκεται στο Σικάγο και το 2014 ήταν το 12ο μεγαλύτερο ιδιωτικό ίδρυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει χορηγήσει περισσότερα από 7,92 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) η Ελλάδα έχει μήκος ακτογραμμών 15.147 χλμ. (19η θέση παγκοσμίως) ενώ η Τουρκία έχει 8.140 χλμ. (31η θέση παγκοσμίως). Οι διαφορές οφείλονται στον τρόπο μέτρησης.

Θετική ατζέντα και απειλές: τα δύο πρόσωπα του τουρκικού επεκτατισμού. Γιατί ο δρόμος τον οποίον υποστηρίζουν ορισμένοι σήμερα σε σχέση με την Τουρκία είναι επικίνδυνος όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.
Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα και οι φωνές στη δημόσια συζήτηση που θέλουν «ειλικρινή» την επαναφορά της Τουρκίας σε τροχιά διαλόγου με την Ελλάδα. Τα επιχειρήματα γνωστά: οι μεθοδεύσεις του Ερντογάν ενόψει των επικείμενων εκλογών· η πιθανή εκλογή σε αυτές του Κεμάλ Κιλισντάρογλου –ο οποίος θεωρείται ότι θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση, και άρα θα δεχτεί να χαμηλώσει τους τόνους και έναντι της Ελλάδας· το θετικό κλίμα έπειτα από τον φονικό σεισμό στην Αντιόχεια και το δυστύχημα των Τεμπών· η προοπτική συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων και διαδρόμων της Ανατολικής Μεσογείου. Το ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, βέβαια, είναι το εξής: Γιατί όλα τα παραπάνω, καθώς και η αλλαγή στην συμπεριφορά της Τουρκίας θα την απομακρύνουν από τις πάγιες θέσεις, αξιώσεις και την στρατηγική της; Υπάρχει μια παρεξήγηση, εδώ στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα στη Δύση σε σχέση με την τουρκική πολιτική· μια τάση να ταυτίζεται ο επεκτατισμός της μόνον με την επιθετικότητα, τις απειλές, την προβολή της ”σκληρής ισχύος”. Λες και δεν υπάρχει η ”ήπια ισχύς” που να συμπληρώνει την τελευταία. Η στρατηγική των αναθεωρητικών δυνάμεων του 21ου αιώνα –της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Κίνας– είναι πολυδιάστατη. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ρωσία. ”Θετική ατζέντα” και κατευνασμός δεν ήταν οι αλλεπάλληλες συμφωνίες, και τα σχέδια για την κορύφωση της ενεργειακής σχέσης Ρωσίας και ΕΕ; «Αυτοί που συναλάσσονται εμπορικά μεταξύ τους δεν συνηθίζουν να πυροβολούν ο ένας τον άλλον», συνήθιζαν να απαντούν όλα αυτα τα χρόνια οι Γερμανοί αξιωματούχοι όταν αντιφρονούντες, ή ηγέτες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης τους υπενθύμιζαν ότι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός είνα παρών στην Γεωργία ή στην Κριμαία και το Ντονμπάς. Όταν κατάλαβαν ότι η ”θετική ατζέντα” ήταν πρόσχημα για να στήσει η Ρωσία έναν αμείλικτο ενεργειακό εκβιασμό ήταν πολύ αργά. Τώρα ένας πίσω από τον άλλον, οι ‘εξυπνάκηδες’ της γερμανικής πολιτικής τάξης, από τον Γερμανό πρόεδρο Σταϊνμάγιερ, μέχρι τον Σόιμπλε ζητούν συγνώμη καταλαβαίνοντας ότι αφέθηκαν να παραπλανηθούν από τις ίδιες τις παραδοχές τους –ότι σε ένα πλαίσιο παγκοσμιοποίησης το εμπόριο και τα σχήματα αμοιβαίας οικονομικής ωφέλειας θα υποκαταστήσουν τον πόλεμο, και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό. Η Τουρκία δεν σκέφτεται διαφορετικά· όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν, η επίθεση φιλίας μπορεί να πάρει την θέση των απειλών για επιθέσεις με Ταϊφούν. Κατ’ αρχάς γι’ αυτήν, αλλά και για ευρύτερο το Ευρασιατικό στρατόπεδο διακυβεύεται κάτι πολύ μεγαλύτερο από την Ελλάδα: η προοπτική συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, θα δώσει πάτημα στην Τουρκία να ελέγξει μια κρίσιμη πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας ολάκερης της ΕΕ, και έπειτα, να εκβιάζει κατά το δοκούν. Από την σκοπιά του αυτοδύναμου γεωπολιτικά ρόλου που θέλει να διαδραματίσει η ΕΕ, το να παραδώσει τη στρόφιγγα των κοιτασμάτων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου στην Τουρκία ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Στις ΗΠΑ, όπως είδαμε πολύ καθαρά κατά την ακρόαση Μπλίνκεν στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, υπάρχει διάσταση απόψεων. Η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντηπάρτμεντ θεωρεί την Τουρκία «πολύ μεγάλη» για να αφεθεί να απομακρυνθεί από την Δύση, και γυρεύει να την δελεάσει με διάφορες παραχωρήσεις ώστε να λογικέψει την συμπεριφορά της. Αυτό, πρώτα και καλύτερα το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι Τούρκοι, ύστερα οι Ρώσοι και οι Κινέζοι. Και σπεύδουν να το εκμεταλλευτούν καταλλήλως. Οι Τούρκοι κάνουν ελάχιστα αυτά που υπόσχονται, ενώ με κάθε τους υπόσχεση αποσπούν ανταλλάγματα. Οι Ρώσοι βλέπουν την Τουρκία να καθυστερεί ατιμώρητα την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Σκανδιναβία, και να λειτουργεί ως το βασικό πλυντήριο των ρωσικών κεφαλαίων έπειτα από τις κυρώσεις. Η Κίνα έχει επιλέξει την Τουρκία στο Νότο και τη Γερμανία στο Βορρά, να είναι οι δύο κύριες πύλες του ”νέου δρόμου του Μεταξιού” προς την Δύση. Η Τουρκία, τέλος, εξασφαλίζει από την Ρωσία εκείνο που η Δύση δεν θα της έδινε ποτέ, δηλαδή πυρηνική τεχνογνωσία· για ειρηνική χρήση, θα σπεύσουν κάποιοι να προσθέσουν. Όντως, από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς. Υπάρχουν κύκλοι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη που πιστεύουν πως όλα τα παραπάνω θα πάψουν να ισχύουν εφόσον βγει από την εξίσωση ο Ερντογάν. Είναι ο μόνος, άραγε που αποστασιοποιείται σταδιακώς από την Δύση, και αλληθωρίζει προς την Ευρασία; Λίγες εβδομάδες πριν οι Σαουδάραβες προχώρησαν σε μια κατ’ αρχήν συμφωνία με τους Ιρανούς υπό την αιγίδα της Κίνας. Η δυνατότητα επιρροής της τελευταίας στην αυλή των Σαούντ, και σε εκείνη των Αγιατολλάδων έγκειται και στο γεγονός ότι αποτελεί τον δυναμικότερο εμπορικό τους εταίρο. Η πολιτική, η διπλωματία, και οι επενδύσεις της Τουρκίας μακριά από την Δύση, στην Αφρική, την Κεντρική Ασία, την Μέση Ανατολή, λειτουργούν δομικά υπέρ της Ευρασιατικής στροφής εδώ και μια δεκαπενταετία. Δεν πρόκειται, επομένως, για το δεσποτικό καπρίτσιο ενός προσώπου, και ενός καθεστώτος. Κι αν κύκλοι της Δύσης δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν, αυτό συμβαίνει όχι μόνο διότι υποτιμούν την Τουρκία, αλλά γιατί δεν μπορούν ακόμη να παραδεχθούν ότι η Δύση δεν είναι πια ο μόνος και ο ισχυρότερος πόλος έλξης στον πλανήτη. Κι αυτό δεν το ξέρει μόνον ο Ερντογάν· το ξέρουν και οι Κιλινστάρογλου, Ακσενέρ, Γιαβάς και Ιμάμογλου. Για να μην πάμε στο παρελθόν, και θυμηθούμε πόσο είχε παραπλανήσει ΕΕ και ΗΠΑ ο ίδιος ο Ερντογάν, που μέχρι το 2010 τον νόμιζαν ακραιφνή φιλελεύθερο και εκδημοκρατιστή, για να ξυπνήσουν έπειτα από την Αραβική άνοιξη, από τις κραυγές του υπέρ της ανασύστασης του Χαλιφάτο. Ποιό είναι το συμπέρασμα; Η βελτίωση του κλίματος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι όντως μια καλοδεχούμενη εξέλιξη, όχι όμως γιατί «θα μεταμορφώσει θεαματικά το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Αλλά γιατί δίνει στην Ελλάδα κρίσιμο χρόνο ώστε να διευθετήσει τα εσωτερικά της ζητήματα, να καλύψει τα κενά στους εξοπλισμούς, την διπλωματία και την στρατηγική της. Η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει το θετικό της πρόσωπο για να πετύχει συμφωνίες που θα προκαλέσουν περισσότερες εξαρτήσεις στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα στην ΕΕ, ώστε αύριο οι εκβιασμοί που θα εκτοξεύσει να καταστούν πιο επώδυνοι, και άρα πιο αποτελεσματικοί. Όσο για την περίφημη ”συνεκμετάλλευση”; Η ΕΕ πρέπει να προχωρήσει μόνη της στην εξασφάλιση των ενεργειακών πηγών και διαδρόμων της νοτιοανατολικής Μεσογείου γιατί αυτό θα ενισχύσει την αυτοδυναμία της. Και όσο πιο αυτοδύναμος είναι κανείς, τόσο πιο καλά και αποτελεσματικά μπορεί και να διαπραγματευτεί με χώρες όπως η Τουρκία...

Δρ. Γιώργος Ρακκάς, ΑρθρογράφοςΠολιτικός επιστήμονας και Δρ. κοινωνιολογίας.

 

Ελληνικός Λιγνίτης

 Η Ελλάδα είναι η 7η χώρα στον κόσμο και 3η στην ΕΕ στην εξόρυξη λιγνίτη, χαμηλής θερμιδικής απόδοσης. Τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα της χώρας υπολογίζεται πως επαρκούν για πάνω από 45 χρόνια.

gr.boell.org/el/

Η ανάγκη για αξιοποίηση εγχώριων πηγών και το παραδοσιακά χαμηλό κόστος του λιγνίτη ήταν οι αιτίες που η Ελλάδα στράφηκε ήδη από τη δεκαετία του 1950 στην καύση λιγνίτη ως ραχοκοκαλιά του ηλεκτρικού της συστήματος.

 

 

Παρά το χαμηλό κόστος εξόρυξης, η Έλλαδα έχει την ακριβότερη ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη στην Ευρώπη κυρίως λόγω της εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας του.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ

Επτά ετών έφυγε από την Β. Ήπειρο με τους γονείς του για την Αθήνα. Στο χωριό του, τους Βουλιαράτες, επέστρεφε όποτε μπορούσε.

Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 2018, ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας ζωγράφιζε στον τοίχο του σχολείου του χωριού την Ελληνική σημαία, προκειμένου να τιμήσει τους Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται θαμμένοι στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο του χωριού, πεσόντες κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941.

Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος από σφαίρες Αλβανών αστυνομικών, στο μειονοτικό χωριό περίπου 300 κατοίκων του Δήμου Δρόπολης, 8 χιλιόμετρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακαβιά, το οποίο ανήκει στην επίσημη μειονοτική ζώνη που αναγνωρίζουν θεωρητικά τα Τίρανα. Εναν τόπο όπου οι ομογενείς έχουν βάσει νομοθεσίας το δικαίωμα να τιμούν τις εθνικές επετείους και τα εθνικά σύμβολα. Την προηγούμενη μέρα, ο ίδιος και κάποιοι φίλοι του είχαν σημαιοστολίσει όπως γινόταν σε κάθε εθνική επέτειο, την κεντρική οδό του χωριού μέχρι  το Στρατιωτικό Κοιμητήριο. Τις είχε αγοράσει με το μεροκάματό του επειδή αγαπούσε την πατρίδα.... 

Η έξαλλη ρητορεία της Τουρκίας δεν επιτρέπει πλέον ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις της κατά του Ελληνισμού.

 του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*

Η κορύφωση της πίεσης του τουρκικού επεκτατισμού κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, συνοδεύεται από προκλητική και ανήκουστη στις διεθνείς σχέσεις ρητορεία των Τούρκων ηγετών κατά του Ελληνισμού. Απροκάλυπτες απειλές, διαστρέβλωση της σύγχρονης πραγματικότητας αλλά και της ιστορίας, σε μία προφανή προσπάθεια να φανατίσουν το λαό τους σε ανθελληνικές και εθνικιστικές κατευθύνσεις, ώστε να δικαιολογήσουν την εχθρότητα και τις επεκτατικές- αναθεωρητικές ενέργειές τους σε όλο το φάσμα των σχέσεων με τη χώρα μας και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ταυτόχρονα, με αυτήν τη μεγαλομανή και παρελκυστική πολιτική, επιχειρούν να συγκαλύψουν τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας και την αυξανόμενη φτώχεια του τουρκικού λαού, στη μεγάλη πλειοψηφία του. Η προσπάθεια του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν και των στενών συνεργατών του επικεντρώνεται στην αναστροφή της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητάς του ενόψει και των προεδρικών εκλογών του Ιουνίου 2023, που κανείς δε γνωρίζει αν και πότε θα διεξαχθούν και ιδίως με ποια μέσα θα επιχειρηθεί να φαλκιδευτεί το αποτέλεσμά τους…! Η σύμπτωση των επετείων των 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 (για την οποία θρασύτατα θριαμβολογούν οι νεο-Οθωμανοί ηγέτες της γείτονος), αλλά και του 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης (που σχεδιασμένα επιχειρούν να αποδομήσουν και να αναθεωρήσουν παράνομα και μονομερώς), προδιαθέτει για επικίνδυνες ενέργειες για πρόκληση νέων τετελεσμένων μονομερώς και με χρήση βίας, σε όλο το φάσμα των μετώπων που έχει ανοίξει ο τουρκικός επεκτατισμός:

1. Την εξώθηση σε νέα κύματα παράνομων μεταναστευτικών ροών, με τη γνωστή μέθοδο της εργαλειοποίησης ανθρώπων στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα με τη χώρα μας.
2. Την αυθαίρετη, προδήλως παράνομη και μονομερή διεκδίκηση και ιδιοποίηση με πολλούς τρόπους και ενέργειες, θαλάσσιων περιοχών και ζωνών που ανήκουν στη χώρα μας και την Κύπρο (παράνομες υποθαλάσσιες έρευνες- γεωτρήσεις).
3. Την έμπρακτη διεκδίκηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησιά- νησίδες- βραχονησίδες του Αιγαίου, σε εκτέλεση της προπαγανδιστικής καινοφανούς θεωρίας περί “γαλάζιας πατρίδας”, που επιχειρεί να αμφισβητήσει τουλάχιστον 152 νησιωτικά εδάφη της Ελλάδας στο Αιγαίο.
4. Την νομική και εν συνεχεία έμπρακτη διεκδίκηση της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα κατοικημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (από τη Σαμοθράκη μέχρι το Καστελόριζο), που η Τουρκία ισχυρίζεται ότι πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν, αλλιώς πρέπει να “αφαιρεθούν” από την ελληνική επικράτεια!
5. Την άρνηση της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας και ιδίως του άρθρου 121, που αφορά την ισοτιμία των θαλασσίων ζωνών των νησιών με τις αντίστοιχες των ηπειρωτικών αυτών. Χαρακτηριστική η υπογραφή με τη μη νόμιμη προσωρινή εξουσία της Λιβύης, του ανυπόστατου διεθνώς τουρκολιβυκού μνημονίου για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών (Υφαλ./ΑΟΖ), με πλήρη παράκαμψη των νόμιμων δικαιωμάτων της Κρήτης, της Ρόδου και άλλων νησιών των Δωδεκανήσων.
6. Την διακηρυγμένη νέα πολιτική εγκατάλειψης της προωθούμενης από τον ΟΗΕ Διζωνικής/Δικοινοτικής Ομοσπονδίας για επανένωση της Κύπρου και τη διακήρυξη ότι πλέον η Τουρκία και οι αχυράνθρωποι της λεγόμενης “ΤΔΒΚ” (κατεχόμενων), αποδέχονται μόνο συζήτηση για δύο ισότιμα “ανεξάρτητα” κράτη στην Κύπρο! Δηλαδή η προβολή, πλέον, της νομιμοποίησης της κατοχής, μετά από 48 χρόνια επιβολής διά της βίας, και αντίστοιχης υπονόμευσης των διεξαγόμενων διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ! Εν τω μεταξύ, προωθήθηκε πέρυσι η παράνομη ενσωμάτωση των Βαρωσίων (Αμμοχώστου) στην τουρκοκρατούμενη ζώνη! Ο κατάλογος των επιθετικών και διεθνώς παράνομων τουρκικών ενεργειών δεν έχει τέλος…

Απέναντι στην ενορχηστρωμένη αυτή τουρκική προπαγάνδα, που ακολουθείται από συγκεκριμένες πράξεις, η Ελλάδα και η Κύπρος προσπαθούν να αντιδράσουν ως νομιμόφρονες και πολιτισμένες, ειρηνόφιλες χώρες, εφαρμόζοντας μεθόδους επίλυσης διεθνών διαφορών που προβλέπει ο Χάρτης του ΟΗΕ και οι λοιποί θεσμοί της Διεθνούς Οργάνωσης: Διαπραγματεύσεις, διάλογος, μεσολάβηση διεθνών φορέων, δικαστική διευθέτηση κλπ. Το επίπεδο των ελληνικών-κυπριακών απαντήσεων, ενημερώσεων, ακολουθεί συνήθως τη διπλωματική οδό και τη δεοντολογία και απευθύνεται προς τις συμμαχικές χώρες (ΝΑΤΟ και διμερείς σχέσεις) και βέβαια προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Στους χώρους αυτούς είτε η συμμετοχή και της ίδιας της Τουρκίας ή το (εικαζόμενο) στρατηγικό και οικονομικό βάρος της και τα επενδεδυμένα συμφέροντα των χωρών αυτών, λειτουργούν ως παραμορφωτικοί φακοί, ώστε να συρρικνώσουν έως εξαφανίσουν οποιαδήποτε δυσμενή πρακτική επίπτωση για την εικόνα της Τουρκίας, καθώς, βέβαια, κάθε χώρα έχει τις δικές της προτεραιότητες και ιεραρχήσεις. Άλλωστε, η ηθική και το δίκαιο συνήθως δεν επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις των κρατών…

Υπό το πρίσμα αυτής της κυνικής- συμφεροντολογικής λειτουργίας του διεθνούς περιβάλλοντος, η Ελλάδα προχώρησε πρόσφατα (μετά από μακρά περίοδο απραξίας λόγω κυρίως της χρεοκοπίας της χώρας), στην ανανέωση των εξοπλισμών της, καθώς και σε διπλωματικές και συναφείς πρωτοβουλίες για την αμυντική και ενεργειακή σύμπραξη με χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ και άλλες της Ανατολικής Μεσογείου. Η κορύφωση όμως του τουρκικού αναθεωρητισμού και των προκλήσεων, που λαμβάνουν και τη μορφή διπλωματικού “πολέμου”, επιβάλλει τη δραστική αύξηση της ελληνικής και κυπριακής ενημέρωσης για την αλήθεια στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου που, πράγματι, ευνοούν και δικαιώνουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό πρέπει να γίνει πολύ πιο συστηματικά και χωρίς τις διπλωματικές “κομψότητες” που εχρησιμοποιούντο μέχρι σήμερα, γιατί, από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, η πολεμοκαπηλεία και η εχθρική ρητορεία έχει λάβει απίστευτες διαστάσεις. Η επικοινωνιακή ενεργοποίηση της Ελλάδας πρέπει να αφορά και το εσωτερικό της χώρας μας, με τη χρήση του κρατικού μηχανισμού και των ΜΜΕ, ώστε να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός το δίκαιο που χαρακτηρίζει τις εθνικές μας θέσεις και το αντίστοιχο μέγεθος της τουρκικής παρανομίας, θρασύτητας και απειλής! Πρέπει να χαλυβδωθεί το εθνικό μας φρόνημα ως κοινωνίας και η κατανόηση του κινδύνου από τους λεονταρισμούς της Τουρκίας, που δυστυχώς συνοδεύονται από τεράστιους εξοπλισμούς, που έχουν ανατρέψει σε βάρος μας την ισορροπία ισχύος, δίνοντας στην Τουρκία τη δυνατότητα να εκβιάζει για υποχωρήσεις τον Ελληνισμό και να προωθεί την “δορυφοροποίηση” της Ελλάδος και της Κύπρου από τον τουρκικό επεκτατισμό και μιλιταρισμό. Το θέμα αγγίζει και τη νεολαία μας, η οποία πρέπει και στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να διδαχθεί στοιχειώδη ζητήματα της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της πατρίδας μας, ιδίως δε τα συνοριακά ζητήματα και το Δίκαιο της θάλασσας. Παρέλκει δε να τονίσω ότι η αντιφατική πολιτική που ακολουθείται, παρά τις πάμπολλες αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος, για διάλογο, διερευνητικές επαφές ή διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, αποδυναμώνει το μήνυμα απειλής και κινδύνου που πρέπει να εκπέμπει ο ελληνισμός, στην Ελλάδα και την Κύπρο, προς τους συμμάχους, εταίρους και τη διεθνή κοινότητα, λόγω του τουρκικού επεκτατισμού, παρανομίας και μεγαλομανίας, που κλείνει σύντομα 50 χρόνια (από το 1973), αλλά αποτελεί μία οδυνηρή πραγματικότητα ήδη από την επαύριο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης (1923).

---

*Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, Τομεάρχης Διαπεριφερειακών Συνεργασιών, Μον. Λέκτορας Νομικής Σχολή ΑΠΘ

 28 Ιανουαρίου του 2008, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφηνε την τελευταία του πνοή, νικημένος από την επάρατη νόσο.

«Θέλω να φύγω, δεν αντέχω άλλο», είχε εκμυστηρευτεί στους στενούς του συνεργάτες το προηγούμενο απόγευμα. Μετά από 7 μήνες πάλης με τον καρκίνο, το πρόσωπό του και η φωνή του, είχαν αλλοιωθεί. Οι δυνάμεις του σιγά σιγά τον εγκατέλειψαν. 

«Αδελφοί μου αγαπητοί, μη μου επιλάθεσθε όταν υμνείτε τον Κύριον, αλλά μνήσθητέ μου του πόθου και της αγάπης και ικετεύσατε τον Θεόν, ίνα με αναπαύση μετά των δικαίων ο Κύριος».

Όταν θα διαβάζονται οι γραμμές αυτές εγώ δεν θα ευρίσκομαι πλέον εις αυτήν την ζωήν. Η ελπίς μου είναι ότι θα ευρίσκομαι εις το έλεος του Κυρίου.

Δεν έχω τίποτε άλλο βέβαιον παρά μόνον την ελπίδα εις τον Κύριον. Δεν μου απομένει τίποτε άλλο παρά μόνον η αίτησις ο Κύριος να δείξει  επιείκεια εις την κρίσιν Του και να με συγχωρέσει.

Ηγάπησα τον Σωτήρα μου με όσην δύναμιν είχε η ψύχη μου. Εκείνος που ετάζει καρδίας και νεφρούς το γνωρίζει. Πολλές φορές ο Σατανάς με έσπρωξε να κάμω πράξεις και σχέδια και να λάβω αποφάσεις που φοβούμαι ότι επίκραναν τον Κύριόν μου, τον πολυεύσπλαγχον, ο οποίος πολλά τάλαντα μου ενεπιστεύθη.

Τάχα εμιμήθην τον τα πέντε τάλαντα λαβόντα; Τάχα ηργάσθην δια την δόξαν Του η μήπως επεδίωξα την ιδικήν μου δόξα και προβολή;

Αυτό δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω και φεύγω από τον κόσμον φοβούμενος ότι δεν εκατόρθωσα να διακρίνω πάντοτε την διαφοράν.

Εργάσθηκα επάνω εις το καθήκον μου με όσην δύναμιν είχα και με την βοήθεια του Θεού πολλά εκατόρθωσα. Όμως όσες φορές εσημείωνα επιτυχίες, ησθανόμην μεγάλην ψυχικήν ικανοποίησιν.

Τάχα οι κόποι μου να είχον αυτόν τον σκοπόν; Και να επραγματοποιήθη λοιπόν εκείνο που είπε ο Κύριος μου, δι΄ όσους ικανοποιούνται για μιαν καλήν πράξιν των, ότι ως εκ τούτου απέχουσι του μισθού αυτών;

Το μόνον που με παρηγορεί και με φωτίζει είναι ότι το έλεος και η αγάπη του Θεού είναι απείρως μεγαλυτέρα πάσης αμαρτίας, και η προσευχή είναι η οδός της σωτηρίας και της αληθούς χαράς.

Γι΄ αυτό και σας ικετεύω με όσην δύναμιν έχει πλέον η φωνή μου, αδελφοί μου και τέκνα μου, μη με λησμονήτε εις τας προσευχάς σας. Κάμετε και δι΄ εμένα ένα Σταυρόν από την καρδιά σας. Ανάψατε ένα κεράκι για την ψυχή μου.

Εις τον βίον μου, αφεύκτως πολλούς αδελφούς μου επίκρανα, είτε δικαίως είτε αδίκως – ποίαν σημασίαν έχει η διάκρισις αυτή; Η Διοίκησις καθίσταται εις εκείνον που βαρύνεται με την ευθύνην ασκήσεώς της, πολλάκις ως δήγμα φοβερόν. Τέκνα μου, η σφραγίδα της Διοικήσεως έχει αγκάθια πολλά.

Γονατίζω εμπρός εις όσους ηδίκησα – εκουσίως η ακουσίως – και τους ικετεύω να με συγχωρήσουν από τα βάθη της καρδίας των, δια να εύρη έλεος και ανάπαυσιν η ψυχή μου ενώπιον του Δικαίου Κριτού.

Από τα βάθη της ψυχής μου συγχωρώ όλους όσους τυχόν με ηδίκησαν. Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων – πόθοι, όνειρα και επιδιώξεις, προσπάθειαι και τόσαι άλλαι φροντίδες δια την επίγειον ζωήν, που δεν μας αφήνουν να κατανωήσουμεν εις βάθος, ότι είμεθα περαστικοί διαβάτες εις τον κόσμον τον επίγειον.

Καθώς είπεν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «όναρ έσμεν ούχ΄ ιστάμενον, φύσημα τι μη κρατούμενον, πτήσις ορνέου παρερχομένου, ναύς επί θαλάττης ίχνος ουκ έχουσα».

Πριν κλείσω τα μάτια μου, όσον έχω ακόμη πλήρεις τας αισθήσεις μου, εις όλους αφήνω την ευχή μου από τα βάθη της καρδιάς μου.

Και εις εκείνους που ως Μητροπολίτης Δημητριάδος εποίμανα και εδίδαξα επί 24 ολόκληρα χρόνια, και εις το αγαπητό μου ποίμνιο των Αθηνών που επί 10 έτη εποίμανα, και προς όλους τους Έλληνας, εντός και εκτός των συνόρων της Ελλάδος.

Ιδικός σας πατέρας ήμουν τέκνα μου αγαπητά, και με καθοδηγούσεν η πίστις ότι έχω την ευθύνην σας. Προς σας, λοιπόν, απευθύνω τας τελευταίας μου ευχάς.

Το γνωρίζετε ότι σας έδωσα όλην μου την αγάπην. Εδίψησεν η ψυχή μου την σωτηρίαν σας. Η βαθυτάτη πίστις μου ότι προσεύχομαι εις Κύριον για σας, υπήρξεν η μόνη πηγή από την οποία αντλούσα τας δυνάμεις μου.

Ήθελα με όσην δύναμιν είχε η πτωχή μου ψυχή, να γλυκάνω τους πόνους σας, να τονώσω το φρόνημά σας, να σας πείσω, ότι μόνον αν βάλετε ρυθμιστήν των παλμών της καρδιάς σας το άγιον του Θεού θέλημα, μόνον τότε δεν θα σβήση από τα χείλη σας το χαμόγελο της πραγματικής χαράς, όσης είναι δυνατόν να ευρεθή εις αυτόν τον κόσμον.

Μην ζητήσετε αλλού την ευτυχίαν σας, διότι άδικα θα κοπιάσετε, και δεν θα την συναντήσετε. Μη λησμονήτε ποτέ τα λόγια του Κυρίου: «Ζητήτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσονται υμίν».

Φωτίζετε πάντοτε τις σκέψεις σας και τον δρόμον της ζωής σας με τον άγιον θέλημα του Θεού. Αυτό θα θερμάνη και τις καρδιές σας για να είναι πάντοτε γεμάτες με την αγάπη προς τον Θεόν και τους αδελφούς σας συνανθρώπους, αλλά θα σας δίνη και την γλυκυτάτην δύναμιν να αισθάνεσθε τους πόνους των άλλων σαν ιδικούς σας πόνους και την χαράν των σαν ιδικήν σας χαράν.

Με αυτόν τον τρόπον θα ευρεθήτε μέσα εις το σχέδιον της σωτηρίας. Τότε τα ονόματά σας θα γραφούν εις τα αιώνια βιβλία των ουρανών. Ετσι μόνον και όση χαρά, αληθινή χαρά, θα ημπορή να υπάρχη εις τον κόσμον αυτόν, θα πλημμυρίζη τις καρδιές σας.

Ο ίδιος ο Κύριος μας το εβεβαίωσεν, όταν οι 70 μαθηταί Του επέστρεψαν ματά χαράς μεγάλης λέγοντες: «Κύριε και τα δαιμόνια υποτάσσονται υμίν εν τω ονόματι σου».

Και εκείνος τους επληροφόρησεν με τα παρήγορα αυτά λόγια του. «Εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα δαιμόνια υποτάσσονται υμίν, χαίρετε δε, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις Ουρανοίς».

Ποίος λοιπόν ημπορεί να αμφιβάλλη περί τούτου; Και κάτι ακόμη περισσότερον. Εις όλους έδωκε την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, χωρίς κανείς από αυτούς να ημπορέση να φράξη τον δρόμον των.

Σεις ξέρετε πόσους ανθρώπους ο Σατανάς ευρίσκει και χρησιμοποιεί ως όργανα του δια να φράξουν τον δρόμο της Σωτηρίας εκείνων που θέλουν να σωθούν. Διαστρέφει τις σκέψεις των, πορώνει τις καρδίες των και τυφλώνει το φως των, ώστε να μη βλέπουν το καλόν και να μεταχειρίζωνται και τα άδικα και τα πιο σκληρά απάνθρωπα μέσα για να σταθούν εμπόδιον εις τον δρόμο της Σωτηρίας.

Αυτοί όλοι, όσον και εάν ομοιάζουν με φίδια και σκορπιούς, συντρίβονται με την βοήθεια του Θεού. Ο Θεός να μην αξιώση κανένα από Σας, τέκνα μου αγαπητά, να κανταντήση εις αυτό το σημείον.

Εις όλους σας εύχομαι να σας σκεπάζη πάντοτε η Θείας Χάρις.

Αγαπητά μου τέκνα και αδελφοί μου, μην απομακρυνθήτε από τον δρόμον του Θεού. Αγαπήσατε τον Θεόν και «μηδέν προτιμήσατε της αγάπης Αυτού». Πλημμυρίσατε τις καρδιές σας από Χριστόν και Ελλάδα.

Τέκνα μου αγαπητά και αδελφοί μου, μη βλέπετε ποτέ την Ελλάδα με αδιαφορίαν η με στεναχωρίαν. Ο Κύριος είναι ο Πατέρας μας, και μας έδωσε την Ελλάδα ως τον οίκον μας. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε παιδιά Του, και ουδείς είναι υπέρτερος του άλλου ένεκα της πατρίδος αυτού.

Ας μάθουμε να βλέπουμε ως δωρεά του Κυρίου έκαστος την πατρίδα, την παράδοσιν και την γλώσσαν του. Ειδικώς εμείς οι Έλληνες ελάβαμε την κληρονομιάν να είμεθα φορείς και διδάσκαλοι πολιτισμού μεγάλου, τιμωμένου από όλον τον κόσμον.

Ας ζώμεν λοιπόν κατά τρόπον που δοξάζει τα ιερά μας, τιμά τους προγόνους, διατηρεί την γλώσσαν ως έκφρασιν πνεύματος και όχι απλώς ως μέσου συννενοήσεως.

Ας έχουμε στην καρδιά μας ευγνωμοσύνην προς όσους προσέφεραν  στην πατρίδα μας. Κυρίως εμείς, οι ακολουθούντες τον Κύριον, ας έχωμεν πάντοτε κατά νούν ότι ο χριστιανός δεν αγιάζεται από το περιβάλον του αλλά το αγιάζει.

Τέκνα μου, μην κάμετε ποτέ κακόν εις τους συνανθρώπους σας. Σκορπίσατε παντού έργα αγάπης. Όποιος έχει ανάγκη από σας και ημπορείτε να γλυκάνετε τον πόνο του, μην το αρνηθήτε.

Μην εξετάζετε αν είναι συγγενής η ξένος, γνωστός η άγνωστος, ομοεθνής η αλλοεθνής, ομόδοξος η ετερόδοξος, ομόθρησκος η αλλόθρησκός, φίλος η εχθρός. Όποιος έχει ανάγκη από την αγάπην σας είναι ο πλησίον σας.

Μην παραλείπετε τα θρησκευτικά σας καθήκοντα. Όσες φορές ευρεθήτε μολυσμένοι με την αμαρτίαν, οποιανδήποτε αμαρτίαν μικράν η μεγάλην, αμέσως να σπεύσετε να εξαγνισθήτε με το μέγα μυστήριον της Θείας και Ιεράς Εξομολογήσεως και να ενωθήτε με τον Θεόν δια της μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων.

Κρατήστε πάντοτε έτοιμην την ψυχήν σας, ώστε οποιανδήποτε στιγμήν ο Κύριος μας σας καλέσει να είσαστε άξιοι της ουρανίου Βασιλείας.

Ιδιαιτέρως απευθύνομαι αυτήν την στιγμήν προς σας, τους προσφιλείς μου συνεργάτας, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, από τον παλαιότερο έως τον νεότερο, από τον μεγαλύτερο έως τον μικρότερο.

Τέκνα μου αγαπημένα, κληρικοί και λαϊκοί, δεν θα είμαι πλέον κοντά σας. Θα μένη όμως για πάντα μαζί σας η αγάπη μου και η ευχή μου. Μην εγακταλείψετε το άγιον έργον της διαφωτίσεως του λαού, ιδιαιτέρως εσείς αδελφοί μου Αρχιερείς, Ιερείς και Διάκονοι στην Αθήνα, στο Βόλο αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Όταν θα πηγαίνετε στις Εκκλησίες μας και θα κηρύττετε τον λόγον του Θεού, θα δροσίζεται και η δική μου ψυχή στους ουρανούς. Μη μου στερήσετε αυτήν την δροσιά, Σταθήτε πιστοί συνεργάται, γύρω εις τον διάδοχον μου Αρχιεπίσκοπον, οποίος κι αν είναι, και δώσατέ του τον άπειρον σεβασμόν και την αγάπη σας και την αφοσίωσην σας.

Θα σας αγαπήση όσον σας ηγάπησα και εγώ και θα στηρίξη μαζί σας την Εκκλησία μας, δια να πραγματοποιήση τους ιερούς σκοπούς της.

Και τώρα αγαπητά μου τέκνα και φίλοι μου, «ιδού κείμαι εν μέσω πάντων σιγηλός και άφωνος. Το στόμα ήργησεν. Η γλώσσα πέπαυται και τα χείλη κεκόλληνται, αι χείρες συνδέδενται και αι πόδες συμπλέκονται, η μορφή ηλλοίωται, οι οφθαλμοί εσβέσθησαν και ου κατανούσι τους θρηνούντας, η ακοή ου παραδέχεται των λυπουμένων τον ολοφυρμόν, η ρις ουκ οσφραίνεται του θυμιάματος την ευωδίαν, η δε αληθινή αγάπη ουδέποτε νεκρούται, δι ο ικετεύω πάντας τους γνωστούς και προσφιλείς μου μνείαν ποιείσθε μου εν ημέραις κρίσεως, ίνα εύρω έλεος επί του βήματος εκείνου του φοβερού.»

ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΗΤΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ.»

 Σωτήρης Τζούμας

 Romfea.gr

«Η αμυντική αναβάθμιση της Ελλάδος και η συνολική στρατηγική του ελληνισμού

Του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Μετά την ελληνογαλλική αμυντική Συμφωνία, η υπογραφή και της ελληνοαμερικανικής πρόσφατα, διεύρυνε την αποτρεπτική λειτουργία των συμπράξεων αυτών, απέναντι στην Τουρκία και τον εμφανή επεκτατισμό της. Οι αγορές υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων από τη Γαλλία, αλλά και η χορήγηση δωρεάν ή με συμβολικό τίμημα διάφορων σύγχρονων (έστω και μεταχειρισμένων) όπλων από τις ΗΠΑ, εκσυγχρονίζουν και ενισχύουν την ικανότητα και αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων μας. Κυρίως όμως οι ρήτρες στρατιωτικής συνδρομής και η εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας της ελληνικής επικράτειας, αποτελούν μία πολύτιμη υπενθύμιση για τα διεθνή πολιτικοστρατιωτικά και διπλωματικά στηρίγματα που διαθέτει η Ελλάδα αλλά και για την υψηλή και κρίσιμη σημασία του ελληνικού χερσαίου και θαλάσσιου χώρου. Η εγκατάσταση ή και διεύρυνση στρατιωτικών βάσεων και άλλων διευκολύνσεων των ΗΠΑ, με χρονικό βάθος 5ετίας πλέον (με το ενδεχόμενο σιωπηρής παράτασής τους), σε περιοχές της Ελλάδος όπως π.χ. η ακριτική Αλεξανδρούπολη (πλησίον της ελληνοτουρκικής μεθορίου), δίνουν το σαφές μήνυμα για την αποφυγή απειλών, προκλήσεων ή επιθετικών ενεργειών προς τη χώρα μας. Η ύπαρξη οπλικών μέσων αλλά και έμψυχου δυναμικού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε διάφορες ελληνικές περιοχές, που προβλέπεται και η δυνατότητα πολλαπλασιασμού τους, ενισχύουν τα μέγιστα την αποτρεπτική λειτουργία αυτής της διμερούς (Ελλάδος-ΗΠΑ) Συμφωνίας.

Άλλωστε, πιθανότητα και γαλλικές ναυτικές και αεροπορικές μονάδες θα σταθμεύουν σε ελληνικές βάσεις, ενισχύοντας ανάλογα την αποτροπή απειλών κατά της χώρας μας. Παραταύτα, ας μην μας διαφεύγει ότι, σε περίπτωση τούρκικης (ιδίως αιφνίδιας) επιθετικής ενέργειας, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αντιμετωπίσουν μόνες τους και θα ανασχέσουν τον εχθρό για τα πρώτα εικοσιτετράωρα της επίθεσης. Για αυτό απαιτείται επάρκεια μέσων για άμυνα και αντεπίθεση (σε βάθος μάλιστα) και υψηλή ετοιμότητα αντίδρασης, αλλά επίσης και δίκτυο πληροφοριών για την αποφυγή αιφνιδιασμού!

Ο διπλωματικός, αμυντικός και ενεργειακός συντονισμός και με άλλες χώρες (Ισραήλ, Αίγυπτος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά προοδευτικά και με τον γίγαντα της Ινδίας) δείχνουν την λειτουργία της Ελλάδος ως κόμβου (με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και βέβαια και αυτοτελώς), αλλά και την πλήρη αναξιοπιστία, επικινδυνότητα και σταδιακή απομάκρυνση της Τουρκίας από το Δυτικό Σύστημα και τους Βορειοατλαντικούς θεσμούς.

Τα ευπαθή ή αναγκαία πρόσθετα σημεία αυτής της προωθούμενης αναβάθμισης της ασφάλειας και της αποτροπής της χώρας μας είναι τα εξής:

1. Η στρατιωτική κατοχή της Β. Κύπρου και η επιδιωκόμενη άμεση νομιμοποίηση και επέκταση της (Βαρώσια) από την Τουρκία. Η κατοχική Τουρκία μέσω της ισχυρής στρατιωτικής της θέσης στο νησί, εκβιάζει για λύση δύο κρατών και χρησιμοποιεί την Κύπρο ως μοχλό προώθησης των ευρύτερων ανθελληνικών στόχων της (π.χ. Γαλάζια Πατρίδα) αλλά και των τελματωμένων τούρκο-ευρωπαϊκών σχέσεων! Η ελληνική απάντηση πρέπει να είναι άμεσα η έμπρακτη προώθηση ελληνοκυπριακής αμυντικής σχεδίασης και δομών, ως αντιστάθμισμα των κατοχικών τουρκικών δυνάμεων (47 χρόνια) και με βάση το παρωχημένο αλλά υπαρκτό δικαίωμα εγγυήσεως της Ελλάδος στην Κύπρο. Ταυτόχρονα, να απαιτηθεί από τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., με σύντομο χρονοδιάγραμμα μία δίκαιη και λειτουργική λύση γνήσιας Ομοσπονδίας, Δικοινοτικής και Διζωνικής, η οποία αν δεν επιτευχθεί, να διακηρυχθεί ότι η Ελλάδα θα επιδιώξει διπλωματικά και στρατιωτικά την απελευθέρωση των κατεχομένων. Επίσης να επιδιώξουμε Γαλλική αμυντική Συμφωνία με την Κύπρο και, γιατί όχι, και κυπροαμερικανική, με βάση την Κυπριακή συμμετοχή στην Ε.Ε. και την συνέχιση της Τουρκικής κατοχής επί μισό αιώνα! Άλλωστε, η Δύση σύντομα (από το 2023 και μετά) θα αντιληφθεί ότι η Τουρκία έχει χαθεί αμετάκλητα ως Νατοϊκός εταίρος, είναι ανίκανη να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις ένταξης στην Ε.Ε. και προετοιμάζει, με τεράστιες και μη αναγκαίες για την άμυνα της, στρατιωτικές προμήθειες και κατασκευές, την σύμπραξη με τη Ρωσία, την Κίνα, και ισλαμικές χώρες (Πακιστάν, αφρικανικές μουσουλμανικές χώρες), να πρωτοστατήσει σε ένα αντιδυτικό μπλοκ, όπως η έντονη ρητορική του Ερντογάν αποδεικνύει, χωρίς να υπολείπεται σε εθνικιστικές κορώνες και στόχους, το σύνολο της Τουρκικής Αντιπολίτευσης, πλην του κουρδικού HDP.

2. Θα πρέπει να εκπονηθούν τρόποι ελληνικής άμυνας και διαχείρισης, στο μεσοδιάστημα μέχρι το 2025-26, που θα έχουν ενσωματωθεί τα νέα οπλικά συστήματα της xώρας μας, καθώς η περίοδος αυτή είναι ύποπτη για εκδήλωση αιφνιδιαστικής τουρκικής επίθεσης, στην Κύπρο, στα νησιά ή αλλού, για απόκτηση στρατηγικών πλεονεκτημάτων προς διαπραγμάτευση εν συνεχεία με την Ελλάδα, με σαφώς δυσμενείς όρους για τη χώρα μας. Σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να διακηρυχθεί έγκαιρα και πειστικά ότι δεν θα γίνει ανεκτή οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων και του status quo και ότι αυτό, σε οποιαδήποτε κλίμακα, θα οδηγήσει σε συνολική στρατιωτική ελληνική απάντηση και βέβαια σε ενεργοποίηση της ρήτρας αμυντικής αρωγής από τους συμμάχους της Ελλάδος (έστω και για μέλη του ΝΑΤΟ).

3. Ο διάλογος με την Τουρκία (διερευνητικές επαφές, συναντήσεις Υπ. Εξ. και κορυφής) δεν έχει νόημα και πρέπει να ολοκληρωθεί, όπου συνεχίζεται, το ταχύτερο, ώστε να διαπιστωθεί το χάσμα απόψεων και να καταγγελθεί η Τουρκία ότι προσπαθεί να προσαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο στα μέτρα και τα συμφέροντά της, με προφανείς παράνομες ερμηνείες και μαξιμαλισμό αστήρικτων διεκδικήσεων. Άλλωστε περί τα 20 χρόνια προηγούμενων φάσεων διαλόγου απέδειξαν το αγεφύρωτο των θέσεων! Εξάλλου, το εχθρικό κλίμα που συνεχώς καλλιεργεί η Τουρκία καθιστά μάταιη την συνεννόηση, εκτός και αν πρόκειται για μονομερείς ελληνικές υποχωρήσεις.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΟΡΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον όρο Μακεδονία  και η ίδια η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Χρησιμοποιούσε διοικητικές περιοχές, τα γνωστά Βιλαέτια, όπως Βιλαέτι Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Ανδριανούπολης. Αλλά και τα Σκόπια από το 1888 ως το 1914, ήταν πρωτεύουσα του Βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου.

 Η Γιουγκοσλαβία δεν χρησιμοποιούσε το όνομα Μακεδονία πριν από το 1943. Η Βουλγαρία ούτε και σήμερα.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟ-ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Αυτή είναι η προκήρυξη των Μακεδόνων Επαναστατών του 1897 για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Τούρκους. Είναι από δημοσιεύσεις στον τύπο από εκείνη την εποχή. Μοναδικό εργαλείο στα χέρια της Ελληνικής Διπλωματίας.

1 Απριλίου 1897

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 

Προκήρυξη  προς το Πανελλήνιον

Αδελφοί

Στρατιώτες του Χριστού και της Ελευθερίας υψώνουμε τη σημαία της Ελευθερίας επί των Ελληνικών χωρών.
Υπό την σκιά αυτής ας συγκεντρωθούμε όλοι και ας αγωνιστούμε έχοντας ένα σύνθημα: «Ελευθερία ή θάνατος».
Το δίκαιο του αγώνα μας αναγνωρίζεται από τους ελεύθερους λαούς και ευλογείται από το Θεό.
Η νίκη γρήγορα θα στέψει τα όπλα μας, το κράτος της Τουρκίας για πάντα θα καταλυθεί, η ισότης, η ελευθερία και η αδελφότητα θα βασιλεύσει, εκεί όπου σήμερα κυριαρχεί άγρια τυραννία.
Εμπρός, αδελφοί Έλληνες! Ο Θεός είναι μαζί μας.

Οι Αρχηγοί της Επαναστάσεως στη Μακεδονία
Αλεξ. Μυλωνάς, Γεωρ. Καψαλόπουλος

Οι Καπεταναίοι
Γ. Νταβέλης, Γιαννούλης Ζέρκας, Ι. Χατζηπέτρος, Ι. Νικηταράκος, Β. Αβραμίδης, Παρνασσός Μυλωνάς, Π. Νεράτζης, Ιωαν. Βασιλείου, Δημ. Μακρής, Στέργιος Μπαλατσός, Παναγής Αλαμάνος, Ν. Ορλώφ, Κων. Γεωργαντής, Νίος Σαράντης, Ζήσης Βράκας, Λεωνίδας Τσιώσης, Ιωάν. Τσιάμης, Παρίσης Μάλιος, Δ. Ιωαννίδης, Χειμάρας Δήμαρχος, Χασιώτης Τζιόζης και άλλοι οπλαρχηγοί.

Η Ελληνογαλλική Συμφωνία – Τα κρίσιμα επόμενα βήματα : 2022 – 2025

Του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Η συμφωνία για τις φρεγάτες που θα ανανεώσουν (σε…. 4-5 χρόνια) τα μεγάλα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού μας, είναι καλοδεχούμενη, όπως και η ρήτρα της αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας.

Το πρώτο ζητούμενο είναι η αύξηση της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδος αλλά και η αποτρεπτική λειτουργία της απέναντι στις τουρκικές απειλές, εκβιασμούς και παράνομες διεκδικήσεις, ώστε να διαφυλαχθεί η ειρήνη χωρίς την απώλεια εθνικού ελληνικού χώρου, αλλά και περιοχών κυριαρχικών δικαιωμάτων (Υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ).

1. Αυτό εξυπηρετείται άμεσα από την ελληνογαλλική συμφωνία (με ερωτηματικό για την Υφαλ./ΑΟΖ που πρέπει να διευκρινισθεί) και έμμεσα μόνο από την νέα προς υπογραφή ελληνοαμερικανική, εφόσον δεν περιληφθεί και σ’ αυτήν ρήτρα αμυντικής συνδρομής. Πάντως η ύπαρξη αυξημένων Αμερικανικών στρατιωτικών διευκολύνσεων στην Ελλάδα προφανώς θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε τουρκικά στρατιωτικά εγχειρήματα.

2. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όμως είναι ότι για την αποφυγή αποδιάρθρωσης της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, όσο τουλάχιστον παραμένει σ’ αυτό η Τουρκία, τόσο οι ΗΠΑ όσο και (λιγότερο βέβαια) η Γαλλία, πριν εκδηλώσουν οποιαδήποτε έμπρακτη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ελλάδα, σε περίπτωση στρατιωτικής προσβολής της χώρας μας από την γείτονα, θα απαιτήσουν να έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο διαλόγου και προοπτικής δικαστικής επίλυσης των ζητημάτων στο Δικαστήριο της Χάγης. Και εδώ εντοπίζεται η προοπτική πιέσεων προς τη χώρα μας για υποχωρήσεις, ώστε να ικανοποιηθεί μέρος τουλάχιστον των τουρκικών απαιτήσεων και έτσι να αποφευχθεί η θερμή σύγκρουση δύο εταίρων του ΝΑΤΟ και επιπλέον η Γαλλική ή και ενδεχόμενη Αμερικανική στρατιωτική συνδρομή υπέρ της Ελλάδος. Όλα αυτά βέβαια θα αλλάξουν αν η Τουρκία υλοποιήσει τις διακηρύξεις Ερντογάν για πολύπλευρη και μεγάλης έκτασης εξοπλιστική συνεργασία με την Ρωσία, οπότε βέβαια η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και στο Δυτικό σύστημα θα καταστεί άκρως προβληματική ή απίθανη.

3. Συνεπώς, η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει σταθερή στις νόμιμες θέσεις της, απορρίπτοντας κάθε συζήτηση για «γκρίζες ζώνες» (δηλ. παραχώρηση κυρίαρχων νησιωτικών εδαφών μας), αφοπλισμό των νησιών του Αν. Αιγαίου, διαστρέβλωση του Διεθνούς Δικαίου με την αποδοχή των τουρκικών ανυπόστατων θέσεων περί 6 ν.μ. μόνον για όλα τα νησιά του Αιγαίου (και της Κρήτης και της Κύπρου), εγκατάλειψη της νόμιμης επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Αιγαίο στα 12 ν.μ., και αποδοχή λύσης δύο κυρίαρχων κρατών στην Κύπρο, μέσω της νομιμοποίησης της παράνομης κατοχής της Βόρειας Κύπρου.

4. Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί σε φίλους και εχθρούς ότι η Ελλάδα, συζητάει μέσω των  διερευνητικών επαφών την προοπτική από κοινού προσφυγής στη Χάγη με την Τουρκία μόνο για οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει με την αποδοχή και από την Τουρκία (όπως έχει πράξει από το 1994 και η Ελλάδα) της υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και έτσι δεν θα απαιτείται συνυποσχετικό. Η υποβολή στη Χάγη πακέτου άλλων θεμάτων που επιδιώκει η Τουρκία, είναι απαράδεκτη και ως θέμα συζήτησης ή διερεύνησης για την Ελλάδα.

5. Πριν την ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη η Ελλάδα οφείλει να έχει επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα ζώνη της σε όλες τις παρακείμενες θάλασσες στα 12 ν.μ., με εξαίρεση έναν δίαυλο «πλου διελεύσεως» επαρκούς πλάτους για την διεθνή ναυσιπλοΐα, μεταξύ της εξόδου των Δαρδανελίων, στο Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, που περαιτέρω θα διέρχεται μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσου και θα έχει καθεστώς transit passage, δηλαδή ενισχυμένης ελευθερίας διέλευσης, και θα καταλήγει στις δύο εξόδους του Αιγαίου (ανατολικά και δυτικά) προς τη Μεσόγειο. Έτσι θα διατηρηθεί το δικαίωμα των νησιών για αιγιαλίτιδα 12 ν.μ. και δεν θα δοθούν προσχήματα στην Τουρκία (και άλλους πρόθυμους εκτός και εντός της χώρας μας) να ισχυρίζεται ότι επηρεάζεται η ελεύθερη ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο!

6. Αν η Τουρκία αντιδράσει με το διαβόητο «casus belli» και χρησιμοποιήσει ένοπλη βία κατά της Ελλάδος, τότε θα πρέπει να ενεργοποιηθεί α) η νόμιμη άμυνα της Ελλάδος αυτοδύναμα στο πλαίσιο του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ, β) η συμφωνηθείσα στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας, γ) η οφειλόμενη συνδρομή των ΗΠΑ στα πλαίσια της πολυετούς διμερούς συμμαχικής σχέσης των χωρών μας. Κατά μείζονα λόγο αν η Τουρκία έχει απομακρυνθεί από το ΝΑΤΟ.

7. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι, ακόμη και αν αφορμή της Τουρκικής στρατιωτικής δράσης (παράνομης επίθεσης στην ουσία) είναι κυριαρχικά δικαιώματα οικονομικής φύσεως της Ελλάδος (ΑΟΖ/Υφαλ.) η στρατιωτική προσβολή θα αφορά συνολικά την χερσαία (ηπειρωτική και νησιωτική) ελληνική επικράτεια και επιπλέον κυρίαρχη ελληνική Αιγιαλίτιδα Ζώνη νομίμως επεκταθείσα στα 12 ν.μ. ή έστω στα 10 ν.μ. σε ορισμένες περιοχές. Συνεπώς δημιουργείται σαφής νομική βάση ενεργοποίησης της στρατιωτικής συνδρομής της Γαλλίας και (τουλάχιστον με πολιτική βάση) ανάλογης στρατιωτικής συνδρομής των ΗΠΑ. Επιπλέον μπορεί να γίνει επίκληση και της στρατιωτικής συνδρομής που προβλέπεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα κράτη – μέλη (άρθρο 42 παρ.7 της Συνθήκης της Ε.Ε.).
8. Καθώς η ολοκλήρωση της κατασκευής και παραλαβής από την Ελλάδα των 3 (+1) γαλλικών φρεγατών Belharra, αναφέρεται στο 2025 και μετά (άδηλο είναι ακόμη και για τις 3+1 κορβέτες), δημιουργείται ένα κρίσιμο χάσμα 4 – 5 ετών (2022 – 2026) στην ισορροπία ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο και το ίδιο ισχύει και για την ένταξη των 24 νέων αεροσκαφών Rafale και τον εκσυγχρονισμό των 85 ελληνικών F-16 σε Viper που εξελίσσεται στις ΗΠΑ. Είναι πολύ πιθανό η Τουρκία σ’ αυτήν την κρίσιμη πενταετία να επιχειρήσει τετελεσμένα στον θαλάσσιο και νησιωτικό χώρο, πριν ενισχυθεί το οπλοστάσιο της χώρας μας. Η σύμπτωση στο προσεχές διάστημα της επετείου 100 ετών από το 1923, δηλαδή της δημιουργίας του νέου τουρκικού κράτους και της Συνθήκης της Λωζάννης, με διακηρυγμένη την πρόθεσή του Ερντογάν να την αναθεωρήσει μονομερώς (και παρανόμως βέβαια), διαμορφώνει ένα εν δυνάμει εκρηκτικό μείγμα παραγόντων που μπορεί να προκαλέσουν θερμή ρήξη! Και αυτό είτε κερδίσει τις προεδρικές εκλογές ο Ερντογάν, είτε τις χάσει, οπότε και μπορεί να αρνηθεί το αποτέλεσμά τους! Άλλωστε ο τουρκικός εθνικισμός και επεκτατισμός δεν είναι «προνόμιο» του ΑΚΡ αλλά διαπερνά το σύνολο των πολιτικών κομμάτων στην Τουρκία! Το ίδιο κι ο ανθελληνισμός! Εξαίρεση αποτελεί το Κουρδικό HDP που διώκεται… Συνεπώς η Ελλάδα, που διαθέτει βέβαια ήδη αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις, θα πρέπει να αναζητήσει για την επικίνδυνη επόμενη 5ετία, ευέλικτες και έξυπνες λύσεις για την αύξηση του στρατιωτικού δυναμικού της, κατά το μεσοδιάστημα μέχρι το 2026
   

 

Η ΚΥΠΡΟΣ. Ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗ. 

1976. ΧΑΓΗ. H Ελλάδα επανεμφανίζεται στο φεστιβάλ της Γιουροβίζιον μετά την αποχή της προηγούμενης χρονιάς, όταν θέλησε να καταγγείλει τον Αττίλα στην Κύπρο και την παρθενική εμφάνιση της Τουρκίας στο θεσμό. Το τραγούδι επιλογή του Μάνου Χατζιδάκι ως διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος. Επρόκειτο για ένα μοιρολόι της μαυροφορεμένης Μαρίζας Κωχ που μιλούσε για την στρατιωτική εισβολή και το δράμα του Κυπριακού λαού. Το «Παναγία μου – Παναγία μου», προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ

Χατζιδάκις: «Πάρε ένα λαούτο και φύγε». 

Η Μαρίζα Κωχ, σε συνέντευξη της αποκάλυψε το παρασκήνιο της ανάθεσης από τον Μάνο Χατζιδάκι.

Όλα έγιναν μέσα σε ένα βράδυ, όταν την πήρε τηλέφωνο ο Χατζιδάκις και της είπε να φύγει αμέσως για την Χάγη μαζί με ένα λαούτο μόνο. Ήθελε το τραγούδι μέσα σε ένα βράδυ, για να προλάβουν να κατοχυρώσουν την συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό. Μαζί με τον Μάϊκ Ροζάκη, έγραψαν μέσα από το τηλέφωνο το τραγούδι «Παναγία μου – Παναγία μου». 

Όταν το περιεχόμενο του τραγουδιού έγινε γνωστό, οι Τούρκοι που ζούσαν μόνιμα εκεί, έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας. 

Απείλησαν με βολή από  ελεύθερο σκοπευτή την Μαρίζα Κώχ. 

Στις 3 Απριλίου 1976, η Μαρίζα Κωχ απτόητη βγήκε να τραγουδήσει στη σκηνή, ενώ την συμβούλευαν να μην το τολμήσει, αφού διέτρεχε άμεσο κίνδυνο η ζωή της. Οι διοργανωτές, την πληροφόρησαν λίγα δευτερόλεπτα πριν εμφανιστεί, ότι υπήρχε ελεύθερος σκοπευτής απέναντι της με εντολή αν χρειαστεί να την πυροβολήσει. Εκείνη όμως έκανε δυο βήματα, αγνοώντας τις απειλές και βρέθηκε στην σκηνή τραγουδώντας ένα μοιρολόι που εξιστορούσε τις θηριωδίες των Τούρκων απέναντι στον Κυπριακό λαό. Η τουρκική τηλεόραση δεν μετέδωσε την Ελληνική συμμετοχή και εκείνη την ώρα μετέδωσε πρόγραμμα με τον χορό της κοιλιάς. 

Η Ελλάδα πήρε την 13η θέση το διαγωνισμό, συγκεντρώνοντας μόλις 20 βαθμούς, οι οκτώ εκ των οποίων ήταν από τη Γαλλία. Επίσης, έλαβε πέντε από την Ιταλία, τέσσερις από την Ισλανδία, δύο από το Βέλγιο κι έναν από την Πορτογαλία. Η θέση, ήταν το τελευταίο που απασχολούσε τους συμμετέχοντες στην Ελληνική αποστολή. Κατά την επιστροφή τους στην πατρίδα, ο Μάνος Χατζιδάκις με επιστολή που απέστειλε στον Τύπο ξεκαθάρισε: Διάβασα πολλές επικρίσεις εναντίον της Ραδιοφωνίας, για το ότι δεν εναρμονίστηκε με το επίπεδο της Eurovision και για το ότι δεν έγινε δημοκρατικότερα η επιλογή, ώστε να πετύχουμε. Πουθενά δε διάβασα τη μόνη, τη μία και τη σωστή άποψη. Ότι δε διαθέτουμε ηλίθιο τραγούδι και είμαστε μια χώρα που έχει τεράστια και αξιόλογη μουσική παράδοση. Λάβαμε μέρος διότι έπρεπε να δηλώσουμε παρουσία. Διαλέξαμε ένα τραγούδι που μας ταιριάζει και δε μας έκαμε εκ των υστέρων να ντραπούμε. Αν πετυχαίναμε, ίσως να ντρεπόμουν, μια κι εγώ προσωπικά σαν υπεύθυνος, πρώτη φορά συνειδητοποίησα το επίπεδο του θορυβώδους αυτού διαγωνισμού.

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια, όι όι, μάνα μου!

Που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά
Γύρω χρυσίζουν τ’ ακρογιάλια, όι όι, μάνα μου!
Και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά

Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε, όι όι, μάνα μου!
Σκηνές αν δείτε, αν δείτε στη σειρά
Δε θα `ναι κάμπινγκ για τουρίστες, όι όι, μάνα μου!
Θα `ναι μονάχα, μονάχα προσφυγιά

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!

Κι αν δείτε ερείπια γκρεμισμένα, όι όι, μάνα μου!
Δε θα `ναι απ’ άλλες, απ’ άλλες εποχές
Από ναπάλμ θα `ναι καμένα, όι όι, μάνα μου!
Θα `ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες

Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη, όι όι, μάνα μου!
Δε θα `ναι κάμπος, `ναι κάμπος καρπερός
Σταυροί θα είναι φυτεμένοι, όι όι, μάνα μου!
Που τους σαπίζει, σαπίζει ο καιρός

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!

ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ 

mixanitouxronou.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ 

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από κακουχίες, βασανιστήρια, πείνα, δίψα,πορείες θανάτου και συχνότατα εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων είναι πάνω από 300.000.

Το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα, αριθμός που υιοθετείται και από τις περισσότερες ξένες πηγές.

Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». 

Ο διωγμός των Ποντίων αναγνωρίζεται επισήμως ως γενοκτονία από την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, εννέα πολιτείες των ΗΠΑ, Φλόριντα, Τζώρτζια, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Νότια Καρολίνα, Ρόουντ Άιλαντ και από τις 11/9/2019 και την Καλιφόρνια, ενώ υπάρχει σαφής αναφορά σε γενοκτονία Ελλήνων και από την πολιτεία της Αλαμπάμα, τη βουλή της Αυστραλιανών πολιτειών της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλία, την Αυστρία και την Ολλανδία.

Στο Καναδά οι πόλεις Οττάβα και Τορόντο έχουν αναγνωρίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας.

Η Ποντιακή γενοκτονία έχει οριστεί και αναγνωριστεί από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS), ενώ έχει τύχει αναγνώρισης και από αρκετές διεθνείς οργανώσεις και φορείς, ενώ ψηφίσματα της Γερουσίας των ΗΠΑ κάνουν αναφορά σε γενοκτονία κατά Ελλήνων.

Διερευνητικές και διαπραγματεύσεις – Γιατί δεν διδασκόμαστε από το παρελθόν

Τον Δεκέμβριο του 1999, στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ορίστηκε ότι οι υποψήφιες χώρες (υπονοείτο η Τουρκία) θα έπρεπε να επιλύσουν τις «συνοριακές ή συναφείς» διαφορές τους με τις γειτονικές τους χώρες (π.χ. Ελλάδα) με διαπραγματεύσεις ή, αν αυτό δεν καθίστατο εφικτό, με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το αργότερο έως το 2004.

Η ΕΕ θα παρακολουθούσε το θέμα, ως προϋπόθεση για την πρόοδο της ενταξιακής πορείας των υποψηφίων χωρών (Τουρκίας). Από την άνοιξη του 2002 άρχισαν οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές συνομιλίες, με εμπιστευτικότητα, ώστε να παρακαμφθεί ο όρος-προϋπόθεση που είχε επικρατήσει μέχρι τότε και οφείλονταν κυρίως στον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να διαπραγματευθεί μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Έπρεπε βέβαια να υπονοείται και η ΑΟΖ, για την οποία όμως δεν είχε ακόμη προκύψει ελληνικό ενδιαφέρον για κήρυξη και θέσπισή της. Η ΑΟΖ μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια επικαλύπτεται με την υφαλοκρηπίδα, με την οποία έχουν συνηθέστατα το ίδιο εξωτερικό όριο. Η θέση αυτή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κατά τη γνώμη μου, ήταν ορθή, γιατί απέφευγε τις μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις, ιδίως στο Αιγαίο, να εμφανισθούν ως διμερείς διαφορές με την Ελλάδα και η χώρα μας να εμπλακεί σε βλαπτικό διάλογο με την γείτονα.

Επρόκειτο βέβαια για τις ίδιες αυθαίρετες και αβάσιμες διεκδικήσεις που και σήμερα προβάλλει η Τουρκία: μη εφαρμογή της επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, διεκδίκηση μέχρι και 152 νησιών και νησίδων ως άγνωστης ή αμφισβητούμενης κυριαρχίας, πλήρη ή μερικό αφοπλισμό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, περιορισμό των 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου σε 6 και αλλαγή (διαμοιρασμό) των περιοχών FIR (Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας) και Έρευνας και Διάσωσης.

Ευσεβείς πόθοι έναντι του ρεαλισμού

Η κυβέρνηση Σημίτη, λοιπόν, επέλεξε να διαχωρίσει τις διερευνητικές επαφές, ως προκριματικό στάδιο, από τις επίσημες διαπραγματεύσεις που θα ακολουθούσαν μετά. Ποιο θα ήταν το περιεχόμενο των πρώτων δεν ήταν γνωστό, μέχρι που η πρόσφατη αρθρογραφία, αποκάλυψε ότι ήταν όλα τα ζητήματα, μεταξύ αυτών και η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης, που παρέμεινε άλυτη. Στις αρχές του 2004 μάλιστα η πρόοδος είχε επιτρέψει να προετοιμάζεται το κοινό ανακοινωθέν για την έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδαςΔηλαδή, είχε γίνει δεκτό από την Τουρκία (όπως προκύπτει από προηγούμενη αρθρογραφία) να γίνει η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια για τα ελληνικά ηπειρωτικά εδάφη και μία διαφοροποιημένη, δηλαδή μικρότερη, για τα νησιά (πόσο δεν αποκαλύπτεται). Δυστυχώς, από τη θέση αυτή υπαναχώρησε η Τουρκία, σε μεταγενέστερο στάδιο! Η συνέχεια, κατά τον κύριο Ροζάκη, διεκόπη λόγω των εκλογών του Μαρτίου του 2004 και την άνοδο στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, αλλά και λόγω της μεγάλης διεύρυνσης της ΕΕ με 10 κράτη, κυρίως ανατολικοευρωπαϊκά και την Κύπρο, με τις σχετικές δυσκολίες αφομοίωσής τους.

Έτσι μειώθηκε το ενδιαφέρον της Τουρκίας για ένταξη. 

Βέβαια, εδώ λησμονούνται τα δύο αρνητικά δημοψηφίσματα της Γαλλίας και της Ολλανδίας για περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ, φωτογραφίζοντας βέβαια και την αντίδραση των λαών τους στην ένταξη της Τουρκίας, αλλά κυρίως, λησμονείται ότι η νέα κυβέρνηση Καραμανλή στην Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 2004 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής, συναίνεσε στην απόδοση του καθεστώτος της υποψήφιας χώρας στην Τουρκία και στον καθορισμό της 3 Οκτωβρίου του 2005, ως ημερομηνίας έναρξης του ενταξιακού της διαλόγου.

Και αυτό παρά το ότι δεν είχε τηρηθεί ο όρος που είχε θέσει η ΕΕ στο Ελσίνκι το 1999, για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο μέχρι το 2004, αν δεν τελεσφορούσε ο τότε ελληνοτουρκικός διάλογος. Ουσιαστικά η Ελλάδα τότε επέλεξε να προωθήσει την τουρκική ενταξιακή πορεία, που ανεστάλη αργότερα ως προς αρκετά κεφάλαια του Κοινοτικού Κεκτημένου, ως τρόπο "εξημέρωσης" της Τουρκίας, μέσω του σταδιακού "εξευρωπαϊσμού" της. Επικράτησαν δηλαδή οι ευσεβείς πόθοι, απέναντι στον ρεαλισμό!

Επανάληψη των "διερευνητικών παζαριών";

Στην συνέχεια η Τουρκία, βλέποντας τις σοβαρές υποχρεώσεις εναρμόνισης και προσαρμογής της στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, που την ανέμεναν και αφού απέτυχε να φέρει "στα μέτρα της" την ένταξή της, προτίμησε να αποδυθεί σε αγώνα γεωπολιτικής, στρατιωτικής, οικονομικής και διπλωματικής αναβάθμισής της σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη, αποδυναμώνοντας έτσι τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της.

Η αποδέσμευσή της και οι τυχοδιωκτισμοί της μετά το 2011 και ιδίως μετά το 2016, υπό τον μεγαλομανή Ερντογάν, έδωσαν την πραγματική εικόνα των στοχεύσεων και των μεθόδων της. Ο σχετικός κατάλογος είναι μακρύς... Και βέβαια, οι συνήθεις υπαναχωρήσεις της από τις δεσμεύσεις που ανελάμβανε, έστω και άτυπα, επιβεβαιώνουν το μόνιμο και διαχρονικά αφερέγγυο προφίλ της, του οποίου έχει πικρή γεύση ο Ελληνισμός.

Όπως αποκαλύπτει ο κ. Ροζάκης, με πληροφορίες προφανώς από τον Έλληνα τότε διαπραγματευτή, αμέσως μετά την έναρξη των διερευνητικών το 2002 και όταν προσδιοριζόταν η ατζέντα, ο εκπρόσωπος της Τουρκίας διαβεβαίωσε τον Έλληνα εκπρόσωπο ότι, αν πετύχαιναν τον πρωταρχικό στόχο τους, την εγκατάλειψη της επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στο Αιγαίο, θα απέσυραν την "διαφορά" για τις γκρίζες ζώνες! Έτσι, ωμά!

Πρόκειται για το μόνιμο χαρακτηριστικό της τουρκικής τακτικής του "πονηρού παζαριού! Άραγε, προσεχώς θα δούμε σε επανάληψη την "ταινία" των διερευνητικών 2002-2016;
Μήπως το χειρότερο θα είναι ότι, με δεδομένο το casus belli και για να μην υπονομευθούν οι διερευνητικές, η Ελλάδα δεν θα ολοκληρώσει την θέσπιση των δικαιωμάτων που της παρέχει το δίκαιο της θάλασσας;

Όπως συνέβη για δεκαετίες άλλωστε και μέχρι πρόσφατα, που υπό την πίεση των τουρκικών μονομερών και παράνομων πρωτοβουλιών στην Ανατολική Μεσόγειο και με τη Λιβύη και με το αυθαίρετο ιδεολόγημα της "Γαλάζιας Πατρίδας", η Ελλάδα προχώρησε στις οριοθετήσεις ΑΟΖ με την Ιταλία, την Αίγυπτο και στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο, με εξαγγελθείσα και κοινή προσφυγή για οριοθέτηση στη Χάγη με την Αλβανία.

Πως θα ήμασταν "θωρακισμένοι" 

Εφόσον λοιπόν αποφασίσαμε να συζητήσουμε με τις διερευνητικές επαφές, ταυτόχρονα πρέπει να ολοκληρώσουμε το νομικό μας οπλοστάσιο: Ευθείες γραμμές βάσης και αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ναυτικών μιλίων παντού, συνορεύουσα ζώνη, κήρυξη ΑΟΖ και θέσπιση του ειδικού καθεστώτος της μέχρι τη μέση γραμμή (προσωρινά, μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία ή δικαστική οριοθέτηση με τις γειτονικές χώρες) δίνοντας, αυτοβούλως όμως, κάποιες εύλογες διευκολύνσεις προς την Τουρκία, για παράδειγμα αιγιαλίτιδα ζώνη 10 ναυτικών μιλίων μόνο μεταξύ των μεγάλων νησιών μας του Ανατολικού Αιγαίου και καθορίζοντας δίοδο "πλου διελεύσεως" στο εσωτερικό του Αιγαίου για τη διεθνή ναυσιπλοΐα.

Έτσι θα αντιμετωπίσουμε κάθε κακόπιστη κριτική περί "ελληνικού μαξιμαλισμού"! Τίποτε άλλο όμως, γιατί το Αιγαίο έχει αρχιπελαγική δομή και πρέπει τα δεσπόζοντα νησιά μας να διατηρήσουν την ιστορική συνοχή και ενότητά τους με την ηπειρωτική Ελλάδα, χωρίς παρεμβολή ξένης (τουρκικής) περιοχής θαλάσσιας κυριαρχίας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων (υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ) στο εσωτερικό τους, δηλαδή πίσω (στα δυτικά) από την "αλυσίδα" των νησιών μας του Ανατολικού Αιγαίου. Ούτε φληναφήματα περί δήθεν "κλειστής ελληνικής λίμνης", ούτε παιδαριώδεις αιτιάσεις περί "παρεμπόδισης της ναυσιπλοΐας"!

Ο αληθινός, συχνά δεδηλωμένος και ορατός στόχος των Τούρκων, είναι ο σταδιακός έλεγχος του Ανατολικού Αιγαίου και των νησιών του, με τις αντίστοιχες θαλάσσιες ζώνες τους, μέχρι τον 25ο μεσημβρινό (στο μέσον του Αιγαίου) με ακρωτηριασμό της εδαφικής μας ακεραιότητας στο ιστορικό μας Αρχιπέλαγος, όπου η ελληνική παρουσία ανατρέχει δύο και τρεις χιλιετίες π.Χ., για την υλοποίηση της ιμπεριαλιστικής και νεο-οθωμανικής δήθεν "Γαλάζιας Πατρίδας" τους.

Η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής και η συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου, η μειονοτική αποσχιστική υποκίνηση στην Δυτική Θράκη, αλλά και ο τουρκικός επεκτατισμός-παρεμβατισμός στη Συρία, το Βόρειο Ιράκ, την Λιβύη, την Αρμενία, μέχρι και την Σομαλία, πρέπει να αποτελούν ισχυρά ερμηνευτικά στοιχεία για τα "ειρηνόφιλα" τεχνάσματα και "διαλείμματα" της Τουρκίας. Το παρελθόν διδάσκει και οι αμελείς συνήθως υφίστανται παρόμοια η χειρότερα δεινά!

ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ.  Μόνιμος Λέκτορας Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.

slpress.gr

ΙΜΙΑ

Το χρονικό της κρίσης

25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα με τις βραχονησίδες.

28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο Τούρκος πιλότος διασώζεται.

29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση.

15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο "Ωνάσειο".

16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιγνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία στο ένα νησί, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.

27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας "Χουριέτ" στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της "Χουριέτ", με τους Τούρκους να πανηγυρίζουν για την ελληνική αποτυχία.

28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού "Αντωνίου" κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους Έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της ένταση.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά.

Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος, όχι και της σημαίας).

31 Ιανουαρίου 1996

00:00: Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.

01:40: Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.

04:30: Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απογειώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.

04:50: Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 Τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ.

Το τέλος

Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εκφραστεί μία σίγουρη απάντηση.

Η ΝΕΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ 

Η 

κα. ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων της στο Προεδρικό Μέγαρο, μίλησε για ένα μέλλον, που με έμπνευση το ευρωπαϊκό όραμα, συνδέεται με έναν νέο πατριωτισμό, ο οποίος δεν αντιστρατεύεται τον κοσμοπολιτισμό, αλλά αποτελεί προϋπόθεσή του.

Μεταξύ των άλλων ανέφερε, ότι η πατρίδα μας σε έναν κόσμο ιδιαίτερα ρευστό, καλείται να διαχειριστεί νέες προκλήσεις. Να αποκρούσει νέους κινδύνους, να αποτρέψει νέες απειλές, χωρίς να σταματήσει τον αγώνα που δίνει για κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση. Χωρίς εκπτώσεις στο δημοκρατικό πολίτευμα και στο κράτος δικαίου, που αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνικής μας υπόστασης και τον οδηγό για την κοινή μας ζωή.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ....

Είναι η ιδεολογία κατά την οποία όλες οι εθνικές κοινότητες ανθρώπων ανήκουν σε μια μοναδική κοινότητα που είναι βασισμένη σε μια κοινή ηθική. 

Μια κοσμοπολίτικη κοινότητα μπορεί να είναι βασισμένη σε μια συμπεριλαμβανόμενη ηθική, να έχει κοινή οικονομική σχέση και μια πολιτική δομή που περιλαμβάνει ανθρώπους από διαφορετικά έθνη. Κύριο χαρακτηριστικό, ο τρόπος ζωής και σκέψης, τα συχνά ταξίδια στις μοντέρνες κυρίως μεγαλουπόλεις και προσαρμογή σε διαφορετικές κάθε φορά νοοτροπίες, αντιλήψεις και συνήθειες. 

Η κοσμοπολίτικη θεωρία υποστηρίζει ότι όλος ο κόσμος είναι μια πολιτεία και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κράτη, αλλά ένα παγκόσμιο κράτος.

ΠΡΟΤΙΜΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΕΙ Η ΓΑΛΛΙΑ; Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΟΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ

Πίσω από το απρόσμενο, αλύγιστο και "ανεξήγητο" για όλους Βέτο της Γαλλίας για την ένταξη των Σκοπίων και της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, δεν κρύβεται παρά η νέα, μεγάλη γεωπολιτική σύγκρουση που ελλοχεύει στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στο ΝΑ μέρος της και την Ανατολική Μεσόγειο.

Η Γαλλία είναι η χώρα που δημιούργησε το τεχνητό κράτος της τέως Γιουγκοσλαβίας, ώστε να παρατάξει ικανό γεωπολιτικό ανάχωμα στην τέως Αυστροουγγαρία και κατ΄ ουσίαν στην Γερμανική βουλιμία, που είναι και θα είναι πάντα ακόρεστη! Το διαρκές όραμα του Γερμανικού Ράιχ (Αυτοκρατορίας)!

Δεκαετίες μετά η Γερμανία θα πάρει "εκδίκηση", διαλύοντας ταχύτατα την τέως Γιουγκοσλαβία, με την κεραυνοβόλα αναγνώριση Κροατίας και Σλοβενίας!

Ήταν οι μέρες του χάους και απανωτών πολέμων και ανείπωτων βιαιοπραγιών, με τελευταίες εκείνες των Αλβανών στο Σερβικό Κοσσυφοπέδιο...

Εν όψει δε της τελευταίας παρτίδας των Μεγάλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια, εκεί που συναντούνται και συγκρούονται τεράστια συμφέροντα ανάμεσα σε ΗΠΑ (προστασία Αλβανών), Γερμανία (προστασία Σκοπίων και κατοχή Ελλάδας), Ρωσία (προστασία Σέρβων), Βουλγαρία (προστασία βουλγαρόφρονων Σκοπίων), Τουρκία (προστασία Μουσουλμάνων Βαλκανίων), σπεύδει και η Γαλλία με μια κίνηση-ματ, που μπλοκάρει τα σχέδια όλων των άλλων και κυρίως της Γερμανίας στο Βαλκανικό Ράιχ που σχεδιάζει, με επίκεντρο την κατεχόμενη μνημονιακά και οικονομικά Ελλάδα.

  Η Γαλλία των Σαρκοζί και Ζιπέ άλλωστε είναι εκείνη που βρίσκεται πίσω από τις μεγάλες αναταραχές στην Μεσόγειο και ιδίως πίσω από τον πόλεμο της Συρίας! Πρόκειται για το γαλλικό όραμα της "Μεσογειακής Ένωσης", που πηγάζει από την επιθυμία της μεγάλης γεωπολιτικής κυριαρχίας της Γαλλίας έναντι όλων, με αμάχητο εργαλείο το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο κρυβόταν στις ΑΟΖ των παράλιων χωρών όπου όλως "τυχαίως" σημειώθηκαν "επαναστάσεις" και αιματηρές πολιτικές μεταβολές!

   Η Βρετανική έξοδος όμως, που αποτελεί οδυνηρό αλλά μοναδικό δρόμο διάσωσης της Αγγλίας από την Γερμανική απειλή, τα Ρωσικά και Τουρκικά παίγνια και τα τρομακτικά βιώματα του ισλαμικού εξτρεμισμού, ξαναζέσταναν τις μηχανές της Γαλλίας, που ήδη αγκαλιάζει προστατευτικά την Κύπρο και ετοιμάζεται να επενδύσει δυναμικά στην Ελλάδα, ώστε να την απεγκλωβίσει από τα γερμανικά νύχια και να την προσδέσει στο γαλλικό άρμα.

  Μείζον λοιπόν γαλλικό συμφέρον είναι τα Βαλκάνια να μην περάσουν στην Γερμανική επιρροή, κάτι που θα διευκόλυνε καθοριστικά η ένταξη των Σκοπίων και της Αλβανίας στην Ε.Ε. (=Γερμανική πια Ένωση) και γι΄ αυτό έθεσε βέτο! 

  Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος που τόσα χρόνια η φίλη Γαλλία στήριζε την Ελλάδα στις αντιρρήσεις της για Αλβανία και Σκόπια! Τώρα όμως, που η Κυβέρνηση Τσίπρα, απόλυτα παραδομένη σε ΗΠΑ και Βερολίνο, έδωσε το όνομα "Μακεδονία" στο κρατίδιο του Τίτο και του άνοιξε τον δρόμο για ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αναγκάζεται να βγει μπροστά μόνη της και να στηρίξει τα συμφέροντά της!

   Η Γαλλία παίζει λοιπόν διπλό παιχνίδι. Κάνει πως είναι με την Γερμανία, αλλά χτίζει για τον εαυτό και το μέλλον της!

   Και πλέον τα συμφέροντά της ταυτίζονται απόλυτα με τα εθνικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου, καθώς το Παρίσι γνωρίζει πολύ καλά, πως στην θέση της τέως Γιουγκοσλαβίας, μόνο ο Ελληνισμός μπορεί να σταθεί! Όχι μόνο επειδή κατέχει τα μεγαλύτερα ενεργειακά κοιτάσματα της Ευρώπης, και γεωπολιτικές θέσεις-κλειδιά, αλλά και γιατί - όπως ξέρει πολύ καλά η Γαλλία από τον καιρό του Κλεμανσώ - η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες Εθνικές Μειονότητες σε Αλβανία και Σκόπια και πολύ καλές φιλικές σχέσεις με την Σερβία, σε τέτοιο βαθμό, ώστε μεθαύριο να μπορέσει να ελκύσει και το Βελιγράδι στον μεγάλο Γαλλο - Ελληνικό Άξονα, που μπαίνει πλέον σφήνα ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία  και Τουρκία!

   Η Γαλλία, για τα δικά της συμφέροντα, επιθυμεί πλέον και θα επιδιώξει την "Μεγάλη Ελλάδα"! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Η Αθήνα είναι άραγε έτοιμη για αυτή την μεγάλη εθνική ευκαιρία και συμμαχία; Ή θα συνεχίσει να "κλίνει αυχένα" σε Γερμανία και ΗΠΑ χωρίς μάλιστα κανένα απολύτως εθνικό αντάλλαγμα;

   Το γαλλικό βέτο απέδειξε πως το Παρίσι έχει τα "κότσια". Εμείς τα έχουμε;

ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ

www.noiazomai.gr/2019

ΕΝΩ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ «ΠΑΙΖΟΥΝ ΝΤΑΗΛΙΚΙΑ» ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ…

Το θερμά επεισόδια μεταξύ των Τούρκων και των άλλων παράκτιων χωρών της Μαύρης Θάλασσας, ένα θέμα που είναι τελείως άγνωστο στην ελληνική πλευρά, άρχισαν από τα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα και των αρχών της δεκαετίας του 2000. Από την περίοδο εκείνη η αλιεία, κυρίως των περίφημων καλκανιών, αναπτύσσονταν με μεγάλους ρυθμούς.

Οι Τούρκοι στην αρχή με τον γνωστό τους «τσαμπουκά», δεν λογάριαζαν τα όρια των δικών τους χωρικών υδάτων και τα ξεπερνούσαν με μεγάλη ευκολία. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ γρήγορα να κινητοποιηθούν οι ακτοφυλακές των άλλων χωρών. Τότε φάνηκε πως οι Τούρκοι δεν υπολόγισαν ότι οι αντίστοιχες τουρκικές παλικαριές τους στο Αιγαίο που είχαν μεγάλη πέραση καθώς οι ελληνικές αντιδράσεις ήταν χαλαρές εδώ δεν περνούσαν και αυτό το πλήρωσαν πολύ ακριβά.

Ενώ στο Αιγαίο μαίνεται αυτή την εποχή ο λεγόμενος «πόλεμος της τσιπούρας», δηλαδή ο πόλεμος μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αλιευτικών με την τουρκική προκλητικότητα να χτυπά «κόκκινο», σε μια άλλη θαλάσσια περιοχή οι Τούρκοι δείχνουν το… πραγματικό τους πρόσωπο, δηλαδή το βάζουν κυριολεκτικά στα πόδια μόλις συναντούν τα δύσκολα.

Πριν από δυο χρόνια έγινε στην Κωνσταντινούπολη μια σημαντική σύσκεψη με τις αντιπροσωπίες των έξη χωρών που έχουν χωρικά ύδατα στην Μαύρη Θάλασσα. Το αντικείμενο αυτής της σύσκεψης ήταν η παράνομη αλιεία στην οποία διακρίνονται οι Τούρκοι ψαράδες στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου προκαλώντας όμως την άμεση αντίδραση των άλλων παρευξείνιων χωρών με το ακριβό όμως αντίτιμο τα πολλά θύματα από τουρκικής πλευράς καθώς οι ακτοφυλακές των άλλων χήρων στο θέμα αυτό, όπως αναφέρεται, δεν αστειεύονται καθόλου.

Στην σύσκεψη αυτή μίλησε ο εκπρόσωπος της Ρουμανίας, καθηγητής Simion Nikolaev, διευθυντής του «Εθνικού Ινστιτούτου Θαλασσίων Ερευνών» της Ρουμανίας. Ο Ρουμάνος επιστήμονας αφού κατηγόρησε ανοιχτά την Τουρκία ότι οι ψαράδες της δημιουργούν τα μεγαλύτερα προβλήματα στην παράνομη αλιεία, ανέφερε ενδεικτικά ότι στην Ρουμανία αυτή την περίοδο έχουν συλληφθεί και κατασχεθεί έξη τουρκικά αλιευτικά, ενώ στις ρουμανικές φύλακες βρίσκεται μεγάλος αριθμός Τούρκων ψαράδων που πιάστηκαν από τα πλοία της ρουμανικής ακτοφυλακής να αλιεύουν παράνομα στα ρουμανικά χωρικά ύδατα.

Μάλιστα ούτε λίγο ούτε πολύ απείλησε την τουρκική πλευρά ότι αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση με τους Τούρκους να εισέρχονται παράνομα στα ρουμανικά χωρικά ύδατα, τότε θα απειληθούν ακόμα και οι σχέσεις των δυο χωρών. Ανάλογες απειλές διατυπώθηκαν και από την Ουκρανία στις φυλακές της οποίας επίσης βρίσκονται πολλοί Τούρκοι ψαράδες που πιάστηκαν από τα πλοία της ουκρανικής ακτοφυλακής να ψαρεύουν παράνομα στα ουκρανικά χωρικά ύδατα.

Στην ίδια σύσκεψη, όπου πήραν μέρος οι χώρες Τουρκία, Ρουμανία, Γεωργία, Βουλγαρία, Ρωσία σχεδόν όλοι κατηγόρησαν την Τουρκία ότι συνεχώς δημιουργεί προβλήματα τα οποία έχουν σαν αποτέλεσμα την επέμβαση των ακτοφυλακών των άλλων χωρών, με συχνά θερμά επεισόδια. Το εντυπωσιακό όμως ήταν ότι στις κατηγορίες αυτές, όπως αναφέρθηκε, τα θύματα είναι πάντα Τούρκοι ψαράδες που πιάστηκαν να ψαρεύουν σε ξένα χωρικά ύδατα. Ο εκπρόσωπος της Τουρκίας, Bayram Öztürk, καθηγητής του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, αρκέστηκε μόνο να ψελλίζει κάποια στοιχεία για την εξάντληση της πανίδας της Μαύρης Θάλασσας και ότι θα πρέπει να μπουν κάποια όρια στην αλιεία της περιοχής.

Η κατάσταση αυτή, όπως ανέφερε το Avrasya Haber Portal, είχε ήδη στοιχίσει την ζωή πολλών Τούρκων ψαράδων ενώ το τουρκικό κράτος παρέμενε αδιάφορο στις έντονες και συνεχείς εκκλήσεις τους για προστασία δείχνοντας μια απαράδεκτη, όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, στάση υποχωρητικότητας.

Την όλη αυτή κατάσταση αντικατοπτρίζει χαρακτηριστικά και η παρακάτω ιστορία. Στην είσοδο του Βοσπόρου από την Μαύρη θάλασσα και στην ευρωπαϊκή ακτή, είναι μια ιστορική κωμόπολη που έχει την ονομασία, Rumelifeneri. Το χωριό αυτό κατοικείται κυρίως από ψαράδες που ψαρεύουν στα νερά της Μαύρης Θάλασσας. Εκείνο όμως που το χαρακτηρίζει και το ξεχωρίζει από άλλα χωριά της ευρωπαϊκής Τουρκίας ,εκτός από τον πανύψηλο φάρο του που δεσπόζει στο λιμάνι, είναι το ειδικό νεκροταφείο των ψαράδων που βρίσκεται κοντά στην ακτή του. Στο νεκροταφείο αυτό θάβονται οι ψαράδες που πεθαίνουν όχι από φυσικό θάνατο, αλλά έχουν σκοτωθεί από πυρά των πλοίων της ακτοφυλακής των άλλων χωρών που έχουν ακτές στον Εύξεινο Πόντο. Συγκεκριμένα είναι θύματα από τα πλοία της ακτοφυλακής της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και κυρίως της Ουκρανίας.

Όπως βλέπουμε οι Τούρκοι ενώ κάνουν τον νταή στο Αιγαίο και εμείς δεν τολμάμε να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας στις αλλεπάλληλες παραβιάσεις τους στα χωρικά μας ύδατα, στην Μαύρη Θάλασσα, κάνουν την «πάπια» επιβεβαιώνοντας την γνωστή ρήση πως, «όταν στον Τούρκο του δείξεις τα πισίνα σου, σου δείχνει τα μπροστινά του, ενώ όταν του δείξεις τα μπροστινά σου, εκείνος σου… δείχνει τα πισινά του».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ. Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Η επικεφαλής του ΚΙΕΦ (Κόμμα Ισότητας Ειρήνης & Φιλίας) Τσιγδέμ Ασάφογλου, της οποίας το κόμμα συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 40% σε Ξάνθη και Ροδόπη, έδωσε συνέντευξη στο alexpoli.gr. Και τι μας είπε....

ΚΥΠΡΟΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Σήμερα το βράδυ, φιλικό ποδοσφαίρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην Αττάλεια. Μία περιοχή που είχαν μεταφερθεί και αγνοούμενοι της Κύπρου. Ψάχνοντας στο αρχείο μου βρήκα την παρακάτω φωτογραφία.

Η ΦΩΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 

Εσωτερικό φυλακών στα Άδανα, όπου φαίνονται καθαρά Ελληνοκύπριοι και Έλληνες αιχμάλωτοι. Τις φωτογραφίες τράβηξε Άγγλος ανταποκριτής του ΒΒC

Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, τον Φλεβάρη του 1976, είχε αποκαλύψει με το συγκλονιστικό «Οδοιπορικό του Θανάτου» στις τουρκικές φυλακές, πως οι Τούρκοι σκότωσαν δεκάδες αιχμαλώτων κατά τη μεταφορά τους από την Κύπρο στην Τουρκία μετά την εισβολή.

Στις 14 Φεβρουαρίου 2009, η ίδια εφημερίδα, έγραφε για τους αγνοούμενους από την Ελλάδα: 

Δράμα χωρίς τέλος. Τώρα ξαναγράφεται το ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλήματος. Τώρα ξαναπαίζεται η φθαρμένη ταινία που είχε κοπεί. Είναι κάτι φοβερά γεγονότα που δε θέλουν να φύγουν απ΄ τον νου και που ο χρόνος πάντα προσθέτει κάτι στη φρίκη τους. Αυτό είναι το δράμα των αγνοουμένων. Που φαίνεται πως δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Κι ενώ η Κύπρος ολόκληρη ριγεί από τη συγκλονιστική αποκάλυψη, η Ελλάδα για μια ακόμη φορά με σταυρωμένα χέρια δεν κάνει καμιά ενέργεια για την τύχη των Ελλήνων αγνοουμένων. Που δεν είναι λίγοι. Είναι ογδόντα έξι τον αριθμό. Οι επίσημοι αριθμοί είναι 1.619 Έλληνες και Ελληνοκύπριοι.

Όμως στην Ελλάδα σιγή. Αιωνίως σιγή. Ανίερη σιγή. Η χώρα που έπρεπε να πάρει επάνω της αυτή την τραγωδία αφήνει αβοήθητους τους Κυπρίους να ψάχνουν και να γυρεύουν μόνοι αυτή την ιστορία του θανάτου των δικών τους ανθρώπων. Όμως ο Ελύτης τούς κατακεραυνώνει και λέει ότι η ιστορία αυτή είναι «η Ιστορία του θανάτου της Ιστορίας. Ή μάλλον η Ιστορία της Ιστορίας του Θανάτου (κι αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο)». 

Μέχρι που φθάσαμε στις μέρες μας με την λεγόμενη ταυτοποίηση. Εχθές ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ της Κύπρου ανέφερε:

ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Ο τέως εκπρόσωπος της Ε/κ πλευράς στη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) Νέστορας Νέστορος «καρφώνει» τον Προεδρικό Επίτροπο, Φώτη Φωτίου, για αγνοούμενους οι οποίοι ενώ αναζητούνται στα κατεχόμενα ίσως να βρίσκονται σε κασόνια στο ανθρωπολογικό εργαστήρι στην Έγκωμη.

Όπως προκύπτει από δηλώσεις του κ. Νέστορος στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» ο αριθμός των αγνοουμένων στα κασόνια είναι μεν άγνωστος και δεν αναιρεί το γεγονός ότι εκατοντάδες αγνοούμενοι θάφτηκαν από τους Τούρκους σε ομαδικούς τάφους ή και μεμονωμένα, αλλά το σίγουρο είναι ότι στο εργαστήρι της Έγκωμης υπάρχουν 50 κασόνια με οστά τα οποία δεν ταυτοποιήθηκαν.

Ο κ. Νέστορος κληθείς να εξηγήσει τις αναφορές ενώπιον της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων για το ότι δεν έτυχαν αξιοποίησης όλες οι μαρτυρίες και οι πληροφορίες που αφορούν αγνοούμενους, ανέφερε ότι με επιστολή του ημερομηνίας 12 Φεβρουαρίου 2018 προς τον Προεδρικό Επίτροπο Φώτη Φωτίου, του ζήτησε να επιτρέψει την πρόσβαση στα αρχεία και στα κασόνια του εργαστηρίου, αλλά ούτε καν έλαβε απάντηση.

Κληθείς να εκτιμήσει πού αποδίδει τα όσα υποστηρίζει, ο κ. Νέστορος ανέφερε ότι αυτό το γνώριζε ο ίδιος ο κ. Φωτίου και πως ο ίδιος εκτιμά ότι ο κ. Φωτίου ίσως φοβάται πως η διενέργεια εξετάσεων DNA θα καταδείξει κι άλλα λάθη που πιθανώς να διαπράχθηκαν στο Ινστιτούτο Γενετικής. Γνωρίζουμε ότι έγιναν λάθος ταυτοποιήσεις και δεν αποκλείεται να έγιναν και άλλα λάθη, είπε ο κ. Νέστορος.

Ο κ. Νέστορος ανέφερε, επίσης, ότι στα κασόνια δεν αποκλείεται να υπάρχουν όχι μόνο οστά Ελληνοκυπρίων αλλά και Ελλαδιτών. Όπως εξήγησε εξασφαλίστηκαν μαρτυρίες από άτομα που έλαβαν μέρος στην περισυλλογή των νεκρών, κυρίως στην περιοχή Αγίου Παύλου στη Λευκωσία.

Τότε είχαν περισυλλεγεί περίπου 130 που ανήκαν στους υπερασπιστές της πρωτεύουσας. Κάποιοι θάφτηκαν στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας και εκτάφηκαν, αλλά για κάποιους άλλους ουδέποτε διενεργήθηκαν εξετάσεις DNA για να διαπιστωθεί ότι αυτοί που βρίσκονται στους τάφους είναι αυτοί που θεωρούμε ότι θάψαμε τότε, είπε ο κ. Νέστορος. «Στην επιστολή μου προς τον κ. Φωτίου τεκμηριώνω όσα σας λέω», πρόσθεσε.

Επεσήμανε, επίσης, πως πρόσφατα αναζητούσαν κάποιον από τους 126 που διεγράφησαν το 1995 από τον κατάλογο των αγνοουμένων (θεωρήθηκαν πεσόντες αντί αγνοούμενοι) και τελικά δεν αποκλείεται να βρίσκεται στο εργαστήρι της Έγκωμης, είπε ο κ. Νέστορος. Ζήτησε, είπε, κι άλλα στοιχεία από τον κ. Φωτίου με σκοπό να εξετάσει τα γενεαλογικά δέντρα ανθρώπων ή και να ελέγξει άλλα στοιχεία, αλλά και πάλι δεν πήρε απάντηση.
ΜΑΚΡΥΑΝΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΑΛΟΝΙΩΝ

ΝΟΜΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ

ΠΡΕΣΠΩΝ

Στην εφημερίδα της κυβερνήσεως των Σκοπίων, δημοσιεύθηκαν στις 12 Ιανουαρίου τα κείμενα των τεσσάρων τροπολογιών και του συνοδευτικού εφαρμοστικού νόμου του συντάγματος, που ψηφίστηκαν στο Κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας.

Από τις διατάξεις της Συμφωνίας προκύπτει σαφώς και ρητώς, ότι προκειμένου να εισαχθεί στην Ελληνική Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών προς κύρωση, πρέπει να ολοκληρωθούν πέρα από τις συνταγματικές τροποποιήσεις και οι εσωτερικές διαδικασίες στα Σκόπια. 

Η νομικός κυρία Αριάδνη Νούκα, επισημαίνει με άρθρο της στο Θέμα: Η δημοσίευση έγινε με την υπογραφή του Προέδρου της Βουλής Ταλάτ Τζαφέρι, καθώς για τη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση Ζάεφ, δεν απαιτείται υπογραφή του Προέδρου της χώρας, Γκιόργκι Ιβάνοφ. Αποδεχόμενοι τη συνταγματική νομιμότητα αυτής της εκδοχής – αν και τίθεται ζήτημα σχετικού συνταγματικού κενού βάσει των διαταξεων 130 και 131 του Συντάγματος των Σκοπίων [παρατίθενται ακολούθως] – ουδόλως ολοκληρώθηκε εκ μέρους των Σκοπίων η διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας, κατά τις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας και ως εκ τούτων δεν εκπληρώθηκε η υποχρέωση των Σκοπίων για ολοκλήρωση των εσωτερικών νόμιμων διαδικασιών βάσει των σχετικών διατάξεων της Συμφωνίας των Πρεσπών . 

Ειδικότερα :

Η συμφωνία των Πρεσπών που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδος-Σκοπίων προβλέπει ορισμένα στάδια για να τεθεί σε ισχύ. Από την πλευρά των Σκοπίων κύρωση της συμφωνίας από το κοινοβούλιο, ενημέρωση της Ελληνικής Δημοκρατίας, προαιρετικό δημοψήφισμα, συνταγματικές τροποποιήσεις μέχρι το τέλος του 2018 και ενημέρωση της Ελληνικής Δημοκρατίας επί όλων των ανωτέρω και στη συνέχεια από την Ελληνική Δημοκρατία κύρωση της συμφωνίας. Και τα δύο κράτη μετά την ολοκλήρωση των εσωτερικών τους διαδικασιών οφείλουν να ενημερώσουν σχετικά το ένα το άλλο γραπτώς εντός δύο εβδομάδων και η συμφωνία τίθεται σε ισχύ κατά την ημερομηνία λήψεως της τελευταίας γνωστοποίησης από το οικείο μέρος. 

Ειδικότερα, τα στάδια ολοκλήρωσης της συμφωνίας οριοθετούνται στο άρθρο 1§4 της Συμφωνίας, όπου προβλέπεται επί λέξει: 

Με την υπογραφή της παρούσας Συμφωνίας τα μέρη θα προβούν στα ακόλουθα βήματα 

Α) Το Δεύτερο Μέρος χωρίς καθυστέρηση θα καταθέσει τη Συμφωνία στο Κοινοβούλιό του για κύρωση

Β) Σε συνέχεια της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Δεύτερο Μέρος θα γνωστοποιήσει στο Πρώτο Μέρος, ότι το Κοινοβούλιό του έχει κυρώσει τη Συμφωνία

Γ) Το Δεύτερο Μέρος εφόσον το αποφασίσει θα διεξαγάγει δημοψήφισμα

Δ) Το Δεύτερο Μέρος θα ξεκινήσει τη διαδικασία των συνταγματικών τροποποιήσεων, όπως προβλέπεται στην παρούσα Συμφωνία

Ε) Το Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018

Ζ) Μόλις το Δεύτερο Μέρος γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των προαναφερομένων συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα 

Συμφωνία, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία 

Από τις ως άνω διατάξεις της Συμφωνίας προκύπτει σαφώς και ρητώς, ότι προκειμένου να εισαχθεί στην ελληνική Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών προς κύρωση, πρέπει να ολοκληρωθούν πέρα από τις συνταγματικές τροποποιήσεις και οι εσωτερικές διαδικασίες στα Σκόπια. 

Οι συνταγματικές διατάξεις στο γειτονικό κράτος των Σκοπίων που προβλέπουν αφενός τη σύναψη και κύρωση των διεθνών συμβάσεων, και αφετέρου τη διαδικασία των συνταγματικών αλλαγών καθώς για την τυπική διαδικασία κυρώσεως είναι τα άρθρα 118, 119, 130 και 131 και 75. 

Το άρθρο 118 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι:

Οι διεθνείς συμφωνίες που έχουν κυρωθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα αποτελούν μέρος της εσωτερικής έννομης τάξης και δεν μπορούν να τροποποιηθούν από το νόμο.

Το άρθρο 119 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι:

Οι διεθνείς συμφωνίες εξ ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας συνάπτονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. 
Οι διεθνείς συμφωνίες μπορούν επίσης να συνάπτονται από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, όταν αυτή καθορίζεται από το νόμο

Το άρθρο 130 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι :

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση, τουλάχιστον 30 βουλευτές ή 150.000 πολίτες μπορούν να υποβάλουν πρόταση προσχώρησης στην τροποποίηση του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Το άρθρο 131 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι :

Η απόφαση για προσχώρηση στην τροποποίηση του Συντάγματος εγκρίνεται από τη Συνέλευση με πλειοψηφία δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των Εκπροσώπων. Το σχέδιο τροποποίησης του Συντάγματος καθορίζεται από τη Συνέλευση με πλειοψηφία των ψήφων του συνολικού αριθμού των Εκπροσώπων και το θέτει σε δημόσια συζήτηση. Η απόφαση για τροποποίηση του Συντάγματος εγκρίνεται από τη Συνέλευση με πλειοψηφία δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των Εκπροσώπων. Η τροποποίηση του Συντάγματος ανακηρύσσεται από τη Συνέλευση.

Το άρθρο 75 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι :

Οι νόμοι διακηρύσσονται με διάταγμα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρόεδρος της Συνέλευσης υπογράφουν το διάταγμα για την έκδοση των νόμων. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αποφασίσει να μην υπογράψει το διάταγμα για τη διακήρυξη του νόμου. Η Συνέλευση επανεξετάζει εκ νέου τον νόμο και, εάν εγκριθεί με πλειοψηφία των ψήφων του συνολικού αριθμού βουλευτών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να υπογράψει το διάταγμα. Ο Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να υπογράψει το διάταγμα, αν σύμφωνα με το Σύνταγμα ο νόμος υιοθετείται με πλειοψηφία των δύο τρίτων των ψήφων του συνολικού αριθμού των Εκπροσώπων.»

Από τον συνδυασμό των ως άνω συνταγματικών διατάξεων - 118 και 75 - προκύπτει ότι η υπογραφή διατάγματος νόμου που επικυρώνει μία διεθνή συμφωνία, όπως και κάθε νόμου, λαμβάνει χώρα από τον Πρόεδρο του γειτονικού Κράτους, Γκεόρκι Ιβάνοφ και επιπρόσθετα από τον Πρόεδρο της Βουλής Ταλάτ Τζαφέρι, προκειμένου στη συνέχεια να δημοσιευθεί στην “Εφημερίδα της Κυβέρνησης” και να αποκτήσει τυπική ισχύ στο εσωτερικό της χώρας. Η διάταξη του άρθρου 75 είναι σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνείες και ως εκ τούτων σε καμία περίπτωση δεν αρκεί μόνο η υπογραφή του Προέδρου της Βουλής, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες, αναφέροντας ότι «Ο Ιβάνοφ έχει τη συνταγματική υποχρέωση να υπογράψει. Όταν εγκριθούν οι συνταγματικές τροποποιήσεις, θα υπογράψω μόνο ο ίδιος τον νόμο και θα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Η δήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε, λόγω της άρνησης του Προέδρου Ιβάνοφ, να υπογράψει το διάταγμα του νόμου που επικύρωσε τη Συμφωνία των Πρεσπών, τόσο κατά την πρώτη ψηφοφορία τον Ιούνιο 2018, όσο και κατά τη δεύτερη μετά την αναπομπή τον Ιούλιο 2018. Σημειωτέον ότι ο Προέδρος των Σκοπίων αρνήθηκε να υπογράψει επικαλούμενος ότι δεν είχε τηρηθεί η συνταγματική νομιμότητα για τη σύναψη διεθνούς συμβάσεως βάσει των διατάξεων 118 και 119 του Συντάγματος, -παρατίθενται ανωτέρω- . 

Το ιδιαίτερα σοβαρό αυτό πρόβλημα, της αδυναμίας σύννομης δημοσιεύσεως του νόμου κυρώσεως της Συμφωνίας των Πρεσπών, είχε επισημάνει και ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών Ν. Δημητρόφ κατά τη διάρκεια της τρίτης διαβούλευσης για τις συνταγματικές αλλαγές στις αρχές Δεκεμβρίου στην Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών στα Σκόπια, ο οποίος είχε προτείνει να υπάρξει συνταγματική αναθεώρηση και του άρθρου του Συντάγματος που προβλέπει, ότι για τη δημοσίευση νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης απαιτείται η υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε αν ο Πρόεδρος δεν υπογράψει νόμο που έχει ψηφισθεί μετά από αναπομπή και ψήφιση από την πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών, τότε ο νόμος αυτός θα δημοσιεύεται αυτομάτως στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. 

Σχετικές δηλώσεις του είχαν δημοσιευθεί από το πρακτορείο «ΜΙΑ», όπου ο κ. Δημητρόφ είχε δηλώσει τα εξής: «Εδώ υπάρχει μία ακόμα πρόταση που δεν αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πιστεύω ότι οι συντάκτες του Συντάγματος ποτέ δεν προέβλεψαν ότι η “Μακεδονία” θα έχει κάποτε Πρόεδρο που δεν θα τηρήσει την υποχρέωσή του να υπογράψει έναν νόμο που έχει περάσει από το Κοινοβούλιο δύο φορές. Αυτό το Σύνταγμα το αναφέρει ρητά, αλλά σήμερα έχουμε στη “Μακεδονία” μία τέτοια κατάσταση. Ο νόμος κύρωσης της Συμφωνίας με την Ελλάδα πέρασε δύο φορές, αλλά δεν έχει υπογραφεί και δεν έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ίσως πρέπει να υπάρξει μία πρόβλεψη για αυτό, που να λέει, ότι ο νόμος θεωρείται υπογεγραμμένος από τον Πρόεδρο, όταν περάσει από τη δεύτερη ψηφοφορία». 

Μάλιστα, κατά τη διαρκεια της ίδιας συνεδρίασης ο Ακαδημαϊκός Βλαντ Κάμποφσκι που συμμετείχε στη διαβούλευση είχε επισημάνει, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει τεθεί τυπικά σε ισχύ, επειδή ο Πρόεδρος των Σκοπίων αρνείται να υπογράψει τον σχετικό νόμο και πρότεινε στον Συνταγματικό Νόμο που θα ψηφιστεί να περιληφθεί ειδική διάταξη, που να αναφέρει, ότι αυτή η Συμφωνία τίθεται σε ισχύ με την υπογραφή του Προέδρου της Βουλής. Προκειμένου να ξεπερασθεί αυτό το κώλυμα σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, άλλος καθηγητής, ο Σβέτομιρ Σκάριτς, είχε προτείνει στη διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος μια ακόμη τροπολογία που θα αφορούσε την ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών και θα ανέφερε ότι η «Συμφωνία, όπως είναι διατυπωμένη και με όλα τα στοιχεία της, αποτελεί συστατικό στοιχείο της συνταγματικής τάξης της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”», καθιστώντας έτσι τη Συμφωνία μέρος του συνταγματικού ή του νομικού συστήματος.

Αξίζει στο παρόν σημείο να υπομνησθεί, ότι ο Πρόεδρος των Σκοπίων, Ιβάνοφ, τον Μάρτιο του 2018, δεν είχε υπογράψει και έτερο διάταγμα, για το νομοσχέδιο που ψήφισε η Βουλή, το οποίο προβλέπει τη διεύρυνση της χρήσης της αλβανικής γλώσσας στη χώρα, διότι, όπως είχε αναφέρει στο διάγγελμά του, αφενός δεν τηρήθηκαν οι κανονισμοί της Βουλής και αφετέρου λόγω της αντίθεσής του με τις διατάξεις του Συντάγματος της ΠΓΔΜ.

Ηδη στη γειτονική χώρα με αφορμή δύο ανώνυμες καταγγελίες τον περασμένο Οκτώβριο η Εισαγγελία Πρωτοδικών των Σκοπίων ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα σχετικά με τη μη υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Γκιόργκι Ιβάνοφ, των προεδρικών διαταγμάτων δύο νόμων: του νόμου για τη χρήση των γλωσσών και του νόμου κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την αιτιολογία ότι η μη υπογραφή των δύο διαταγμάτων από τη μεριά του Προέδρου της χώρας, δεν έχει επιτρέψει τη δημοσίευση των δύο παραπάνω νόμων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των Σκοπίων. 
Κατά συνέπεια, μέχρι στιγμής υφίσταται εκκρεμότητα, η οποία θα εκλείψει είτε όταν ο Πρόεδρος Ιβάνοφ θέσει οικειοθελώς την υπογραφή του – σημειωτέον δεν τίθεται κάποιος χρονικός περιορισμός στο Σύνταγμα των Σκοπίων – είτε με την εκλογή νέου Προέδρου των Σκοπίων τον ερχόμενο Απρίλιο και εφόσον αυτός υπογράψει, είτε όταν εξασφαλιστεί η υπογραφή του Προέδρου Ιβάνοφ κατόπιν νομικής διαδικασίας. 

Εν κατακλείδι, η έλλειψη σύννομης δημοσίευσης του διατάγματος του νόμου που επικύρωσε τη Συμφωνία των Πρεσπών τον Ιούλιο του 2018, ως τελικό στάδιο των εσωτερικών νομικών διαδικασιών που προβλέπει η Σύμβαση των Πρεσπών, η οποία εξασφαλίζεται αποκλειστικά και μόνο με την ολοκλήρωση των συνταγματικά προβλεπομένων νομικών διαδικασιών εκ μέρους των Σκοπίων - υπογραφή του διατάγματος νόμου από τον Πρόεδρο Ιβάνοφ και δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως - δεν επιτρέπει να εισέλθει στην Ελληνική Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών προς κύρωση.

Μακεδονία και "Χρόνους Πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή...."

Αφού 

παρέδωσαν τη μισή Κύπρο και ετοιμάζονται να παραδώσουν την άλλη μισή και αδιαφόρησαν για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου,  Τενέδου, για τη Θράκη και το Αιγαίο νομιμοποιώντας τον Τουρκικό φασισμό, 

σιώπησαν για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, τη Γενοκτονία στον Πόντο, στη Θράκη, στην Μικρά Ασία και κατέθεσαν στεφάνι στο δάσκαλο του Χίτλερ τον Κεμάλ, 

ολιγώρησαν για τη Βόρειο Ήπειρο επιβραβεύοντας τον Αλβανικό εθνικισμό, αφήνοντας ατιμώρητους τους δολοφόνους του Κωνσταντίνου Κατσίφα

σκλάβωσαν δια των καταστροφικών μνημονίων το μέλλον μας, δυναμιτίζοντας τη συνέχεια και την ύπαρξή μας, 

 τώρα οι μηχανισμοί εντός και εκτός Βουλής που αποκαλούνται κόμματα και πρόσωπα που παριστάνουν τους πολιτικούς και τους ειδικούς, ετοιμάζονται να δώσουν τη Μακεδονία και την Ελληνική αντιστασιακή ιστορία. 

Παρουσιάζοντας μάλιστα ως ευκαιρία τη σύνθετη ονομασία, δηλαδή την νομιμοποίηση της αδικίας, του εθνικισμού, της κλοπής, της ολοκληρωτικής ιδεολογίας. 

Όπως γράφει ο Ελύτης "Χρόνους Πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή...." και συμπληρώνει ο Σεφέρης 

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ  

ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας

Από ARISTEIA NEWS

Η Μακεδονία ήταν αρχαίο ελληνικό βασίλειο στο βορειότερο σύνορο της Αρχαίας Ελλάδας και αργότερα το κυρίαρχο κράτος της ελληνιστικής Ελλάδας. Κυβερνήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του από τη Δυναστεία των Αργεαδών, με διαλείμματα από τη Δυναστεία των Αντιπατριδών και τελικά από εκείνη των Αντιγονιδών. Πατρίδα των Μακεδόνων, το αρχαιότερο βασίλειο είχε το κέντρο του στο βορειοανατολικό τμήμα της ελληνικής χερσονήσου και συνόρευε στα δυτικά με το βασίλειο της Ηπείρου, στα βόρεια με την Παιονία, στα ανατολικά με την περιοχή της Θράκης και στα νότια με τη Θεσσαλία.Η άνοδος της Μακεδονίας, από ένα μικρό βασίλειο στο περιθώριο των υποθέσεων των τυπικών ελληνικών πόλεων-κρατών σε ένα που κατέληξε να εξουσιάζει την τύχη ολόκληρου του Ελληνιστικού κόσμου, συνέβη επί της βασιλείας του Φιλίππου Β΄. Με τον καινοτόμο μακεδονικό στρατό, νίκησε τις παλιές δυνάμεις της Αθήνας και της Θήβας στην αποφασιστική Μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) και τις υπέταξε ενώ διατηρούσε υπό έλεγχο τη Σπάρτη. Ο γιος του Αλέξανδρος ο Μέγας συνέχισε την προσπάθεια του πατέρα του να διοικήσει όλη την Ελλάδα μέσω της ομοσπονδίας των ελληνικών κρατών, κατόρθωμα που τελικά επιτεύχθηκε μετά την καταστροφή της επαναστατημένης Θήβας. Ο νεαρός Αλέξανδρος ήταν τότε έτοιμος να ηγηθεί αυτής της δύναμης, όπως ο ίδιος φιλοδοξούσε, σε μια μεγάλη εκστρατεία κατά της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, σε αντίποινα για την εισβολή της στην Ελλάδα τον 5ο αιώνα π.Χ.

Στους πολέμους του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ακολούθησαν, κατάφερε τελικά να κατακτήσει έκταση που εκτεινόταν μέχρι τον Ινδό Ποταμό. Για μια σύντομη περίοδο η Μακεδονική Αυτοκρατορία του ήταν η ισχυρότερη στον δυτικό κόσμο, το καθοριστικότερο ελληνιστικό κράτος, εγκαινιάζοντας τη μετάβαση στη νέα αυτή περίοδο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Στις νεοκατακτημένες χώρες άνθησαν οι ελληνικές τέχνες και τα γράμματα και στον αρχαίο κόσμο διαδόθηκαν οι πρόοδοι στη φιλοσοφία και στην επιστήμη. Σημαντικότερη ήταν η συνεισφορά του Αριστοτέλη, δάσκαλου του Αλεξάνδρου, του οποίου οι διδασκαλίες επιβίωσαν πολλούς αιώνες μετά το θάνατό του.

Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., τους πολέμους των Διαδόχων που ακολούθησαν και το διαμελισμό της βραχύβιας αυτοκρατορίας του, η κυρίως Μακεδονία συνέχισε ως ελληνικό πολιτισμικό και πολιτικό κέντρο στην περιοχή της Μεσογείου, μαζί με την Αίγυπτο των Πτολεμαίων, την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών και του βασιλείου των Ατταλιδών. Σημαντικές πόλεις, όπως η Πέλλα, η Πύδνα και η Αμφίπολη ενεπλάκησαν σε ανταγωνισμούς για τον έλεγχο της περιοχής και νέες πόλεις ιδρύθηκαν, όπως η Θεσσαλονίκη από τον σφετεριστή Κάσσανδρο. Η μείωση της μακεδονικής επιρροής άρχισε με την άνοδο της Ρώμης, μέχρι την τελική της υποταγή κατά τον Β΄ Μακεδονικό Πόλεμο.

Από τον 5ο π.Χ. αιώνα και εξής, ξεκίνησε η ολοένα αυξανόμενη ανάμιξη των Μακεδόνων βασιλέων στις υποθέσεις των ελληνικών πόλεων. Ο Φίλιππος Β΄ (βασ. 359-336 π.Χ.) υπέταξε τις ελληνικές πόλεις, ενώ ο γιος του, Αλέξανδρος Γ΄ (βασ. 336-323 π.Χ.) εκστράτευσε εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας και την κατέκτησε, εγκαινιάζοντας τον ελληνιστικό πολιτισμό. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., η αυτοκρατορία του διαμοιράστηκε ανάμεσα στους διαδόχους του, αλλά η Μακεδονία συνέχισε να είναι ανεξάρτητο βασίλειο που ασκούσε σημαντική επιρροή στον ελληνιστικό κόσμο. Ήρθε σε σύγκρουση με την ανερχόμενη δύναμη της Ρώμης και ηττήθηκε με αποτέλεσμα το 168 π.Χ. να καταλυθεί το μακεδονικό βασίλειο και να διαμελιστεί σε τέσσερεις «μερίδες». Το 146 π.Χ. η Μακεδονία έγινε ρωμαϊκή επαρχία.
Ετυμολογία
Το όνομα Μακεδονία προέρχεται από το «Μακεδόνες» ή «Μακεδνοί». Όπως και το «Μάγνητες», οι λέξεις αυτές περιέχουν το θέμα «μακ» το οποίο σημαίνει μέγεθος και απαντάται και στα ουσιαστικά «μήκος» – «μάκος» και «μάκρος» της αρχαίας και νέας ελληνικής.

Ο Όμηρος, φαίνεται να αγνοεί τα ονόματα Μακεδονία και Μακεδόνες. Γι΄ αυτόν οι πολεμιστές από τη χώρα που αρδεύει ο Αξιός είναι οι Παίονες και χώρα τους η Παιονία (Ιλιάδα Β’ 848, Π’ 287 και Φ’ 152).

Ο Ηρόδοτος ονομάζει Μακεδονία την πέρα της Πρασιάδας λίμνης και του Δυσώρου όρους χώρα (Ε 18) που ορίζεται προς Ν. από τον Πηνειό και τον Όλυμπο (Ζ’ 173), άλλως «Μακεδονίς» (Ζ 127). Οι κάτοικοι αυτής, Μακεδόνες (Ε 18) ή Μακεδνόν έθνος (Α 56, Η 43) ήταν, κατά τον Ηρόδοτο, ελληνικό φύλο και μάλιστα δωρικό γένος που κατοικούσε πρώτα στη Φθιώτιδα επί Δευκαλίωνα, παρά την Όσσα και τον Όλυμπο επί Δώρου και που τελικά εκδιώχθηκε από τους Καδμείους και κατέφυγε στην Πίνδο (Α 56).

Στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν τρεις παραδόσεις για το όνομα της Μακεδονίας:

Aπό τον γενάρχη Μακεδόνα, τον γιο του Αιόλου (Ελιαν. απόσπ. 46).
Από τον Μακεδόνα τον γιο του Λυκάονα (βασιλέα της Ημαθίας), πατέρα της Πίνδου
Το όνομα οφείλεται στον Μακεδόνα τον γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα που απέκτησε τα τέκνα Άμαθον και Πίερον από το όνομα του οποίου ονομάστηκαν τα Πιέρια όρη (Ησιόδου απόσπ. XXVI).

Οριοθέτηση
Αξιοσημείωτη τυγχάνει, για οποιονδήποτε ερευνητή, η δυσκολία που φαίνεται πως αντιμετώπιζαν από την αρχαία ακόμη εποχή οι τότε αρχαίοι συγγραφείς, ώστε να αποδώσουν ορθά τα γεωγραφικά όρια αυτού του βασιλείου, που από τα κείμενά τους δείχνουν πως ή δεν τα γνώριζαν (αμφίβολο) ή δεν προλάβαιναν (τις αλλαγές) ή και να συνέχεαν τα γεωγραφικά όρια με εκείνα τα πολιτικά (μετά από επιχειρήσεις).

Ο Ηρόδοτος θεωρούσε το βόρειο όριο μεταξύ της Μακεδονίδος και της Βοττιαίας την συνένωση των ποταμών Λουδία και Αλιάκμονα: (7.127) «…μέχρι Λυδίεώ τε ποταμού και Αλιάκμονος, οι ουρίζουσι γην την Βοττιαιίδα τε και Μακεδονίδα, ες τωυτό ρέεθρον ύδωρ συμμίσγοντες.» Από την περιγραφή του Ηροδότου πρέπει να υποθέσουμε ότι στα χρόνια του ο Αλιάκμονας προχωρούσε βορειότερα μέχρι το Λουδία και ενωμένοι οι δύο ποταμοί χύναν τα νερά τους στο Θερμαϊκό. Έτσι η «Μακεδονίς γη»του Ηροδότου περιλαμβάνει τους σημερινούς νομούς Πιερίας και Ημαθίας. Ο Θουκυδίδης, που ζούσε πριν τη κατάληψη της Οδομαντικής και της Ηδωνίδας από τον Φίλιππο, θεωρούσε ανατολικό όριο τον Στρυμώνα ποταμό.

Επί Περδίκκα Α΄, το μακεδονικό βασίλειο της Ημαθίας αποτελούνταν από έξι επαρχίες: Ημαθία, Πιερία, Βοττιαία, Μυγδονία, Εορδαία και Αλμωπία. Επί Αλεξάνδρου Α΄ έλαβαν χώρα οι ανατολικές προσαρτήσεις των εξής περιοχών: Κρηστωνία, Βισαλτία, Ελιμία ή Ελιμιώτις, Ορεστίδα (Ορεστίς) και η Λυγκηστίδα (Λυγκηστίς ή Λύγκος). Επί Φιλίππου προστέθηκαν στα βόρεια και τα ανατολικά οι εξής επαρχίες: (βόρειες) Πελαγονία, Παιονία, (ανατολικές) Σιντική, Οδομαντική Ηδωνίδα (Ηδωνίς) και (νότια μία) Χαλκιδική.

Ιστορία
Προϊστορική περίοδος

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, Μακεδών, ήταν το όνομα του αρχηγού της φυλής που πρωτοεγκαταστάθηκε στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία και ίδρυσε το αρχαίο μακεδονικό βασίλειο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ηρόδοτου το μακεδονικό έθνος ήταν ελληνικό φύλο και μάλιστα δωρικό, που μετακινούμενο από τη Εστιαιώτιδα της Θεσσαλίας (αρχικά) κατοίκησε στις παρυφές της Πίνδου. Ο Μακεδών, γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας ανήκε στη φυλή των Δωριέων και ήταν Αργείος Ηρακλείδης στη καταγωγή.

Από τον Περδίκκα Α΄ μέχρι τον Φίλιππο Β΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία των Μακεδόνων φαίνεται να αρχίζει γύρω στο 700 π.Χ., στην περιοχή της Ορεστίδας, την οποία μοιράζονταν με ένα ελληνικό φύλο, τους Ορέστες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, η πρώτη μακεδονική βασιλική δυναστεία ήταν αυτή των Αργεαδών ή Τημενιδών, με ιδρυτή της τον Περδίκκα Α΄ (πρώτο μισό του 7ου αι. π.Χ.).[1] Σε μεταγενέστερη εποχή (4ος αι. π.Χ.) αναφέρονται και βασιλείς αρχαιότεροι από τον Περδίκκα με τα ονόματα Κάρανος, Κοίνος, Τυρίμμας, αλλά αρκετοί νεότεροι ιστορικοί πιθανολογούν ως πλαστή την πληροφορία αυτή.[2] Κατά τη βασιλεία του Περδίκκα οι Μακεδόνες άρχισαν να επεκτείνονται προς τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας κατά σειρά την Εορδαία, Βοττιαία, Πιερία, Αλμωπία. Την ίδια εποχή ή επί του διαδόχου του κτίστηκαν οι Αιγαί (σύγχρονη Βεργίνα), ως νέα πρωτεύουσα του βασιλείου.

Τον Περδίκκα Α΄ διαδέχτηκε ο γιος του Αργαίος (652-621 π.Χ.) ο οποίος νίκησε το ιλλυρικό φύλο των Ταυλαντίων που εισέβαλε στη Μακεδονία. Οι διάδοχοί του Φίλιππος Α’ (621-588 π.Χ.) και Αεροπός (588-568 π.Χ.) απέκρουσαν επανειλημμένες επιδρομές Ιλλυριών. Μετά τον Αεροπό, βασίλευσαν οι Αλκέτας Α’ (568-540 π.Χ.) και Αμύντας Α’ (540-498 π.Χ.), οι οποίοι κατέλαβαν τμήματα της Μυγδονίας (η περιοχή των λιμνών Κορώνεια και Βόλβη) και τον Ανθεμούντα, στα όρια της Χαλκιδικής.[3]

H σταδιακή επέκταση του Μακεδονικού βασιλείου
Όμως, η σημαντικότερη επέκταση του μακεδονικού βασιλείου έγινε κατά τις πρώτες δεκαετίες του 5ου αι. π.Χ., επί της βασιλείας του Αλεξάνδρου Α’ (498-454 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος Α’ ήταν μια πολύ σημαντική προσωπικότητα με ιδιαίτερες πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές ικανότητες. Χειρίστηκε επιδέξια την εξωτερική πολιτική κατά την περίοδο της υποτέλειας της χώρας του στους Πέρσες (η οποία είχε ήδη επιβληθεί κατά τη βασιλεία του πατέρα του Αμύντα) και της εισβολής τους στην Ελλάδα. Μετά τη λήξη της περσικής εισβολής, βρήκε την ευκαιρία να επεκτείνει το βασίλειό του απωθώντας τους Παίονες από την κάτω κοιλάδα του Αξιού και επιβάλλοντας υποτέλεια στους ηγεμόνες των τεσσάρων γειτονικών λαών (Ορέστες, Λυγκηστές, Πελαγόνες, Ελιμιώτες). Στη συνέχεια, κατέστησε υποτελείς τους Βισάλτες και τους Κρηστωνούς (θρακικά φύλα δυτικά του ποταμού Στρυμόνα) και έθεσε υπό την εκμετάλλευσή του ορισμένα μεταλλεία αργύρου της περιοχής. Αναφέρεται ως ο πρώτος Μακεδόνας βασιλιάς που έκοψε νόμισμα.

Με τον διάδοχο του Αλεξάνδρου, Περδίκκα Β΄ (454-413 π.Χ.), αρχίζουν τα προβλήματα με τις επεκτατικές διαθέσεις της Αθήνας, η οποία εκμεταλλεύτηκε τη διαμάχη του μακεδόνα βασιλιά με τα αδέλφια του Αλκέτα και Φίλιππο. Ήταν χαρακτηριστική, όμως, η αδυναμία του μακεδονικού βασιλείου μπροστά στην πανίσχυρη Αθηναϊκή συμμαχία, γι αυτό και ο πανούργος Περδίκκας συνήθως απέφευγε να κάνει φανερές τις αντιαθηναϊκές ενέργειές του. Τελικά οι συνεχείς προστριβές με τους Αθηναίους οδήγησαν τους τελευταίους σε πόλεμο εναντίον του, ο οποίος έληξε με συνθήκη, το 413 π.Χ.. Γενικά, η βασιλεία του Περδίκκα χαρακτηριζόταν από μεγάλες εσωτερικές και εξωτερικές δυσκολίες τις οποίες όμως κατάφερε να αντεπεξέλθει με μεγάλη επιδεξιότητα

Εξ αιτίας των αυξανόμενων δυσκολιών των Αθηναίων, προς το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, οι σχέσεις τους με το μακεδονικό βασίλειο έγιναν φιλικές. Έτσι, ο διάδοχος του Περδίκκα Αρχέλαος Α’ (413-399 π.Χ.) έμεινε απερίσπαστος στην αναδιοργάνωση του βασιλείου του ενώ η ισχύς που απέκτησε ήταν αρκετή για να του επιτρέψει μια αιματηρή επέμβαση στα εσωτερικά της Θεσσαλίας. Στον τομέα της οργάνωσης, προχώρησε σε διοικητική διαίρεση της Κάτω Μακεδονίας (η οποία ήταν πιο ανεπτυγμένη) σε περιφέρειες πόλεων και στρατιωτική αναδιοργάνωση. Επίσης πιθανολογείται ότι ήταν αυτός ο οποίος μετέφερε την πρωτεύουσα από τις Αιγές στην Πέλλα η οποία ήταν, τότε, πολύ κοντά στη θάλασσα. Φιλοξένησε στην αυλή του διάσημους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο Ευριπίδης (ο οποίος έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του) και σοφούς (λέγεται πως είχε καλέσει και τον Σωκράτη), των οποίων τη συναναστροφή εκτιμούσε.

Επί βασιλιά Περδίκκα Γ’ (365-359 π.Χ.), το μακεδονικό βασίλειο συνέχισε την προσπάθεια για διοικητική αναδιοργάνωση και μείωση της απόστασης που το χώριζε πολιτιστικά από τη Νότια Ελλάδα. Όμως, σε μια εκστρατεία εναντίον μιας ακόμη εισβολής των Ιλλυριών σε μακεδονικό έδαφος, ο Περδίκκας έπεσε στο πεδίο της μάχης, μαζί με 4.000 άνδρες του. Η ιλλυρική εισβολή συνεχίστηκε, οι Παίονες εισέβαλλαν κι αυτοί αποσπώντας εδάφη, λάφυρα και αιχμαλώτους και η χώρα βυθίστηκε στην αναρχία με διαμάχες μεταξύ των μελών της βασιλικής οικογένειας.
Μέσα από αυτή την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση ξεπρόβαλε η ηγετική φυσιογνωμία του Φιλίππου Β΄ (359-336 π.Χ.) ο οποίος, αφού πρώτα απαλλάχτηκε από τους αντιζήλους του, στράφηκε διαδοχικά εναντίον των εισβολέων Παιόνων και Ιλλυριών και τους κατανίκησε. Σημαντικότατο είναι το οργανωτικό του έργο καθώς πριν τον Φίλιππο η Μακεδονία ήταν μια καθυστερημένη αγροτική χώρα με χαλαρούς πολιτικούς θεσμούς. Ο Φίλιππος έκανε πιο συγκεντρωτικό το κράτος του και κατάργησε την μέχρι τότε αυτονομία των Ορεστών, Λυγκηστών και Τυμφαίων. Με μεθοδικότητα, έθεσε υπό τον έλεγχό του τη Θεσσαλία και τη Δελφική Αμφικτυονία και στράφηκε εναντίον των Αθηναίων και των συμμάχων τους οι οποίοι ήταν εμπόδιο στα σχέδιά του για κυριαρχία σε ένα ενοποιημένο ελληνικό χώρο. Μετά τη νίκη του επί του αντιμακεδονικού σχηματισμού στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.), ένωσε υπό την ηγεμονία του τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις-κράτη και δημιούργησε μία πανελλήνια συμμαχία (Συνέδριο της Κορίνθου) της οποίας είχε τον έλεγχο.

Μέγας Αλέξανδρος και ελληνιστική εποχή

Η Ελληνιστική αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου
Ο γιος του Φιλίππου Αλέξανδρος, αποκαλούμενος ως «Μέγας», συνέχισε το έργο του πατέρα του. Ολοκλήρωσε την ενοποίηση των ανεξάρτητων ελληνικών πόλεων-κρατών της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα και μέχρι τον πρώιμο θάνατό του το 323 π.Χ., κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία και μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου.

Το βασίλειο της Μακεδονίας σύντομα έχασε τον έλεγχο των αχανών ασιατικών εκτάσεων, αλλά διατήρησε την κυριαρχία του στην Ελλάδα έως ότου καταλύθηκε από τους Ρωμαίους μετά τους Μακεδονικούς Πολέμους (215 – 148 π.Χ.).

Η κατάλυση από τους Ρωμαίους

Ο ελληνιστικός κόσμος της μητροπολιτικής Ελλάδας (200 π.χ.)
Πρώτο ελληνιστικό βασίλειο που καταλύθηκε ήταν το μακεδονικό βασίλειο ή βασίλειο των Αντιγονιδών. Η Ρώμη κήρυξε τον πόλεμο στο μακεδονικό βασίλειο κατά τον Δεύτερο Μακεδονικό Πόλεμο (200-197). Ο λόγος της επιλογής αυτής της χρονικής περίστασης για την έναρξη του πολέμου ήταν ότι τότε οι Ρωμαίοι αποφάσισαν την επέκταση της πολιτικής τους ηγεμονίας, λόγω του ότι το 202 π.Χ. μετά τη μάχη στη Ζάμα, που σηματοδότησε τη λήξη του Δεύτερου Καρχηδονιακού Πολέμου, μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιήσουν το στρατό που απασχολούνταν έως τότε εκεί. Η αφορμή δόθηκε το 203-202 π.Χ., όταν ο Φίλιππος Ε’, βασιλιάς της Μακεδονίας, και ο Αντίοχος Γ’, βασιλιάς του βασιλείου των Σελευκιδών, έκαναν μεταξύ τους συμφωνία για την κατάλυση και τη διαίρεση του πτολεμαϊκού βασιλείου, στο θρόνο του οποίου βρισκόταν ο, επιτροπευόμενος, λόγω του μικρού της ηλικίας του, Πτολεμαίος Στ’ Φιλομήτωρ. Η πολιτική της Ρώμης, όμως, αποσκοπούσε στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των ελληνιστικών βασιλείων. Σε εφαρμογή του σχεδίου που είχε συμφωνήσει με τον Αντίοχο Γ’, την άνοιξη του 202 π.Χ. προχώρησε στην Προποντίδα και κατέλαβε τη Θάσο, το 201 π.Χ. το ανατολικό Αιγαίο, εισέβαλε στο βασίλειο της Περγάμου και έφτασε μέχρι την Καρία. Το φθινόπωρο του 201 π.Χ. απεσταλμένοι της Ρόδου και του Αττάλου του Α’ στη Ρώμη, διαμαρτυρήθηκαν για την πολιτική του Φιλίππου Ε’. Πριν οι Ρωμαίοι λάβουν επίσημα απόφαση, διεμήνυσαν δύο φορές στο Φίλιππο ότι δεν έπρεπε να επιτίθεται στο πτολεμαϊκό κράτος και να αφήσει τις πτολεμαϊκές κτήσεις που είχε καταλάβει, την περιοχή ανατολικά του Νέστου με τις μεγάλες πόλεις, Μαρώνεια, Άβδηρα και Αίνος, κατά τον Γ΄ Συριακό πόλεμο (241-202 π.Χ.)

Ο Φίλιππος και τις δύο φορές απέρριψε το αίτημα των Ρωμαίων που του μετέφερε επιτροπή της Συγκλήτου. Τα μέσα του θέρους 200 π.Χ. ελήφθη απόφαση να μεταβεί στρατός στην Ιλλυρία για τη διεξαγωγή του πολέμου. Το 200 και το 199 π.Χ. δεν έγινε κάποια αποφασιστική επιχείρηση. Τα πράγματα πήραν νέα τροπή από το 198 π.Χ. όταν ο Φλαμινίνος ανέλαβε ως ύπατος την ευθύνη για τη διεξαγωγή του πολέμου. Ενώ προηγουμένως λάμβαναν χώρα μικρότερες επιχειρήσεις, τώρα έγινε μία μεγάλη μάχη, τον Ιούνιο του 197 π.Χ., στην τοποθεσία Κυνός Κεφαλαί, η οποία και έκρινε την έκβαση του πολέμου. Τη σημασία του Β’ Μακεδονικού Πολέμου και της μάχης αυτής διαπιστώνουμε κυρίως αν λάβουμε υπόψη τους όρους της συνθήκης που ανακοίνωσε ο Φλαμινίνος στο Φίλιππο και που το 196 π.Χ. εστάλη για επικύρωση στη Ρώμη.

Οι όροι της ειρήνης δείχνουν τη σημασία της έκβασης του μακεδονικού πολέμου και την επέκταση της ρωμαϊκής πολιτικής, αφού για πρώτη φορά έχουμε ενεργό ανάμιξη στα ελληνικά πράγματα. Οι όροι της ειρήνης ήταν οι εξής:

Ο Φίλιππος υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει όλες τις κτήσεις του στην Ασία και στην Ευρώπη εκτός από τη Μακεδονία, να αποσύρει τις φρουρές που διατηρούσε εκτός των ορίων της Μακεδονίας μέχρι τα Ίσθμια του 196 π.Χ.
Υποχρεούνταν να παραδώσει όλους τους αυτόμολους και τους αιχμαλώτους στη Ρώμη.
Υποχρεωνόταν να παραδώσει στη Ρώμη όλο τον στόλο του εκτός από πέντε ελαφρά πλοία και το βασιλικό πλοίο, μία τριήρη εκκαιδεκήρη.
Έπρεπε να καταβάλει ως πολεμική αποζημίωση στη Ρώμη χίλια τάλαντα και να συνάψει συνθήκη συμμαχίας με τον όρο να εκστρατεύει μαζί με τους Ρωμαίους.
Επίσης ο μικρότερος γιος του, ο Δημήτριος στάλθηκε ως όμηρος στη Ρώμη. Κατά τα Ίσθμια του 196 π.Χ. ο Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος διακήρυξε στο στάδιο της Κορίνθου ενώπιον του συγκεντρωμένου πλήθος την αυτονομία και την ελευθερία των ελληνικών πόλεων. Ο ίδιος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος στον οποίο αποδόθηκαν λατρευτικές τιμές από τους Έλληνες ως δείγμα ευγνωμοσύνης. Ο Φλαμινίνος παρέμεινε στην Ελλάδα ως το 194 π.Χ., οπότε ανακλήθηκε στη Ρώμη, όπου επέστρεψε παίρνοντας μαζί του πολλά έργα τέχνης με τα οποία κόσμησε τον θρίαμβό του. Ο Δεύτερος Μακεδονικός Πόλεμος, λοιπόν, αποτελεί σημαντική τομή, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι Ρωμαίοι παρεμβαίνουν ρυθμιστικά στα ελληνικά πράγματα.
Ερείπια της αρχαίας Πέλλας
Ο Φίλιππος Ε’ ήταν ο πιο διάσημος από τους Αντιγονίδες και είχε ως πρότυπό του τον Φίλιππο Β’. Ήταν ο μόνος από τους Αντιγονίδες που επεκτάθηκε ανατολικά του Νέστου, το 202 π.Χ. και το 187 π.Χ. Αν και ηττήθηκε από τη Ρώμη, δεν ησύχασε και δεσμευόταν από ανασυγκρότησε το κράτος του και το 187 π.Χ. κατέλαβε τις ελληνικές πόλεις ανάμεσα στους ποταμούς Νέστο και Έβρο, Μαρώνεια, Άβδηρα και Αίνος. Όμως, στην ίδια περιοχή ζητούσε να κυριαρχήσει και ο Ευμένης Β’, ανταγωνιστής του Φιλίππου Ε’ και, αργότερα, του Περσέα. Ο Φίλιππος Ε’ διεξήγαγε εκστρατείες εναντίον των θρακικών φύλων κατά τα έτη 184, 183 και 181 π.Χ. Το 179 π.Χ., ενώ βρισκόταν σε εκστρατεία στη Θράκη κατευθυνόμενος από την Αμφίπολη προς τον βορρά πέθανε και τον διαδέχτηκε στο θρόνο του ο Περσέας, ο τελευταίος βασιλιάς του μακεδονικού βασιλείου (179-168).

Με την άνοδό του στο θρόνο, ο Περσέας ζήτησε από τους Ρωμαίους ανανέωση της συμμαχίας μαζί τους και αναγνώρισή του από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο. Ο Ευμένης, όμως, τον διέβαλε ότι δήθεν προετοίμαζε πόλεμο, κάτι που δεν προέκυπτε από τη διπλωματική του δραστηριότητα, από την οποία φαίνεται ότι επιζητούσε καλές σχέσεις με όλα τα ελληνιστικά κράτη, βασίλεια και πόλεις. Ένα περιστατικό, ωστόσο, του 172 π.Χ. δημιούργησε στη Ρώμη την άποψη ότι ο Περσέας είναι επικίνδυνος. Καθώς ο Ευμένης επέστρεφε από ένα ταξίδι του στη Ρώμη, πέρασε από τους Δελφούς όπου σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας του, ηθικός αυτουργός της οποίας θεωρήθηκε ο Περσέας. Σώζεται μέρος της επιγραφής που αναφέρεται με αρνητικό για τον Περσέα περιεχόμενο στο περιστατικό. Η επίσημη ρωμαϊκή άποψη ήταν ότι ο Μακεδόνας βασιλιάς ήταν ο ηθικός αυτουργός ενίσχυσε το αρνητικό κλίμα εις βάρος του και οδήγησε στην απόφαση των αρχών του 171 π.Χ. για πόλεμο εναντίον του.

Το 170 και 169 έλαβαν χώρα ελάσσονος σημασίας επιχειρήσεις στην Ιλλυρία. Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στις 22 Ιουνίου 168 π.Χ. στην Πύδνα της Μακεδονίας και έληξε με νίκη του ρωμαϊκού στρατού, που είχε ως αρχηγό τον ύπατο Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο. Λόγω της διάλυσης του στρατού του, ο Περσέας πέρασε στην Πέλλα και, στη συνέχεια, στην Αμφίπολη και στη Σαμοθράκη, όπου και παραδόθηκε στους Ρωμαίους. Ο ίδιος και τα παιδιά του κόσμησαν τον θρίαμβο του νικητή και ο Περσέας πέθανε στη Ρώμη το 165 π.Χ. Το 167 π.Χ. ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος συγκέντρωσε τους εκπροσώπους των μακεδονικών πόλεων στην Αμφίπολη και τους ανακοίνωσε τις νέες ρυθμίσεις.
Η είσοδος σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO
Μετά την κατάλυση του μακεδονικού βασιλείου, οι Ρωμαίοι προέβλεπαν το χωρισμό των εδαφών της Μακεδονίας σε τέσσερις διοικητικές περιοχές, που ονομάστηκαν μερίδες. Καθεμία από αυτές τις περιοχές ήταν αυτοδιοίκητη, ενώ δεν επιτρεπόταν επιγαμίες και ανταλλαγές ανάμεσα στους κατοίκους των περιοχών αυτών. Η πρώτη περιοχή ήταν μεταξύ του Νέστου και του Στρυμώνα με πρωτεύουσα την Αμφίπολη (σε αυτήν υπήχθησαν και οι κτήσεις του Περσέα μεταξύ Νέστου και Έβρου), η δεύτερη τα εδάφη μεταξύ Στρυμώνα και Αξιού, με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, η τρίτη, γνωστή ως κάτω ή παράλια Μακεδονία, περιλάμβανε την περιοχή μεταξύ Αξιού και Πηνειού με πρωτεύουσα την Πέλλα και η τέταρτη, Άνω Μακεδονία, με πρωτεύουσα την Ηράκλεια Λυγκηστίδα (η σημερινή πόλη Μπίτολα, γνωστή και ως Μοναστήρι) που περιλάμβανε ολόκληρη την ορεινή βορειοδυτική Μακεδονία, την ενδοχώρα της τρίτης μερίδας. Με βάση τις νέες ρυθμίσεις οι Ρωμαίοι επέτρεψαν τη διατήρηση στρατού για την άμυνα από επιθέσεις, εκτός από την τρίτη μερίδα. Η απαγόρευση της μεταξύ των μερίδων επικοινωνίας ίσως οφείλεται στην αποτροπή της επιβίωσης του βασιλείου. Οι μερίδες διατηρήθηκαν υπό αυτό το καθεστώς από το 167 π.Χ. έως ότου οργανώθηκαν ως επαρχία του ρωμαϊκού κράτους.

Το 150 π.Χ. εμφανίστηκε κάποιος Ανδρίσκος ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν γιος του Περσέα, αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς ως Φίλιππος και από τη Θράκη ξεκίνησε, ακολουθούμενος από πλήθη στρατιωτών, σχεδιάζοντας να αναβιώσει το βασίλειο της Μακεδονίας. Το 149 π.Χ. εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, ηττήθηκε, όμως, περί το θέρος του 148 π.Χ. και κατέφυγε στη Θράκη, όπου χάνουμε και τα ίχνη του. Το κίνημα αυτό ήταν η τελευταία προσπάθεια αναβίωσης του μακεδονικού βασιλείου.

Δεν περνάει ο εκφοβισμός των Αλβανικών αρχών αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους τα Βορειοηπειρωτικά Σωματεία   

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 08 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΕΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ 40 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ

Η πολιτική εκφοβισμού, η καχυποψία, ο ρατσισμός και το καθεστώς τρομοκρατίας που βιώνουν οι Βορειοηπειρώτες σήμερα στον τόπο τους προσβάλλει την αξιοπρέπεια την ηθική και την κοινωνία μας και δεν πρέπει να περάσει.

Δεν είμαστε ούτε φασίστες ούτε εξτρεμιστές. Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ. Αυτό που θέλουμε είναι ο πλήρης σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, τα οποία είναι κατοχυρωμένα με την ΣΥΜΒΑΣΗ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ, που έχει υπογράψει η Αλβανία και οφείλει να σεβαστεί.

Καλούμαστε όλοι να πούμε «όχι» στον εκφοβισμό! Γιατί μόνο μέσω του ψυχολογικού πολέμου και των απειλών μπορούν να μας «σπάσουν». Κανείς δεν μπορεί να καβαλήσει στην πλάτη μας αν δεν σκύψουμε. Και εμείς ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, διεκδικώντας τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια. Όπως δεν έσκυψε και ο Κωνσταντίνος μας.

Το Σάββατο συμπληρώνονται 40 ημέρες πένθους, 40 ημέρες που δεν ακούσαμε τη φωνή του. Και όμως «μιλάει» κάθε μέρα στις καρδιές μας και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα επίσημα αναγνωρισμένα και υπογεγραμμένα από την Αλβανία δικαιώματά μας.

Αγαπητοί Συμπατριώτες, στο σπίτι μας

δεν φοβόμαστε, δεν κλειδωνόμαστε και δεν αμπαρωνόμαστε. Στο σπίτι μας πρέπει να αισθανόμαστε ασφάλεια, ελευθερία έκφρασης και σκέψης.

Να είμαστε όλοι το Σάββατο 08 Δεκεμβρίου 2018 στους Βουλιαράτες στις 11.00. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε τη μνήμη του Κωνσταντίνου, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα ότι ο εκφοβισμός και το καθεστώς τρομοκρατίας δεν θα περάσουν.

Εκ της Συντονιστικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικών Σωματείων Ελλάδος
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Στα πολυποίκιλα βάσανα των Ελλήνων του βόρειου τμήματος της Ηπείρου, το οποίο εδώ και εκατό και επιπλέον έτη έχει επιδικαστεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις εκτός του σημερινού νεοελληνικού κράτους, προστίθενται πολλά «κοσμητικά» επίθετα, τα οποία αφορούν την αντιμετώπισή τους από αλλοεθνείς αλλά και Ελλαδίτες.

Οι εξουθενωμένοι από κάθε άποψη Βορειοηπειρώτες, πότε κατονομάζονται «Αλβανοί», πότε «Μειονοτικοί», πότε «Γκρέκοι» (Γραικοί») και πότε «Γκιαούρηδες». Χωρίς κανένας πια να λαμβάνει υπόψη του τη γνώμη που οι ίδιοι έχουνε για τον εαυτό τους. Παρά ταύτα εκείνοι δεν έχουν καμία διάθεση να επιβεβαιώνουν συνεχόμενα την καταγωγή τους με επιχειρήματα σε κάθε συναναστροφή. Δεν είναι δα και πρωταγωνιστές, σε καμία ψυχαγωγική ατραξιόν ή σε καμία βραζιλιάνικη σαπουνόπερα…

Η γνωστή «καραμέλα» για το αν τελικά είναι Έλληνες, ή όχι, έχει πια τελειώσει. Και ναι, είναι πικραμένοι, θέλουν να τους δεχτείτε χωρίς όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία (άγνωστα στους περισσότερους από εσάς) που επιθυμείτε να ακούσετε μέχρι να τα ενστερνιστείτε και τελικά να καταφέρουν να σας κάνουν να τους αποκαλέσετε «Έλληνες».

Την ελληνικότητά τους δεν πρέπει πια κανένας να την αμφισβητεί. Την έχουν αποδείξει με το ίδιο τους το αίμα και θα πρέπει πια όλοι σας να την αποδεχτείτε. «Δεξιοί», «Αριστεροί», «Κομμουνιστές», «Φιλελεύθεροι», «Αναρχικοί» και ούτω καθεξής. Όλοι εκείνοι τέλος πάντων, οι οποίοι διακατέχεστε από το σύνδρομο της «εθνικής προκατάληψης», θα πρέπει να γνωρίζετε πως ούτε ακραίοι είναι, ούτε και μη Έλληνες. Αυτή σας η «αλλεργία» αντιβαίνει σε όλα όσα τους καταλογίζουν οι Αλβανοί συντοπίτες τους, καθώς τους αποκαλούν «Καούρηδες» (Γκιαούρηδες), «Βρωμοέλληνες», «Μπάσταρδους», θεωρώντας τους ξένο σώμα στον νεοϊδρυθέν εθνικό περιβάλλον της Αλβανίας.

Επιπλέον θα πρέπει να ξέρετε πως μόνο και μόνο για την ελληνική τους μητρική γλώσσα και τη χριστιανική πίστη, οδηγήθηκαν σωρηδόν στα κάτεργα του Χότζα. Όλα όσα για εσάς φαντάζουν άλλοτε παραμύθια κι άλλοτε μακρινά φαινόμενα, για εκείνους τους «Γκιαούρηδες» είναι καθημερινά γεγονότα.

Εάν πάλι δε θέλετε να αποδεχτείτε την αλήθεια, αυτό είναι δικό σας θέμα…

Τι κι αν εκείνοι συνεχίζουν να ποτίζουν τα χώματα που ζούνε με το ίδιο τους το αίμα, εσάς πάλι είναι κάτι που δε σας αφορά. Και πράγματι εάν συνεχίζετε να ζείτε μέσα στην αδιαφορία σας, τιμητικά ως άλλα «ετεροθαλή αδέρφια», σας κάνουμε έκκληση να μας διαγράψετε μια και καλή από τη ζωή σας. Ή θα μας αποδεχθείτε ως έχει, ή θα μας απορρίψετε, θεωρώντας μας εν τέλει λαό μιας πολύ μακρινής χώρας.

Η επίσημη Ελλάδα σας εμπότισε με μια αόριστη απέχθεια για οτιδήποτε το εθνικό, λέγοντάς σας πώς εάν το ακολουθήσετε θα γίνετε «φασίστες». Η επίσημη Ελλάδα μας «έκτρωσε» ως άλλο ανεπιθύμητο έμβρυο από την ιστορία της, για να χτίσει επάνω στα κορμιά μας «γέφυρα» καλής γειτονίας.

Η επίσημη Ελλάδα μας υπόσχεται «μειονοτική» ευημερία, με βουλευτάδες και παρατρεχάμενους και σήμερα σιωπά, χωρίς να μας ρωτήσει αν είμαστε σε θέση να βγάλουμε τίμια το ψωμί μας και να ζήσουμε ελέυθεροι στη γη των πατέρων μας.

Εκείνο που εσείς θεωρείτε σκλαβιά, εμείς εδώ πέρα το θεωρούμε ως μέγιστη ελευθερία.

Σκεφτείτε λοιπόν το μέτρο σύγκρισης για τις εδώ ελευθερίες που μας παρέχονται!

Η Ελλάδα μας αδίκησε και μας αδικεί, ακριβώς όπως κι εσάς. Μας λιγόστεψε, μιας και παρέχει δικαιώματα σε όλους όσοι μένουν εντός τους κράτους της. Μας έκανε να μισήσουμε τη Βόρειο Ήπειρο, να μην έχουμε καμία ελπίδα πια σε αυτή. Έρμαια των ορέξεων του καθενός «ξύπνιου» ηγέτη.

Ναι εδώ και εκατόν έξι χρόνια η Ελλάδα μας πούλησε, μάλλον θεωρώντας μας ανίκανους να ζήσουμε και επίσημα κοντά της. Φαίνεται πως θεωρεί τιποτένιες τις ψυχές που τρέφουν για εκείνη τόση μεγάλη αγάπη, που την έχουν ακόμη ως ένα ανεκπλήρωτο όνειρο…

Για την επίσημη Ελλάδα οι Βορειοηπειρώτες έχουν γίνει πια ο εφιάλτης της. Γι αυτό και τους εξορκίζει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Γι αυτό και αφήνει αλλότριες δυνάμεις να τους βασανίζουν.

Να ξέρετε πάντως πως η Βόρειος Ήπειρος και οι Έλληνες της, μπορεί κάποτε να γίνουν ένα νέο απέραντο εθνικό νεκροταφείο, το οποίο θα στοιχειώνει τις μέρες όλου του οικουμενικού Ελληνισμού…

Με αδερφική αγάπη

Αδέσμευτος Βορειοηπειρώτης

www.himara.gr
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Ο Γκούμας, ο Κατσίφας και η Βόρεια Ηπειρος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας εκηδεύθη καλυμμένος από την ελληνική σημαία. Αιωνία του η μνήμη και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Ηταν ένας αγνός Ελληνας, τον οποίο σκότωσε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες το αλβανικό καθεστώς και συκοφάντησαν ορισμένοι Ελληνες ψευδοπροοδευτικοί.

Αλλο ένα παλικάρι είχε φονευθεί το 2010 μόνο και μόνο επειδή μιλούσε ελληνικά εντός Αλβανίας. Ηταν ο Αριστοτέλης Γκούμας. Δεν πρέπει να τον ξεχάσουμε. Οπως δεν θα ξεχάσουμε και τους πολυάριθμους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου οι οποίοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν ή θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια του καταπιεστικού και αθεϊστικού κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία.

Μετά τον Γκούμα και τον Κατσίφα, ποιος άλλος -ο μη γένοιτο- θα κηδευτεί; Μήπως ο αλβανικός εθνικισμός ετοιμάζει την κηδεία της ελληνικής εθνικής μειονότητας; Θα το επιτρέψουμε; Η απάντηση είναι ότι έχουμε ηθική, εθνική και συνταγματική υποχρέωση να προστατεύσουμε με κάθε τρόπο τον Ελληνισμό που ζει στη μαρτυρική Βόρειο Ηπειρο και γενικότερα στο κράτος της Αλβανίας.

Είναι καιρός να σταματήσουν οι πάσης φύσεως υποχωρήσεις προς τη γειτονική χώρα, η οποία εφαρμόζει αφελληνισμό συστηματικό και ύπουλο. Με μπουλντόζες γκρεμίζει ελληνικά σπίτια, με τον νόμο περί μειονοτικών ζωνών περιορίζει την ελληνική παιδεία, με κλίμα ψυχολογικής τρομοκρατίας αναγκάζει τους Ελληνες να φύγουν, με σκόπιμες καθυστερήσεις εμποδίζει τον εντοπισμό και την εκταφή των χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτών του 1940-1941, με μετακινήσεις πληθυσμών φέρνει φανατικούς μουσουλμάνους σε περιοχές της ελληνικής μειονότητας.

Πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση που δίνει μηνύματα υποχωρήσεως από ελληνικής πλευράς. Να θυμίσουμε στους Αλβανούς ότι είναι ακόμη εν ισχύι το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914, το οποίο υπέγραψαν η χώρα τους και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Το πρωτόκολλο κατοχυρώνει μια μορφή ευρείας Αυτοδιοικήσεως για τους Ορθόδοξους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου κυρίως στους τομείς της θρησκείας, της Παιδείας, της εκλογής τοπικών αρχόντων και της δημόσιας τάξης.

Να δηλώσουμε ότι η Αλβανία δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια αν δεν σεβαστεί εμπράκτως τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας.

Να υπογραμμίσουμε ότι θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο Βόρειος Ηπειρος, διότι η Ηπειρος είναι μία ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτιστικά ενιαία περιοχή με ελληνικό πληθυσμό, η οποία διαιρέθηκε με τα σύνορα του 1913. Θέλουμε φιλικές σχέσεις, αλλά δεν απεμπολούμε την ελληνική ιστορία του βόρειου τμήματος της Ηπείρου. Αλλωστε, με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας η Αλβανία αναγνώρισε τους κατοίκους των νομών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς ως Ηπειρώτες.

Να αποστείλουμε σε όλα τα διεθνή και ευρωπαϊκά όργανα ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν τη συνεργασία των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας με τις κατοχικές Αρχές.

Ας ακούσουμε την κραυγή αγωνίας των Βορειοηπειρωτών!       

ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ himara.gr       dimokratianews.gr

Θρησκευτική οὐδετερότητα τῆς Πολιτείας καί ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας

Δημοσιεύθηκε τό σχέδιο ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, ὅπως καί ἡ συνοδευτική ἔκθεση. Ὕστερα, ὅμως, ἀπό μερικές ἡμέρες ἀνακοινώθηκε ἡ «πρόθεση» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία» μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία καί τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν.

Τά δύο αὐτά θέματα συνδέονται μεταξύ τους καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκλαμβάνονται μεμονωμένα, ἄλλωστε συζητήθηκαν μαζί. Τό ἕνα εἶναι ἡ θρησκευτική οὐδετερότητα τοῦ Κράτους, «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά», κατά τήν αἰτιολογική ἔκθεση, πού ἐνδιαφέρει κυρίως τήν Κυβέρνηση, καί αὐτό προτείνεται νά γίνη μέ τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, καί τό ἄλλο εἶναι ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται, πού ἀπασχολοῦσε πάντοτε τόν Ἀρχιεπίσκοπο.

Δηλαδή, στό ὅλο θέμα πού ἀνέκυψε ὑπάρχουν δύο βασικά ἑρμηνευτικά κλειδιά, τό ἕνα εἶναι ἡ «θρησκευτική οὐδετερότητα», καί τό ἄλλο εἶναι ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας.

Ἄν μερικοί περιορίζουν τήν συζήτηση στήν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν, καί παραθεωροῦν τήν προτεινόμενη μεταρρύθμιση στό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος μέ τό κυριότερο τήν εἰσαγωγή τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τῆς Πολιτείας, τότε αὐτό λειτουργεῖ ἀποπροσανατολιστικά.

Θεωρῶ ὅτι ἐμεῖς οἱ Κληρικοί δέν πρέπει νά πέσουμε στήν «παγίδα», ἐν ὀνόματι τῆς μισθοδοσίας τῶν Κληρικῶν, πού καί αὐτό εἶναι σημαντικό θέμα, νά ἀμνηστεύσουμε στήν εἰσαγόμενη θρησκευτική οὐδετερότητα τῆς Πολιτείας καί κυρίως τήν ἀλλοίωση τοῦ 3ου ἄρθρου τοῦ Συντάγματος.

Στήν συνέχεια θά τονίσω μερικά σημεῖα σέ αὐτά τά δύο θέματα μέ ἁπλό καί εὐσύνοπτο τρόπο.

1. Ἡ προτεινόμενη τροποποίηση τοῦ 3ου ἄρθρου

Γιά πολλά χρόνια σέ δεκάδες ἄρθρα μου καί σέ πολλές συνεντεύξεις μου, ὑποστήριζα ὅτι ἡ φράση «χωρισμός Ἐκκλησίας Πολιτείας» δέν μπορεῖ νά εὐσταθήση σέ μιά εὐνομούμενη Πολιτεία, γιατί κανένας στήν δημοκρατική Πολιτεία δέν μπορεῖ νά εἶναι χωρισμένος ἀπό αὐτήν. Γι’ αὐτό, ὅπως ὑποστήριζα, ἡ καλύτερη φράση εἶναι ὁριοθέτηση τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἤ ὀρθότερα ὁριοθέτηση τῶν σχέσεων ἐκκλησιαστικῆς καί κρατικῆς διοικήσεως. Κυρίως θά ἔπρεπε ἡ Πολιτεία μέ ἕνα νόμο νά καθορίση τήν νομική προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί νά δίνη ἐξουσιοδοτήσεις γιά νά ρυθμίζη μόνη της τά τοῦ οἴκου της βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων.

Τελικά, ἐπελέγη ἡ φράση «ἐξορθολογισμός τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Κράτους», «σχέσεων Κράτους-Ἐκκλησίας» καί «ΔΙΑΚΡΙΤΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ». Πρόκειται γιά θετικό βῆμα, ἀφοῦ κατανοήθηκε ἡ βάση τῶν σκέψεών μου πού ἀνταποκρίνονται στήν ἀλήθεια.

Ἐπίσης, εἶναι σημαντικό τό ὅτι παρέμεινε τό προοίμιο τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο δείχνει ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ Κράτους ὀφειλόταν στήν Ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων, στήν ὁποία σημαντικό ρόλο ἔπαιξαν οἱ Κληρικοί καί δέν ἔγινε μέ τήν παρέμβαση τῶν ξένων Δυνάμεων. Ἄν προτεινόταν ἡ διαγραφή τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος, τότε θά φαινόταν ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἦταν ἀποτέλεσμα ἀποφάσεων τῶν ξένων Δυνάμεων καί ἄρα συνομολογεῖται ὅτι ἦταν ἕνα προτεκτοράτο.

Μετά τά βασικά αὐτά σημεῖα, θά παρατεθοῦν μερικές σκέψεις μου γιά τήν προτεινόμενη μεταρρύθμιση στό ἄρθρο 3.

Τό ἐν ἰσχύι Σύνταγμα ἔχει μιά λογική θεσμική διάρθρωση. Διαιρεῖται σέ τέσσερα μεγάλα μέρη, ἤτοι: Μέρος Πρῶτο: Βασικές διατάξεις (ἄρθ. 1-3). Μέρος Δεύτερο: Ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα (ἄρθ. 4-25). Μέρος Τρίτο: Ὀργάνωση καί λειτουργίες τῆς Πολιτείας (ἄρθ. 26-105). Μέρος Τέταρτο: Εἰδικές τελικές καί μεταβατικές διατάξεις (ἄρθ. 106-120).

Αὐτό σημαίνει ὅτι καλῶς ἡ διάταξη πού ἀναφέρεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία παρέμεινε στό πρῶτο μέρος, γιατί βρίσκεται στίς «βασικές διατάξεις», ὅπως τήν «μορφή τοῦ Πολιτεύματος» καί τίς «σχέσεις Ἐκκλησίας Πολιτείας». Ἄλλωστε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι «θεσμός» πού προϋπῆρχε τῆς συγκροτήσεως τοῦ Κράτους, καί μάλιστα συνετέλεσε στήν ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων καί τήν ἀνεξαρτησία τους, ὅπως ἔχει ἐπισημανθεῖ καί στήν Διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας (1822).

Ἐπί πλέον στό ἄρθρο 3, τό ὁποῖο περιλαμβάνεται στίς βασικές διατάξεις τοῦ Συντάγματος συγκαταλέγονται καί οἱ σχέσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπως διαλαμβάνονται στόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850 καί τήν Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928. Εἶναι σημαντικό νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι οἱ λεγόμενες «Νέες Χῶρες» πού ρυθμίζονται ἀπό τήν Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928, εἶναι Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν Ἑλλάδι, εἶναι, δηλαδή, «κανονικό ἔδαφος» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό ὁποῖο βρίσκεται ἐκτός Ἑλλάδος, καί παραχωρήθηκαν «ἐπιτροπικῶς» νά διοικηθοῦν «ὑπό τύπον προσωρινότητος» ἀπό τήν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Ἑπομένως, τό ἄρθρο 3 δέν θά μποροῦσε νά συμπεριληφθῆ στά ἄλλα τρία μέρη τοῦ Συντάγματος, δηλαδή οὔτε στά «ἀτομικά καί κανονικά δικαιώματα», οὔτε στίς «Ὀργανωτικές λειτουργίες τοῦ Πολιτεύματος», οὔτε, φυσικά, στίς «εἰδικές τελικές καί μεταβατικές διατάξεις». Ἄλλωστε, οὔτε ἡ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, οὔτε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού ἔχει κατά διαφόρους τρόπους καί τμήματα στήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια (Μητροπόλεις Δωδεκαννήσου καί ἡμιαυτόνομη Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης), μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὡς λειτουργίες τῆς Πολιτείας.

Στήν συνέχεια θά παρατεθῆ τό 3ο ἄρθρο τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος καί πῶς προτείνεται γιά ἀναθεώρηση.

Ἰσχύουσα διάταξη: «1. Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας, πού γνωρίζει κεφαλή της τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὑπάρχει ἀναπόσπαστα ἑνωμένη δογματικά μέ τή Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης καί μέ κάθε ἄλλη ὁμόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ∙ τηρεῖ ἀπαρασάλευτα, ὅπως ἐκεῖνες, τούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τίς ἱερές παραδόσεις. Εἶναι αὐτοκέφαλη, διοικεῖται ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων καί ἀπό τή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο πού προέρχεται ἀπό αὐτή καί συγκροτεῖται ὅπως ὁρίζει ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ Πατριαρχικοῦ Τόμου τῆς κθ΄ (29) Ἰουνίου 1850 καί τῆς Συνοδικῆς Πράξης τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

2. Τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς πού ὑπάρχει σέ ὁρισμένες περιοχές τοῦ Κράτους δέν ἀντίκειται στίς διατάξεις τῆς προηγούμενης παραγράφου.

3. Τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς τηρεῖται ἀναλλοίωτο. Ἡ ἐπίσημη μετάφρασή του σέ ἄλλο γλωσσικό τύπο ἀπαγορεύεται χωρίς τήν ἔγκριση τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στήν Κωνσταντινούπολη».

Προτεινόμενη διάταξη: «Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη. Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία βρίσκεται ἀναπόσπαστα ἑνωμένη δογματικά μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί μέ κάθε ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τηρεῖ ἀπαρασάλευτα τούς Κανόνες τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τήν ἐκκλησιαστική παράδοση. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας εἶναι αὐτοκέφαλη καί διοικεῖται σύμφωνα μέ ὅσα ὁρίζουν ὁ Καταστατικός Χάρτης της, ὁ Πατριαρχικός Τόμος τοῦ 1850 καί ἡ Συνοδική Πράξη τοῦ 1928. Τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς τῆς Κρήτης καί τῶν Δωδεκανήσων δέν ἀντίκειται στίς παραπάνω διατάξεις.

Ἑρμηνευτική δήλωση: Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦσα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέρει καμιά δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλλων θρησκευμάτων καί γενικότερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».

Ἀπό τήν ἐξέταση τῶν δύο αὐτῶν κειμένων, τοῦ ἰσχύοντος καί τοῦ προτεινομένου, φαίνεται ὅτι στήν προτεινόμενη ἀναθεώρηση διαγράφονται οἱ ἑξῆς φράσεις: «ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», «τῆς Ἑλλάδας», «πού γνωρίζει κεφαλή της τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό», «ὑπάρχει», «Μεγάλη Ἐκκλησία», «ὁμόδοξη», «καί τίς ἱερές παραδόσεις». Ἐπίσης, διαγράφεται τελείως ἡ παράγραφος 3 καί γίνονται μερικές ἐσωτερικές ἀλλαγές.

Θά γίνουν μερικές ἐπισημάνσεις, γιά τήν προτεινόμενη ἀλλαγή.

α) Τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἀναφέρεται πρωτίστως στίς σχέσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί δευτερευόντως μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Καί αὐτό, γιατί ἀναφέρεται στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τίς ἄλλες Ὁμόδοξες Ἐκκλησίες, μνημονεύονται τά Καταστατικά κείμενα, ἤτοι ὁ Συνοδικός Τόμος τοῦ 1850 καί ἡ Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928, ὅπως μνημονεύονται καί τά ἐκκλησιαστικά καθεστῶτα πού ὑπάρχουν σέ ὁρισμένες περιοχές τοῦ Κράτους, ἐννοώντας τό Ἅγιον Ὄρος, τά Δωδεκάννησα, ἡ Κρήτη.

Ἐπί πλέον τό ἄρθρο 3 δέν ἀντιστρατεύεται στά «ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα» οὔτε στήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης κάθε ἄλλης γνωστῆς θρησκείας. Ἔτσι, τό ἄρθρο 13 εἶναι εὐρύτερο καί καθολικότερο τοῦ ἄρθρου 3, γιατί ἀναφέρεται στούς πολίτες τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἀνήκουν σέ ὁποιαδήποτε γνωστή θρησκεία. Ὁπότε, ὅπως ἔχει ὑποστηριχθῆ, τό ἄρθρο 3 στήν πραγματικότητα εἶναι ὑποκείμενο τοῦ ἄρθρου 13, ἤ καλύτερα τό ἄρθρο 13 εἶναι καθολικότερο καί γενικότερο 3.

Ἑπομένως, ἡ ἐπανειλημμένη καί μέ ἔμμονη διάθεση ἐκφρασθεῖσα ἄποψη ὅτι πρέπει νά «πειραχθῆ» τό περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου 3 εἶναι ἀλυσιτελής, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία μέ βάση τό ἄρθρο 13 περί ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως θά μποροῦσε νά ρυθμίση νομοθετικά θέματα πού ἀφοροῦν τά κοινωνικά καί ἀτομικά δικαιώματα τῶν πολιτῶν της, καί τήν ἐλευθερία τους. Ἐπίσης οἱ λειτουργοί ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν καί τῆς «ἐπικρατούσας θρησκείας» ὑπόκεινται στήν ἴδια ἐποπτεία τῆς Πολιτείας καί στίς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντί της.

Αὐτό σημαίνει, ἐκτός τῶν ἄλλων, ὅτι ἰσχύει αὐτό πού ὑποστηρίχθηκε προηγουμένως, ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη χωρισμός Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀλλά νά καθορισθοῦν καλύτερα οἱ σχέσεις μεταξύ τους, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία ἐποπτεύει τούς λειτουργούς ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν.

β) Γιά τήν ἀναθεώρηση προτείνονται δύο βασικές ἀλλαγές.

Ἡ πρώτη ἀλλαγή εἶναι νά προηγηθῆ στό ἄρθρο 3 ἡ φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί ἀμέσως νά ἀκολουθήσουν τά σχετικά μέ τήν «ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα».

Στήν πρόταση τοῦ «ΣΥΡΙΖΑ» γίνεται τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον. Ἀρχίζει τό ἄρθρο μέ τήν πρόταση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη». Ἐπίσης, στήν ἑρμηνευτική δήλωση, πού εἶναι ἀπόλυτα ἰσότιμη διάταξη τοῦ Συντάγματος –γενικότερα οἱ ἑρμηνευτικές δηλώσεις, κατά τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο, «γιά λόγους νομοτεχνικούς καί συστηματικούς ἐκφράζονται μέ τή μορφή αὐτή καί ὄχι ὡς παράγραφοι ἤ ὡς ἐδάφια τοῦ συνταγματικοῦ κειμένου»– γράφεται: «Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦσα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέρει καμιά δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλλων θρησκευμάτων καί γενικώτερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στό ἄρθρο 3 εἰσάγεται ἡ φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί τό ἴδιο μέ ἄλλη φρασεολογία ἐπαναλαμβάνεται στήν «ἑρμηνευτική δήλωση» ὅτι δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι «ἐπίσημη κρατική θρησκεία». Τό ὅλο δέ περιεχόμενο τῆς «ἑρμηνευτικῆς δήλωσης» καλύπτεται ἀπό τό ἄρθρο 13 ἤ θά μποροῦσε νά τεθῆ στό ἄρθρο 13. Ἄλλωστε ὁ ὅρος «ἐπικρατοῦσα θρησκεία», κατά πάγια νομολογία τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, δηλώνει τήν πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν.

Ἡ χρησιμοποίηση ταυτόσημης φράσεως στό ἄρθρο 3 καί ἡ «ἑρμηνευτική δήλωση» στό ἴδιο ἄρθρο δείχνει μιά προσπάθεια πού ἔχει τήν ἰδιαίτερη σκοπιμότητά της.

γ) Ἡ ἀπάλειψη δῆθεν «θεολογικῶν ὅρων» δημιουργεῖ ἔντονο προβληματισμό. Καί αὐτός ὁ προβληματισμός στηρίζεται σέ δύο βασικούς λόγους.

Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι τό Σύνταγμα δέν εἶναι νομικό κείμενο γιά νά δικαιολογῆται ἀπάλειψη θεολογικῶν ὅρων, ἀλλά εἶναι θεμελιῶδες κείμενο τῆς Πολιτείας, πού ἀναφέρεται σέ θέματα ὄχι μόνον τῆς Κρατικῆς διοικήσεως, ἀλλά καί σέ θέματα θρησκευτικά.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι ὅταν γίνεται ἀναφορά στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά τήν ἑτεροπροσδιορίζη, ἀλλά νά ἀναγράφη αὐτό μέ τό ὁποῖο ἡ ἴδια αὐτοπροσδιορίζεται. Ἔτσι, δικαιολογοῦνται ἀπόλυτα οἱ ὅροι «Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» πού ἔχει «Κεφαλή τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό» καί ὄχι θρησκεία, γιατί ὑπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ θρησκείας καί Ἐκκλησίας καί ἔτσι δέν δημιουργοῦνται θεολογικές συγχύσεις, ὅπως ἐπίσης δικαιολογεῖται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ἡ «Μεγάλη Ἐκκλησία», ὅτι ὑπάρχουν «ὁμόδοξες» Ἐκκλησίες, ὅτι ἡ Ἐκκλησία διαφυλάσσει τίς «ἱερές παραδόσεις».

Ἡ ἀφαίρεση, λοιπόν, τῶν βασικῶν στοιχείων πού ἀναφέρονται στήν ὀντολογία τῆς Ἐκκλησίας δείχνει ὅτι ὑπάρχει ἰδεολογικό πρόβλημα καί ἀμφισβήτηση τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνδεχόμενη προσπάθεια κατευνάσεως ἀντιδράσεων ἀπό ἀνθρώπους μέ ἀριστερές ἰδέες. Νομίζω, ὅμως, ὅτι στό θέμα τοῦ Συντάγματος δέν μπορεῖ νά ὑφίστανται ἰδεολογικοί ἀνταγωνισμοί καί κομματικές σκοπιμότητες.

δ) Ἡ πρότασή μου θά ἦταν τό ἄρθρο 3 νά μήν ἀρχίζη μέ τήν φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», ἀλλά νά παραμείνη τό ἄρθρο ὡς ἔχει μέ τήν ἀλλαγή ἀντί «θρησκεία» «Ἐκκλησία» καί νά τεθῆ ὡς ἑρμηνευτική δήλωση, ὅτι ὁ ὅρος «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία» στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκει ἡ πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν. Αὐτό δέ πού λέγεται ὡς «θρησκευτική οὐδετερότητα» νά τεθῆ περιφραστικά στό ἄρθρο 13, στό ὁποῖο γίνεται λόγος γιά τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσως τήν ὁποία ἐγγυᾶται τό Κράτος.

Ἄλλωστε, δέν μπορῶ νά ἀποδεχθῶ τήν φράση ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι «θρησκευτικά οὐδέτερη» ὅταν εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἐγγυηθῆ καί νά προστατεύση τήν μουσουλμανική μειονότητα, βάσει τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης.

2. Ἡ πρόθεση γιά συμφωνία γιά τήν ἀξιοποίηση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας

Ἐνῶ ἀνακοινώθηκε ἡ πρόταση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, μετά λίγες ἡμέρες σέ κοινή δημόσια συνάντηση μεταξύ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀνακοινώθηκε ἡ «πρόθεση» γιά συμφωνία πού ἐκφράσθηκε μέ τό «κοινό ἀνακοινωθέν Πολιτείας-Ἐκκλησίας» τῆς 6-11-2018 (ρεπορτάζ πού δημοσιεύθηκε στήν ἐπίσημη σελίδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν 6-11-2018) «γιά νά καταλήξουμε σέ μιά ἱστορική Συμφωνία μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας πού θά πάρη τή μορφή τῆς νομοθετικῆς ρύθμισης».

Πρόκειται γιά 15 ἄρθρα, καί στό τελευταῖο ἄρθρο γράφεται: «Οἱ παραπάνω δεσμεύσεις τῶν μερῶν θά ἰσχύουν ὑπό τήν προϋπόθεση τήρησης τῆς Συμφωνίας στό σύνολό της», πού σημαίνει ὅτι ἡ προτεινόμενη συμφωνία προσφέρεται ὡς «πακέτο» καί δέν χωροῦν ἐπιμέρους βελτιώσεις.

Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τά σημεῖα αὐτά, μπορεῖ νά διακρίνη μιά προσπάθεια ἐπιλύσεως ἐκκρεμούντων ζητημάτων, γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία καί τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν. Ἄλλωστε ἦταν πάγια ἄποψη πολλῶν ἀπό μᾶς ὅτι ἡ μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν δέν ὑπάγεται στόν λεγόμενο χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀλλά εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν συμβάσεων πού ἔγιναν μέ τήν δέσμευση ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Ἔτσι, πολλοί ἰσχυρίζονταν νά ἐπιστρέψη ἡ Πολιτεία τήν περιουσία στήν Ἐκκλησία καί νά ἀναλάβη μόνη της τήν πληρωμή τῶν Κληρικῶν.

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στό θέμα αὐτό ἔγινε μιά συμφωνία, μέ τήν ὁποία τό Κράτος ἀναγνωρίζει αὐτό τό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπειδή δέν μπορεῖ νά ἐπιστρέψη τήν περιουσία, πού δέσμευσε, ἀποζημιώνει τήν Ἐκκλησία καί δίδει τήν δυνατότητα τῆς ἀξιοποίησης τῆς ὑπάρχουσας Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά νά ἀναλάβη ἐκείνη τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν της.

Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι ὅτι τό κείμενο τῆς «πρόθεσης» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία», ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζω, δέν ἦταν ἀποτέλεσμα ἐπεξεργασίας οὔτε τῶν θεσμικῶν ὀργάνων κάθε μέρους, οὔτε ὁμάδων καί ἐπιτροπῶν ἑκατέρωθεν. Αὐτό τό αἰφνίδιο καί ἡ ἔλλειψη συνοδικότητας ἦταν αὐτά πού προκάλεσαν περισσότερο ἀπό κάθε τι ἄλλο.

Γιά μένα τό σημαντικότερο εἶναι ὅτι τό κείμενο αὐτό τῆς σύμβασης ἤ τέλος πάντων τῆς «προθέσεως» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία», γιά σύμβαση ἦλθε σχεδόν ταυτόχρονα ἤ λίγο μετά τήν δημοσίευση τῆς προτάσεως τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος.

Θεωρῶ, καί μακάρι νά κάνω λάθος, ὅτι αὐτό χρησιμοποιήθηκε γιά δύο λόγους: Ἤ γιά νά λειτουργήση ἑρμηνευτικά γιά τήν προτεινόμενη φράση πού εἰσήχθη στό 3ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ὅτι «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», μέ τήν ἐπεξήγηση τῆς εἰσηγητικῆς ἔκθεσης «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά», καί στήν πραγματικότητα νά δώση τό μήνυμα τοῦ χωρισμοῦ σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί νά ἱκανοποιηθῆ μιά μερίδα ψηφοφόρωνˑ ἤ χρησιμοποιήθηκε ἀποπροσανατολιστικά, ὥστε νά μή γίνουν ἀντιδράσεις γιά τίς προτεινόμενες προτάσεις γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ἀφοῦ στραφῆ τό ἐνδιαφέρον τῶν Κληρικῶν στήν μισθοδοσία.

Τά δύο αὐτά διαζευκτικά «ἤ» ἀπευθύνονται καί στούς ὀπαδούς τοῦ κόμματος καί στούς Κληρικούς, καί λειτουργοῦν ἀφ’ ἑνός μέν κατευναστικά ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀποπροσανατολιστικά.

Τό ἐπίσης ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ὅταν ἀνακοινώθηκε ὅτι 10.000 Κληρικοί θά ἀποδεσμευθοῦν ἀπό τήν Ἑνιαία Ἀρχή Πληρωμῶν, ἀμέσως τήν ἑπομένη ἡμέρα ἀνακοινώθηκε ὑπεύθυνα ἀπό τόν Κυβερνητικό Ἐκπρόσωπο ὅτι θά προσληφθοῦν 10.000 δημόσιοι ὑπάλληλοι. Αὐτό εἶναι ἄμεση ἤ ἔμμεση προσβολή στούς Κληρικούς καί γενικά στήν Ἐκκλησία μέ πολλά κρυφά μηνύματα!

Πρέπει νά διευκρινισθῆ προσεκτικά τί σημαίνει ὅτι «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», σέ συνδυασμό μέ τήν εἰσηγητική ἔκθεση «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά». Θεωρῶ ὅτι αὐτή ἡ φράση εἶναι ἐπικίνδυνη, γιατί σέ αὐτή θά στηριχθῆ μιά ὁλόκληρη σειρά νόμων καί πρακτικῶν, πού τώρα δέν μποροῦμε νά τό προσδιορίσουμε.

Τό ἀκόμη πιό ἐνδιαφέρον σημεῖο εἶναι ὅτι τά δημοσιεύματα ἔμπειρων στό ρεπορτάζ δημοσιογράφων, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἀποκαλύπτουν διάφορα θέματα πρίν ἀνακοινωθοῦν, κάνουν λόγο γιά τό ὅτι ἡ συζήτηση μεταξύ Ἀρχιεπισκόπου καί Πρωθυπουργοῦ κατορθώθηκε νά διαφυλαχθῆ μυστική γιά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Βέβαια, κανείς δεν μπορεῖ νά ἀποκλείση στούς ἡγέτες τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας νά ἀνταλλάσσουν ἀπόψεις γιά τόν χειρισμό διαφόρων θεμάτων πού τούς ἀφοροῦν, τά ὁποῖα ὅμως ἐπεξεργάζονται διάφορα θεσμικά ὄργανα.

Τό ἐρώτημα ὅμως γιά μένα εἶναι: Ποιοί ἐξωθεσμικοί παράγοντες (ἐκτός Ἱεραρχίας) ἤ ποιοί Ἱεράρχες συμμετεῖχαν σέ αὐτές τίς μυστικές συζητήσεις;

Ἐπίσης τό μεγαλύτερο ἐρώτημα εἶναι: Γιατί αὐτή ἡ συζήτηση κρατήθηκε μυστική ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού ἔχει «ἔννομο πνευματικό συμφέρον» γιά τό σοβαρό αὐτό ζήτημα. Αὐτό πρέπει κανείς νά τό δῆ σέ δύο σημαντικά σημεῖα.

Τό πρῶτον στό ὅτι τό ἴδιο τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 3, ἀναφέρεται στόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850 καί τήν Συνοδική Πράξη τοῦ 1928. Πρόκειται γιά κείμενα πού συμφωνήθηκαν ἀπό τρεῖς παράγοντες, ἤτοι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τήν Ἑλληνική Πολιτεία. Φυσικά ὁ Τόμος καί ἡ Πράξη ὑπεγράφησαν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀλλά ὑπῆρξαν οἱ κατάλληλες συμφωνίες, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «προφρόνως ἀποδεξαμένης, συναινούσης καί κυρούσης καί τῆς Ἐντίμου Ἑλληνικῆς Πολιτείας» (Πατριαρχική Πράξη 1928).

Ἔτσι, λοιπόν, στόν Συνοδικό καί Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850, μεταξύ ἄλλων γράφεται: «ἐν τοῖς συμπίπτουσιν ἐκκλησιαστικοῖς πράγμασι, τοῖς δεομένοις συσκέψεως καί συμπράξεως πρός κρείττονα οἰκονομίαν καί στηριγμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤρεσεν, ἵνα ἡ μέν ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος ἀναφέρηται πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην καί τήν περί αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον· ὁ δέ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μετά τῆς περί αὐτόν Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου παρέχει προθύμως τήν ἑαυτοῦ σύμπραξιν, ἀνακοινῶν τά δέοντα πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».

Δέν νομίζω ὅτι μπορεῖ νά ὑποστηρίξη κανείς μέ λογικά ἐπιχειρήματα ὅτι τά θέματα πού θίγονται στήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί στήν πρόθεση γιά μιά «ἱστορική συμφωνία» μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας δέν ὑπάγονται στά συμπίπτοντα ἐκκλησιαστικά πράγματα.

Τό δεύτερον εἶναι ὅτι μεταξύ τῶν 10.000 Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συγκαταλέγονται καί Κληρικοί πού ἀποσπῶνται σέ Ἐνορίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκτός Ἑλλάδος καί ἄλλων Πατριαρχείων, γιά τίς ποιμαντικές ἀνάγκες του. Ὁπότε θά δημιουργηθοῦν πολλές δυσχέρειες στήν καλή λειτουργία τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν ἐκτός Ἑλλάδος.

Συνεπῶς, ἡ σύνδεση αὐτῶν τῶν δύο θεμάτων, ἤτοι ἡ εἰσαγωγή τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τῆς Πολιτείας στό Σύνταγμα καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς Ἐκκκλησιασικῆς περουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν θεωρήθηκε ἕνας «ἱστορικός συμβιβασμός».

Αὐτό σημαίνει ὅτι τό Κράτος θά διατηρήση τό ἄρθρο 3 στό Σύνταγμα μέ τήν προσθήκη τῆς «θρησκευτικῆς οὐδετερότητας» καί τήν κατάθεση ἀποζημίωσης στήν Ἐκκλησία γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία, ὅπως καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς ὑπάρχουσας Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, καί ἡ Ἐκκλησία ἐμμέσως ἀποδέχεται τήν «θρησκευτική οὐδετερότητα», ἐν ὀνόματι τῆς ἀξιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν της.

Τό πρόβλημα λοιπόν ἔγκειται στό ὅτι γίνεται τροποποίηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος ὕστερα ἀπό 200 χρόνια, χωρίς ἐπεξεργασία ἀπό τά Συνοδικά ὄργανα καί προτείνεται μιά «ἱστορική συμφωνία», πού ἀναφέρεται καί στήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν, χωρίς νά ἐνημερωθοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Κληρικοί, τούς ὁποίους ἀφορᾶ ἰδιαίτερα τό θέμα αὐτό.

Τελικά θεωρῶ ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού θά συγκληθῆ σέ μερικές ἡμέρες, πρέπει νά δώση ἀπαντήσεις σέ ὅλα αὐτά τά σοβαρά ζητήματα.

 Ιωάννης Νασιούλας

 Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας

*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΙΑ (www.aristeia.online) 

ΣΤΗ Ν. ΑΛΒΑΝΙΑ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ....ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ

 Ένα απόσπασμα από το απόρρητο προσωπικό ημερολόγιο του Σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ από την επίσκεψή του στην Αλβανία στις 25 Μαΐου του 1959, δημοσίευσε το himara.gr. Αναφέρεται κατα τη διαδρομή του σε αρκετά μέρη της Αλβανίας. Μεταξύ των άλλων αναφέρει: <<Κατά την επίσκεψή μου στην Αλβανία κινήθηκα σχεδόν σ’ ολόκληρη τη χώρα και διαπίστωσα μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις βόρειες και τις νότιες περιοχές της. Στη νότια Αλβανία η πολιτιστική ανωτερότητα, αλλά και η εθνική ιδιαιτερότητα είναι καταφανέστατη, αφού ο πληθυσμός στη συντριπτική του πλειοψηφία αποτελείται από Έλληνες.. Σε αντίθεση με τη βόρεια Αλβανία, οι νότιες περιοχές, χάρις στο Ελληνικό στοιχείο παρουσιάζουν μια πολύ ανώτερη πολιτιστική εικόνα, κάτι το εντελώς ξεχωριστό από την υπόλοιπο χώρα.
Αυτήν την πολιτιστική υπεροχή όμως των ΕΛΛΗΝΩΝ του νότου, οι σύντροφοί μας Αλβανοί φαίνεται, ότι ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, αλλά,  ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ.
Όταν επισκέφθηκα τους Αγίους Σαράντα, ένα πανέμορφο λιμάνι στην Αδριατική, με υποδέχθηκαν ενθουσιώδη Ελληνικά πλήθη, που ζητωκραύγαζαν συνέχεια στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα καθαρά Ελληνική και μόνο οι άγριες φάτσες των Αστυνομικών και οι μορφές των Αλβανών επίσημων, θύμιζαν την Αλβανική κρατική παρουσία.
Εξέφρασα την έκπληξη και τον θαυμασμό μου στον σύντροφο Ενβέρ Χότζα για την εντυπωσιακή παρουσία των Ελλήνων, ο οποίος φανερά ενοχλημένος, προσπάθησε να με πείσει ότι πρόκειται για εξελληνισμένους γλωσσικά Αλβανούς>>.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

«Αδελφοί μου αγαπητοί, μη μου επιλάθεσθε όταν υμνείτε τον Κύριον, αλλά μνήσθητέ μου του πόθου και της αγάπης και ικετεύσατε τον Θεόν, ίνα με αναπαύση μετά των δικαίων ο Κύριος».

Όταν θα διαβάζονται οι γραμμές αυτές εγώ δεν θα ευρίσκομαι πλέον εις αυτήν την ζωήν. Η ελπίς μου είναι ότι θα ευρίσκομαι εις το έλεος του Κυρίου.

Δεν έχω τίποτε άλλο βέβαιον παρά μόνον την ελπίδα εις τον Κύριον. Δεν μου απομένει τίποτε άλλο παρά μόνον η αίτησις ο Κύριος να δείξει  επιείκεια εις την κρίσιν Του και να με συγχωρέσει.

Ηγάπησα τον Σωτήρα μου με όσην δύναμιν είχε η ψύχη μου. Εκείνος που ετάζει καρδίας και νεφρούς το γνωρίζει. Πολλές φορές ο Σατανάς με έσπρωξε να κάμω πράξεις και σχέδια και να λάβω αποφάσεις που φοβούμαι ότι επίκραναν τον Κύριόν μου, τον πολυεύσπλαγχον, ο οποίος πολλά τάλαντα μου ενεπιστεύθη.

Τάχα εμιμήθην τον τα πέντε τάλαντα λαβόντα; Τάχα ηργάσθην δια την δόξαν Του η μήπως επεδίωξα την ιδικήν μου δόξα και προβολή;

Αυτό δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω και φεύγω από τον κόσμον φοβούμενος ότι δεν εκατόρθωσα να διακρίνω πάντοτε την διαφοράν.

Εργάσθηκα επάνω εις το καθήκον μου με όσην δύναμιν είχα και με την βοήθεια του Θεού πολλά εκατόρθωσα. Όμως όσες φορές εσημείωνα επιτυχίες, ησθανόμην μεγάλην ψυχικήν ικανοποίησιν.

Τάχα οι κόποι μου να είχον αυτόν τον σκοπόν; Και να επραγματοποιήθη λοιπόν εκείνο που είπε ο Κύριος μου, δι΄ όσους ικανοποιούνται για μιαν καλήν πράξιν των, ότι ως εκ τούτου απέχουσι του μισθού αυτών;

Το μόνον που με παρηγορεί και με φωτίζει είναι ότι το έλεος και η αγάπη του Θεού είναι απείρως μεγαλυτέρα πάσης αμαρτίας, και η προσευχή είναι η οδός της σωτηρίας και της αληθούς χαράς.

Γι΄ αυτό και σας ικετεύω με όσην δύναμιν έχει πλέον η φωνή μου, αδελφοί μου και τέκνα μου, μη με λησμονήτε εις τας προσευχάς σας. Κάμετε και δι΄ εμένα ένα Σταυρόν από την καρδιά σας. Ανάψατε ένα κεράκι για την ψυχή μου.

Εις τον βίον μου, αφεύκτως πολλούς αδελφούς μου επίκρανα, είτε δικαίως είτε αδίκως – ποίαν σημασίαν έχει η διάκρισις αυτή; Η Διοίκησις καθίσταται εις εκείνον που βαρύνεται με την ευθύνην ασκήσεώς της, πολλάκις ως δήγμα φοβερόν. Τέκνα μου, η σφραγίδα της Διοικήσεως έχει αγκάθια πολλά.

Γονατίζω εμπρός εις όσους ηδίκησα – εκουσίως η ακουσίως – και τους ικετεύω να με συγχωρήσουν από τα βάθη της καρδίας των, δια να εύρη έλεος και ανάπαυσιν η ψυχή μου ενώπιον του Δικαίου Κριτού.

Από τα βάθη της ψυχής μου συγχωρώ όλους όσους τυχόν με ηδίκησαν. Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων – πόθοι, όνειρα και επιδιώξεις, προσπάθειαι και τόσαι άλλαι φροντίδες δια την επίγειον ζωήν, που δεν μας αφήνουν να κατανωήσουμεν εις βάθος, ότι είμεθα περαστικοί διαβάτες εις τον κόσμον τον επίγειον.

Καθώς είπεν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «όναρ έσμεν ούχ΄ ιστάμενον, φύσημα τι μη κρατούμενον, πτήσις ορνέου παρερχομένου, ναύς επί θαλάττης ίχνος ουκ έχουσα».

Πριν κλείσω τα μάτια μου, όσον έχω ακόμη πλήρεις τας αισθήσεις μου, εις όλους αφήνω την ευχή μου από τα βάθη της καρδιάς μου.

Και εις εκείνους που ως Μητροπολίτης Δημητριάδος εποίμανα και εδίδαξα επί 24 ολόκληρα χρόνια, και εις το αγαπητό μου ποίμνιο των Αθηνών που επί 10 έτη εποίμανα, και προς όλους τους Έλληνας, εντός και εκτός των συνόρων της Ελλάδος.

Ιδικός σας πατέρας ήμουν τέκνα μου αγαπητά, και με καθοδηγούσεν η πίστις ότι έχω την ευθύνην σας. Προς σας, λοιπόν, απευθύνω τας τελευταίας μου ευχάς.

Το γνωρίζετε ότι σας έδωσα όλην μου την αγάπην. Εδίψησεν η ψυχή μου την σωτηρίαν σας. Η βαθυτάτη πίστις μου ότι προσεύχομαι εις Κύριον για σας, υπήρξεν η μόνη πηγή από την οποία αντλούσα τας δυνάμεις μου.

Ήθελα με όσην δύναμιν είχε η πτωχή μου ψυχή, να γλυκάνω τους πόνους σας, να τονώσω το φρόνημά σας, να σας πείσω, ότι μόνον αν βάλετε ρυθμιστήν των παλμών της καρδιάς σας το άγιον του Θεού θέλημα, μόνον τότε δεν θα σβήση από τα χείλη σας το χαμόγελο της πραγματικής χαράς, όσης είναι δυνατόν να ευρεθή εις αυτόν τον κόσμον.

Μην ζητήσετε αλλού την ευτυχίαν σας, διότι άδικα θα κοπιάσετε, και δεν θα την συναντήσετε. Μη λησμονήτε ποτέ τα λόγια του Κυρίου: «Ζητήτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσονται υμίν».

Φωτίζετε πάντοτε τις σκέψεις σας και τον δρόμον της ζωής σας με τον άγιον θέλημα του Θεού. Αυτό θα θερμάνη και τις καρδιές σας για να είναι πάντοτε γεμάτες με την αγάπη προς τον Θεόν και τους αδελφούς σας συνανθρώπους, αλλά θα σας δίνη και την γλυκυτάτην δύναμιν να αισθάνεσθε τους πόνους των άλλων σαν ιδικούς σας πόνους και την χαράν των σαν ιδικήν σας χαράν.

Με αυτόν τον τρόπον θα ευρεθήτε μέσα εις το σχέδιον της σωτηρίας. Τότε τα ονόματά σας θα γραφούν εις τα αιώνια βιβλία των ουρανών. Ετσι μόνον και όση χαρά, αληθινή χαρά, θα ημπορή να υπάρχη εις τον κόσμον αυτόν, θα πλημμυρίζη τις καρδιές σας.

Ο ίδιος ο Κύριος μας το εβεβαίωσεν, όταν οι 70 μαθηταί Του επέστρεψαν ματά χαράς μεγάλης λέγοντες: «Κύριε και τα δαιμόνια υποτάσσονται υμίν εν τω ονόματι σου».

Και εκείνος τους επληροφόρησεν με τα παρήγορα αυτά λόγια του. «Εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα δαιμόνια υποτάσσονται υμίν, χαίρετε δε, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις Ουρανοίς».

Ποίος λοιπόν ημπορεί να αμφιβάλλη περί τούτου; Και κάτι ακόμη περισσότερον. Εις όλους έδωκε την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, χωρίς κανείς από αυτούς να ημπορέση να φράξη τον δρόμον των.

Σεις ξέρετε πόσους ανθρώπους ο Σατανάς ευρίσκει και χρησιμοποιεί ως όργανα του δια να φράξουν τον δρόμο της Σωτηρίας εκείνων που θέλουν να σωθούν. Διαστρέφει τις σκέψεις των, πορώνει τις καρδίες των και τυφλώνει το φως των, ώστε να μη βλέπουν το καλόν και να μεταχειρίζωνται και τα άδικα και τα πιο σκληρά απάνθρωπα μέσα για να σταθούν εμπόδιον εις τον δρόμο της Σωτηρίας.

Αυτοί όλοι, όσον και εάν ομοιάζουν με φίδια και σκορπιούς, συντρίβονται με την βοήθεια του Θεού. Ο Θεός να μην αξιώση κανένα από Σας, τέκνα μου αγαπητά, να κανταντήση εις αυτό το σημείον.

Εις όλους σας εύχομαι να σας σκεπάζη πάντοτε η Θείας Χάρις.

Αγαπητά μου τέκνα και αδελφοί μου, μην απομακρυνθήτε από τον δρόμον του Θεού. Αγαπήσατε τον Θεόν και «μηδέν προτιμήσατε της αγάπης Αυτού». Πλημμυρίσατε τις καρδιές σας από Χριστόν και Ελλάδα.

Τέκνα μου αγαπητά και αδελφοί μου, μη βλέπετε ποτέ την Ελλάδα με αδιαφορίαν η με στεναχωρίαν. Ο Κύριος είναι ο Πατέρας μας, και μας έδωσε την Ελλάδα ως τον οίκον μας. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε παιδιά Του, και ουδείς είναι υπέρτερος του άλλου ένεκα της πατρίδος αυτού.

Ας μάθουμε να βλέπουμε ως δωρεά του Κυρίου έκαστος την πατρίδα, την παράδοσιν και την γλώσσαν του. Ειδικώς εμείς οι Έλληνες ελάβαμε την κληρονομιάν να είμεθα φορείς και διδάσκαλοι πολιτισμού μεγάλου, τιμωμένου από όλον τον κόσμον.

Ας ζώμεν λοιπόν κατά τρόπον που δοξάζει τα ιερά μας, τιμά τους προγόνους, διατηρεί την γλώσσαν ως έκφρασιν πνεύματος και όχι απλώς ως μέσου συννενοήσεως.

Ας έχουμε στην καρδιά μας ευγνωμοσύνην προς όσους προσέφεραν  στην πατρίδα μας. Κυρίως εμείς, οι ακολουθούντες τον Κύριον, ας έχωμεν πάντοτε κατά νούν ότι ο χριστιανός δεν αγιάζεται από το περιβάλον του αλλά το αγιάζει.

Τέκνα μου, μην κάμετε ποτέ κακόν εις τους συνανθρώπους σας. Σκορπίσατε παντού έργα αγάπης. Όποιος έχει ανάγκη από σας και ημπορείτε να γλυκάνετε τον πόνο του, μην το αρνηθήτε.

Μην εξετάζετε αν είναι συγγενής η ξένος, γνωστός η άγνωστος, ομοεθνής η αλλοεθνής, ομόδοξος η ετερόδοξος, ομόθρησκος η αλλόθρησκός, φίλος η εχθρός. Όποιος έχει ανάγκη από την αγάπην σας είναι ο πλησίον σας.

Μην παραλείπετε τα θρησκευτικά σας καθήκοντα. Όσες φορές ευρεθήτε μολυσμένοι με την αμαρτίαν, οποιανδήποτε αμαρτίαν μικράν η μεγάλην, αμέσως να σπεύσετε να εξαγνισθήτε με το μέγα μυστήριον της Θείας και Ιεράς Εξομολογήσεως και να ενωθήτε με τον Θεόν δια της μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων.

Κρατήστε πάντοτε έτοιμην την ψυχήν σας, ώστε οποιανδήποτε στιγμήν ο Κύριος μας σας καλέσει να είσαστε άξιοι της ουρανίου Βασιλείας.

Ιδιαιτέρως απευθύνομαι αυτήν την στιγμήν προς σας, τους προσφιλείς μου συνεργάτας, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, από τον παλαιότερο έως τον νεότερο, από τον μεγαλύτερο έως τον μικρότερο.

Τέκνα μου αγαπημένα, κληρικοί και λαϊκοί, δεν θα είμαι πλέον κοντά σας. Θα μένη όμως για πάντα μαζί σας η αγάπη μου και η ευχή μου. Μην εγακταλείψετε το άγιον έργον της διαφωτίσεως του λαού, ιδιαιτέρως εσείς αδελφοί μου Αρχιερείς, Ιερείς και Διάκονοι στην Αθήνα, στο Βόλο αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Όταν θα πηγαίνετε στις Εκκλησίες μας και θα κηρύττετε τον λόγον του Θεού, θα δροσίζεται και η δική μου ψυχή στους ουρανούς. Μη μου στερήσετε αυτήν την δροσιά, Σταθήτε πιστοί συνεργάται, γύρω εις τον διάδοχον μου Αρχιεπίσκοπον, οποίος κι αν είναι, και δώσατέ του τον άπειρον σεβασμόν και την αγάπη σας και την αφοσίωσην σας.

Θα σας αγαπήση όσον σας ηγάπησα και εγώ και θα στηρίξη μαζί σας την Εκκλησία μας, δια να πραγματοποιήση τους ιερούς σκοπούς της.

Και τώρα αγαπητά μου τέκνα και φίλοι μου, «ιδού κείμαι εν μέσω πάντων σιγηλός και άφωνος. Το στόμα ήργησεν. Η γλώσσα πέπαυται και τα χείλη κεκόλληνται, αι χείρες συνδέδενται και αι πόδες συμπλέκονται, η μορφή ηλλοίωται, οι οφθαλμοί εσβέσθησαν και ου κατανούσι τους θρηνούντας, η ακοή ου παραδέχεται των λυπουμένων τον ολοφυρμόν, η ρις ουκ οσφραίνεται του θυμιάματος την ευωδίαν, η δε αληθινή αγάπη ουδέποτε νεκρούται, δι ο ικετεύω πάντας τους γνωστούς και προσφιλείς μου μνείαν ποιείσθε μου εν ημέραις κρίσεως, ίνα εύρω έλεος επί του βήματος εκείνου του φοβερού.»

ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΗΤΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ.»

 Σωτήρης Τζούμας

 Romfea.gr

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑΛΑΜΟΙ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΚΑΣΤΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ  ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ 

Αποκαλυπτική συνέντευξη του Antonio Corso για ανασκαφή Αμφίπολης στον Θεόδωρο Αν. Σπανέλη

στην ιστοσελίδα της Καβάλας www.xronometro.com 

Παρακολουθεί από κοντά την ανασκαφή, μελετάει τα ευρήματα και έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με την διασταύρωση των στοιχείων και την ταύτιση των γλυπτών με άλλα της ίδιας περιόδου και τεχνοτροπίας, ο Antonio Corso, ο οποίος με την ιδιότητα του αρχαιολόγου και του μελετητή της αρχαίας γλυπτικής (μάλιστα έχει γράψει και ένα βιβλίο για την τέχνη του Πραξιτέλη) σχολιάζει στο xronometro.com τα τελευταία δεδομένα που είδαν το φως της δημοσιότητας και αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο ακόμη θάλαμοι πιο βαθιά στο λόφο Καστά, οι οποίοι όταν εξερευνηθούν θα μας δώσουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν.

Για το μνημείο που ήδη έχει ανασκαφεί ο κ. Corso ξεκαθαρίσει ότι είναι Ηρώο του Ηφαιστίωνα χωρίς καμία αμφιβολία, θεωρεί λήξαν το θέμα της χρονολόγησης καθώς όλα τα στοιχεία «δείχνουν» το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα και επιπλέον ερμηνεύει «θεολογικά» τα σύμβολα του οικοδομήματος και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι «δελφγικής ταυτότητας» με συνύπαρξη των Θεών Απόλλωνα και Διονύσου. Τέλος ο κ. Corso ξεκαθαρίζει ότι η πολεμική μερίδας αρχαιολόγων εναντίον του μνημείου δεν έχει μόνο προσωπικά κίνητρα αλλά και πολιτικά, αφού κάποιοι δεν θέλουν την συνέχιση της ανασκαφής!!!

Πόσο σοφότεροι γίναμε από τις ανακοινώσεις της 30ης Σεπτεμβρίου στο ΑΠΘ, σε σχέση με το μυστήριο της Αμφίπολης;

«Ναι, νομίζω ότι έχουμε πλησιάσει πολύ στις απαντήσεις. Θεωρώ ότι με το επιγραφικό υλικό που βρέθηκε αποδεικνύεται ότι το μνημείο είναι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα».

 Αυτό σημαίνει ότι είναι και ο τάφος του Ηφαιστίωνα, οπότε του ανήκει μέρος των οστών που έχουν βρεθεί;

«Αυτό δεν το ξέρω, δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποιους ανήκουν τα οστά. Για μένα αυτό δεν έχει σημασία, αφού κατασκευάστηκαν διάφορα ηρώα του Ηφαιστίωνα και κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο από αυτά θάφτηκαν τα οστά του. Μπορεί και να ήταν απλώς κενοτάφια»

Για το συγκεκριμένο ηρώο γιατί επιλέχθηκε η Αμφίπολη;

«Από την Αμφίπολη ξεκίνησε η εκστρατεία εναντίον των Περσών, αλλά και για άλλους λόγους. Η Αμφίπολη ήταν πάρα πολύ σημαντική γιατί υπήρχε ένα ιερό της Φυλλίδας και αυτό μπορεί να είναι στο ίδιο σημείο που έγινε του Ηφαιστίωνα»

Γιατί αποκλείεται στο συγκεκριμένο σημείο να προϋπήρχε το ιερό του Ρήσου, ο οποίος λατρεύονταν στην περιοχή και ήταν ένας πολεμιστής βασιλιάς των Θρακών;

«Έχετε δίκιο, αυτή είναι μια ακόμη δυνατότητα. Όμως ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς λέει σε επίγραμμα ότι υπήρχαν δύο ιερά που δεν ήταν ερείπια, της Φυλλίδας και της Αρτέμιδος της Βραυρώνας».

Υπάρχουν άλλα στοιχεία που να συνδέουν το χώρο με τη Φυλλίδα;

«Όπως είναι γνωστό στον τάφος της επάνω υπήρχε μια αμυγδαλιά. Και αυτό πιστεύω ότι μπορεί να είναι της Φυλλίδας. Είναι απλά μια ιδέα μου».

Στην ομιλία του στο ΑΠΘ ο αρχιτέκτονας κ. Λεφαντζής άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχουν και άλλες επιγραφές, γνωρίζετε κάτι περισσότερο;

«Δεν ξέρω κάτι περισσότερο αλλά είδα ένα απόσπασμα σε μια φωτογραφία, όπου είναι ένας μακεδόνας πολεμιστής που με την χαρακτηριστική μακεδονική ασπίδα, με σάριζα και άλογο και αυτό δηλώνει στρατιωτικό μνημείο, χωρίς καμία αμφιβολία. Αυτή η εικόνα είναι από τον θριγκό στην βάση του λιονταριού. Αυτό δηλώνει αφιέρωση σε μια πολεμική νίκη».

Δεν συμφωνώ με τον «Δυισμό»

Σε σχέση με την άποψη της κ. Περιστέρη περί δυισμού μέσα στο μνημείο το οποίο σημαίνει την παρουσία δύο νεκρών του Ηφαιστίωνα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θέση με την οποία μάλλον διαφωνεί ο κ. Λεφαντζής. Εσείς τι πιστεύετε;

«Ούτε εγώ την δέχομαι αυτή την άποψη, είναι απλά θέμα συμμετρίας. Το γνωρίζετε ότι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα της συμμετρίας. Αυτό το μεταφέρει ο Πλίνιος όπου μας λέει για το πόσο μεγάλη αξία έδινε στην συμμετρία ο Λύσιππος και αυτό το είχαν υιοθετήσει στην αυλή του Μεγάλο Αλεξάνδρου».

Η κ. Περιστέρη, απ’ όσο καταλαβαίνω χρησιμοποιεί το θέμα του δυϊσμού για να συνδέσει το μνημείο με το Μέγα Αλέξανδρο. Εσείς πιστεύετε ότι συνδέετε με κάποιο τρόπο;

«Ως γνωστό οι πηγές λένε ότι ο τάφος ήταν στην Αλεξάνδρεια, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν έγινε έτσι. Θα συμφωνήσω με την κ. Περιστέρη στο θέμα της χρονολόγησης του μνημείου, 100% είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ουαιώνα, του 320 π.Χ.

Αυτό προκύπτει και από τα σανδάλια που φέρουν οι Κόρες, είναι του τέλους 4ουαιώνα και δεν υπάρχουν αργότερα τον 2ο αιώνα π.Χ.! Επίσης η δομή που έχουν οι Κόρες κάτω από το στήθος είναι της ίδιας περιόδου».

Πέρσι όταν βρέθηκε το κεφάλι της σφίγγας, ειπώθηκε ότι είναι από το χέρι διαφορετικού καλλιτέχνη απ’ αυτό που κατασκεύασε τις Κόρες. Τι άποψη έχετε;

«Νομίζω ότι και οι Κόρες και οι Σφίγγες είναι από το ίδιο, θασίτικο εργαστήριο, απ’ όπου προέρχεται και το μάρμαρο. Μέχρι τώρα δεν είχα δει τα γλυπτά από κοντά αλλά την 1η Οκτωβρίου επισκέφτηκα το μνημείο και εκ του σύνεγγυς έβγαλα πιο ασφαλή συμπεράσματα. Για παράδειγμα είδα στο κεφάλι της σφίγγας να έχει, ένα δάκτυλο της Αφροδίτης στο λαιμό που είναι πάρα πολύ κοντά στο αντίστοιχο της Κνιδίας Αφροδίτης του Πραξιτέλη. Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα γλυπτά του λόφου Καστά είναι του 4ου αιώνα και μάλιστα από τα καλύτερα δείγματα. Επίσης οι Κόρες έχουν μια υπερηφάνεια που είναι χαρακτηριστικό του 4ου αιώνα».

Το μάρμαρο από τη Θάσο και το εργαστήριο από το ίδιο νησί. Υπάρχει περίπτωση να είναι έργο του περίφημου γλύπτη Σκόπα ή του εργαστηρίου του;

«Όπως είπε και η κ. Περιστέρη το κεφάλι της σφίγγας μοιάζει πάρα πολύ με το κεφάλι του Διονύσου, από τη Θάσο. Ο Σκόπας πέθανε πριν το 320 π.Χ. αλλά υπάρχει μια κοινή τεχνοτροπία αυτή την εποχή από όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, ο Λύσιππος, ο Πραξιτέλης, ο Σκόπας, όλοι πάνε μαζί σε ένα εκλεπτισμό. Το κεφάλι του Διονύσου από την Θάσο είναι το πιο κοντινό στο κεφάλι της σφίγγας και αυτό είναι σημαντικό για την ταυτότητα του εργαστηρίου».

Όλες οι απαντήσεις στους δύο θαλάμους που είναι θαμμένοι

Μετά την παρουσίαση της 30ης Σεπτεμβρίου νομίζω ότι το θέμα της χρονολόγησης έχει κλείσει για τους πολλούς, εκείνο που μένει ανοιχτό είναι το θέμα της ταυτότητας του μνημείου. Πέρα από ηρώο χρησιμοποιήθηκε και ως τάφος, μπορείτε να προσδιορίσετε από ποια εποχή και μετά άρχισαν να γίνονται οι ταφές; Ποιοι είναι οι πιθανοί νεκροί;

«Δεν ξέρω. Η έρευνα είναι ακόμη στην αρχή. Οι γεωλόγοι βρήκανε δύο μεγάλες αίθουσες πιο μέσα και πρέπει να φτάσουμε εκεί για να καταλάβουμε τι έγινε. Όσο για τα οστά δεν μπορώ να αποκλείσω κάποιοι επιφανείς να θέλησαν να ταφούν στο Ηρώο του Ηφαιστίωνα, ποιο πριν ή ποίο μετά, αυτό ήταν κάτι τιμητικό, όπως έγινε με το Μαυσωλείο του Αυγούστου, καθώς έχουν ταφεί και άλλα μέλη της οικογένειάς»!!!

Λέτε ότι υπάρχουν άλλες δύο αίθουσες σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των γεωλόγων. Περιμένετε εντυπωσιακά ευρήματα όταν θα φτάσει εκεί η αρχαιολογική σκαπάνη;

«Αυτό φάνηκε από τις μετρήσεις της γεωσκόπησης και υπάρχει μια καμπύλη που δείχνει την ύπαρξη δύο μεγάλων αιθουσών».

Δηλαδή πιστεύετε και εσείς αυτό που υποστηρίζουν πολλοί ότι σε ένα μνημείο με περίμετρο κοντά 500 μέτρα, δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένα μνημείο;

«Το πιστεύω και εγώ και νομίζω ότι θα πάρουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις για την ταυτότητα του μνημείου και το τι έχει γίνει όταν θα φτάσουμε σε αυτές τις δύο αίθουσες. Προς το παρόν η μοναδική βεβαιότητα που υπάρχει είναι από τις επιγραφές που μας λένε για Ηρώο του Ηφαιστίωνα και φυσικά το θέμα της χρονολόγησης του μνημείου».

Πιστεύετε ότι το μνημείο έχει στοιχεία διονυσιακής λατρείας;

«Ναι στην ζωφόρο υπάρχουν τέτοια στοιχεία που δηλώνουν ότι υπήρχε λατρεία, του Διονύσου του Ζαγρέα, υπάρχει όμως και οι τρίποδες που δηλώνουν ότι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα ήταν συνδεδεμένο με τον δελφικό Απόλλωνα. Συνυπάρχουν ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος.

Για τον Μέγα Αλέξανδρο ο μεγαλύτερος θεός ήταν ο Διόνυσος, καθώς είναι γνωστό ότι ο ίδιος ήταν ο «νέος Διόνυσος». Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που ο Διόνυσος είναι πάρα πολύ δυνατός εκεί. Όσο για τις λεγόμενες «Καρυάτιδες» είναι Κόρες, σαν τις Κόρες του μνημείο των Σιφνίων στους Δελφούς, τυπικές του ιωνικού ρυθμού.  Μπορεί να είναι μαινάδες, αλλά τα χαρακτηριστικά κάτω από το στήθος οδηγούν σε Κόρες».

Ποιοι εμποδίζουν την ανασκαφή

Όλοι ευχόμαστε να προχωρήσει η ανασκαφή και να αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά του λόφου Καστά, ωστόσο η κ. Περιστέρη και όλη η ομάδα δέχεται μια συνεχή επίθεση που δεν ξέρω κατά πόσο διευκολύνει το έργο της ανασκαφής. Η επίθεση αυτή έχει προσωπικά χαρακτηριστικά ή κάποιοι έχουν λόγους να μην θέλουν να προχωρήσει η ανασκαφή;

«Υπάρχουν δυστυχώς πολλές αιτιολογίες. Μια από αυτές είναι και αυτή η διάσταση. Το αρχαιολογικό περιβάλλον, αν δει ότι βρίσκεις κάτι σημαντικό, αν δει ότι δεν έχεις πολιτική δύναμη, αν είσαι ήσυχος και καλός, νομίζει ότι είσαι πολύ τρελός και πολλοί καταφέρονται εναντίον σου. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε αυτό το περιβάλλον. Υπάρχει και κάτι άλλο. Υπάρχουν πολιτικές απόψεις που δεν επιτρέπουν να προχωρούν τέτοιου είδους ανασκαφές. Επίσης υπάρχουν απόψεις στον δυτικό κόσμο, όπως αυτές που εξέφρασε η κ. Παλαγγιά, που πιστεύουν ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό και αυτό είναι το θεμέλιο της Δύσης, οπότε δεν θέλουν σημαντικές ανασκαφές που χαλάνε αυτή την εικόνα»!!!

Ο  Αλβανικός εθνικισμός και η Ακρόπολη.......

Του Θ. Μαλκίδη

Ήδη από το 2006 όταν πραγματοποίησα τη μετάφραση και έγινε η έκδοση του κειμένου της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων για το Αλβανικό εθνικό ζήτημα, ανέδειξα  την εντεινόμενη δράση του αλβανικού εθνικισμού και των αλβανικών (παρα)στρατιωτικών σωμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στο Πρέσεβο στη Σερβία και στα Σκόπια τα τελευταία χρόνια, συνεχίστηκε με το αίτημα για δικαιώματα στους Αρβανίτες και Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα. 

Ένα αίτημα που τέθηκε τόσο πολιτικά, όσο και θεωρητικά με τη δημοσίευση-πρωτοβουλία της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων- του κειμένου για το εθνικό ζήτημα. ενός εξαιρετικής σημασίας βιβλίου με τίτλο «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Εθνικού ζητήματος». Το βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 στην αλβανική και αγγλική γλώσσα κατέγραφε την αλβανική οπτική για τη χερσόνησο του Αίμου και τους αλβανικούς πληθυσμούς του χώρου, σκοπεύοντας να το μετατρέψει σε πρόγραμμα δράσης όλων των Αλβανών.

Η Νατοϊκή επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 και οι συγκρούσεις στην πΓΔΜ το 2001 που κατέληξαν στη συγκυριαρχία των Αλβανών με τη συμφωνία της Αχρίδας του ίδιου έτους, έδωσαν τη δυνατότητα στον αλβανικό παράγοντα να εδραιώσει και να υλοποιήσει εν μέρει ξανά, πενήντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις εθνικές του διεκδικήσεις . στο μεν Κοσσυφοπέδιο με την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, στη δε πΓΔΜ με την ουσιαστική συγκυβέρνηση με το σλαβικό πληθυσμό και τη διαφαινόμενη αλλαγή συνόρων και εδώ. Ακολούθησαν τα αιτήματα για παραχώρηση περισσότερων δικαιωμάτων στους Αλβανούς στη νότια Σερβία (κοιλάδα του Πρέσεβο), του Μαυροβουνίου και της Ελλάδας και διεκδικήσεις εδαφών από τις τρεις αυτές χώρες και τη νέα ολοκληρωμένη προσέγγιση του εθνικού ζητήματος.

Ο αλβανικός εθνικισμός και η Ελλάδα

Πριν λίγο καιρό Αλβανοί διανοούμενοι με επιστολή τους στην αγγλική, αλβανική και ελληνική γλώσσα, η οποία στάλθηκε προς τη Βουλή των Ελλήνων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την αλβανική Βουλή, έκαναν γνωστές τις θέσεις τους για τους Αλβανούς και Αρβανίτες που ζουν στην Ελλάδα. Όπως ανέφερε η εθνικιστική εφημερίδα Shqip των Τιράνων, οι αλβανοί διανοούμενοι ζητούν δικαιώματα για τους Αρβανίτες, θεσμοθέτηση της αλβανικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας, νεκροταφεία και απόδοση των περιουσιών και της ελληνικής ιθαγένειας για τους Τσάμηδες. Με την επιστολή ζητείται από την Ελλάδα να θεσμοθετήσει την αλβανική ως πρώτη επίσημη γλώσσα σε περιοχές όπου κατοικούν «αυτόχθονες πολίτες αλβανικής εθνικότητας» (Αρβανίτες) και ειδικά στις περιοχές Καστοριάς, Φλώρινας, Κόνιτσας, Ιωαννίνων, Φιλιατών, Μαργαρίτη, Ηγουμενίτσας, Πάργας, Πρέβεζας, Σουλίου! 

Ένα δεύτερο αίτημα είναι η απογραφή του πληθυσμού για το σωστό προσδιορισμό του «αυτόχθονος αλβανικού πληθυσμού στην Ελλάδα», στις προαναφερόμενες περιοχές καθώς και των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα. (Σύμφωνα με την πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα και το Ινστιτούτο Watson οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα κυμαίνονται μεταξύ 600.000 και 700.000 ατόμων, η ελληνική απογραφή του 2001 έδινε 445.000 Αλβανούς, δεδομένα που κατά τη γνώμη μας δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και σαφώς διαφοροποιούνται προς τα πάνω ).

Οι Αλβανοί διανοούμενοι ζητούν από τη Βουλή των Ελλήνων να προβεί σε συνταγματικές τροποποιήσεις για παροχή δικαιωμάτων στον αλβανικό πληθυσμό, τόσο των «αυτόχθονων», όσο και των μεταναστών. Ζητούν χρηματοδότηση από την ελληνική κυβέρνηση για δημιουργία νηπιαγωγείων, δημοτικών σχολείων, λυκείων, πανεπιστημίου, ακαδημίας, κ.ά στην αλβανική γλώσσα, (σύμφωνα με αλβανικές πηγές οι Αλβανοί μαθητές στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 120.000) Παράλληλα υποστηρίζουν ότι «η στρατηγική αυτή θα βοηθούσε στην πρόοδο την πολυεθνικής ελληνικής κοινωνίας με τις εθνότητες που ζουν στη χώρα όπως Τούρκοι, Ρωσοπόντιοι, Βλάχοι, Μακεδόνες, Ρομ και Ισραηλινοί». Τέλος οι Αλβανοί διανοούμενοι ζητούν την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, δημιουργία νεκροταφείου στην Ελλάδα για τους «Αλβανούς πεσόντες στην Τσαμουριά» και μνημείο προς τιμήν τους, την επιστροφή των περιουσιών των Τσάμηδων, περισσότερα δικαιώματα για τους Αλβανούς μετανάστες καθώς και να υπάρξει τέλος στην αστυνομική βία εις βάρος τους.

Ο Αλβανικός εθνικισμός και η  Ακρόπολη..... 

Το αλβανικό εθνικό ζήτημα στη σύγχρονη περίοδο αποτέλεσε μείζον πολιτικό θέμα για τις ελίτ που διαχειρίστηκαν την εξουσία, τόσο στην Αλβανία, όσο και στο Κοσσυφοπέδιο και την πΓΔΜ. Παράλληλα ο εθνικισμός αναπτύχθηκε και ενισχύθηκε από εσωτερικά και εξωτερικά κέντρα τα οποία επιθυμούν τη δημιουργία μίας νέας κατάστασης στα Βαλκάνια. Η επιστολή των Αλβανών διανοουμένων σε εθνικούς και υπερεθνικούς θεσμούς, με την οποία ζητούνται δικαιώματα για «τους αυτόχθονες αλβανικούς πληθυσμούς και τους Αλβανούς μετανάστες» και βεβαίως οι δηλώσεις του Ράμα για την Ακρόπολη (....) αποτελεί μία ένδειξη ότι ο αλβανικός εθνικισμός έχει στρέψει την προσοχή του στην Ελλάδα. 

Μετά την επίτευξη των στόχων του στο Κοσσυφοπέδιο και την πΓΔΜ, η Ελλάδα αποτελεί σημαντικό, αν όχι κεντρικό άξονα της αλβανικής εθνικιστικής πολιτικής και αυτό ελπίζουμε ότι έχει γίνει κατανοητό από τους θεσμούς εκείνους που παρακολουθούν και αναλύουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. 

Τα Βουλγαρικά και Γερμανικά εγκλήματα στη Δράμα και το Δοξάτο το 1941.Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται,επαναλαμβάνεται.

Θ. Μαλκίδης 

Η  σφαγή στη Δράμα και το Δοξάτο το 1941.Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται,επαναλαμβάνεται. 

Τις ημέρες αυτές τιμούμε την Μνήμη των Ελλήνων, των θυμάτων από τις  σφαγές των Βούλγαρων και των  Γερμανών στο Δοξάτο και τη Δράμα το 1941, σφαγές οι οποίες στόχευαν στο γίνει  αποδεκτή η  παράδοση της Μακεδονίας. 
Αντί όμως της ανάδειξης και αυτής της Ιστορίας και της Αλήθειας για την Μακεδονία,  οι διακομματικοί Γκέμπελς των Αθηνών έβγαλαν ακόμη και τα  γαλαζοαίματα φαντάσματα  για να μας πουν  ότι <<η Μακεδονία δεν κινδυνεύει από την Συμφωνία>>. 
Ο καθένας με τις παρέες του: Εμείς επιλέξαμε τη Μνήμη και  την Μακεδονία, αυτοί τους απογόνους των δολοφόνων, τους  τέως και τον Ζάεφ !

Συνηθίζεται να λέγεται ότι ένα έγκλημα που δεν έχει τιμωρηθεί επαναλαμβάνεται, όπως  αναφέρεται επίσης  ότι ο δολοφόνος γυρνά στον τόπο του εγκλήματος.Οι δύο παραπάνω διαπιστώσεις επιβεβαιώνονται στην περίπτωση των Βουλγαρικών σφαγών στη Δράμα και στο Δοξάτο. 

Η πρώτη σφαγή στο Δοξάτο, με θύματα πάνω από 650 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έγινε την 30η Ιουνίου 1913, όταν στρατιώτες, αφού άρπαξαν ότι πολύτιμο βρήκαν, κατέκαψαν την κοινότητα και  έσφαξαν  τους κατοίκους της.
Την περίοδο 1916-1918 οι Βούλγαροι, ως σύμμαχοι των Γερμανών, καταλαμβάνουν για δεύτερη φορά την ανατολική Μακεδονία. Όσοι άντρες διασώθηκαν από τη σφαγή του 1913 οδηγούνται το καλοκαίρι του 1917 ως όμηροι στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με την Έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής εβδομήντα τέσσερις (74) από αυτούς πεθαίνουν εκεί με φρικτά βασανιστήρια, ενώ 200 περίπου γυναικόπαιδα αφανίζονται από πείνα και αρρώστιες στο Δοξάτο.
Η τρίτη σφαγή έγινε την 29η Σεπτεμβρίου του 1941, όταν το Δοξάτο βρισκόταν, όπως και όλη η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, στην κατοχή των Βουλγάρων, συμμάχων των Γερμανών Ναζί. Με μια πράξη τυφλής βίας εκτελέστηκαν για αντίποινα τουλάχιστον διακόσιοι (200) άνθρωποι. 

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

Το πρωί του Σαββάτου 2 Σεπτεμβρίου του 1944 μια διμοιρία του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Βάιο Ρικούδη, που ανήκε στον λόχο του Αντώνη Καζάκου (Καπετάν Φλωριάς) κατέβηκε από το βουνό Χορτιάτης και, έξω από το ομώνυμο χωριό, έστησε ενέδρα σε αυτοκίνητο του οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης που πήγαινε στο βυζαντινό υδραγωγείο για την απολύμανση της δεξαμενής από την οποία υδροδοτούνταν η Θεσσαλονίκη. Όταν το αυτοκίνητο πλησίασε στην τοποθεσία Καμάρα, δέχθηκε τα πυρά των ανταρτών με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ο οδηγός του αυτοκινήτου και ένας εργοδηγός που επέβαινε σε αυτό, που και οι δύο ήταν Έλληνες. Ο εργοδηγός εξέπνευσε λίγο αργότερα, αφού μεταφέρθηκε στο χωριό από τους αντάρτες.

Μετά από περίπου μισή ώρα ένα δεύτερο αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν τρεις Γερμανοί, ένας Έλληνας εργοδηγός και ένας Έλληνας υπάλληλος του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, πλησιάζοντας στην ίδια περιοχή, δέχθηκε και αυτό επίθεση από τους αντάρτες. Στη συμπλοκή που ακολούθησε δύο Γερμανοί τραυματίστηκαν. Τελικά οι δύο Έλληνες και ο ένας από τους τραυματίες Γερμανούς πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τους αντάρτες, ενώ οι άλλοι δύο Γερμανοί κατάφεραν να διαφύγουν και να επιστρέψουν στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης.

Μετά τις δύο αυτές επιθέσεις των ανταρτών οι κάτοικοι της κωμόπολης του Χορτιάτη ζήτησαν τη συμβουλή του Καζάκου ως προς το αν έπρεπε να φύγουν από το χωριό, φοβούμενοι αντίποινα των Γερμανών, εκείνος όμως τους καθησύχασε, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. Έτσι η πλειοψηφία των κατοίκων που ήταν τότε στο χωριό παρέμειναν στα σπίτια τους (ήταν κυρίως γυναικόπαιδα, καθώς οι περισσότεροι από τους άντρες είχαν φύγει από νωρίς για να πάνε στις δουλειές τους). Έπειτα οι αντάρτες έφυγαν προς το Λιβάδι και την Πετροκέρασα, παίρνοντας μαζί τους τους αιχμαλώτους.

Η σφαγή

Λίγο αργότερα, έφτασαν στο Χορτιάτη περίπου είκοσι φορτηγά με Γερμανούς στρατιώτες και άντρες του Αποσπάσματος Καταδίωξης Ανταρτών του Φριτς Σούμπερτ (Jagdkommando Schubert) και περικύκλωσαν το χωριό. Αφού συγκέντρωσαν τους κατοίκους που βρήκαν στην κεντρική πλατεία και στο καφενείο του χωριού, άρχισαν να λεηλατούν και να πυρπολούν τα σπίτια. Στη συνέχεια οδήγησαν τους συγκεντρωμένους στην πλατεία κατοίκους στο σπίτι του Ευάγγελου Νταμπούδη και τους έκαψαν ζωντανούς. Τους συγκεντρωμένους στο καφενείο τους οδήγησαν, με τη συνοδεία ενός χαρούμενου σκοπού που έπαιζε στο βιολί ένας άντρας του Σούμπερτ και τους έκλεισαν στο φούρνο του Στέφανου Γκουραμάνη. Εκεί οι άντρες του Σούμπερτ έστησαν ένα πολυβόλο και άρχισαν να τους πυροβολούν από ένα μικρό παραθυράκι της πόρτας. Κατόπιν έβαλαν φωτιά για να κάψουν ζωντανούς όσους δεν είχαν σκοτωθεί από τις ριπές του πολυβόλου.

Από τους εγκλωβισμένους όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν από το κτίριο που καιγόταν μαχαιρώθηκαν από τους στρατιώτες που περίμεναν έξω. Μόνο δύο άνθρωποι κατάφεραν να γλυτώσουν από το φούρνο του Γκουραμάνη. Εκτός από τους κατοίκους που δολοφονήθηκαν στα δύο προαναφερθέντα σημεία του χωριού, άλλοι δολοφονήθηκαν έξω από τα σπίτια τους και έντεκα καταδιώχθηκαν και εκτελέστηκαν έξω από το χωριό ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν. Επίσης γυναίκες κάτοικοι του Χορτιάτη έπεσαν θύματα βιασμού πριν δολοφονηθούν από τους άντρες του Σούμπερτ. Συνολικά σκοτώθηκαν εκείνη την μέρα 149 κάτοικοι του Χορτιάτη, ανάμεσά τους 109 γυναίκες και κορίτσια και κάηκαν περίπου 300 σπίτια.

Εξαιτίας του φόβου ότι οι Γερμανοί θα επέστρεφαν αλλά και της δυσοσμίας από τα καμένα πτώματα που είχαν μείνει άταφα, οι κάτοικοι που κατάφεραν να σωθούν επέστρεψαν αρκετές μέρες αργότερα στο χωριό. Στις 4 Σεπτεμβρίου οι άντρες του Σούμπερτ επέστρεψαν για να ολοκληρώσουν τη λεηλασία των σπιτιών που είχαν ξεκινήσει δυο μέρες πριν. Εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού έμαθαν για τη σφαγή του Χορτιάτη στις 5 Σεπτεμβρίου και κατάφεραν να εξασφαλίσουν άδεια για να μπουν στο χωριό μόλις στις 7 Σεπτεμβρίου.

Μετά τον πόλεμο

Ο Φριτς Σούμπερτ μετά τον πόλεμο δικάστηκε και εκτελέστηκε στην Αθήνα. Το 1960 στήθηκε μνημείο για την σφαγή στο κέντρο της κωμόπολης του Χορτιάτη και το 1998 ονομάστηκε ’’μαρτυρική’’ με το υπ. αριθμ. 399 Προεδρικό Διάταγμα.

Οι πρωταγωνιστές από την πλευρά του ΕΛΑΣ,  Βάιος Ρικούδης και Αντώνιος Καζάκος προσπάθησαν μεταπολεμικά να δικαιολογήσουν τη σκοπιμότητα της ενέδρας. Ο Ρικούδης υποστήριξε ότι η ενέδρα και επίθεση αποσκοπούσε να προστατευθούν οι περιουσίες των κατοίκων καθώς είχαν πληροφορίες ότι οι Γερμανοί θα πήγαιναν να αρπάξουν όλα τους τα ζώα. Επίσης υποστήριξε ότι όταν έφθασαν οι άντρες του Σούμπερτ στο χωριό η ομάδα του τους χτύπησε για να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στους κατοίκους ώστε να προλάβουν να απομακρυνθούν. Τέλος ανέφερε ότι φεύγοντας πήραν μαζί τους τους περισσότερους από τους κατοίκους και ότι λίγοι έμειναν πίσω πιστεύοντας ότι δε θα τους πειράξουν οι Γερμανοί. Τα ίδια υποστήριξε και ο Καζάκος και επιπλέον ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν είπε στους κατοίκους να μη φύγουν. Πάντως σύμφωνα με την εφημερίδα Νέα Αλήθεια, ο Καζάκος φέρεται να είπε στους κατοίκους, μετά την επίθεση στα αυτοκίνητα του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, όταν εκείνοι τον ρώτησαν αν έπρεπε να φύγουν: «Δεν πρέπει να φοβάστε πια. Εδώ τώρα είναι ελεύθερη Ελλάδα και κανένας Γερμανός δεν πρόκειται να βάλει το πόδι του ποτέ. Θα ‘ρθει μάλιστα από ώρα σε ώρα και 12 χιλιάδες στρατός»»…ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΑΚΥΡΗ ΝΟΜΙΚΑ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ.

Ακυρη νομικά τόσο κατά το Διεθνές Δίκαιο όσο και σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι η συμφωνία Τσίπρα και Ζάεφ για το Σκοπιανό που υπεγράφη στις Πρέσπες.

Αυτό ειπώθηκε και σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Φορέας Ανένδοτου Αγώνα για τη Μακεδονία στις 25 Ιουνίου, με τη συμμετοχή του Συνταγματολόγου κ. Γιώργου Κασιμάτη και των δικηγόρων κ.κ. Αριάδνης Νούκα, Πέτρου Χασάπη και Αναστάσιου Καραΐσκου. Στη συνέντευξη παρουσιάστηκαν 7 λόγοι ουσιαστικής ακυρότητας, τους οποίους δεν μπορεί να διαψεύσει ουδείς.

Η συμφωνία δεν έχει ακόμη ισχύ, διότι πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή και να επικυρωθεί κατά τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη της Βιέννης. Επισημάνθηκε, ότι οι διμερείς αυτές συνθήκες θεωρούνται κυβερνητικές πράξεις κατά το Ελληνικό Σύνταγμα και δεν υπάρχει δυνατότητα προσβολής. Όπως ανεφέρθη, η νομική ομάδα θα διερευνήσει, τη δυνατότητα προσφυγής στο ΣτΕ, αξιοποιώντας σχετική νομολογία και ειδικότερα την κρίση ισχυρής μειοψηφίας σε δύο αποφάσεις του ΣτΕ, βάσει της οποίας όταν από την οποιαδήποτε κυβερνητική πράξη προσβάλλονται ατομικά δικαιώματα, δηλαδή αντανακλώνται συνέπειες σε ατομικά δικαιώματα, τότε υπάρχει έννομο συμφέρον δικαστικής προσφυγής και ότι στη συγκεκριμένη συμφωνία τα ατομικά δικαιώματα που προσβάλλονται είναι υψίστης σημασίας.

Ο κ. Γιώργος Κασιμάτης στην τοποθέτησή του ανέφερε ότι όλα τα στοιχεία που περιέχει η συμφωνία είναι αναληθή αντικειμενικά και επιστημονικά και πολιτικά και ως εκ τούτου είναι άκυρη νομικά τόσο κατά το διεθνές δίκαιο, όσο και κατά το Σύνταγμα.
Η δικηγόρος κα Αριάδνη Νούκα επικαλούμενη δύο αποφάσεις του Αρείου Πάγου του 2009 και του 1994, που έκριναν ως ανύπαρκτη τη “μακεδονική” γλώσσα και ανύπαρκτο το “Μακεδονικό” Εθνος, κινήθηκε στα ίδιο πλαίσιο με τον κ. Κασιμάτη και διερωτήθηκε για ποιο λόγο το δεδικασμένο που παράγουν οι δύο αυτές αποφάσεις στο εσωτερικό της χώρας δεν λήφθηκε υπόψη κατά τις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της συμφωνίας και τη συνομολόγηση των όρων της. Συγκεκριμένα επισήμανε ότι η συμφωνία παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και επιπρόσθετα διατάξεις του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Οικουμενικής Διακύρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι θίγει υψίστης σημασίας ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων. Τόνισε επίσης, ότι το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας ενώ ανέλυσε τα σχετικά άρθρα 1§3 και 7 της συμφωνίας και ανέγνωσε συγκεκριμένα τμήματα των Αρεοπαγίτικων αποφάσεων. Επισήμανε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων ο όρος Μακεδονία είναι γεωγραφικός και ιστορικός ταυτόχρονα, όπως και οι αποφάσεις έκριναν και ότι στην ουσία με τη συμφωνία έγινε το αδιανόητο, διαχωρίζεται το “ιστορικό” από το “γεωγραφικό”. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι με τη συμφωνία αναγνωρίζεται μακεδονική γλώσσα που στην πραγματικότητα είναι η ελληνική, αναγνωρίζονται οι Σκοπιανοί ως Μακεδόνες, που οι μόνοι αρχαίοι Μακεδόνες είναι οι Ελληνες, αναγνωρίζεται μακεδονική ταυτότητα που είναι ελληνική και ως εκ τούτων στην ουσία αναγνωρίζεται Μακεδονικό Εθνος, δημιουργώνας κατ΄ αυτό τον τρόπο μία άνευ προηγουμένου σύγχυση, η οποία θα διαχυθεί παγκόσμια. Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε δε, και σε δημοσιευμένο άρθρο συνταγματολόγου των Σκοπίων, το οποίο επέδειξε, και σύμφωνα με την αναλυσή του, η συμφωνία πάσχει ακυρότητας, λόγω του ότι έπρεπε να συναφθεί απο τον Πρόεδρο Ιβανώφ και θα ακυρωθεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο των Σκοπίων, όπως έγινε και προγενέστερα το 2002 με τη διμερή συμφωνία για τον αγωγό ΟΚΤΑ. Τελος παρέθεσε επιγραμματικά τους επτά λόγους ακυρότητας της συμφωνίας.
Οι επτά λόγοι ακυρότητας
1. Υφίσταται αναρμοδιότητα του κρατικού οργάνου που σύναψε τη συμφωνία υψίστης εθνικής σημασίας για να εξυπηρετηθεί δήθεν σπουδαίο εθνικό συμφέρον.
2. H συμφωνία: α) παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, την αρχή της ορθότητας, της σαφήνειας και του καθήκοντος αληθείας και β) τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και συγκρούεται με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Οικουμενικής Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και με το Δίκαιο των Διεθνών Συμβάσεων.
3. Η συμφωνία: α) αντιτίθεται στις διεθνείς συμβάσεις προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς (Σύμβαση της Χάγης το 1954, ο Ν.360/1976, ο Ν.1126/1981, ο Ν.3028/2002 και προεχόντως η Σύμβαση της UNESCO που έχει κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο – Ν.3521/2006),και β) προκαλεί σύγχυση στην πολιτιστική ταυτότητα των λαών και εθνών.
4. Η συμφωνία συγκρούεται α) με το Σύνταγμα, διότι παραβιάζει την αρχή της αμοιβαιότητας και β) με αναγκαστικούς κανόνες του Γενικού Διεθνούς Δικαίου., διότι δεν περιλαμβάνει:α) όρους λύσης, καταγγελίας, αποχώρησης, παραίτησης, ανάκλησης, β) καθορισμένο όργανο ως θεματοφύλακα της Συνθήκης.
5. Η συμφωνία συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί Ιθαγένειας (Στρασβούργο 6 Νοεμβρίου 1997), σύμφωνα με την οποία τα συμβαλλόμενα κράτη κατά τη σύναψη συμβάσεων σε ζητήματα ιθαγένειας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα νόμιμα συμφέροντα των κρατών όσο και των ατόμων.
6. Η Συμφωνία παραβιάζει άλλες διεθνείς συνθήκες (Πρωτόκολλο Αθηνών 1913, Συνθήκη Βουκουρεστίου, Συνθήκη της Λωζάνης)
7.  Η συμφωνία α) επιτείνει την «κρίση της κρατικής κυριαρχίας», η οποία διακρίνεται σε εσωτερική και εξωτερική, δηλαδή στη νομική ικανότητα του κράτους να μην περιορίζεται παρά μόνον καθόσον το επιθυμεί και στη νομική ανεξαρτησία του κράτους έναντι των άλλων κρατών αντίστοιχα.
Ο δικηγόρος Πέτρος Χασάπης ανέπτυξε το θέμα της αρμοδιότητας της σύναψης της συμφωνίας, βάσει των Συνταγματικών Διατάξεων και της Συνθήκης της Βιέννης αναφέροντας, ότι μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι μόνος του ο Υπουργός των Εξωτερικών, χωρίς την υπογραφή του ΠτΔ, χωρίς καν την εξουσιοδότηση του ΠτΔ και χωρίς καν απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (αφού διαφωνεί το συγκυβερνών κόμμα), πήγε και υπέγραψε μια διεθνή συνθήκη που περιέχει διατάξεις τόσο της παρ. 1 όσο και της παραγράφου 2 του άρθρου 36 Σ, δηλαδή συνθήκες που κατά το Σύνταγμα συνάπτει ο ΠτΔ. Και το έκανε αυτό ο Υπουργός, ωσάν να επρόκειτο για διεθνή συνθήκη απλοποιημένης μορφής, την οποία θα μπορούσε να υπογράψει μόνος του. Το μόνο που πρόσθεσαν στη συνθήκη, είναι η ρήτρα κύρωσης από την ελληνική Βουλή. Όλο αυτό όμως ήδη έχει παραβιάσει ευθέως το άρθρο 36 του Συντάγματος κατά τα ανωτέρω. Τόνισε μάλιστα ότι η κυβέρνηση θα αντιτείνει, ότι στην πράξη δεν τηρούνται αυτά τα πράγματα και ότι η αναφορά του Συντάγματος στον ΠτΔ είναι συμβολική. Αυτό είναι λάθος. Από τις αρμοδιότητες που είχε ο ΠτΔ πριν το 1986, μια και δεν του αφαιρέθηκε και αυτή, είναι η σύναψη των διεθνών συνθηκών του άρθρου 36, διαφορετικά δεν θα δικαιολογούταν ο τίτλος του Αρχηγού του Κράτους και του Διεθνούς Παραστάτη της χώρας. Κάλεσε δε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μιλήσει τώρα για το αν συμμετείχε ή όχι ο ίδιος στη σύναψη της Συνθήκης των Πρεσπών, όπως το ίδιο το Σύνταγμα επιτάσσει, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Τον καλούμε ως διεθνή παραστάτη της χώρας να εκφράσει στον ελληνικό λαό τη βούλησή του για το εάν συναινεί στη σύναψη της Συνθήκης των Πρεσπών ή όχι; Πρέπει ο ελληνικός λαός να γνωρίζει αν παραβιάστηκε εσωτερικός κανόνας θεμελιώδους σημασίας, σύμφωνα με τη συνθήκη της Βιέννης. Έχει αυτό το δικαίωμα.” Tέλος επισήμανε ότι “ένα άλλο επίσης σοβαρό θέμα είναι το γιατί η κυβέρνηση παρακάμπτει την αντίθετη βούληση του ελληνικού λαού και δεν κάνει δημοψήφισμα”.

Ο δικηγόρος Αναστάσιος Καραΐσκος ανέφερε ότι, παρότι υπάρχει η δυνατότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας να συνάπτει μόνος του διεθνείς συμβάσεις , δεν το θέλησε αυτό η κυβέρνηση και τόνισε ότι σαφώς την εξωτερική πολιτική της χώρας τη χαράσσει αποκλειστικά η κυβέρνηση και ότι δια του Υπουργού των Εξωτερικών υπέγραψε μία συνθήκη, χωρίς να υπάρχει δημοψήφισμα, χωρίς να υπάρχει συγκατάθεση της Βουλής ή δημοκρατική νομιμοποίηση. Ανέλυσε την αντίθεση της συμφωνίας, στις διεθνείς συμβάσεις προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς, και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί Ιθαγένειας. Επισήμανε ότι τίθενται ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής, εθνικής αξιοπρέπειας, πολιτισμικής κληρονομιάς και ότι ο Υπουργός Εξωτερικών ξεκίνησε μία διαδικασία συνομολόγησης με ένα σχέδιο, δεσμεύοντας όλη την Πολιτεία και μάλιστα αμετακλήτως. Συνεχίζοντας την τοποθέτησή του, αναφέροντας ότι και η ίδια η πολιτεία δια της νομοθεσίας, λέει ότι οι πράξεις αυτές είναι κυβερνητικές και είναι απρόσβλητες και έχουν δικαστική ασυλία, όμως εμείς θα προστατέψουμε τη διαδικασία της άμυνάς μας βάσει των όπλων που μας δίνει το νομικό σύστημα και θα ψάξουμε να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση.  Τέλος επισήμανε ότι πρέπει να πείσουμε πρώτον όλη την ελληνική κοινωνία για το ασύμφορο του περιεχομένου αυτής της συνθήκης και έπειτα να πείσουμε και το ελληνικό κοινοβούλιο.

Οπως, τέλος, τόνισαν τόσο οι κ. Μιχάλης Πατσίκας και Οθωνας Ιακωβίδης του Φορέα Ανένδοτου Αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, θα καλέσουν σε συστράτευση τον νομικό κόσμο της χώρας προκειμένου να πλαισιωθεί η νομική ομάδα και από άλλους δικηγόρους καθώς και κοινωνική συστράτευση ενάντια σ΄ αυτή τη συμφωνία. 

ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ   ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

    44 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974. Με την κωδική ονομασία Αττίλας, ξεκίνησε ξημερώματα η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με συμμετοχή 40.000 ανδρών. Η αντίδραση της Ελληνικής πλευράς εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία μίλησε για ειρηνική επέμβαση και όχι για εισβολή, με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου. Λίγο μετά τις 5 το πρωί, Τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας. Την ίδια ώρα, τουρκικά αεροπλάνα άρχισαν τις επιθέσεις κατά κύματα, στις περιοχές της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Ακολούθησαν δολοφονίες αόπλων, αιχμαλωτίσεις και εκτελέσεις στρατιωτών και βιασμοί γυναικών. 

Από Ελληνικής πλευράς, το Ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, αλλά η αρχική εκτίμηση ήταν ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν. Τελικά στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων. Η Ελληνική ραδιοφωνία ΕΙΡΤ, μετέδωσε την είδηση στις 11 το πρωί. Έτσι οι εισβολείς, κατάφεραν χωρίς ιδιαίτερη αντίδραση να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα.

Όταν οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, 12.000 άνδρες, κινητοποιήθηκαν χωρίς φυσικά να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό, υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση και κινητοποιήθηκε και ο Ελληνοκυπριακός πληθυσμός πυροβολώντας ακόμα και απο τις στέγες των σπιτιών κατά των εισβολέων, η Αθήνα κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο, δείχνοντας την τραγική κατάσταση που βρισκόταν ο Ελληνικός Στρατός.

Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται στην Αθήνα , συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο, ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης  απευθύνεται προς τον Τζόζεφ Σίσκο, λέγοντάς του: Μας εξαπατήσατε. Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Από εκείνη τη στιγμή τα ίχνη του δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο ψάχνει αλλά δεν βρίσκει αρμόδιο για συνομιλίες.

Η διεθνής αντίδραση κατά του Αττίλα είναι υποτονική.Τελικά αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Η απόφαση είναι ομόφωνη, αλλά η Τουρκία δεν την εφήρμοσε ποτέ.

Την επόμενη ημέρα  οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα.  Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο. Δύο Ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για Ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.

Στο μεταξύ, ο Σίσκο, πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει όμως κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου.

Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 Ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Την ίδια ημέρα οι Τούρκοι αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την Κερύνεια.

Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή, αλλά παραβιάσθηκε αρκετές φορές από τους εισβολείς.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑΦΤΙΣΤΗΡΙ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Συνεχίζονται οι καταπληκτικές αποκαλύψεις της Ελληνορθόδοξης παρουσίας στην Μικρά Ασία.

Έτσι μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για τον χριστιανισμό γενικότερα και ειδικά για τον χριστιανισμό της Μικράς Ασίας λένε πως ανακάλυψαν οι Τούρκοι στην ιστορική πόλη της Νίκαιας, όπου όπως είναι γνωστό έγινε η δεύτερη και η έβδομη οικουμενική σύνοδος. Η ανακάλυψη αυτή αφορά τον ιστορικό ελληνορθόδοξο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα ερείπια του οποίου και μετά από εντατικές ανασκαφές ανακαλύφθηκε ένα ιστορικό βαφτιστήρι με αγίασμα. Το πιο σημαντικό όμως εύρημα, όπως αναφέρεται, που έχει εκπλήξει και τους Τούρκους είναι το μαυσωλείο του μαρτυρίου, το «Μαρτύριο» που βρίσκονταν μέσα στον ναό. Να σημειωθεί και γι’ αυτό η ανακάλυψη αυτή αποκτά ξεχωριστή ιστορική σημασία, ότι πολύ λίγα παρόμοια «Μαρτύρια» με βαφτιστήρια σώζονται σήμερα όπως αυτό του Πανάγιου Τάφου στα Ιεροσόλυμα στην ροτόντα του αγίου Στεφάνου στην Ρώμη και στον ναό του αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη.
Τα «Μαρτύρια» αυτά είχαν μεγάλη σημασία καθώς ήταν οι τάφοι των μαρτύρων της πίστεως. Είχαν πολύ μεγάλη αξία για την χριστιανική τέχνη και ήταν και υπέργεια όπως τα γνωστά χριστιανικά μαυσωλεία συνήθως υπό μορφή ροτόντας και υπόγεια όπως αυτό της Νίκαιας. Από τα μέσα του 4ου αιώνα όταν άρχισε ή μετακομιδή των ιερών λειψάνων στις πόλεις και ό τεμαχισμός αυτών άρχισαν να ανεγείρονται και μεγάλοι ναοί προς τιμήν των μαρτύρων ενώ τα ιερά λείψανα τοποθετούνταν στο ιερό βήμα και πιο συχνά κάτω από το θυσιαστήριο. Βραδύτερα επικράτησε η συνήθεια το θυσιαστήριο να εξαγιάζεται δια των ιερών λειψάνων όπως αναφέρει και η Αποκάλυψη του Ιωάννου, «ύποκάτω του θυσιαστηρίου αί ψυχαί τών έσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και δια την Μαρτυρίαν». «Μαρτύρια» υπήρχαν και σαν αυτοτελή ναοί αλλά και εντοιχισμένα μέσα σε μεγάλους ναούς όπου είχαν ανακομισθεί ιερά λείψανα μαρτύρων.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Τούρκου καθηγητή της αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Uludağ, Mustafa Şahin, το ιστορικό αυτό μνημείο του «Μαρτυρίου» που έχει ξεχωριστή σημασία για την χριστιανική θρησκεία ανάγεται στον έκτο αιώνα και μέχρι σήμερα βρίσκονταν καλά κρυμμένο κάτω από τα ερείπια του ιερού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Νίκαιας. Ο ναός αυτός που θεωρείται από τα πρώτα δείγματα σταυροειδούς μετά τρούλου, εδώ και λίγο καιρό έχει γίνει το επίκεντρο μεγάλης έρευνας και ανασκαφών από ειδικούς Τούρκους επιστήμονες οι οποίοι κατανοώντας την μεγάλη ιστορική αλλά και θρησκευτική του σημασία, (!!!), προχώρησαν στα έργα αυτά που έφεραν στο φως δυο μεγάλες αποκαλύψεις. Όπως μεταδίδει τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων DHA, κατά την διάρκεια των ερευνών ανακαλύφθηκε μια εσωτερική σκάλα με ένδεκα σκαλοπάτια που οδηγούσε σε ένα χώρο όπου βρίσκονταν το ιστορικό αγίασμα και το βαφτιστήρι. Περίπου 40 μέτρα πιο πέρα και μέσα στον περίβολο του ιστορικού ναού της Κοιμήσεως που σήμερα φαντάζει σαν ένα ερείπιο ανακαλύφθηκε ο χώρος που ήταν το ιερό μαυσωλείο του «Μαρτυρίου», δηλαδή ο τόπος που ήταν αφιερωμένος στους μάρτυρες του χριστιανισμού με τα ιερά λείψανα, ένα ειδικό σημείο με μεγάλη θρησκευτική αξία ειδικά για την πρώτη χριστιανική περίοδο.
Παράλληλα οι ανασκαφές έφεραν το φως και το μέρος όπου πιστεύεται πως έχει ταφεί ο γνωστός αυτοκράτορας της Νίκαιας, Θεόδωρος Λάσκαρης, ο ανανεωτής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο με την τότε κατάληψη και βεβήλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους. Ο τάφος αυτός βρίσκονταν ακριβώς δίπλα στην ιστορική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Νίκαιας. Οι έρευνες όμως συνεχίστηκαν και έφεραν στο φως και κάποια θαυμαστά ψηφιδωτά της πρώτης χριστιανικής περιόδου μεγάλης θρησκευτικής αλλά και αρχαιολογικής αξίας. Οι Τούρκοι αναφέρουν ότι τα ψηφιδωτά αυτά ήταν ένα μεγάλο δώρο του ίδιου του πρώτου αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δηλαδή του αγίου Κωνσταντίνου προς τον πατριάρχη Νικηφόρο και απεικονίζουν σκηνές από την Κοίμηση της Θεοτόκου στην οποία ήταν αφιερωμένος και ο ναός.
Όπως αναφέρεται οι έρευνες και οι ανασκαφές θα συνεχιστούν μέχρι να φέρουν στο φως όλο το περίγραμμα του ιστορικού και συνάμα ιερού αυτού χώρου και του μαυσωλείου του «Μαρτυρίου». Από τους Τούρκους πιστεύεται ότι η ανακάλυψη αυτή θα δώσει μεγάλη ιστορική αξία στην περιοχή της Νίκαιας, İznik στα τουρκικά και στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ενώ θα στρέψει το ενδιαφέρων πολλών ερευνητών καθώς και πολλών προσκυνητών για να έρθουν και να δουν το μεγάλης θρησκευτικής αξίας αυτό εύρημα καθώς και να προσκυνήσουν το ιερό άγιασμα και το βαφτιστήρι του ναού. Χαρακτηριστικό της μεγάλης σημασίας που δίνουν είναι ότι ανέφεραν πως τα ευρήματα της Νίκαιας είναι για τον χριστιανισμό πιο σημαντικά και από τον υποτιθέμενο ναό Κοιμήσεως της Παναγίας που βρίσκεται στην Έφεσο και κάθε χρόνο προσελκύει χιλιάδες τουρίστες. Σε όλα αυτά βέβαια μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός του υπερτονισμού της ιερότητας του χώρου από τους Τούρκους, όντας «μουσουλμάνοι», καθώς και την έμφαση τους σε μια αγωνία να φέρουν στο φως όλα αυτά τα οποία κάποτε οι ίδιοι με ξεχωριστό φανατισμό είχαν καταστρέψει.
Για την ιστορία ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νίκαια της Βιθυνίας ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς με τρούλο, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αποτελεί μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην ιουστινιάνεια βασιλική με τρούλο και στους χαρακτηριστικούς βυζαντινούς τύπους του σταυροειδούς εγγεγραμμένου και του οκταγωνικού ναού. Αποτελεί, επομένως, βασικό σταθμό στη γενική εξέλιξη της βυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής η οποία, προσπαθώντας να εκφράσει με λειτουργικό τρόπο τις αλλαγές στην αντίληψη για τον λατρευτικό χώρο και για τον τρόπο που πρέπει να τελείται η λατρεία αρχίζει αρκετά νωρίς να εγκαταλείπει τον τύπο του επιμήκους λατρευτικού κτηρίου (βασιλικής), που είχε επικρατήσει σε όλη τη Μεσόγειο κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους σαν ο κυρίαρχος τύπος του βασικού λατρευτικού κτηρίου. Σήμερα ο ναός και πριν αρχίσουν οι έρευνες και οι ανασκαφές ήταν ένα ερείπιο. Χτισμένος στη νοτιοανατολική πλευρά της πόλης σωζόταν έως το Σεπτέμβριο του 1920 όταν λόγω των γεγονότων του Μικρασιατικού Πολέμου, συλήθηκε και κάηκε κατά τη διάρκεια τουρκικών βανδαλισμών.
Το 1922 ο ναός καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά . Διασώθηκαν μόνο το δάπεδο και τα κατώτερα τμήματα των τοίχων και των μαρμάρινων πεσσών. Πριν όμως από αυτό το γεγονός ο ναός είχε την τύχη να μελετηθεί συστηματικά, να αποτυπωθεί και να φωτογραφηθεί λεπτομερώς από δύο ερευνητές, το Γερμανό Otto Wulff και το Ρώσο Theodor Schmit, οι οποίοι απέδωσαν το 1903 ο πρώτος και το 1927 ο δεύτερος, τα αποτελέσματα των ερευνών τους στην επιστημονική κοινότητα, (η έρευνα του Schmit είχε γίνει το 1912, με φωτογραφίες και σχέδια του N.K. Kluge). Ήδη πριν από αυτούς, με το μνημείο και τα πολύτιμα ψηφιδωτά του είχαν ασχοληθεί, αν και λιγότερο συστηματικά, δύο γνωστοί και σημαντικοί μελετητές της βυζαντινής αρχαιολογίας και τέχνης: ο Josef Strzygowski, (1892) και ο Charles Diehl, (1892). Πολύ αργότερα, το 1955, διενεργήθηκε μια πρώτη μερική ανασκαφή στο χώρο, η οποία αποκάλυψε ορισμένα υπολείμματα όπως δάπεδο, τοιχοδομία και κάποια γλυπτά τμήματα.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Δίστομο , 10 Ιουνίου 1944.....

 Δίστομο

1. Ο Κεμάλ δάσκαλος του Χίτλερ

Με αφορμή την ημέρα μνήμης  του Ναζιστικού ολοκαυτώματος στο Δίστομο,  είναι πλέον ξεκάθαρο πως όταν οι θύτες δεν τιμωρούνται τα εγκλήματα επαναλαμβάνονται και μάλιστα πολύ πιο σκληρά.

Η εξάρτηση του Χίτλερ από τον Κεμάλ, του Ναζισμού από τον Φασισμό, ως προτύπου οργάνωσης, κατάκτησης και άσκησης της εξουσίας έχει διερευνηθεί και προβληθεί στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο ο Ναζισμός άντλησε ολοκληρωτικές μεθόδους εξαφάνισης των λαών από καθεστώτα και πρόσωπα, όπως ο  Κεμάλ, όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο Στέφαν Ίχριγκ στο σχετικό του έργο (εκδόσεις Πανεπιστημίου Χάρβαρντ)
Ο μαθητής  του Κεμάλ ήταν ο Χίτλερ  σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μιλιέτ» το 1933  έχριζε τον Κεμάλ «επιφανέστερο άνδρα του αιώνα» και κατέληγε λέγοντας πως «το τουρκικό κίνημα υπήρξε για εκείνον ένα λαμπρό άστρο». Το 1938 θα πρόσθετε ότι «ο Ατατούρκ ήταν δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».
Έλληνες και Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, όπως είναι γνωστό όταν ο Χίτλερ προγραμμάτιζε και υλοποιούσε τη δολοφονία χιλιάδων λαών της Ευρώπης, έλεγε «ποιος θυμάται τους Αρμένιους».

2. Η εξαφάνιση των Ελλήνων: Από τον Κεμάλ στον Χίτλερ

Είναι γεγονός ότι τα πρώτα μαθήματα ολοκληρωτικής εξαφάνισης της ύπαρξης ενός λαού, οι Ναζί τα πήραν από τους  Κεμαλικούς, με τους οποίους άλλωστε Γερμανοί αξιωματικοί είχαν συνεργαστεί στις αρχές του 20ου αιώνα. Η Γενοκτονία των Ελλήνων, στον Πόντο, στην κεντρική Μικρά Ασία, στη Θράκη, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων αποτέλεσε   σχέδιο, που εφαρμόστηκε με τον ίδιο τρόπο εναντίον των λαών της Ευρώπης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ειδικά οι Έλληνες δοκιμάστηκαν από ένα μηχανισμό εξολόθρευσης από τη Φώκαια, την Τραπεζούντα μέχρι τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη, ο οποίος λίγο αργότερα αναπαράχθηκε στον ελλαδικό χώρο, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Χορτιάτη, στα Κερδύλια, στην Κάνδανο, στην Ξυλαγανή της Ροδόπης, στο Δοξάτο της Δράμας, στους Πύργους και στο Μεσόβουνο Εορδαίας.

Όπως στον Πόντο, στην κεντρική Μικρά Ασία, στη Θράκη, δολοφονήθηκαν χιλιάδες Έλληνες και μαζί τους δολοφονήθηκε κάθε ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού, έτσι και στο Δίστομο, στις 10 Ιουνίου του 1944 έγινε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από της Γερμανικές δυνάμεις.
Η δράση των Ναζί στο Δίστομο ακριβώς η ίδια, μάλιστα η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν ξεχώριζαν ούτε τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνο όταν νύχτωσε, αφού πρώτα κάηκαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, από τους οποίους οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσα τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία όμως του απεσταλμένου του Ερυθρού Σταυρού που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες αναφέρει όμως για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή. 

Η πρώτη Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε, έτσι επαναλήφθηκε εναντίον πάλι Ελλήνων λίγο αργότερα. Το χρέος για την ανάδειξη στο διεθνές στερέωμα της πρώτης Γενοκτονίας του 20ου αιώνα είναι προφανές. Η προσπάθεια συνεχίζεται και έχει αποτελέσματα σε όλον τον πλανήτη. Η αλήθεια θα νικήσει.

Υ.Γ. Χρειάζεται να γράψεις μόνο τις λέξεις και τους αριθμούς: 

Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944. 

Ως συνέχεια του ατιμώρητου εγκλήματος στη Σμύρνη, στην Τραπεζούντα, στην Αδριανούπολη και ως σημερινό έγκλημα  στο Αιγαίο, στην Κύπρο και δυστυχώς και πάλι στην Αδριανούπολη  και στην αρχαία Έδεσσα και στα λευκά κελιά του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, του Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί …….

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ

malkidis.blogspot.com

2 ΜΑΪΟΥ 1919. Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Σαν σήμερα, η 1η Ελληνική μεραρχία αποβιβάστηκε στη Σμύρνη.

Μεταφέρθηκε με δυο υπερωκεάνια και δώδεκα επιβατικά πλοία που τα συνόδευαν ένα αντιτορπιλικό και τέσσερα τορπιλοβόλα του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού.
Η αποβίβαση ξεκίνησε στις 7.30 το πρωϊ. Γονατιστοί οι Σμυρνιοί τραγουδούσαν το Εθνικό ύμνο ενώ ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ευλογούσε τους πρώτους φαντάρους και εύζωνες που πατούσαν την Ιωνική γη, κάτω από τις οδηγίες του συνταγματάρχη Ν. Ζαφειρίου.

...........γύρω στις 10.30 π.μ. και ενώ οι σχηματισμοί των στρατιωτών άρχισαν να παρελαύνουν στην παραλία μπροστά σε ένα πλήθος που κραύγαζε από χαρά, άρχισαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Στην αρχή τους εξέλαβαν ως πυροβολισμούς χαράς.
Γρήγορα έγινε αντιληπτό περί τίνος επρόκειτο και ο μέραρχος έδωσε διαταγή στο σύνταγμα των Ευζώνων να δράσει αμέσως και να επιβάλει την τάξη. 

Και οι μπαρουτοκαπνισμένοι τσολιάδες τίμησαν το θρύλο τους. Επιτέθηκαν εναντίον των τούρκων, τους εγκλώβισαν μέσα στους χώρους του Διοικητηρίου και τους συνέλαβαν όλους αιχμαλώτους. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν ο στρατιωτικός Διοικητής της Σμύρνης Ναδήρ Πσάς, 2 στρατηγοί, 28 ανώτατοι αξιωματικοί, 123 κατώτεροι, 540 οπλίτες και περίπου 2000 άτακτους ενόπλους. Όλοι οδηγήθηκαν στο πλοίο "ΠΑΤΡΙΣ" μέχρι νεοτέρας διαταγής. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν: 2 νεκροί και 34 στρατιώτες τραυματίες. Από τους τούρκους: νεκροί 8 αξιωματικοί, 5 οπλίτες και 8 τραυματίες;. Υπήρχαν και 47 νεκροί και πολλοί τραυματίες διαφόρων εθνοτήτων.
Κατά το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ώρα 3η μ.μ. περίπου η τάξη είχε αποκατασταθεί στην πόλη. Ο Ελληνικός στρατός εγκαταστάθηκε στους προκαθορισμένους χώρους ώστε η παρουσία του στη Σμύρνη να είναι πλέον γεγονός. Σε συνεργασία του συμμαχικού στόλου που ήταν αγκυροβολημένος από τον Απρίλιο στο λιμάνι της Σμύρνης και με τους τουρκικούς παράγοντες του τόπου η Ελλ. στρατιωτική διοίκηση προσπαθούσε να επαναφέρει στην πόλη τους κανονικούς ρυθμούς της ζωής........

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ....

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΞΩΔΙΚΟ ΠΟΥ ΑΠΕΣΤΕΙΛΑΝ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδονίας, η Παμμακεδονική Ένωση Καναδά, η Παμμακεδονική Ένωση N. Αφρικής και η Παμμακεδονική Ομοσπονδία Αυστραλίας στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα, τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά και τον Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένο για το θέμα της Μακεδονίας. 

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

Της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδονίας, που εδρεύει στα Γιαννιτσά, οδό Δημάρχου Στάμκου 1, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον πρόεδρό του Γεώργιο Τάτσιο, κάτοικο Ν. Πετριτσίου Σερρών

Της Παμμακεδονικής Ένωσης Καναδά που εδρεύει στο Μόντρεαλ Καναδά, 10 Βonacres Avenue, Sacreborough, Ontario, M1C2P7, Canada, όπως νόμιμα εκροσωπείται από τον πρόεδρό της Χρήστο Καράτζιο του Αργύρη, κάτοικο Μόντρεαλ Καναδά, 407 rue des Alismas, Laval, Quebec, Canada, H7X4H5

Της Παμμακεδονικής Ένωσης N. Αφρικής, που εδρεύει στο Γιοχάνεσμπουργκ Ν. Αφρικής, cnr Wychwood Rd & Lobelia Rd, Germiston, Gauteng, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον πρόεδρό της Αμύντα Παπαθανασίου, κάτοικο Γιοχάνεσμπουργκ, οδού 3 Witpendoring str, Roodekrans, S. Africa.
 

Της Παμμακεδονικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας που εδρεύει, 470 Queens Parade, Clifton Hill, Vivtoria, 3068, Australia,όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον πρόεδρό της Παναγιώτη Ιασωνίδη του Γεωργίου, κάτοικο 57 Rathmullen Quadrant,Doncaster, Victoria, 3108, Australia,
Άπασες οι ως άνω ομοσπονδίες και ενώσεις, 2η έως 4η, εκπροσωπούμενες βάσει ειδικού πληρεξουσίου και ειδικής εντολής προς υπογραφήν της παρούσας από την Κατερίνα Γκατζούλη (συντονίστρια Παμμακεδονικών Ενώσεων και Ομοσπονδιών Υφηλίου), κάτοικο 25 Rogers Street, Dover NH 03820 USA .
ΚΑΤΑ
Του Υπουργού Εξωτερικών Νικόλαου Κοτζιά, κατοίκου Αθηνών, οδός Βασ. Σοφίας, αρ. 5
——————-
Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Είμαστε Έλληνες πολίτες. Εκτός τούτου, ειδικότερα δραστηριοποιούμαστε εκ του καταστατικού των σωματείων που εκπροσωπούμε, με σκοπό την προάσπιση του ονόματος και των εδαφών της Μακεδονίας μας και την μη συμπερίληψή του στην ονομασία της γείτονος χώρας των Σκοπίων.
Το γεγονός ότι η παραχώρηση του δικαιώματος της χρήσης του ονόματος της Μακεδονίας από τα Σκόπια, σημαίνει παραχώρηση, λιγότερο ή περισσότερο βραχυπρόθεσμη, των εδαφών της Μακεδονίας μας, δεν είναι ασφαλώς δικιά μας επινόηση.
Αφενός, οι 371 πιο γνωστοί αρχαιολόγοι, καθηγητές πανεπιστημίου στον κόσμο, σε επιστολή τους προς τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ομπάμα, στις 18 Μαϊου 2009, επέστησαν την προσοχή του στο γεγονός ότι η ανεπίτρεπτη παραχάραξη της ιστορίας που συμβαίνει διά της αναγνώρισης από τις ΗΠΑ του κράτους αυτού ως «κάτι Μακεδονία», θα δικαιώσει τις εδαφικές τους βλέψεις για διέξοδο προς το Αιγαίο Πέλαγος μέσω της Θεσσαλονίκης, και θα προκαλέσει την δημιουργία νέου κράτους, του από παλιά ανιστόρητα επιδιωκόμενου ως Μακεδονία του Αιγαίου.
Απόσπασμα της επιστολής αυτής: «Αυτή η πράξη, (της αναγνώρισης από της ΗΠΑ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 2004, αναφέρουν χαρακτηριστικά), όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μία επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα, είναι η καταχρηστική οικειοποίηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.
Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Η εν λόγω περιοχή, με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βαρνούς και Όρβηλος (που σχηματίζουν σήμερα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) αποτελούν ένα φυσικό όριο που χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της. Η μόνη πραγματική σύνδεση βρίσκεται κατά μήκος του Αξιού/Βαρδάρη ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα ‘δεν σχηματίζει μία δίοδο επικοινωνίας γιατί τέμνεται από χαράδρες’…… Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν Σλάβικα—μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά το θάνατο του Αλέξανδρου—μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες………….
Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του σε όλες του τις εκστρατείες την έκδοση του Αριστοτέλη της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε όλη του την αυτοκρατορία, ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Εξ’ ού και βρίσκουμε επιγραφές που αφορούν χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως είναι το γυμνάσιο τόσο μακριά όσο στο Αφγανιστάν. Είναι γραμμένες στα Ελληνικά.
Προκύπτουν οι εξής ερωτήσεις: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την επικράτεια του Αλέξανδρου αν αυτός ήταν ΄Μακεδόνας’; Γιατί γράφτηκε η Καινή Διαθήκη στα Ελληνικά;
Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική μορφή για εθνικό τους ήρωα;………………
Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας, ωστόσο, θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής, με αρκετά αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί να υιοθετηθεί όμως. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις.
Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο και να επιγράφεται στα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί να επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της;
Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα.

       

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Η Ιδρυτική Διακήρυξη του Πανελλήνιου   Απελευθερωτικού Κινήματος Κρητών: "Την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου τα μέλη της «Συντονιστικής ...

Η Ιδρυτική Διακήρυξη του Πανελλήνιου   Απελευθερωτικού Κινήματος Κρητών:

"Την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου τα μέλη της «Συντονιστικής Επιτροπής Κρήτης Για Το Συλλαλητήριο Της Αθήνας», συναντηθήκαμε στο Ηράκλειο και συζητήσαμε τόσο για την επιτυχή έκβαση   του   ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΥ,   όσο   και   για   την   θετική   κριτική  που δεχθήκαμε από πολλούς συμπατριώτες μας απ’ όλη τη χώρα. Μας απασχόλησε επίσης σοβαρά, η αδιαλλαξία της κυβέρνησης, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων της Βουλής, μπροστά στην ξεκάθαρη και δυναμική απόφαση των Ελλήνων, να μην εκχωρηθεί το όνομα της Μακεδονίας, στο κρατίδιο των Σκοπίων για κανένα λόγο.

 Εκφράσαμε την ανησυχία και την αγανάκτησή μας σχετικά με τις ταυτόχρονες συνεχείς προκλήσεις που δέχεται η πατρίδα μας από γειτονικές χώρες, τόσο στην Ήπειρο όσο στη Θράκη και το Αιγαίο, με το πολιτικό μας σύστημα να παρακολουθεί ανίκανο ή προσχεδιασμένα άβουλο, να αντιδράσει και να υπερασπιστεί ‘’την ΕΘΝΙΚΗ μας ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΔΑΦΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ’’.

Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από κάθε γωνιά της Κρήτης και όλης της χώρας, είναι  πως επιβάλλεται  να   συνεχίσουμε   τον   αγώνα  που   ξεκινήσαμε   και  η  σπίθα   που άναψε στις 25 Γενάρη στον Αποκόρωνα Χανίων, να γίνει η φλόγα, που θα φέρει την  ελευθερία της πατρίδας μας και την λύτρωση των Ελλήνων. Οι πολιτικές της εξαθλίωσης και του εξευτελισμού του λαού μας, που καταπατούν κάθε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ έννοια, συνεχίζονται ασταμάτητα οδηγώντας μας στην καταστροφή. Ντόπια και ξένα αρπακτικά αρπάζουν τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία  των ΕΛΛΗΝΩΝ με συνοπτικές διαδικασίες. Η ΕΘΝΙΚΗ μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, η ΠΙΣΤΗ μας, Η ΙΣΤΟΡΙΑ μας, τα ΙΕΡΑ, τα ΟΣΙΑ και τα ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ των ΠΡΟΓΟΝΩΝ μας, έχουν δοθεί βορά σε όλους εκείνους που θέλουν την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ μικρή και αδύναμη. Η πατρίδα μας διαμελίζεται και χαρίζεται ανάλογα με τις ορέξεις και τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων, που δήθεν, είμαστε σύμμαχοι ή ισότιμα μέλη.

Την αποκλειστική ευθύνη έχει το βρώμικο πολιτικό σύστημα, που για χρόνια λεηλατεί τον πλούτο και τις ψυχές των Ελλήνων και υπηρετεί συμφέροντα άλλα, δημιουργώντας έτσι τέτοιες δεσμεύσεις και εξαρτήσεις απέναντί τους, που και να θέλει, δεν μπορεί πια να υπερασπιστεί ούτε τους Έλληνες, ούτε καν την εδαφική μας ακεραιότητα και ασφάλεια. Γι’ αυτό, ΕΓΕΙΡΟΜΕΘΑ, με όλες μας τις δυνάμεις ως ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ για το γενικό καλό όλων των ΕΛΛΗΝΩΝ, την καταπολέμηση της αδικίας που υφίστανται και την καταστροφή των δολοφονικών πολιτικών νομοθετημάτων, που παράνομα μας έχουν επιβληθεί.

Ας το αντιληφθούν πλέον οι εθνομηδενιστές, τεχνοκράτες πολιτικοί της παγκοσμιοποίησης, του ερέβους, οι «ελεγκτές και υπονομευτές»  της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας, οι θιασώτες και εκφραστές της νέας τάξης πραγμάτων, ότι αποδεικνύεται εμπράκτως, η παταγώδης αποτυχία τους, αφού οποιαδήποτε ενέργειά τους, ενείχε και ενέχει δόλο, σκοπιμότητα, παραπλάνηση των ανθρώπων και ισχυρές δόσεις ιδιοτέλειας και καταστροφής.

Σεβόμενοι τους προγόνους μας και την ιστορία μας, δεν ξεχνάμε πως  χάριν των θυσιών και των αγώνων που έδωσαν και οι Κρητικοί, έχουμε τα σημερινά γεωγραφικά μας όρια ως χώρα, με τους «όψιμους» όμως πολιτικούς να τα διαπραγματεύονται με μειοδοτικό τρόπο.

Για όλα τα παραπάνω  και επειδή με όλη τη δύναμη της ψυχής και της καρδιάς μας, λέμε δυνατά «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!», ομόφωνα αποφασίζουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα σε κάθε γωνιά της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας. Για να στείλουμε το μήνυμα του ξεσηκωμού σε όλη τη χώρα και όχι μόνο,  ορίσαμε το όνομα της κίνησης μας σε «Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα Κρητών» και προχωρήσαμε στην σύνταξη και έγκριση της ιδρυτικής μας διακήρυξης.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΡΗΤΩΝ»

    1) Για την απελευθέρωση από την κατοχή που έχουν επιβάλει στο έθνος μας οι μνημονιακές κυβερνήσεις μαζί με την γερμανόδουλη ΕΕ, για την  ανάκτηση της χαμένης μας  αξιοπρέπειας  και για  την  αποκατάσταση της   ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  με μοναδικό σύμβουλο την αγάπη μας για την Ελλάδα και για τους  ΕΛΛΗΝΕΣ,   είμαστε έτοιμοι να αποφασίσουμε την ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ...

    2) Αναλαμβάνουμε   κάθε   απαραίτητη   πρωτοβουλία   και   καλούμε   όλους   τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, να ΕΝΩΣΟΥΜΕ τις δυνάμεις μας, να συναποφασίσουμε και να συναγωνιστούμε μέχρι το τέλος.

    3) ΔΕΝ  ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ  ΣΠΙΘΑΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ  ΔΙΚΑΙΟΣ, ΙΕΡΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ, ΑΛΛΑ  ΚΑΙ  ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ  ΚΑΙ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ  ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ  Ή  ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ..

    4) Διαμηνύουμε σε όλους τους τόνους, στους εθελόδουλους πολιτικούς, που με την ψήφο τους ενάντια στην βούληση του λαού, οδηγούν τους ΕΛΛΗΝΕΣ στο θάνατο και ξεπουλούν την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, να σταματήσουν αμέσως αυτές τις επιλογές του Εφιάλτη, διότι το τέλος τους έφτασε και πως σύντομα θα μας βρουν μπροστά τους…

Διακηρύττουμε ότι από την πολιτική ελίτ της χώρας μας, καθώς και από τα ντόπια και ξένα οικονομικά συμφέροντα που λυμαίνονται το έθνος μας:

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, να σταματήσουν, να καταστρέφουν τις οποιεσδήποτε αξιακές, ηθικές, νομοθετικές, περιουσιακές και οικονομικές δομές  της  κοινωνίας των Ελλήνων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, τα παιδιά μας και εμείς να ζούμε με ασφάλεια και ηρεμία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, να μην υπάρχουν άνθρωποι, που να ζουν στη φτώχεια και τη μιζέρια, που βιώνουμε οι περισσότεροι σήμερα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, να κυβερνούν τη ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ πολιτικές ηγεσίες, που θα είναι ταγμένες στην υπηρεσία των ΕΛΛΗΝΩΝ πολιτών της και στη δημιουργία μιας θεσμικής πολιτικής πραγματικότητας, που θα προωθεί και θα εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα της ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, να είναι η χώρα μας ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ με ένοπλες δυνάμεις ισχυρές, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, ενώ πρωτίστως να εξασκείται μια υπερήφανη, αξιοπρεπής, ευεργετική ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, με μηχανισμούς που θα είναι απαλλαγμένοι από τις επιρροές και τις εξαρτήσεις σας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, να κυριαρχεί νομοθετικά η κοινωνική και νομική δικαιοσύνη με ξεκάθαρους κανόνες σε όλες τις πλευρές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου και οι οποίες θα επιτρέπουν στον κάθε Έλληνα πολίτη, να απολαμβάνει τα προϊόντα του μόχθου του, αλλά και την προάσπιση κάθε πτυχής της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, την καλλιέργεια της ελεύθερης και δημιουργική ελληνοκεντρικής φιλοσοφικής σκέψης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στα σχολειά και τους χώρους εργασίας και λέμε ένα βροντερό ΟΧΙ, στα βιβλία-σκουπίδια της παγκοσμιοποιημένης πολτοποίησης του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΝΟΥ,  που ήδη διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, η εργασία, η κατοικία, η ατομική και δημόσια περιουσία των ΕΛΛΗΝΩΝ, να είναι εξασφαλισμένη ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ.

Οι ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ μας είναι αδιαπραγμάτευτες και θα τις επιβάλουμε με κάθε τρόπο...

«Ευλογημένη η σπίθα που αψηφά τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής.

Στα θάματα χρωστά η Κρήτη  τη ζωή της.» Ν. Καζαντζάκης

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ !!!

Εκπρόσωποι Επικοινωνίας

ΧΑΝΙΑ:  Καπαρουδάκης Παντελής  6980578056  Κελαϊδάκης Γιάννης 6948236986

ΡΕΘΥΜΝΟ:  Κλάδος Ζαχαρίας  6974650263  Μανωλιούδης  Γιώργος 6970133100

ΗΡΑΚΛΕΙΟ:  Αναγνωστάκης Γιάννης 6974763247   Αλεξάκη Κική 6979733616

ΛΑΣΙΘΙ:  Γερακιανάκης Μανώλης 6932763280 Ψαράκης Μανώλης 6994642927

«Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα Κρητών»

 Τώρα που είναι στο προσχέδιο η ονομασία των Σκοπίων, αξιζει να θυμηθούμε τι έγινε πριν απο ένα χρόνο, σε συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών. 

Ο λόγος του Έλληνα εκπροσώπου: Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μ. Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα , κατά τον γυρισµό του, περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν µια καλή ευκαιρία για µπάνιο.
Έβγαλε, λοιπόν, τα ρούχα του, τα ακούµπησε στον βράχο και µπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας.
 
Τότε πετάχτηκε οργισµένος ο εκπρόσωπος των Σκοπίων κι άρχισε να φωνάζει: Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν εκεί τότε... 
Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαµογέλασε και είπε: Τώρα που το ξεκαθαρίσαµε αυτό, µπορώ να ξεκινήσω την οµιλία µου !!

Όπως και νάχει πρέπει να δείχνεις πυγμή για τα Εθνικά  θέματα, αλλά και εξυπνάδα. 

                

                 ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ...... ΠΟΥΤΙΝ

 Η φιλία του προέδρου της Αλβανίας Έντυ Ράμα με τον Ερντογάν, είναι εδώ και καιρό και ο Αλβανός πρόεδρος συχνά πηγαίνει στην Τουρκία όπου έχει προσωπικές συναντήσεις με τον Τούρκο συνάδελφο του για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή παίρνοντας για πολλούς «γραμμή». Στα εγκαίνια της τρίτης γεφύρας του Βοσπόρου, την οποία ο Ερντογάν την αφιέρωσε στο όνομα του Οθωμανού σουλτάνου, Σελίμ ο Τρομερός, που είχε σφάξει 40.000 Αλεβίτες της Μικράς Ασίας, ο Ράμα ήταν πρώτος στο πλευρό του. 

Επόμενο ήταν ο Αλβανός πρόεδρος να θέλει να μιμηθεί το πρότυπο του τον Ερντογάν και να γίνει σουλτάνος σε μικρότερη έκδοση στα Βαλκάνια, με το όραμα της μεγάλης Αλβανίας. Από εδώ αρχίζει το πρόβλημα με τον αλβανικό εθνικισμό. Για πρώτη φορά αυτός ο Ράμα μαζί με τον άλλο, τον Χασίμ Θάτσι του Κοσσυφοπεδίου, που κατηγορείται για εγκλήματα τα πολέμου, διατύπωσαν επίσημα διεκδικήσεις εναντίον όλων των γειτονικών κρατών με πρώτο στόχο τα Σκόπια και παράλληλα την ένωση του Κοσσόβου με την Αλβανία, προκαλώντας την οργή της Σερβίας.

Για το τεχνητό κράτος των Σκοπίων επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις ότι αυτό το κρατίδιο δεν μπορεί να επιβιώσει και όσοι στήριξαν την δημιουργία του, δηλαδή οι Γερμανοί πρωτίστως και οι Αμερικανοί, δημιούργησαν μια μεγάλη εστία αποσταθεροποίησης στο κέντρο της Βαλκανικής που μπορεί να ανάψει φωτιές σε όλη την Ευρώπη.
Συγκεκριμένα όπως αναφέρεται έχει σημάνει ώρα μηδέν για τα Σκόπια αλλά και για ολόκληρα τα Βαλκάνια καθώς έχουμε επιβεβαιωμένη μετακίνηση στρατιωτικών μονάδων από και προς την πρωτεύουσα Σκόπια, (15 χλμ βόρεια της πόλης) αλλά και στις πόλεις του Γκοστιβάρ, Στρούγκας και κά .
Οι Αλβανοί UCKάδες είναι πάνοπλοι έτοιμοι σε προκαθορισμένες τοποθεσίες εντός της χώρας και πολύ σύντομα θα επιτεθούν με πρόσχημα την άρνηση του προέδρου των Σκοπίων να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Ζ.Ζάεφ. Πλέον είναι και θέμα ωρών να έχουμε την πρώτη ένοπλη αντιπαράθεση μετά από καιρό.
Οι εξελίξεις αυτές αφενός πεισμώνουν τους σλάβους εθνικιστές του Γκρουέφσκυ σε πιο αδιάλλακτες θέσεις, και αφ’ ετέρου το Βελιγράδι δίνει σήματα πολεμικής επιστράτευσης για να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τους Αλβανούς. Και όλα αυτά με τις ευλογιές του Ερντογάν και της νεοοθωμανικής Τουρκίας που θέλει να παίξει παιχνίδι σε βάρος της Ευρώπης γιατί τον έχει εξοργίσει με τις επιθέσεις που δέχεται και που τον χαρακτηρίζουν σαν στυγνό δικτάτορα.
Πέραν όλων τούτων όμως σήμερα. που δεν είμαστε στο 1999. υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που μάλλον θα παίξει καθιστικό ρόλο. Αυτή είναι η σημερινή πανίσχυρη Ρωσία του Πούτιν.
Στην Μόσχα αυτή την φορά δεν θα επιτρέψουν με τίποτα να παιχτεί το ίδιο σενάριο με τους βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999 και την ενδυνάμωση του αλβανικού εθνικισμού. Ήδη η Ρωσία έχει στείλει μηνύματα σκληρής αντιμετώπισης της κατάστασης/ Η ρωσική επέμβαση είναι προ των πυλών. αν κάποιοι στα Τίρανα δεν καταλάβουν τις τους περιμένει και προχωρήσουν σε απονενοημένες ενέργειες.
Εμείς όμως τι κάνουμε εκτός από το να παρακολουθούμε άναυδοι όλες αυτές τις εξελίξεις ;;;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

 ΕΡΓΟ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

Η σιδηροδρομική σύνδεση Μπουργκάς (Πύργος)-Αλεξανδρούπολη βάζει «φωτιά» στα Στενά και στον Ρ.Τ.Ερντογάν

Μια επένδυση που θα επιφέρει σημαντική αύξηση του γεωπολιτικού βάρους της χώρας και θα αποδώσει σημαντικά οικονομικά οφέλη, θα επικυρώσει στην επικείμενη επίσκεψη του ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη Βουλγαρία όπου θα ανακοινωθεί η δημιουργία του σιδηροδρομικού διαδρόμου Αλεξανδρούπολη – Ορμένιο – Svilengrad – Μπουργκάς (ο περιβόητος ελληνικός Πύργος της ανατολικής Ρωμυλίας). 

Είναι ένα έργο τεράστιας σημασίας καθώς επιτρέπει την παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου, με στόχο την προσέλκυση φορτίων συνδυασμένων μεταφορών (σιδηρόδρομος/πλοίο) μεταξύ χωρών της Μέσης και Άπω Ανατολής και χωρών της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Ευρώπης.

Επίσης, δεδομένου του φόρτου διελεύσεων στα στενά του Βοσπόρου, που σημαίνουν πολύωρες, ακόμη και ολιγοήμερες καθυστερήσεις στη διέλευση πλοίων, η λειτουργία της σιδηροδρομικής σύνδεσης Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάς εκτιμάται ότι θα αποτελέσει συμφέρουσα εναλλακτική.
Εφόσον κατασκευαστεί ο διάδρομος αυτός, επιτυγχάνεται πλήρης αξιοποίηση της στρατηγικής θέσης της χώρας και ενισχύεται η μετατροπή της σε διεθνή κόμβο εμπορευματικών μεταφορών για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της επένδυσης μόνο η αναβάθμιση του τμήματος Αλεξανδρούπολη – Ορμένιο, μήκους 175 χλμ, έχει προϋπολογισμό 171 εκατ.
Γι΄ αυτό το λόγο, προωθείται η ένταξη της συνολικής επένδυσης (σιδηροδρομικός διάδρομος και αναβάθμιση των λιμένων Αλεξανδρούπολη και Μπουργκάς) στο «πακέτο Γιούνκερ», με στόχο την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων όπως αναφέρει το e-evros.gr
Το «πακέτο Γιούνκερ» για να «ενεργοποιηθεί» πρέπει να υπάρχει μια πλήρης μελέτη κόστους-οφέλους και εξασφαλισμένη συμμετοχή ιδιωτών.

Το έργο αυτό συγκεντρώνει την θετική πρόθεση σχεδόν τωην πάντων λόγω… Ερντογάν. Το θέλουν οι Ρώσοι που ναι μεν τα έχουν καλά τώρα με τον Ερντογάν αλλά για πόσο κανείς δεν ξέρει, το θέλει η ΕΕ (δηλαδή η Γερμανία) η οποία ακούει Ερντογάν και αλλάζει… χρώμα, το θέλει η Κίνα η οποία λόγω Ουιγούρων δεν αρέσκεται και ιδιαίτερα να εξαρτά το εμπόριό της από την Άγκυρα και φυσικά το θέλει και η Αμερική του Ν.Τραμπ καθώς στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι η Τουρκία έχει «ψηλώσει» επικίνδυνα και θα πρέπει να «κοντύνει».
Ελλάδα και Βουλγαρία θα είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένες με την περαίωση ενός τόσο σημαντικού έργου.
Το έργο αυτό όμως θα επιφέρει και σημαντικές αλλαγές ως προς την ασφάλεια της χώρας.
Στην ουσία εμπλέκει τον ρωσικό παράγοντα στα ελληνοτουρκικά σύνορα κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Επ ΄ουδενί δεν θα ήθελαν οι Ρώσοι να συμβεί ένα πολεμικό επεισόδιο που θα έθετε σε κίνδυνο την επένδυση αυτή.
Είναι σαφές ότι και η Μόσχα θα ακολουθήσει μια πιο αποτρεπτική πολιτική απέναντι στον Ρ.Τ.Ερντογάν σε συνδυασμό και με την δημιουργία του Greek-Turkish Stream τον οποίο η ΕΕ φιλοδοξεί τελικώς να τον μετατρέψει σε νότιο διάδρομο μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου για να αποφύγει την εκ νέου οικονομική και ενεργειακή της υποδούλωση στις ΗΠΑ του Ν.Τραμπ και στο πανάκριβο αμερικανικό LNG.
To έργο αυτό συνδέεται με τον κοινό σχεδιασμό Ρωσίας-Κίνας αλλά τελικώς και της ΕΕ, για την μελλοντική δημιουργία υδάτινου δίαυλου που θα συνδέει τη Μεσόγειο Θάλασσα, μέσω του Αξιού ποταμού στη Θεσσαλονίκη, με τον Δούναβη και το υφιστάμενο ποτάμιο δίκτυο μεταφορών στην Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα.
Ο «Δρόμος του Μεταξιού» για να υλοποιηθεί και να αποφέρει τα ποθητά για το παγκόσμιο εμπόριο αποτελέσεματα πρέπει από όπου περνάει να δημιουργήσει τεράστια έργα υποδομής που θα διευκολύνουν την μεταφορά των εμπορευμάτων και από άποψη ασφάλειας αλλά και από άποψη συντόμευσης χρόνου.
Ο «Δρόμος του Μεταξιού» στήνεται από ξηράς, αέρος και θαλάσσης και φυσικά οι ποτάμιες και παραλήμμνιες συνδέσεις περιλαμβάνονται σε αυτά. Το έργο αυτό είναι τόσο κολοσσιαίων διαστάσεων που η Ελλάδα και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες δεν διαθέτουν τους πόρους για να το πραγματοποιήσουν αλλά τους διαθέτει η Κίνα η οποία είναι αποφασισμένη να το πραγματοποιήσει.
Πρόκειται για ένα έργο που όταν και εφόσον πραγματοποιηθεί θα δώσει υψηλή «προστιθέμενη» αξία στις χώρες της Χερσονήσου του Αίμου.
ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ  pentapostagma

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΤΟΙΜΕΣ ΓΙΑ… ΚΑΘΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ!

Ως που μπορεί να φτάσει η τουρκική προκλητικότητα σε μια περίοδο μεγάλης διεθνούς έντασης και ως που μπορούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να αντιδράσουν, φαίνεται πως είναι ένα θέμα που άρχισε να απασχολεί έντονα την… Μόσχα.

Σε ετοιμότητα για ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία έχουν τεθεί οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, αναφέρει σε αφιέρωμά του το κρατικό και φυσικά άμεσα ελεγχόμενο από το Κρεμλίνο, ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεν Russia Today, σε ένα μεγάλο αφιέρωμα για τις ΕΕΔ.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις θεωρούνται από τις ισχυρότερες στο ΝΑΤΟ και είναι από τις πλέον πολυάριθμες καθώς «η χώρα νιώθει να απειλείται από τη Τουρκία».

Το RT περιγράφει ως «εκκρεμείς συνοριακές διαφωνίες» τις τουρκικές διεκδικήσεις και αναφέρεται στην σύγκρουση της Κύπρου λέγοντας ότι από το 1974, η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται στο χείλος του πολέμου λόγω εδαφικών διεκδικήσεων της Τουρκίας ενώ «Μέχρι σήμερα η Αθήνα και η Άγκυρα δεν μπορεί να επιλύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο».
Γενικά, το δημοσίευμα εμφανίζει ως «διαμάχη» τις τουρκικές διεκδικήσεις και είναι μάλλον «αρνητικά ισορροπήμένο» για τις ελληνικές θέσεις.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι οι αμυντικές δαπάνες από 7.660.000.000 ευρώ το 2009 έπεσαν στα 4.400.000.000 το 2017, επιστρέφοντας στα μέσα της δεκαετίας του 1990, χωρίς να υπολογιστεί ο πληθωρισμός. Δηλαδή στην πραγματικότητα είναι κάπου 15% χαμηλότερος.
Γίνεται επίσης αναφορά στην παλαιότητα του υλικού των ΕΔ σε αρκετές κατηγορίες Οπλων…
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

greeknation

ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕΡΒΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΤΑ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Κοσμοϊστορικές εξελίξεις στα Βαλκάνια που όπως φαίνεται γίνονται ενάντια στον διμέτωπο αγώνα της Ορθοδοξίας, από την μια έναντι του Βατικανού και του Οικουμενισμού και από την άλλη έναντι στην νεοοθωμανική επεκτατικότητα της Τουρκίας.

Συγκεκριμένα όπως αναφέρεται : Κοσμογονικές αλλαγές σχεδιάζονται να λάβουν χώρα στα Βαλκάνια και στο χώρο της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, οι οποίες απηχούν την αγωνία εκατομμυρίων πιστών σε Βουλγαρία και Σερβία, σύμφωνα με τον σερβικό τύπο, σε μια προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις» σε δύση, Τζιχαντιστές, Αλβανικό και τουρκικό εθνικισμό.
Πρόκειται όμως και για μια αναβίωση του ονείρου του Έλληνα μάρτυρα της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος πρώτος από όλους είχε σοφιστεί ότι οι λαοί της περιοχής των Βαλκανίων, πρέπει να ενωθούν σε μια «χαλαρή» συνομοσπονδία για να αντιμετωπίσουν τότε την οθωμανική αυτοκρατορία.
Σήμερα μετά από τόσα χρόνια το όνειρο αυτό αυτού του ήρωα γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ.
Ο Pavel Shopov, ο ιδρυτής του πιο δημοφιλούς πατριωτικού κόμματος στη Βουλγαρία, με την επωνυμία «Ατάκα», αντιπρόεδρος της βουλγαρικής πατριωτικής συνέλευσης, και αναπληρωτής της κοινοβουλευτικής ομάδας «Ενωμένοι πατριώτες», σύμφωνα με σερβικό ΜΜΕ, φέρεται να συμφώνησε με Σέρβους ομόλογους του σε ένα σχέδιο που θα οδηγήσει σε μια μελλοντική Ορθόδοξη θρησκευτική ένωση, που αποτελεί πλέον ένα κοινό σχέδιο .
Σκοπός αυτού του σχεδίου είναι η αντιμετώπιση της δύσης, των φθονερών κινήσεων του Βατικανού, και κυρίως της ισλαμικής «λαίλαπας» όπως την ονομάζουν, και η οποία απειλεί σοβαρά ολόκληρα τα Βαλκάνια.
Ο ακραίος αυτός ισλαμισμός προωθείται από τους Βόσνιους μουσουλμάνους, Αλβανούς και Τούρκους που απειλούν ολόκληρη την περιοχή μας.
«Βλέπουμε τις σχέσεις μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων, ως μέρος των συνολικών σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων λαών. Πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε μια νέα Ορθόδοξη Βαλκανική Συμμαχία. Κάτι παρόμοιο με αυτό που υπάρχει στην συνθήκη των χωρών του Βίσεγκραντ, και αυτό θα αναπτυχθεί σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο ( συμπεριλαμβάνοντας και την εκκλησία).
Θυμηθείτε τι είπα. Θα μπορούσε, σε κάποιο σημείο να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη συμμαχία από χώρες της περιοχής (Ελλάδα ;), εναντίον όλων αυτών των κινδύνων που πρεσβεύουν ΗΠΑ και ΕΕ», δήλωσε ο Βούλγαρος αναπληρωτής Pavel Shopov μιλώντας στην τηλεοπτική εκπομπή «Debate» .
Πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αρνητική τάση των Βουλγάρων προς το σερβικό λαό. «Αντίθετα, οι σχέσεις είναι πολύ ζεστές και φιλικές. Σχεδόν ο καθένας στη Βουλγαρία έχει φίλους στη Σερβία, και όταν κάποιος σταματήσει και εισέλθει στην σερβική εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην Σόφια θα νιώσει σαν στο σπίτι του», είπε ο Pavel Shopov.
 Σχολιάζοντας αυτή την ιδέα ο Σέρβος ιστορικός Πρέντραγκ Μάρκοβιτς τόνισε ότι αυτή διαθέτει μια μεγάλη ιστορική βάση. «Τα σχέδια αυτά είναι στην πραγματικότητα τα αρχικά σχέδια της Γιουγκοσλαβίας, στα οποία συχνά περιλαμβάνονταν και η Βουλγαρία. Έτσι, εμφανίζεται ξανά η παλιά σλαβική ιστορική παράδοση. Οι σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της Βουλγαρίας είναι πολύ βαθιές ειδικά στον εκκλησιαστικό τομέα,…εμείς και οι Βούλγαροι δεν έχουμε σήμερα κανένα πρόβλημα.
Οι Βούλγαροι είναι άνθρωποι που αγαπούν πολύ τον σερβικό πολιτισμό και την παράδοση, τις ταινίες, την μουσική … Τώρα που δεν έχουμε πλέον διαμάχη για την ΠΓΔΜ …..και έχουμε συσφίξει αποτελεσματικά τις σχέσεις μας», εξηγεί ο Μάρκοβιτς.
Από την άλλη πλευρά ο Δήμαρχος της πόλης Bosilegrad και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Βουλγάρων στη Σερβία Βλαντίμιρ Σοκόλοβ, εξέφρασε την άποψη ότι η Σερβία και τη Βουλγαρία, «από κοινού θα κινηθούν σύντομα προς μια ένωση Ευρώπη χωρίς σύνορα».
« Με αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση, δεν είμαι εξοικειωμένος, απλά δεν την έχω κατανοήσει ακόμα, αλλά ξέρω ότι θα υποβληθεί σε λίγους μήνες μεταξύ των δύο αδελφικών σλαβικών λαών, της Βουλγαρίας και της Σερβίας, ενώ σχεδιάζεται και η οργάνωση μιας συμβολικής συνεδρίασης την 1ης Ιουνίου 2018, (Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού).
Επίσης, προτείναμε ότι η συνάντηση να υλοποιηθεί το 2018 που αποτελεί έτος ορόσημο και για τα δύο κράτη, όταν θα εγκαινιαστεί και ένα ιστορικό μνημείο στο Bosilegrad για να τιμηθούν όλα τα θύματα των πολέμων, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, παρουσία της ανωτάτης πολιτειακής και στρατιωτικής ηγεσίας των δύο χωρών. Θα πρέπει να ξεχάσουμε όλα τα αρνητικά πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν και να προχωρήσουμε από κοινού», τόνισε ο Zaharijev.
Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν γίνεται στην τύχη.
Ενδεχόμενη εκκλησιαστική ένωση Βουλγαρίας και Σερβίας θα «προσκαλέσει» τον Ρώσο Πατριάρχη στην περιοχή ενώ θα «προκαλέσει» την Άγκυρα και τον Ερντογάν που θα δει τα σχέδια του να βρίσκουν «τοίχο» στα Βαλκάνια.
Οι πατριωτικές τάσεις σε όλες τις ορθόδοξες χώρες των Βαλκανίων προσβλέπουν στις επερχόμενες εξελίξεις και φαίνεται ότι οι δυνάμεις αυτές θα δράσουν μέσα από ένα θρησκευτικό-πολιτικό κίνημα αφύπνισης των λαών της περιοχής που κινδυνεύουν.
Η ορθοδοξία όπως και το 1821, αλλά και σε άλλες περιόδους αποτελεί στο συστατικό εκείνο που θα αναγεννήσει την ανθρώπινη υπόσταση που υποφέρει σήμερα από τα «φθονερά» σχέδια των παγκοσμοιοποιητών.
Την ίδια στιγμή, ο τουρκικός νέο-οθωμανισμός με την πολιτική του ειδικά το τελευταίο χρόνο έχει επιταχύνει αυτές τις «κινήσεις» οι οποίες αποτελούν αντιγραφή της περιόδου 1912-13. Η Τουρκία έχει δημιουργήσει το δικό της άξονα με Κοσσυφοπέδιο-ΠΓΔΜ και φυσικά στην Αλβανία, και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν …όλοι.
Έτσι, η μόνη ορθή λύση για ολόκληρη την περιοχή μας, είναι ή στενότατη σύσφιξη όλων των σχέσεων των χωρών της περιοχής, ενώ είναι νόμος ότι η οικονομική συμμαχία…… πάντα… φέρνει ταχύτατα και την στρατιωτική. Μας ενώνουν άλλωστε πιο πολλά από ότι μας χωρίζουν με τις χώρες αυτές.
Η επιθετική πολιτική της Άγκυρας επιταχύνει ακόμα πιο πολύ τις εξελίξεις για την δημιουργία του άξονα» Αθήνα-Σόφια-Βελιγράδι και Σκόπια διότι Αλβανοί και Τούρκοι είναι πλέον για τις τρεις χώρες «κοινός εχθρός», άσχετα από κόμματα, ιδεολογίες και σχέσεις με την ΕΕ. η οποία δεν νοιάζεται ουσιαστικά καθόλου για τα Βαλκάνια και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι μην εισέλθουν και άλλοι μετανάστες .
Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα από την ορθοδοξία και την στρατιωτική και συμμαχία αυτών των χωρών εναντίον της τουρκικής «πλημμυρίδας» που απειλεί και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί, αυτήν την ένωση, διότι θα αντιμετωπίσει τρεις χώρες ενωμένες.

www.nikosxeiladakis.gr

                                
                                    ΜΥΡΙΖΕΙ ΜΠΑΡΟΥΤΙ
Μυρίζει μπαρούτι και πάλι στη Θράκη, γράφει η εφημερίδα «Δημοκρατία», όπου παρά τις τρομερές αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν προ μηνών, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής προχωρεί στη διαδικασία ίδρυσης και λειτουργίας των μειονοτικών νηπιαγωγείων!
Η «Δημοκρατία» είχε αποκαλύψει το σκάνδαλο, που διάφοροι ανθέλληνες θέλησαν να περάσουν στα… ψιλά, σημειώνεται στο δημοσίευμα.
Με νέα ανακοίνωση κόλαφο ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ξάνθης φέρνει και πάλι το θέμα στην επικαιρότητα, καταγγέλλοντας το Ινστιτούτο και τους τουρκόψυχους μηχανισμούς που κρύβονται από πίσω και προωθούν εναγωνίως το ζήτημα, γράφει η «Δημοκρατία».
Το «καυτό» ζήτημα είχε δει το φως της δημοσιότητας τον περασμένο Μάρτιο, όταν οι δάσκαλοι της Θράκης αποκάλυψαν μέσω της εφημερίδας το βρόμικο παιχνίδι που παίζεται στην Παιδεία.
Ειδικότερα, αφορμή για τον ξεσηκωμό αποτελεί το νέο πρόγραμμα του Ινστιτούτου, που θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ και εισάγει πιλοτικά την τουρκική μητρική γλώσσα, όπως τη χαρακτηρίζει, σε έξι νηπιαγωγεία της Θράκης (τρία στη Ροδόπη και τρία στην Ξάνθη).
Παρότι το θέμα είχε «παγώσει» μέχρι πριν από λίγες ημέρες, λόγω της κατακραυγής τόσο της κοινής γνώμης όσο και σύσσωμων των διδασκαλικών συλλόγων όλης της χώρας, πλέον επανήλθε για… περίεργους λόγους στην ατζέντα του υπουργείου Παιδείας και μάλιστα το προσεχές διάστημα θα προχωρήσει η υλοποίησή του.
Την περασμένη Κυριακή μάλιστα ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ξάνθης εξέδωσε νέα ανακοίνωση βόμβα.
«Τα επιχειρήματα της πιλοτικής παρέμβασης στα νηπιαγωγεία της Θράκης αποτελούν μια επικοινωνιακή προσπάθεια για την αποδοχή αυτής, προ κειμένου κατόπιν άσκησης πίεσης να ικανοποιηθεί το αίτημα όλων αυτών που αυτόκλητα έχουν οριστεί ως προστάτες της μουσουλμανικής μειονότητας, με ορατό τον κίνδυνο να αποτελέσει την «κερκόπορτα» για τη γενίκευση της τουρκικής γλώσσας και να οδηγήσει με την κατάλληλη μεθόδευση στη μετατροπή των νηπιαγωγείων από μονόγλωσσα σε δίγλωσσα, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι πάγιο αίτημα όλων αυτών είναι η δημιουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων στο πρότυπο του μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου και όχι μόνο» αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση σύμφωνα με τη «Δημοκρατία».
Αντληση πηγής   pentapostagma

Οι Ισραηλινοί δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να ενισχύσουν τις στρατηγικές σχέσεις τους με Κύπρο και Ελλάδα.

 Η νέα άγρια αντιπαράθεση του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου με τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν ήταν αναμενόμενη για όσους παρακολουθούμε εκ τους σύνεγγυς τις κατά καιρούς κρίσεις και γενικότερα τις σχέσεις των δύο χωρών.

Είμαι από αυτούς που ΔΕΝ ανησύχησα καθόλου, όταν πληροφορήθηκα τις δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας του Ισραήλ, ο οποίος μίλησε για τον αγωγό που δήθεν θα μεταφέρει το ισραηλινό φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας.

Πρώτον, ο εν λόγω κύριος, που προκαλεί συχνά-πυκνά με τις δηλώσεις του, είχε ομολογήσει για πρώτη φορά ότι το Ισραήλ έχει συμπεριλάβει στους σχεδιασμούς του και ένα δεύτερο αγωγό. Αυτόν, που ονειρεύεται ο κ. Νετανιάχου, και ο οποίος θα ξεκινά από τη χώρα του και μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας θα φτάνει στην Ευρώπη.

Και δεύτερον, την απόφαση για τους αγωγούς θα λάβει ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της χώρας. Γνωρίζουμε ότι ο κ. Νετανιάχου άλλα είπε, και πολύ ευχάριστα, στη Θεσσαλονίκη στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα. Σε ότι αφορά τη διέλευση από την Τουρκία, το θέμα των αγωγών είναι βέβαια δευτερεύον πια. 

Η άθλια και συνεχής επίθεση του κ. Ερντογάν εναντίον του Ισραήλ, δεν επιτρέπει στο Εβραϊκό Κράτος ούτε καν σκέψη για να παραδώσει τα κλειδιά του φυσικού του αγωγού σε ένα αντισημίτη ηγέτη, ο οποίος δεν κρύβει τις κρυφές σκέψεις του: ότι θα ήθελε να έβλεπε την καταστροφή του Ισραήλ.

Όταν ο ισλαμιστής Πρόεδρος της γειτονικής χώρας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καταφεύγει στην προσφιλή του τακτική: Επιτίθεται στο Εβραϊκό Κράτος και ρίχνει και μερικές βολές στην Ελλάδα και την Κύπρο έτσι για να μας υπενθυμίζει τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο και στον κατεχόμενο βορρά. Μετά το αποτυχημένο ταξίδι του στον Περσικό Κόλπο, όπου πήγε για να «διασώσει» τους Εμίρηδες του Κατάρ και τα βρήκε σκούρα, ο κ. Ερντογάν δεν είχε άλλο τρόπο για να συσπειρώσει τους ακραίους ισλαμιστές. Η επίθεση εναντίον των Ισραηλινών ήταν η αναμενόμενη κίνηση. Και την έκανε από το προεδρικό του αεροπλάνο, με αφορμή τα επεισόδια και τις ταραχές στα Ιεροσόλυμα.

Ο κ. Ερντογάν είπε και μία κουβέντα, στην οποία πρέπει να δώσουμε σημασία: Να προστατεύσουμε, είπε, την Παλαιστίνη, όπως προστατεύουμε τη Μέκκα και τη Μεδίνα. Οι Ισραηλινοί, που αναλύουν καλύτερα την κατάσταση από εμάς, ενημέρωσαν ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας καλεί τους εξτρεμιστές ισλαμιστές σε τζιχάντ εναντίον του Ισράηλ. Πρόκειται για κουβέντα επικίνδυνη, καθώς στο Ισραήλ την έχουν εκλάβει ως έχει: ότι ο κ. Ερντογάν καλεί τους εξτρεμιστές να επιτεθούν εναντίον του Εβραϊκού Κράτους. Να επιτεθούν με «τρομοκρατικό τρόπο», όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας… 

Η τελευταία σύγκρουση του προέδρου της Τουρκίας με τον κ. Νετανιάχου πρέπει να είναι και η μοιραία για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι υποχρεωμένος να αλλάξει ρότα και να τερματίσει κάθε «υπόγειο» διάλογο, που κράτησε στη ζωή τα τελευταία δύο χρόνια, παρά τις ταπεινωτικές προκλήσεις της Άγκυρας. Σύμφωνα με πληροφορίες από ισραηλινές πηγές, συνήλθε εκτάκτως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας για να λάβει σημαντικές αποφάσεις.

Παρά το γεγονός ότι ο «εχθρός του εχθρού μου» δεν είναι αναγκαστικά και φίλος μου, στην περίπτωση αυτή οι Ισραηλινοί δεν έχουν καμία άλλη επιλογή παρά να ενισχύσουν περαιτέρω τις στρατηγικές σχέσεις τους με την Κύπρο και την Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, όποιος και αν είναι ο ηγέτης του Ισραήλ, που να έχει την παραμικρή δυνατότητα να μην ακολουθήσει αυτή τη μόνη επιλογή. Έτσι κι αλλιώς, χωρίς την έγκριση της Λευκωσίας και της Αθήνας, η Πολεμική Αεροπορία που αποτελεί το καμάρι του Εβραϊκού Κράτους, δεν θα έχει τη μόνη έξοδο προς τη Μεσόγειο, που είναι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας και της Κύπρου.

Συμβαίνουν και άλλα πολλά σε στρατηγικό και στρατιωτικό επίπεδο, που δεν επιτρέπεται να αποκαλύψουμε. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι η Κύπρος και η Ελλάδα «ήταν πάντα εκεί» όταν τις χρειάστηκε ο κ. Νετανιάχου. Τώρα είναι η σειρά του «να είναι εκεί». Δεν περιμένει κανείς να πολεμήσει για την Ελλάδα και την Κύπρο. Αλλά σίγουρα μπορεί να στέλνει τα μηνύματά του στην Άγκυρα βοηθώντας τους μοναδικούς του συμμάχους στη Μεσόγειο.

Αν ο κ. Νετανιάχου κοιτάξει τον χάρτη της περιοχής, θα μαραζώσει. Διότι είναι περικυκλωμένος μόνο από εχθρούς. Είναι γνωστό επίσης, και δεν κάνω καμία μεγάλη αποκάλυψη, ότι το Ισραήλ είναι σημαντικός σύμμαχος των Κούρδων. Βοήθησε για να στηθεί το αυτόνομο κράτος του Κουρδιστάν στο Ιράκ. Τώρα θα μπορούσε να βοηθήσει για να γίνει αυτό το κράτος κανονικό. Διότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του Ισράηλ.

Ο κ. Ερντογάν και ο κ. Νετανιάχου αντάλλαξαν χθες βαριές κουβέντες. Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η αντίδραση του Ισραήλ, διότι είχε προκληθεί και στο παρελθόν, το ίδιο βάναυσα όπως και χθες. Η απόφαση έκδοσης αποφασιστικής απάντησης είναι μία νέα και καλοδεχούμενη αλλαγή πολιτικής. Το μέτωπο Άγκυρας-Τελ Αβίβ μας επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις, που θα είναι αρνητικές για την Τουρκία. Προσωπικά -με βάση τις αναλύσεις που διαβάζω- είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Ο κ. Νετανιάχου δεν μπορεί να προχωρήσει σε απολύτως καμία συμφωνία με την Τουρκία, όσο υπάρχει ο Ερντογάν. Διότι είναι ένας παθολογικά και παθιασμένα αντισημίτης.

Πηγή: mignatiou.com               

               
          ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΑΡΠΑΣΙΑ

Η ψευδοκυβέρνηση στα κατεχόμενα της Κύπρου, με  τη συγκατάθεση της Άγκυρας,αποφάσισε να καλέσει τους Μαρωνίτες να επιστρέψουν στα χωριά τους, Καρπασία, Αγία Μαρίνα , Κορμακίτης και Ασώματος.
Οι Μαρωνίτες της Κύπρου υπάγονται στο ανατολικό χριστιανικό δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έχουν Μαρωνίτη Αρχιεπίσκοπο, τον οποίο εκλέγει η Ιερά Σύνοδος της Μαρωνιτικής Εκκλησίας στο Λίβανο.Η εκλογή του επικυρώνεται από τον Πάπα της Ρώμης.
  Απο τους 7.000 Μαρωνίτες, σε τόσους υπολογίζεται ο αριθμός τους, περίπου 200 ζουν στον Κορμακίτη και γύρω στους δέκα στον Ασώματο. Οι υπόλοιποι βρίσκονται σε περιοχές υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, συζητείται άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής Αμμοχώστου, όπου θα μπορούν να επιστρέψουν γύρω στις 16.000 Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι όμως θα υπάγονται στη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου.

Απο την πλευρά της Κυπρου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, αντέδρασε δηλώνοντας :

1. Πρόκειται για απόφαση του τουρκικού στρατού και για βήμα υλοποίησης των σχεδιασμών της Τουρκίας, μέρος των οποίων ήταν η αιτία πρόκλησης του αδιεξόδου στο Κραν-Μοντανά.

2. Στόχο έχει τη διαιώνιση του απαράδεκτου status quo που προκλήθηκε από την τουρκική εισβολή του 1974.
3. Η απόφαση των κατοχικών «αρχών», εντάσσεται στο πλαίσιο επιβολής της τουρκικής θέσης, όπως εκφράστηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μη επιστροφή των Μαρωνιτικών χωριών υπό τη διοίκηση της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας μέσα στο πλαίσιο συνολικής λύσης του Κυπριακού.
4. Η απόφαση δεν αποσκοπεί παρά στην πρόκληση νέων τετελεσμένων, δημιουργίας εντυπώσεων, αλλά αποτελεί και προσπάθεια να προκαλέσει αντιπαράθεση ανάμεσα στον προσφυγικό κόσμο.

 Κάλεσε δε την Τουρκία να αφήσει κατά μέρος τα όποια επικοινωνιακά παιχνίδια και να εργαστεί εποικοδομητικά, και μακριά από ακραίες και αναχρονιστικές θέσεις, για τερματισμό της κατοχής και επανένωση της Κύπρου.

27.07.2017

Σάββατο, 22 Ιουλίου ΕΤΣΙ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Έκανε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης πολιτικό που προσέφερε επί χρόνια τις… υπηρεσίες του στο προξενείο Κομοτηνής. Τα παιχνίδια των Τούρκων στη Θράκη γίνονται ολοένα και πιο «χοντρά» με στόχο την εξασφάλιση της στήριξης από την μουσουλμανική μειονότητα και την δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους εντός της Ελλάδας.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι με εντολή του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν, στον πρόσφατο ανασχηματισμό της κυβέρνησης που ανακοίνωσε ο Μπιναλί Γιλντιρίμ μεταξύ των αντιπροέδρων είναι και ο Χακάν Τσαβούσογλου. Το όνομα του μπορεί να συνδέεται με τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά δεν είναι έτσι. Ίσα ίσα που ο Ερντογάν ήθελε να καθαιρέσει τον υπουργό των Εξωτερικών για στάση μετριοπαθή απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά μάλλον θα το πράξει αργότερα.

Ο Χακάν Τσαβούσογλου προέρχεται από την Θράκη και συγκεκριμένα την Κομοτηνή και ήταν ενεργό μέλος της Τουρκικής Ένωσης Θράκης. Είχε φύγει πολλά χρόνια πριν από την Τουρκία και όπως φαίνεται, αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του επιβραβεύτηκε από τον Τούρκο πρόεδρο για τις υπηρεσίες που προσέφερε με την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης μαζί με τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Μπεκίρ Μποζντάγ, τον πρώην υπουργό Άμυνας Φικρί Ισίκ και τον πρώην υπουργό Υγεία Ρετζέπ Ακντάγ.

Η αναβάθμιση αυτή του Χακάν Τσαβούσογλου αποδεικνύει με έναν ακόμη τρόπο πώς η Άγκυρα δουλεύει μεθοδικά στην περιοχή της δυτικής Θράκης και εκτιμά πώς σιγά σιγά το αποτέλεσμα που επιδιώκει θα έρθει. Βοηθάει σαφώς και η αδιαφορία την οποία επιδεικνύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να θεωρηθεί και υποχωρητικότητα έναντι των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αφήσει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής να κάνει ότι θέλει, να αλωνίζει ανενόχλητο στην περιοχή και να επιδιώκει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να βαπτίσει την μειονότητα από μουσουλμανική σε «τουρκική». Η είσοδος της τράπεζας «Ziraat» επιταχύνει τα σχέδια της Τουρκίας για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους.

Πολλοί Τούρκοι έχουν αναλάβει τον ρόλο του «λομπίστα» για να προωθήσουν τις θέσεις της Άγκυρας στην Θράκη, ενώ μεσολαβούν για να προωθήσουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στην περιοχή, τα οποία βεβαίως ελέγχονται από την Τουρκία. Μία τέτοια περίπτωση είναι ασφαλώς ο γιος του Σαδίκ, που ίδρυσε το κόμμα DEB και το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε «Δούρειο Ίππο» για τον προσεταιρισμό ολοένα και περισσότερων μουσουλμάνων της περιοχής.

Ο Ρ.Τ. Ερντογάν παίζει άριστα το παιχνίδι στην Θράκη, κινείται βάση στρατηγικής όπως έχει αποδείξει η Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες στην Κύπρο και στο Αιγαίο και αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδα. Το ζήτημα είναι πότε θα ξυπνήσουν επιτέλους οι Έλληνες πολιτικοί για να βάλουν φραγμό στα τουρκικά σχέδια. Εκτός και αν… 

greeknation

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Αναφορά σχετικά με τη διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στο Κόσοβο, έκανε πριν λίγο καιρό το περιοδικό Spiegel, αναφέροντας ότι η Ευρωπαϊκή ήπειρος διατρέχει κίνδυνο της ασφάλειάς της. Το περιοδικό αναφέρεται στους επενδυτές από την Τουρκία αλλά και στους φανατικούς ισλαμιστές.


Οι Τούρκοι επενδυτές έχουν επενδύσει περίπου ένα δισ. ευρώ σε ενέργεια και μεταφορές, ενώ δίνονται χρήματα για την εξάπλωση τουρκικών σχολείων και φοιτητικών εστιών. Ενδιαφέρον δε μέσω υποτροφιών για σπουδές στην Τουρκία με χρηματοδότηση στην ημερήσια διάταξη.  

 ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

  Το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με ανακοίνωσή του, αναφέρεται στις ευθύνες της Τουρκίας, που οδήγησαν σε αδιέξοδο και τίναξαν στο αέρα τη Διεθνή Διάσκεψη για το Κυπριακό στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας.

<< Η Ελλάδα >> αναφέρει η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ προσήλθε στη Διάσκεψη, αποφασισμένη να συμβάλλει με όλους τους δυνατούς τρόπους στη λύση του Κυπριακού και με την ελπίδα ότι όλοι θα ενεργήσουν σε μια τέτοια κατεύθυνση. Επισημαίνει ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας διέψευσε όλους όσους είχαν ελπίσει ότι κάτι θα άλλαζε στη στάση της. Η Τουρκία, όπως εγκατέλειψε την πρώτη Διάσκεψη της Γενεύης, έτσι τίναξε στον αέρα και τη δεύτερη.
Και συνεχιζει: << Η Τουρκία οδήγησε τη διάσκεψη του Κρανς Μοντανά σε αδιέξοδο. Χαρακτηριστικότατο γεγονός αυτής της στάσης της ήταν η αποκαλυπτική συμπεριφορά της κατά τη διάρκεια του δείπνου της 6ης Ιουλίου, όταν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ δήλωσε την πρόθεσή του να αποτυπώσει εγγράφως τις συγκλίσεις που είχαν επιτευχθεί. Στόχος του ήταν να διαμορφώσει ένα πλαίσιο συμφωνίας, προκειμένου να συνεχιστούν και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, οι καταληκτικές διαπραγματεύσεις στη Νέα Υόρκη. Κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό διότι όταν ήρθε η στιγμή της κρίσης για τη Διάσκεψη, η Τουρκία καθέτως αρνήθηκε να επιτρέψει τη γραπτή καταγραφή σειράς υποσχέσεων που είχε κάνει στον Γενικό Γραμματέα >>.

Η Καταστροφή της Σμύρνης παραμένει ανοιχτή πληγή για τον ελληνισμό


Η καταστροφή της Σμύρνης είναι μια πληγή που ακόμη δεν έχει κλείσει και η Ελλάδα δεν έχει συμβιβαστεί πλήρως με τα γεγονότα του 1922, υπάρχει μια επιβεβλημένη σιωπή, εν αντιθέσει με την περίπτωση των Εβραίων και των Αρμενίων, σχολιάζει μεταξύ άλλων ο Αμερικανός συγγραφέας Λου Γιούρενεκ με αφορμή το βιβλίο του «Η Μεγάλη φωτιά-Σμύρνη Σεπτέμβριος 1922» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ο ίδιος δηλώνει σοκαρισμένος με την ιστορική λήθη που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και υπογραμμίζει την ανάγκη για την έναρξη ενός εθνικού διαλόγου.



«Η Μεγάλη Φωτιά» είναι ένα ιστορικό αφήγημα που πραγματεύεται όχι μόνο την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά και τα γεγονότα που προηγήθηκαν αυτής.

Δίνει ανάγλυφα τη γεωπολιτική της εποχής στη Μέση Ανατολή, κάνοντας αναφορά στην «πετρελαϊκή διπλωματία» των μεγάλων δυνάμεων και τολμά να προχωρήσει σε συγκρίσεις με το σήμερα.
«Η καταστροφή της Σμύρνης περιλαμβάνει πλήθος παράλληλων ιστοριών. Αυτή του πετρελαίου συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον σημαντικών. Η προσπάθεια εξασφάλισης των πετρελαϊκών αποθεμάτων ήταν εκείνο που οδήγησε στη λήψη αποφάσεων, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν στα γεγονότα της Σμύρνης» αναφέρει σε ένα σημείο του βιβλίου του, ενώ κάπου αλλού γράφει: «Οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν εντονότερα στις πολιτικές ισορροπίες και έριδες της περιοχής καθώς επιχειρούσαν να διασφαλίσουν την πρόσβασή τους στα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής».

Όμως η ιστορία που αφηγείται ο Γιούρενεκ είναι ανθρωποκεντρική. Αποτυπώνει το δράμα των λαών της περιοχής, τις σφαγές του χριστιανικού πληθυσμού και καταλήγει στη μεγάλη φυγή του ελληνικού στοιχείου από τη Σμύρνη.

Όταν κανένας από τους συμμάχους δεν βοηθούσε τους Έλληνες βρέθηκε ένας άνθρωπος να το κάνει. Πρόκειται για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, τον άγνωστο σε πολλούς, τον Έισα Τζένινγκς, το μεθοδιστή πάστορα που κατάφερε να διασώσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες.

Όσο μπόι του έλειπε, ήταν μόνο 1.60, καμπούρης και μύωπας, τόσο θάρρος και πυγμή είχε.

«Μετά βίας περνούσε ημέρα χωρίς να ανεβάσει δέκατα και κάποιες φορές υπέφερε από κρίσεις βήχα που δεν έλεγαν να σταματήσουν. Συχνά τον έπιαναν πόνοι κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης...ο Έισα είχε πέσει θύμα μια φυματικής μόλυνσης και για 16 χρόνια η αρρώστια είχε ρημάξει το σώμα του» γράφει ο Γιούρενεκ στο βιβλίο του.
Επρόκειτο για έναν άνθρωπο από αυτούς που συχνά οι άλλοι δεν υπολογίζουν και όμως εξαιτίας του χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας γλύτωσαν τη ζωή τους. Αυτός πήγε και συνάντησε τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον πίεσε να του δώσει προθεσμία επτά ημερών για να φυγαδεύσει τον ελληνικό πληθυσμό . Ο Τζένινγκς ήταν αυτός που δωροδόκησε τον Ιταλό καπετάνιο για να πάρει δύο χιλιάδες Έλληνες. Ο Τζένιγκς ήταν αυτός που τσακώθηκε με τον στρατηγό Φράγκου για την απροθυμία του να σώσει τους συμπατριώτες του. Στη συνέχεια βρήκε τον καπετάνιο του ελληνικού θωρηκτού Κιλκίς, τον Θεοφανίδη και μαζί με τη βοήθεια του κυβερνήτη του αμερικανικού αντιτορπιλικού Έντσαλ, Χάλσεϊ Πάουελ κατάφεραν το ακατόρθωτο σώζοντας ανθρώπινες ψυχές οι οποίες στη συνέχεια διηγήθηκαν την ιστορία.

Το ταξίδι που κάνει ο Γιούρενεκ είναι συναρπαστικό. Προηγήθηκαν πέντε χρόνια έρευνας. Περπάτησε στην προκυμαία της Σμύρνης, πήγε στο Αφιόν Καραχισάρ, μίλησε με Τούρκους και Έλληνες ιστορικούς, μελέτησε χάρτες, μαρτυρίες, έγραφα και εφημερίδες της εποχής.

«Βασίστηκα σε αναφορές, επιστολές και ημερολόγια αξιωματικών του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, αποχαρακτηρισμένες αναφορές της αμερικανικής Αντικατασκοπείας, καθώς και σε βρετανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα» αναφέρει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου του.

«Η Σμύρνη έχει μεγάλη ιστορική βαρύτητα και σημασία. Ήταν η κλιμάκωση, η αποκορύφωση της πρώτης γενοκτονίας στη σύγχρονη ιστορία και ο πολύς κόσμος γνωρίζει ελάχιστα σχετικά».

Μιλώντας μαζί του σε συνεπαίρνει η απλότητά του και η υγιής εμμονή του για τα γεγονότα της εποχής. Ξεκινώντας τη συζήτηση τον ρωτώ για τις ρίζες του και προς μεγάλη μου έκπληξη, αφού δεν το είχε αναφέρει ξανά στο βιογραφικό του, μου απαντά πως έχει και ελληνικές ρίζες.

«Οι γονείς της μητέρας μου γεννήθηκαν στην Πελοπόννησο. Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Μάνη και ο παππούς μου κοντά στην Μονεμβασιά. Η πρώτη γλώσσα της μητέρας μου ήταν τα ελληνικά και μεγάλωσα νιώθοντας περήφανος για την ελληνική μου κληρονομιά. Ωστόσο η Σμύρνη ποτέ δεν αναφέρθηκε όταν ήμουν παιδί. Οι παππούδες μου είχαν ήδη μεταναστεύσει στην Αμερική όταν έγινε η Καταστροφή. Δεν έφτασα να ερευνώ τη Σμύρνη μέσω της ελληνικής μου ρίζας» μου διευκρινίζει.

Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να μελετήσετε εκείνη την περίοδο και να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο, του ζητώ να μου πει.

Η Σμύρνη έχει μεγάλη ιστορική βαρύτητα και σημασία. Ήταν η κλιμάκωση, η αποκορύφωση της πρώτης γενοκτονίας στη σύγχρονη ιστορία και ο πολύς κόσμος γνωρίζει ελάχιστα σχετικά. Επίσης η περίπτωση του Τζένινγκς με εντυπωσίασε και εκτός του ότι με ενέπνευσε, θεώρησα ότι πρόκειται για μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η διάσωση τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου προσφύγων είναι από τις πιο αξιοσημείωτες που έχουν σημειωθεί ποτέ και έγινε από έναν άνθρωπο που δεν είχε κάποια επίσημη νομική διαπίστευση. Επρόκειτο για την προσπάθεια τριών ανθρώπων των οποίων ηγήθηκε ο Τζένινγκς παίρνοντας ρίσκα προκειμένου να σώσει ζωές.

«η Ελλάδα δεν έχει επιλύσει πλήρως αυτά τα ζητήματα. Πρέπει να γίνουν και να γραφτούν πολλά ακόμη, πρέπει να γίνουν συζητήσεις, έρευνες. Θα πρέπει να υπάρξει ένας εθνικός διάλογος για το παρελθόν».

Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος λόγος που αυτή η ιστορική περίοδος έχει ξεχαστεί και ο συμβολισμός της έχει «ξεθωριάσει»;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Το αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να μειώσει την ιστορία της γενοκτονίας στην Μικρά Ασία γιατί οι ΗΠΑ είχαν τεράστια συμφέροντα στην περιοχή και ο αμερικανικός λαός έπρεπε να ξεχάσει αυτά που είχαν συμβεί για να μπορέσει να αποδεχθεί τις διπλωματικές σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία. Παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε μια μακροχρόνια εκστρατεία άρνησης της γενοκτονίας. Έφτασε στο σημείο, για το σκοπό αυτό, να χρηματοδοτεί ακαδημαϊκούς που εργάζονται στην Αμερική. Επίσης, όσον αφορά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η απώλεια της μνήμης είναι εσκεμμένη.

Έχετε δηλώσει σοκαρισμένος από το γεγονός ότι οι Έλληνες αγνοούν πολλά για την καταστροφή της Σμύρνης και την ίδια τους την ιστορία. Πού αποδίδετε αυτή τη λήθη;

Ως Αμερικανός είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Έχω πληροφορηθεί πως η ιδεολογική προσέγγιση της Αριστεράς καταπνίγει αυτή τη συζήτηση καθώς τη θεωρεί «εθνικιστική». Φυσικά πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ανοησία. Εδώ μιλάμε για ιστορία. Ίσως, κάνω μια εικασία, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μια ντροπή στην Ελλάδα που χάθηκε η Σμύρνη.

Υποθέτω ότι γνωρίζετε για το ρόλο που διαδραμάτισαν, σκόπιμα υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί, οι ξένες δυνάμεις σχετικά με τη σύσταση του ελληνικού κράτους και πως έμεινε εκτός των νέων συνόρων ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος του ελληνισμού. Αυτό ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν στη Μεγάλη Ιδέα και στα γεγονότα του 1922. Θα συμφωνούσατε ότι η καταστροφή της Σμύρνης εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή πληγή;

Πιστεύω πως τα γεγονότα που ακολούθησαν την κατάρρευση της ελληνικής πρωτοβουλίας στη Μικρά Ασία το 1919 είναι αδιαμφισβήτητα μια ανοιχτή πληγή και έχει βαθύτατη επίδραση στην ελληνική κοινωνία και εκτιμώ πως η Ελλάδα δεν έχει επιλύσει πλήρως αυτά τα ζητήματα. Πρέπει να γίνουν και να γραφτούν πολλά ακόμη, πρέπει να γίνουν συζητήσεις, έρευνες. Θα πρέπει να υπάρξει ένας εθνικός διάλογος για το παρελθόν.

Γράφετε στο βιβλίο σας πως δεκαετίες μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ένας Αμερικανός εβραϊκής καταγωγής έμελλε να εισαγάγει τον όρο «γενοκτονία» προκειμένου να περιγράψει τα όσα τρομερά συνέβησαν στην Τουρκία κατά τη δεκαετία της σφαγής μεταξύ 1912 και 1922. Πρόκειται για ακόμη μια ιστορία που είναι άγνωστη σ΄ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού.

Πρόκειται για τον πολωνοεβραίο Ραφαέλ Λέμκιν, ο οποίος ερχόμενος στις ΗΠΑ πρωτοστάτησε στη μελέτη αυτού του τομέα και έδωσε αγώνα για τη δίωξη των γενοκτονιών. Χρησιμοποίησε τον όρο γενοκτονία για να περιγράψει τα όσα συνέβησαν στην Μικρά Ασία. Αργότερα εφάρμοσε τη συγκεκριμένη λέξη για να περιγράψει αυτά που βίωσαν οι Εβραίοι στα χέρια των Ναζί. Το έργο το Λέμκιν ήταν ευφυέστατο και σημαντικό και οδήγησε στο να χαρακτηριστεί και επίσημα από τον ΟΗΕ ο όρος «γενοκτονία. Όλο το έργο του είναι συγκεντρωμένο στο Πανεπιστήμιο Brandeis στις ΗΠΑ.

Υπενθυμίζει σε ένα σημείο το βιβλίου του ο κ. Γιούρενκεκ: «Ως προς τις προθέσεις και τις μεθόδους της η γενοκτονία η οποία συντελέστηκε στην Τουρκία αποτέλεσε προάγγελο των ακόμη φρικτότερων γεγονότων που θα σημάδευαν τη συνέχεια εκείνου του τρομερού αιώνα. Ακούστηκε από τα χείλη του Αδόλφου Χίτλερ λίγε μόλις εβδομάδες πριν από την εισβολή στην Πολωνία. “Σκοπός του πολέμου δεν είναι φτάσει σε προκαθορισμένα σημεία, αλλά να εξοντώσει πλήρως τον εχθρό” δήλωσε στους στρατηγούς του. “Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλίσουμε τον απαραίτητο ζωτικό χώρο που χρειαζόμαστε. Ποιος θυμάται ακόμη στην εποχή μας τους Αρμενίους”.».

Ο κ. Λου Γιούρενεκ συνεχίζει: «Τα μονοπάτια του θανάτου, τα οποία ξεκινούσαν από τους αρμένικους οικισμούς και διέσχισαν ολόκληρη την Ανατολία καταλήγοντας στις ερήμους της Συρίας και του Ιράκ, σπάρθηκαν με τα λείψανα εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων γυναικόπαιδων. Οι εκτοπισμοί και οι εκτελέσεις Ελλήνων και Ασσύριων χριστιανών, που κατά κύριο λόγο σημειώθηκαν αργότερα, πρόσθεσαν άλλο ενάμισι εκατομμύριο νεκρών. Οι δεκαετία των μαζικών σκοτωμών, τους οποίους σχεδίασαν δύο διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, αποτέλεσε την πρώτη θρησκευτική και εθνική εκκαθάριση της σύγχρονης εποχής – και το τέλος του Χριστιανισμού πρακτικά στο τόπο όπου είχε ριζώσει αρχικά, στη Μικρά Ασία». Ο κ. Γιούρενεκ έχει επιμείνει πως οι πληθυσμοί των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων σφαγιάσθηκαν προκειμένου να δημιουργηθεί μια «Τουρκία για τους Τούρκους».

«H τουρκική κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε μια μακροχρόνια εκστρατεία άρνησης της γενοκτονίας. Έφτασε στο σημείο, για το σκοπό αυτό, να χρηματοδοτεί ακαδημαϊκούς που εργάζονται στην Αμερική...Όσον αφορά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η απώλεια της μνήμης είναι εσκεμμένη. ».

Επίσης στο βιβλίο σας χρησιμοποιείτε τον όρο «πετρελαϊκή διπλωματία». Υπάρχει κάποιος παραλληλισμός όσον αφορά στις συγκρούσεις μεταξύ της Δύσης και του Ισλαμικού κόσμου τότε και σήμερα και εάν ναι, υπάρχει κάποιο δίδαγμα που θα μπορούσαμε να αντλήσουμε;

Το πετρέλαιο ήταν η πηγή πολλών προβλημάτων στον κόσμο από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή έγινε κυρίως λόγω του πετρελαίου και με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και την πρόσβαση σε αυτό. Η παρουσία των ΗΠΑ ετύγχανε μεγάλης θετικής αποδοχής από όλους στη Μέση Ανατολή μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως η στρατιωτική εμπλοκή τους, στις δεκαετίες που ακολούθησαν, είχε σαν αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις οι καλές σχέσεις να χαλάσουν.

Ο κ. Γιούρενεκ στο βιβλίο του γράφει: «Στις μέρες μας, η ιστορία της Σμύρνης έχει παραδοθεί εν πολλοίς στη λήθη. Φαίνεται πως δεν άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Παράξενη εξέλιξη. Η Σμύρνη (καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στην καταστροφή, καθώς και όσα ακολούθησαν αμέσως μετά) περιέχει μαθήματα συναφή με τις τωρινές συγκρούσεις μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ, σχετικά με την πετρελαϊκή διπλωματία, σχετικά με τη δύσκολη ισορροπία μεταξύ εθνικών στρατηγικών συμφερόντων και την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η Σμύρνη, λόγω όλων αυτών που συμβολίζει, κανονικά θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στον ίδιο κατάλογο τοπωνυμίων που επωμίστηκαν το βάρος της Ιστορίας: Σεράγεβο και Μάλτα, ως προς την αποτυχία της διπλωματίας και Τρεμπλίνκα, Βοσνία και Ρουάντα για την κλίμακα των δολοφονιών».

«Ο Ερντογάν μοιάζει να νοσταλγεί την παλιά αυτοκρατορία και τα χαρακτηριστικά του Οθωμανισμού»

Σ΄ένα άρθρο σας που δημοσιεύθηκε στους New York Times με τίτλο «Η ελληνική ανυπακοή έχει Ιστορία» κάνατε έναν παραλληλισμό μεταξύ του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα το 2015 με αυτό που έγινε πριν από την καταστροφή της Σμύρνης. Σε αυτό το άρθρο επισημαίνεται το ιστορικό ανυπακοής που χαρακτηρίζει, όπως λέτε, τον ελληνικό λαό ενάντια στους δανειστές του. Φαίνεται πως η όποια προσπάθεια να διατηρήσει ή καλύτερα να διεκδικήσει την εθνική του υπερηφάνεια και κυριαρχία, καταλήγει να έχει μεγάλο κόστος. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο περισσότερο γι' αυτό;

Η Ελλάδα είναι ένα μικρό μα περήφανο έθνος που έχει βρεθεί στο μέσο σημαντικών γεγονότων που εμπλέκονται οι μεγάλες δυνάμεις. Το προφίλ της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο για μια τόσο μικρή χώρα. Η σημερινή κρίση μπορεί να συνδεθεί με διάφορους παράγοντες, για παράδειγμα ο ανεπαρκής σχεδιασμός μιας οικονομικής ένωσης, ανεύθυνη διακυβέρνηση και τιμωρητικές αξιώσεις από την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία. Στους Έλληνες δεν αρέσει να τους λένε τι να κάνουν, είναι προστατευτικοί όσον αφορά στην κυριαρχία τους, όμως είναι δύσκολο να κρατάς αυτή τη στάση όταν χρωστάς.

Απ΄όσο γνωρίζω έχετε επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές. Από την εικόνα που έχετε πιστεύετε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προσπαθεί να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία;

Αυτή είναι η εντύπωση που έχω. Αφαιρεί βασικά στοιχεία του Κεμαλισμού που συγκροτούσαν το κοσμικό κράτος, όπως για παράδειγμα ο διαχωρισμός της θρησκείας από τη δημόσια ζωή. Μοιάζει να νοσταλγεί την παλιά αυτοκρατορία και τα χαρακτηριστικά του Οθωμανισμού.

Να επιστρέψουμε στο βιβλίο σας. Σε αυτό δεν λέτε μόνο μια ιστορία καταστροφής, αλλά και μια ιστορία γενναιότητας και ήθους. Ο Τζένινγκς και μερικοί ακόμη κατάφεραν και έσωσαν περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Θα έλεγα πως είναι η απόδειξη ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα σήμερα;

Ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται κουράγιο και όραμα. Στην πραγματικότητα η ατομική πρωτοβουλία είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ικανότητα για να κάνουν το σωστό, όμως αυτή η ικανότητα ή η δυναμική πρέπει να αφυπνιστεί μέσα τους. Στην περίπτωση του Τζένινγκς ήταν η χριστιανική του πίστη. Στην περίπτωση του Χάλσεϊ Πάουελ και του Ιωάννη Θεοφανίδη, ήταν η αίσθηση της ανθρωπιάς και της στρατιωτικής τιμής.

Ο ΛΟΥ ΓΙΟΥΡΕΝΕΚ είναι καθηγητής δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Έχει υπάρξει Nieman fellow του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όπου έχει υπηρετήσει κι ως editor-in-residence, και έχει τιμηθεί με το National Outdoor Book Award για το μυθιστόρημά του Backcast (2007).



H 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ
Τις πρώτες ημέρες της ιταλικής επίθεσης στην Ήπειρο, μια πυροβολαρχία μας κατέρριψε δύο ιταλικά βομβαρδιστικά.

Σε ένα από αυτά βρέθηκαν δύο κιβώτια γεμάτα με μαύρα μαντίλια.

Ο Στρατηγός Κατσιμήτρος απόρησε και ζήτησε να φέρουν μπροστά του τους αιχμάλωτους Ιταλούς πιλότους.

Τους ρώτησε τι νόημα είχε το παράξενο φορτίο τους.

Και αυτοί του απάντησαν ότι η αποστολή τους ήταν να ρίξουν τα μαύρα μαντίλια πάνω από τα Ιωάννινα για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους με το «μήνυμα» του επερχόμενου πένθους για τα παιδιά τους που θα σκοτώνονταν στο Μέτωπο…

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια να υπάρξει μια «νέα ανάγνωση» της περιόδου 1940-1944,με επίκεντρο την …«αντιπαράθεση» μεταξύ της 18ης Οκτωβρίου-ημέρας που το 1944 απελευθερώθηκε η Αθήνα από τους γερμανούς- και της 28ης Οκτωβρίου.

Λένε αυτοί που την καλλιεργούν: «η 28η,είναι η αρχή του πολέμου» -και εννοούν ότι ανήκει στους «άλλους», δηλαδή στον Μεταξά.

Ενώ η 18η «είναι η Απελευθέρωση» -και εννοούν ότι ανήκει σε «εμάς», δηλαδή στην ΕΑΜική Αντίσταση .

Πρόκειται για μια ιδεοληπτική και μάλλον φαιδρή προσπάθεια εργαλειοποίησης της Ιστορίας.

Ούτε η 28η Οκτωβρίου είναι «του Μεταξά», ούτε η 18η είναι «της ΕΑΜικής Αντίστασης». Γιατί και το ΟΧΙ και η Εθνική Αντίσταση, δεν ανήκουν σε κανένα πρόσωπο, σε κανένα κόμμα και σε καμία παράταξη.

Ανήκουν στο σύνολο, ανήκουν στον Λαό, ανήκουν στο Έθνος.

Αυτό δεν αναιρεί την ιστορική πραγματικότητα ότι το ξημέρωμα της 28ης, αυτός που είπε το ΟΧΙ ήταν ο Μεταξάς (για την ακρίβεια, είπε στον Γκράτσι στα γαλλικά «άρα, έχουμε πόλεμο»).

Ούτε, φυσικά, «αθωώνει» τον δικτάτορα για τον πρότερο πολιτικό του βίο.

Όπως και δεν αναιρεί το γεγονός ότι ανάμεσα στις πολλές Οργανώσεις και στα μεμονωμένα πρόσωπα που αντιστάθηκαν στην τριπλή Κατοχή 1941-1944, κορυφαία είναι η συμβολή του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ.

Αυτή όμως η μάλλον γραφική απόπειρα να «ξαναγραφτεί η Ιστορία», μπορεί και πρέπει να γίνει μια καλή αφορμή για να αναδειχτούν οι πραγματικές διαστάσεις του Έπους του ΄40.

Δηλαδή του ΟΧΙ του ελληνικού έθνους απέναντι στον φασισμό και τον ναζισμό που ξεκινά στις 28 Οκτωβρίου 1940, τελειώνει με την Απελευθέρωση το 1944 και αποτελεί μια ΕΝΙΑΙΑ ιστορική περίοδο, που περιλαμβάνει την απόκρουση της ιταλικής εισβολής, την προέλαση στη Βόρειο Ήπειρο, την γερμανική εισβολή, την Μάχη των Οχυρών, την Μάχη της Κρήτης, την Εθνική Αντίσταση, την Μέση Ανατολή και την δράση του Ναυτικού στη Μεσόγειο.

Αυτή την ΕΝΙΑΙΑ ιστορική περίοδο, που αποτελεί μέρος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εμείς οι ίδιοι, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, όλοι μαζί… «καταφέραμε» να την κάνουμε χίλια κομμάτια, τραβώντας από δω κι από εκεί ό,τι …«συνέφερε» και, τελικά, να τη ΘΑΨΟΥΜΕ κάτω από μικρότητες, σκοπιμότητες, ηλιθιότητες και πολλές, άπειρες αθλιότητες.

Κι όμως…

Η Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου «γράφει» ότι μέχρι τις 28 Οκτωβρίου 1940, οι δυνάμεις του Άξονα, δηλαδή ο φασισμός και ο ναζισμός, δεν είχαν γνωρίσει πουθενά καμία στρατιωτική ήττα.

Η ναζιστική γερμανία «κατάπινε» από το 1939, χωρίς αντίσταση, τη μία μετά την άλλη τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Τα αεροπλάνα της Λουφτβάφε έσπερναν τον θάνατο στο Λονδίνο.

Υπήρξε χώρα της Σκανδιναβίας, όπου μόλις εμφανίστηκε στα σύνορα ένας Γερμανός στρατιώτης πάνω σε ένα… ποδήλατο, οι έρμοι οι συνοριοφύλακες έλαβαν εντολή και σήκωσαν τη μπάρα!

Την ίδια περίοδο, η φασιστική Ιταλία έκανε πράξη τα αυτοκρατορικά σχέδια του mare nostrum μετατρέποντας τα Βαλκάνια σε προτεκτοράτο, ενώ στην Αιθιοπία οι Ιταλοί έκαιγαν τους δύστυχους ιθαγενείς με βόμβες φωσφόρου.

Την ώρα λοιπόν που πάνω από ολόκληρη την Ευρώπη πλανιόταν ο τρόμος μιας πολεμικής μηχανής που σάρωνε στο πέρασμά της τα πάντα, η «μικρή» Ελλάδα, που ακόμα έγλειφε τις πληγές της από τη μεγαλύτερη καταστροφή της Ιστορίας της, το 1922, βρέθηκε αντιμέτωπη με το τελεσίγραφο.

Και απάντησε ΟΧΙ.

Αλλά ποιοι απάντησαν ΟΧΙ και σε ποιους;

Στην Ήπειρο η VIIIη Μεραρχία Πεζικού, υπό τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, με 4 συντάγματα Πεζικού, 15 τάγματα Πεζικού, 16 πυροβολαρχίες, 5 ουλαμούς Πυροβολικού Συνοδείας, 2 τάγματα Πολυβόλων Κινήσεως, 1 πολυβολαρχία Βαρέων Πολυβόλων και 1 μεραρχιακή μονάδα Αναγνωρίσεως και το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων.

Στη Δυτική Μακεδονία το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας υπό τον αντιστράτηγο Ιωάννη Πιτσίκα, με δύο Μεραρχίες Πεζικού.

Το Γ΄ Σώμα Στρατού, υπό τον αντιστράτηγο Γεώργιο Τσολάκογλου, με δύο Μεραρχίες και μια ταξιαρχία Πεζικού.

Επίσης, στην περιοχή της Πίνδου, το «Απόσπασμα Πίνδου» υπό τον Συνταγματάρχη Δαβάκη.

Σύνολο ανδρών, 35.000, με μεγάλο μέρος του οπλισμού πεπαλαιωμένο ή προερχόμενο από ήδη κατεχόμενες χώρες ή και από τις χώρες του Άξονα, δηλαδή με ελλείψεις υλικού και με ελάχιστη αεροπορική υποστήριξη.

Αυτή λοιπόν η ελληνική δύναμη, δέχθηκε την επίθεση από μια πολεμική μηχανή πολύ ανώτερη σε εξοπλισμό και αριθμητικά υπέρτερη -οι Ιταλοί στην πρώτη φάση της επίθεσης ήταν 86.000, αναλογία πάνω από 1/2.

Από αυτούς, 42.000 ανήκαν στο XXV Σώμα Στρατού με τις Μεραρχίες «Φερράρα», «Τζούλια», «Σιέννα», «Κένταυρος» και 44.000 στο XXVI Σώμα Στρατού με τις Μεραρχίες «Κορυτσά», «Πιεμόντε», «Πάρμα», «Βενέτσια», και «Αρέτζο».

Οι Ιταλοί υπερείχαν συντριπτικά στον αέρα, είχαν πολύ πιο εξελιγμένο οπλισμό και αριθμητική υπεροχή στο πυροβολικό.

Η λογική των αριθμών έλεγε ότι ο Μουσολίνι είχε απόλυτο δίκιο όταν δήλωνε πως «σε μια εβδομάδα θα πίνω τον καφέ μου στην Αθήνα».

Την «απάντηση» τη βρίσκουμε σε μια διαταγή που εξέδωσε ο Κατσιμήτρος, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1944:

«…Ενθυμούμενοι την Ιστορία και τις παραδόσεις μας, ας δείξουμε στους πιθανούς αντιπάλους μας ότι ούτε το πλήθος ούτε η υλική ισχύς φέρνουν τη νίκη, αλλά οι ψυχικές δυνάμεις και η στερεά πεποίθηση σε αυτήν και στο δίκαιο του αγώνα μας, γιατί θα αγωνιστούμε υπέρ βωμών και εστιών.

»Η τιμή των ελληνικών όπλων απαιτεί, όπως κάθε τμήμα, σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθεί, να πολεμήσει μέχρι του τελευταίου ανδρός και του τελευταίου φυσιγγίου, και να θυσιαστεί, αλλά ουδέποτε να παραδοθεί».

Με αυτό άλλωστε το πνεύμα είχε απαντήσει στον άκαπνο «στρατάρχη» Παπάγο όταν έλαβε τη διαταγή… σύμπτυξης στη Θεσσαλία: «ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΛΠΑΚΙ».

Γιατί εδώ είναι όλη η ουσία.

Το Έπος της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου, δεν εξηγείται μόνο με «τεχνικές» ερμηνείες για την σωστή οχύρωση, την έξυπνη τακτική και την άρτια εκμετάλλευση των εδαφικών και των καιρικών συνθηκών.

Όλα αυτά υπάρχουν, αλλά δεν αρκούν.

Αυτό που έκανε τον Κατσιμήτρο να απαντήσει σχεδόν περιφρονητικά στον Παπάγο, ήταν αυτό που έβλεπε με τα μάτια του, αυτό που άκουγε με τα αυτιά του στα στρατόπεδα, στα χωριά και στα βουνά.

Ήταν το «ΑΕΡΑ» και το «ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΝΟ» των ανδρών του.

Ήταν οι γέροντες και τα πιτσιρίκια που ζήταγαν, που απαιτούσαν ντουφέκι.

Ήταν οι γυναίκες που έζευαν τα γαΐδουράκια και φορτώνονταν οι ίδιες στις πλάτες τους ολόκληρα βουνά από πολεμοφόδια, τρόφιμα και ρούχα και ανέβαιναν γκρεμούς μέσα στα χιόνια.

Ήταν δηλαδή ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, μια πανστρατιά.

Κρίτων Βασιλικόπουλος

Ανεξάρτητος Αρθρογράφος

Γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου γιατί μας διδάσκει ποιοι είμαστε ως έθνος.

Υπόθεση Κατσίφα (συνέχεια). Τι μάθαμε που αγνοούσαμε τις πρώτες 2 ημέρες.

1. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε χρήστης. Ναι, είχε συλληφθεί το 2008, αλλά είχε αθωωθεί πανηγυρικά. Ίσως βέβαια πήγε καμιά φορά αδιάβαστος στο σχολείο. Οι συγγενείς του δια δικηγόρου λαμβάνουν νομικά μέτρα εναντίον όσων ευθύνονται για την "διαρροή" της ψευδούς είδησης.

2. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Καμία απολύτως.

3. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Δεν έριξε κατά κανενός. Έριξε στον αέρα με το κυνηγητικό του όπλο τύπου Saiga που μοιάζει οπτικά με Καλάσνικοφ αλλά δεν είναι Καλάσνικοφ. Έριξε λοιπόν στον αέρα με άσφαιρα, δηλαδή αβολίδωτα. Μόνο για τον κρότο.

4. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του.

5. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν στοχοποιημένος από την αλβανική αστυνομία. Στις 26.10 είχε προσαχθεί στο τμήμα. Χωρίς λόγο. Έτσι. Του είπαν να μην τολμήσει να ξαναβάλει τη μεγάλη του σημαία στον λόφο. Την έβαλε.

6. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Το ξαναλέω για εμπέδωση. Αν ήθελε, μπορούσε. Είχε την ευκαιρία. Δεν ήθελε.

7. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ετράπη σε φυγή όταν κατάλαβε ότι θα τον κυνηγήσουν. Τον πυροβόλησαν μέσα στο χωριό. Ανέβηκε στο βουνό. Έφυγε πολύ μακρυά. Συνάντησε και μίλησε με έναν βοσκό για 45 λεπτά. Θα μπορούσε να προχωρήσει και να περάσει τα σύνορα προς Ελλάδα. Το χωριό του απέχει μόνο 6 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Κάποια στιγμή μετάνιωσε και άρχισε να επιστρέφει. Αποφάσισε ότι ήταν η ώρα του να πεθάνει από τα πυρά των Αλβανών. Πάνω από 200 αστυνομικοί είχαν ήδη καταλάβει τα γύρω βουνά στο μεταξύ. Μαζί με ελικόπτερο και drone. Το drone υποθέτω ότι κατέγραψε τον θάνατο σε βίντεο. Ευκαιρία να το ζητήσουν οι ελληνικές αρχές.

8. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο, με χαμόγελο και με τα χέρια ανοιχτά και ψηλά κοιτώντας στα μάτια τους εκτελεστές του. Ο έμπειρος Έλληνας ιατροδικαστής που τον είδε για 5 λεπτά (τόσο του επετράπη) είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στην ζωή του τέτοιον νεκρό!

9. Χτυπήθηκε σε δύο σημεία, κοντά στην καρδιά. Τα διαμπερή τραύματα οι Αλβανοί τα έραψαν έχοντας πλύνει το σώμα του, ώστε να μην είναι δυνατή βαθύτερη εξέταση. Όπως είπε ο Έλληνας ιατροδικαστής, χτυπήθηκε από απόσταση 10-15 μέτρων. Ράψιμο τραυμάτων δεν έχει γίνει ποτέ σε νεκρό!

10. Τα δύο χτυπήματα στο αλβανικό περιπολικό είναι σε διαφορετικά σημεία (ένα δεξιά και ένα αριστερά). Εκτός της περίπτωσης να έκανε σβούρα το αυτοκίνητο, δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκαν από έναν άνθρωπο σε μία ανταλλαγή πυρών. Είτε προέρχονται από ανταλλαγή πυρών με δύο υπόπτους (δηλαδή σε διαφορετικό περιστατικό), είτε κάτι άλλο συμβαίνει.

11. Στο βίντεο ολίγων δευτερολέπτων μέσα στο χωριό, οι πυροβολισμοί που ακούγονται είναι οι πρώτοι που έπεσαν εκείνη την ημέρα (διότι ένα δευτερόλεπτο πριν ακουστούν, φαίνονται να περπατούν αμέριμνα δύο παιδιά στον δρόμο σαν να δεν συμβαίνει τίποτα, όπως δείχνει το ίδιο το βίντεο) και δεν τους ρίχνει ο Κωνσταντίνος (διότι μόλις ακούγονται σκύβει ενστικτωδώς, ενώ το όπλο του δεν το κρατάει σε στάση βολής).

12. Αφού είχε σκοτωθεί, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του, απείλησαν τους γονείς του, έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους απειλώντας τους και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί για περαιτέρω εκφοβισμό.

13. Όσο επικίνδυνος και αν ήταν, σε τέτοιες συνθήκες το πολύ να τον αφήσεις να τελειώσουν οι σφαίρες του και μετά τον συλλαμβάνεις. Αυτά σε σοβαρές χώρες βέβαια. Επίσης, κάνεις σοβαρή έρευνα στην περιοχή με τους κάλυκες που θα βρεις.

14. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε διπλή υπηκοότητα. Είχε οικογένεια με ένα παιδί. Ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια στο χωριό του ως σιδεράς. Έκανε δωρεάν όλα τα μερεμέτια στο σχολείο του χωριού και γενικά ήταν παρών οπότε του το ζητούσαν. Ήταν σχετικά φτωχός άνθρωπος που ούτε το αυτοκίνητο του δεν είχε χρήματα να φτιάξει και κινούταν με λεωφορείο. Είχε πάθος για τη ζωή και μάθαινε στα παιδιά του σχολείου τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Μ' αυτό χαιρόταν.

Πριν 3 ημέρες ανακοινώθηκαν οι αλλαγές στο Σύνταγμα των Σκοπίων που προτίθεται να φέρει στη Βουλή για ψήφιση ο Ζάεφ, κατά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η κοροϊδία πέφτει σύννεφο. Μας δουλεύει μπροστά στα μάτια μας.

ΠΡΩΤΟΝ.

Σύμφωνα με την πρώτη τροπολογία αλλάζει παντού το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» εκτός από το άρθρο 36!

Θέλει να αφήσει ένα παραθυράκι ότι το κράτος θα μπορεί να ονομάζεται «μακεδονικό», έστω και σε ένα μόνο σημείο, σε ευθεία παράβαση του άρθρου 1(3) της Συμφωνίας των Πρεσπών που ρητά ορίζει ότι το κράτος και σε ό,τι το αφορά θα πρέπει να ονομάζεται με το επίθετο που ορίζει το όνομα, δηλαδή «βόρειο μακεδονικό». (εκτός της υπηκοότητας και της γλώσσας, άλλη πονεμένη ιστορία αυτό).

ΔΕΥΤΕΡΟΝ.

Το άρθρο 36 λέει τα εξής.

«Η Δημοκρατία εγγυάται συγκεκριμένα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης σε βετεράνους του αντιφασιστικού πολέμου και σε όλους τους Μακεδονικούς εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, στους ανάπηρους πολέμου, σε εκδιωγμένους και φυλακισμένους για τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας του Μακεδονικού λαού και του Μακεδονικού κράτους όσο και στα μέλη των οικογενειών τους χωρίς μέσα υλικής και κοινωνικής διαβίωσης. Τα συγκεκριμένα δικαιώματα ρυθμίζονται από το νόμο».

Εκ πρώτης όψεως το άρθρο το βρίσκουμε λίγο «κουφό». Σωστά; Ειδικά εφόσον είναι το μοναδικό άρθρο στο οποίο, εκεί στο τέλος, το κράτος ονομάζεται σκέτα «μακεδονικό» και όχι «κράτος της Βόρειας Μακεδονίας».

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ποιοι είναι οι «εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι», που είχαν μάλιστα και «εκδιωγμένους» «για τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας των Μακεδόνων και του Μακεδονικού κράτους» και μάλιστα τα δικαιώματα των οποίων ο Ζάεφ θέλει να προστατέψει και από τα «μέλη των οικογενειών τους»;

Πρέπει να είναι αρκετά ψιλιασμένος κανείς για να σκεφτεί ότι οι «εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι» των (ψευδο)«μακεδόνων», είναι το Ήλιντεν, και …ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος!

Σωστά καταλάβατε! Οι βετεράνοι, οι εκδιωγμένοι, αυτοί που διώχθηκαν για τις ιδέες τους περί ξεχωριστής ταυτότητας «Μακεδόνων» (ξεχωριστή από ποια; δεν αναρωτηθήκατε; το «ξεχωριστή» δεν προϋποθέτει μία κάποια σύγκριση; καλά το πάτε, το βρήκατε!), είναι όσοι έφυγαν από την Ελλάδα κατά τον εμφύλιο πόλεμο.

Ευθεία βολή λοιπόν εναντίον της Ελλάδας, ευθεία βολή υπέρ δημιουργίας προβλημάτων και ανάσυρσης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα, καταπιεσμένης για τις ιδέες της μέχρι και σήμερα.

Όσο κι αν είναι απίστευτο, είναι γεγονός και εντάσσεται στον «μακεδονισμό τους»: θεωρούν τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο 1946-49 είναι «εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος» των «Μακεδόνων».

ΤΡΙΤΟΝ.

Η δεύτερη τροπολογία αφορά στο προοίμιο του Συντάγματος όπου αντικαθιστά τη λέξη «αποφάσεις» με τη λέξη «διακήρυξη» όταν μιλάει για την «Αντιφασιστική Συνέλευση για την Λαϊκή Απελευθέρωση της Μακεδονίας» του 1944. Οι «αποφάσεις» της συνέλευσης αυτής έλεγαν ότι οι Μακεδόνες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας» έπρεπε να είναι ενωμένοι στο ίδιο κράτος. Ο Ζάεφ ισχυρίζεται ότι με την αλλαγή της λέξης ως «διακύρηξη» δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές στο συγκεκριμένο κείμενο, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας δούμε ένα απόσπασμα για το τι γράφει αυτό το κείμενο λοιπόν, το οποίο προασπίζεται το Σύνταγμα των Σκοπίων στο προοίμιό τους

«Λαέ της Μακεδονίας, λόγω των προδοτών και των αποστατών, το μοιραίο έτος του 1912 σας βρήκε διχασμένους, ματωμένους και αποδιοργανωμένους και η γη σας χωρίστηκε μεταξύ των ιμπεριαλιστών εισβολέων. Αυτή η επαίσχυντη κατάτμηση της Μακεδονίας επιβεβαιώθηκε το 1919 και εσείς συνεχίσατε να είστε υπό τον ζυγό της καταπίεσης…

Εν όψει των αιωνίων ιδεωδών του λαού της Μακεδονίας, το πρώτο Μακεδονικό εθνικό συμβούλιο διακηρύσσει σε όλον τον κόσμο τη δίκαιη και αποφασιστική του φιλοδοξία για την ένωση όλου του μακεδονικού λαού με βάση την αρχή της αυτοδιαθέσεως. Αυτό θα θέσει τέλος στην καταπίεση του λαού της Μακεδονίας σε όλα τα τμήματά της…

Μακεδόνες υπό την Βουλγαρία και την Ελλάδα η ενοποίηση όλου του λαού της Μακεδονίας εξαρτάται από την συμμετοχή σας στο γιγαντιαίο αντιφασιστικό μέτωπο. Μόνο με την καταπολέμηση του άθλιου φασίστα κατακτητή θα αποκτήσετε το δικαίωμα για αυτοδιάθεση και ένωση ολόκληρου του μακεδονικού λαού. Είθε η συμμετοχή σας στον γενικό αντιφασιστικό αγώνα να δώσει ζωή στις αρχές που διακυρήχθηκαν στο πρώτο εθνικό συμβούλιο της Μακεδονίας και να σβήσει τα σύνορα που σηκώθηκαν διαιρώντας αδελφό από αδελφό, Μακεδόνα από Μακεδόνα.»

Πάμε άλλη μία: αυτό το κείμενο διαφυλάσσεται συνταγματικά στο προοίμιο των Σκοπίων.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ.

Η τέταρτη τροπολογία αλλάζει την αναφορά στους Μακεδόνες εκτός Μακεδονίας ως εξής:

«H χώρα προστατεύει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών της που κατοικούν ή διαμένουν στο εξωτερικό, και προωθεί τους δεσμούς τους με την πατρίδα τους. Η πολιτεία μεριμνά για τους ανήκοντες στον μακεδονικό λαό που ζει το εξωτερικό».

Η πρώτη φράση μιλάει καθαρά για τους «πολίτες» της χώρας που ζουν στο εξωτερικό και πρόκειται για εναρμονισμένη διάταξη με αντίστοιχη δική μας διάταξη για τους απόδημους Έλληνες, όπως ζητήθηκε.

Η δεύτερη όμως φράση μιλάει για τους «ανήκοντες στον μακεδονικό λαό», χωρίς να είναι δηλαδή «πολίτες της χώρας». Η φράση αυτή υπάρχει και στο νυν Σύνταγμα, μόνο που αντί για το «εξωτερικό» γράφει «σε γειτονικές χώρες». Η τροποποίηση του Συντάγματος παίρνει τις «γειτονικές χώρες» και τις κάνει «εξωτερικό». Η μέριμνα όμως για τους ανήκοντες στον «μακεδονικό λαό» σε άλλες χώρες, παραμένει.

Είναι αλυτρωτικό ή δεν είναι;

ΠΕΜΠΤΟΝ.

Στο άρθρο 7 του Συντάγματος που μιλάει για την «μακεδονική γλώσσα» δεν γίνεται καμία τροποποίηση, παρόλο που στην Συμφωνία των Πρεσπών είναι σαφές ότι δέχεται η πλευρά των Σκοπίων ότι η γλώσσα αυτή «ανήκει στην σλαβικές γλώσσες». Παραμένει αυτούσιο.

ΕΚΤΟΝ. (το κερασάκι στην τούρτα!)

Στην επεξήγηση του πότε θα τεθούν αυτές οι τροπολογίες σε ισχύ γράφει ότι θα τεθούν σε ισχύ «την ημέρα της κυρώσεως από το Κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, και του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ»

Αυτό είναι σε ευθεία παραβίαση του άρθρου 2(4) της Συμφωνίας των Πρεσπών, κατά το οποίο «με την ολοκλήρωση των νομικών διαδικασιών» στα Σκόπια, θα ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Εδώ λοιπόν τροποποιείται μονομερώς η Συμφωνία των Πρεσπών! Πρώτα θα την κυρώσει η Ελλάδα, μετά θα μας βάλετε στο ΝΑΤΟ και μετά θα ισχύσουν οι τροποποιήσεις στο Σύνταγμά μας!

Η παραβίαση είναι ωμή.

Αν μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ, αρνηθούν τις τροποποιήσεις αυτές, με ποιον τρόπο η Ελλάδα θα μπορέσει να αντιδράσει.

Αυτά τα ευρήματα δεν είναι δικά μου. Αντιγράφω την τοποθέτηση του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Άγγελου Συρίγου στον σταθμό 984 στις 5 Νοεμβρίου 2018.

Ανδρέας Σταλίδης.

http://www.antibaro.gr

ΕΠΟΧΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ....

Ποιες ήταν οι σχέσεις Παπαδόπουλου – Παττακού και άλλων χουντικών με το Παγκόσμιο και εγχώριο Σιωνιστικό κατεστημένο; Από ποιες Μασονικές Στοές έπαιρναν εντολές;

Η οικονομική αλλά και πνευματική κατρακύλα της Ελλάδας, έχει οδηγήσει πολλούς να νοσταλγούν την περίφημη «Επταετία», δηλαδή την περίοδο 1967 – 1974, που κυβέρνησε τη χώρα η χούντα Παπαδόπουλου.»Τότε υπήρχε ευημερία, ανάπτυξη, ασφάλεια, τάξη και σεβασμός», λένε οι υπέρμαχοί της, αντιπαραβάλλοντας τη σημερινή θλιβερή κατάσταση.

Ίσως να ισχύουν όλα αυτά. Πώς μπορεί όμως ένας Έλληνας να αναπολεί κάτι που φτιάχτηκε ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ, αλλά κατόπιν υποδείξεων ΞΕΝΩΝ δυνάμεων και τρομακτικών συνωμοσιών, που κάθε άλλο συνάδουν με τον πραγματικό Πατριωτισμό;
Το  hellas-orthodoxy κατονομάζει επακριβώς τους δημιουργούς της και δεν «εγκλωβίζεται» σε αριστερά μισόλογα τύπου «ήταν οι Αμερικάνοι» κλπ.
ΟΧΙ! 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΩΜΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ:

Σκόπιμα, μας έχουν πεί ότι η δικτατορία του Απριλίου του ’67 έγινε γιατί τον Μάιο θα γινόντουσαν εκλογές που ήταν βέβαιο πως θα τις κέρδιζε η Ένωση Κέντρου πράγμα που τόσο οι αμερικανοί όσο και η χούντα ήθελαν να αποτρέψουν στο όνομα του ελλοχεύοντος κομμουνιστικού κινδύνου.

Από τα μέχρι τώρα στοιχεία και ντοκουμέντα, βγαίνει το συμπέρασμα πως οι Αμερικάνοι το χρονικό αυτό διάστημα δεν πιέζονταν από καμμία σημαντική στρατηγοπολιτική ή άλλη ανάγκη που θα τους ανάγκαζε να επιδιώκουν δικτατορία. Γιατί οι εκλογές που θα γινόντουσαν τον Μάιο ήταν βέβαιο πως δεν θα αποτελούσαν κίνδυνο για τα οποιαδήποτε συμφέροντα καί προνόμια που είχαν στην Ελλάδα. Από τότε ήταν γνωστό στους πολιτικούς κύκλους των Αθηνών και φυσικά στην Αμερικανική κυβέρνηση, πως τα δύο μεγάλα κόματα, δηλαδή η Ένωση Κέντρου και η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση είχαν από το Μάρτιο συμφωνήσει και υπογράψει σχετικό πρωτόκολλο γιά να σχηματίσουν κοινή μετεκλογική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από την διαφορά εδρών που θα είχαν μεταξύ τους. Αυτή επομένως η συνεργασία διασφάλιζε απόλυτα, όχι μόνο την αποτροπή του οποιουδήποτε δήθεν κομμουνιστικού κινδύνου, αλλά και ΟΛΑ τα αμερικανικά συμφέροντα και προνόμια. Από την άλλη πλευρά το ότι η χούντα των αντιστρατήγων ετοίμαζε τη δική της δικτατορία καί για αυτό προέτρεξε ο Παπαδόπουλος, προσκρούει στο γεγονός ότι είχε αποφασιστεί από τους αντιστράτηγους να ζητήσουν την έγκριση του βασιλιά, ο οποίος με τη σειρά του είναι βέβαιο πως πρίν την οποιαδήποτε κίνηση θα ζητούσε την έγκριση της κυβερνήσεως Τζόνσον. Έτσι καταλήγουμε πάλι στο ζήτημα ότι οι αμερικανοί δεν είχαν κάποιο σοβαρό λόγο να εγκρίνουν μιά τέτοια κίνηση.

Οι φυσικοί αυτουργοί της δικτατορίας του 1967 δικάστηκαν. Όμως κανένας δικαστικός, πολιτικός, κρατικός ή δημοσιογραφικός φορέας δεν αναζήτησε τον ηθικό αυτουργό. Όλοι συμφωνούν γιά την ανάμειξη των Αμερικανών, ήταν όμως κάτι που αφορούσε το αμερικανικό έθνος ή τον λαό του; Η απάντηση είναι όχι. Το αμερικανικό έθνος και ο λαός του, όπως και το Ελληνικό, είναι θύματα της ίδιας δύναμης. Τα εγκλήματα που η CIA, το State Department καί οι πολυεθνικές έχουν διαπράξει σε βάρος της Ελλάδας, ενώ τα έχουν διαπράξει εξ ονόματος του αμερικανικού έθνους και του λαου του, αυτός είναι συγχρόνως θύτης και θύμα. Γιατί όλα αυτά τα εγκλήματα έγιναν κατόπιν εντολών και γιά λογαριασμό του σιωνισμού, στον οποίο η Αμερική είναι ουσιαστικά υπόδουλη. Στους προβληματισμούς μας για τον καταμερισμό βαθμού ενοχής των αμερικανών στα εγκλήματα σε βάρος της Ελλάδος, δεν πρέπει να αγνοήσουμε την διάσταση της διαβρώσεως και του ελέγχου που ο Σιωνισμός έχει επιβάλλει σε όλη τη δομή του Αμερικανικού έθνους.
«Ο Σιωνισμός είναι απο τις πιό αντιδραστικές δυνάμεις του Ιμπεριαλισμού. Κύριος προμηθευτής υλικών μέσων και εμπνευστής της ιδεολογίας του Σιωνισμού, είναι η μεγάλοαστική Εβραική τάξη και , πρίν απ’ όλα, οι εκατομμυριούχοι που κατέχουν νευραλγικές θέσεις στην Αμερικανική οικονομία. Μεταξύ αυτών είναι και ο πολυεκατομυριούχος Μπέρνι Ντόιτς που χαρακτηρίζεται από το Ισραηλινό περιοδικό ¨Γκαολάμ Γκαζέτ¨ ως ένας από τους στυλοβάτες του χρηματιστηρίου της Ν. Υόρκης. Το περιοδικό αυτό γράφει ότι ο Ντόιτς χρηματοδοτεί όχι μόνο τη δράση των Αμερικανών Σιωνιστών, αλλά και συντηρεί το Ισραηλινό υπερσιωνιστικό κόμμα ¨Χερούτ¨ ». (Απόσπασμα από το «ΒΗΜΑ» 21 Μαρ 1971) Ακόμα δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι η CIA, το State Department, όλες οι μεγάλες βιομηχανίες, οι τράπεζες, οι πολυεθνικές εταιρείες και ΟΛΑ τα μέσα μαζικής επικοινωνίας διαφωτίσεως και προπαγάνδας βρίσκονται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των Εβραίων Σιωνιστών. ¨Οπως ακόμα, δεν πρέπει να αγνοήσουμε πως, οι οποιασδήποτε μορφής πολυεθνικές εταιρείες, που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας και στη Μέση Ανατολή, κάτω από την αμερικάνικη σημαία, και που γιά την προστασία των κατακτήσεων τους και των κερδών τους διαπράττονται τα αμερικανικά εγκλήματα σε βάρος της Ελλάδος και των Αραβικών χωρών, βρίσκονται κάτω από τον απόλυτο σιωνιστικό έλεγχο.

Επί δύο χρόνια οι Ισραηλινοί προετοιμαζόντουσαν γιά την επερχόμενη σύγκρουση με τους Άραβες, που τελικά εκδηλώθηκε με τον πόλεμο των έξη ημερών τον Ιούνιο του 1967. Απέναντι τους θα είχαν τους σοβιετικούς πυραύλους Σάμ καί τα σοβιετικά αεροσκάφη τύπου Μίγκ. Υπήρχε μάλιστα ο φόβος αυτά να τα χειρίζονται ικανότατοι ρώσοι χειριστές, με συνέπεια την άμεση εμπλοκή των σοβιετικών. Είχαν όμως τρία προβλήματα:
1) Να εξασφαλίσουν τους απαραίτητους εναέριους καί θαλάσιους δρόμους ανεφοδιασμού από την Αμερική, καθώς και τους ανάλογους ενδιάμεσους σταθμούς.
2) Να εξασφαλίσουν εφεδρικές βάσεις γιά τα Ισραηλινά αεροσκάφη σε περίπτωση που αυτά δεν κατόρθωναν να διασπάσουν τον κλοιό των πυραύλων Σάμ και των Μίγκ, γιά να προσγειωθούν σε Ισραηλινά αεροδρόμια.
3) Να εξασφαλίσουν την ανεμπόδιστη λειτουργία των Αμερικανικών βάσεων στη Νέα Μάκρη της Αττικής καί του Ηρακλείου Κρήτης που ήταν οι μόνες σε Μεσόγειο, Μέση Ανατολη και Αφρική που είχαν τη δυνατότητα να παρεμβάλουν παράσιτα στους πυραύλους Σαμ καί να τους εκτρέψουν απο το στόχο τους. Οι Ρώσοι δεν είχαν ακόμα εφοδιάσει τους Αιγυπτίους με τα ηλεκτρονικά συτήματα αποτροπής παρασίτων γιά τους Σαμ, έτσι οι Ισραηλινοι εξουδετέρωσαν τους Σαμ με τις παραπάνω αμερικανικές βάσεις.
Η λύση καί στα τρία παραπάνω προβλήματα βρισκόταν στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδος και μάλιστα της Κρήτης. Το κλειδί όμως της λύσης αυτής το κρατούσε η Ελληνική κυβέρνηση. Έπρεπε στην Ελλάδα να επιβληθεί μία κυβέρνηση που θα έδινε «γη και ύδωρ» σε Αμερικάνους και Ισραηλινούς. Η απόφαση για να κινηθεί η χούντα του Παπαδόπουλου πάρθηκε στο Τελ Αβίβ στίς 8 Ιανουαρίου 1967. Την τελική οργάνωση και το συντονισμό ανέλαβε ο στρατηγός Μοσέ Νταγιάν. Από τότε ο Νταγιάν έκανε τακτικά ταξίδια στηνεπιβλεψει από κοντά την επιβολή Δικτατορίας στην Ελλάδα το 1967. Ο Παπαδόπουλος και ο Πατακός δρούσαν σε συνεργασία με την Αμερικανική CIA, χωρίς να γνωρίζουν τα σιωνιστικά σχέδια. Ανάμεσα όμως στα πρωτοπαλλήκαρα των συνταγματαρχών υπήρχαν άνθρωποι του Μοσέ Νταγιάν. Ο Δημήτρης Ιωαννίδης ήταν όργανο των σιωνιστών, μέσω του άντρα της αδελφής του, του Γιατρού Αλαζράκη που είχε την κλινική «Κυανούς Σταυρός», στην πλατεία Μαβίλη. Ο Αλαζράκης ήταν πράκτορας της Μωσάντ από την εποχή που βρισκόταν στο Βελγικό Κονγκό.

 Ελλάδα με πρόσχημα την κόρη του Γιαέλ που ασχολούμενη με τον κινηματογράφο, είχε φιλία καί συνεργασία με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη καί Νίκο Κούνδουρο όπως και με τον μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Μοσέ Νταγιάν, ο Ισραηλινός στρατηγός, ήταν στην Αθήνα το διάστημα από τις 20 έως τις 24 Απριλίου 1967, με πρόσχημα την επίσκεψη στην κόρη του, Γιαέλ Νταγιάν που εργαζόταν σαν βοηθός σκηνοθέτη με τον Μιχάλη Κακογιάννη, γιά το γύρισμα της ταινίας τα ψάρια βγήκαν στη στεριά. Άλλοι άνθρωποι του Μωσέ Νταγιάν ήταν ο Μακαρέζος, που είχε κάνει ένα πολυήμερο ταξίδι στο Ισραήλ λίγες εβδομάδες πρίν τον Απρίλιο του 67 γιά μετεκπαίδεύση, ο Ρουφογάλης, ο Ασλανίδης καί άλλοι σε λιγώτερο σημαντικά πόστα. Ο Νταγιάν έχει τακτική συνεργασία με το «Ελληνικό Σιωνιστικό Συμβούλιο», με τον σταθμάρχη του «Παγκόσμιου Ιουδαικού πρακτορείου» Μιμίκο Φόρτη, με την «Μεγάλη Τεκτονική στοά της Ελλάδος» στην οδό Αχαρνών καί Σουρμελή, καί με τον πραγματικό ηγέτη της χούντας που δεν ήταν ο Παπαδόπουλος αλλά απόστρατος στρατηγός με καριέρα στις μυστικές υπηρεσίες που έμενε στου Παπάγου. Ο Πατακός (που ήταν μελος της στοάς Σπυρίδων Νάγος, 29ου βαθμού) είχε ενδοιασμούς καθώς δύο αξιωματικοί, ο στρατηγός Ανδρέας Βαρδουλάκης καί ο ταξίαρχος Πανουργιάς του είχαν εκμυστηρευτεί, χωρίς να γνωρίζουν την ανάμειξη του, τις υποψίες τους γιά ενδεχόμενο πραξικόπημα από τον Παπαδόπουλο. ¨Οταν ο Νταγιάν έμαθε γιά τις εκμυστηρεύσεις αυτές, και τους ενδοιασμούς του Πατακού, τη συμμετοχή του οποίου θεωρούσε απαραίτητη γιά την επιτυχία του πραξικοπήματος έβαλε σε ενέργεια τους μηχανισμούς του Παγκόσμιου σιωνιστικού κέντρου καί του Παγκόσμιου μασωνικού Αρχηγείου.

Έτσι στα τέλη Φεβρουαρίου καταφθάνει στην Αθήνα ο μέγας πρόεδρος της στοάς «Μπένεν Μπέριθ» William A. Wexlel, ένας από τους σοφούς του παγκόσμιου σιωνισμού καί ουσιαστικός αρχηγός του παγκόσμιου μασωνισμού. Αυτός αφού πρώτα συνεργάστηκε με τον πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος Ι. Λόβιγγερ, τον σταθμάρχη του «Ιουδαικού Πρακτορείου» Μιμίκο Φόρτη, καί τον ηγέτη της «Μεγάλης τεκτονικής στοάς» Χ. Μπεραχά συναντιέται, στίς 26 ή 27 Φεβ 1967, με τον «μεγάλο διδάσκαλο» των ελλήνων μασώνων Αλ. Τζατζόπουλο καί του θέτουν το ζήτημα του «αδελφού» Πατακού. Τήν ίδια μέρα, ο Τζατζόπουλος ενημερώνει τον «σεβάσμιο» της στοάς «Σπυρίδωνος Νάγου» Δημ. Μπακόπουλο, καί του αναθέτει να πείσει τον Πατακό να βάλει στην άκρη τους ενδοιασμούς του. Από έκθεση που υπογράφει ο Τζατζόπουλος πρός τον απευθύνεται στον λόρδο Rathereedan της μεγάλης στοάς της Αγγλίας φαίνεται ότι ο Πατακός κλήθηκε καί πείσθηκε … «για την αναγκαιότητα, να αποβάλλει τους ενδοιασμούς του, γιά να συμμετέχει ένθερμα με τους άλλους αδελφούς και να φέρουν σε αίσιο πέρας το έργο που τους ανέθεσε η Μεγάλη Στοά …» Το πρωί της 20ης Απριλίου 1967, ο Αγγελής βγήκε από την αίθουσα συνεδριάσεων του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου καί τηλεφώνησε σε απόστρατο στρατηγό στο συνοικισμό Παπάγου, στο σπίτι του οποίου ήταν εκείνη την ώρα ο Νταγιάν.

Ο Ιωάννης Φουράκης έγραψε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 18, Μάιος 1975, του περιοδικού «ΚΡΗΤΗ» καί αναδημοσιεύτηκε στην «ΑΘΗΝΑΙΚΗ» στις 26 Ιουνίου 1975 που αναφέρει τα εξής: «Ενα ασήμαντο γεγονός – ασήμαντο στην επιφάνεια του, μα σημαντικώτατο στο βάθος του – που δείχνει την ενεργό συμμετοχή του Ισραήλ στην προετοιμασία και επιβολή της δικτατορίας είναι το παρακάτω: Καθ’ όλο το Μάρτιο καί το πρώτο 20ήμερο του Απριλίου 1967, βρίσκεται στην Αθήνα, η Γιαέλ Νταγιάν, κόρη του τότε Ισραηλινού απόστρατου στρατηγού και μετέπειτα υπουργού Αμύνης Μοσέ Νταγιάν. Η Γιαέλ είναι το κάλυμμα για τις επισκέψεις του πατέρα της στην Αθήνα. Το Ισραήλ ξέροντας τον επικείμενο πόλεμο μεταξύ αυτού και των Αράβων, επεδίωκε την επιβολή ελεγχόμενης από την CIA και αυτό δικτατορίας. Η τελευταία σαν όργανο των Αμερικανών και κατ’ επέκταση του Ισραήλ, θα διευκόλυνε τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις του, που ήταν η ανεμπόδιστη χρησιμοποίηση του ελληνικού εναερίου και θαλασίου χώρου στον ανεφοδιασμό του κατά τον επικείμενο πόλεμο, αλλά και η χρησιμοποίηση από τους Αμερικανούς και το Ισραήλ των ελληνικών αεροδρομίων και ειδικότερα της Κρήτης, σαν βάσεων εξόρμησης των βομβαρδιστικών του εναντίον των Αράβων. Η δικτατορία θα εξυπηρετούσε ακόμη και τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις του Ισραήλ, δηλαδή να τεθούν υπό τον έλεγχο του εμμέσως ή αμέσως η Κύπρος και η Κρήτη. Με βάση τις επιδιώξεις αυτές η Ισραηλινή κυβέρνηση στέλνει για μιά ακόμα φορά τον Νταγιάν στις 20 Απριλίου 1967 στην Αθήνα. Ο τελευταίος φθάνει με ειδικό αεροπλάνο στο αμερικανικό αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Αμέσως μετά την άφιξη του κατευθύνεται στον συνοικισμό Παπάγου καί έχει πολύωρη συνάντηση με απόστρατο στρατηγό, γνωστό από την μακρά και πολύμορφη υπηρεσία του στις Ελληνικές και … μυστικές υπηρεσίες. Από εκεί κατευθύνεται πρός τον Διόνυσο που έχει ολιγόωρη συνάντηση με τον συνταγματάρχη Ασλανίδη. Από τον Διόνυσο κατευθύνεται στο Παγκράτι όπου συναντά το συνταγματάρχη Νικ. Μακαρέζο. Έχει επίσης μία επαφή με το στρατηγό που συμετέχει στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, το οποίο συνεδρίαζε την ημέρα εκείνη. Τέλος ο Νταγιάν συναντάται με γνωστό διαφημιστή εβραικής καταγωγής μέσω του οποίου επιχειρεί τα μεσάνυχτα της 20ης πρός 21η Απριλίου να επικοινωνήσει με τον Μίκη Θεοδωράκη. Η επαφή δεν πραγματοποιείται και εν τω μεταξύ το πραξικόπημα έχει εκδηλωθεί. Ο Νταγιάν, η κόρη του, καί ο Εβραίος διαφημιστής φθάνουν τελικά στο σπίτι του Θεοδωράκη, τον οποίο προσπαθούν να πείσουν να πάρουν μαζί τους στο εξωτερικό γιά να αποφύγει τη σύλληψη από την χούντα. Ο Θεοδωράκης, παρά τον φιλικό του δεσμό με την κόρη του Νταγιάν, δεν επείσθη τελικά να φύγει με το αναμενόμενο, στο αμερικανικό αεροδρόμιο του Ελληνικού, ειδικό αεροπλάνο του Νταγιάν». Σαν συμπλήρωμα των κινήσεων του Νταγιάν πρέπει να αναφερθεί πως μετά τις επαφές που έκανε το πρωί, καλεί στο Χίλτον όπου διέμενε τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Γιά να θολώσει τα νερά των πρωινών κινήσεων, επισκέπτεται μαζί με τον Κούνδουρο, το μεσημέρι τα γραφεία των εφημερίδων «ΒΗΜΑ» και «ΝΕΑ». Ανέβηκε στο δεύτερο όροφο και κατευθύνθηκε στο γραφείο του τότε διευθυντού σύνταξης των «Νέων», Χρήστου Πασσαλάρη, με τον οποίο συζήτησε αρκετή ώρα προσπαθώντας να αποσπάσει πληροφορίες γιά τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Υπάρχει καί ένα άλλο γεγονός άμεσης καί ωμής στρατιωτικής επεμβάσεως του Ισραήλ σε βάρος της Ελλάδας, που αναφέρει ο Ιωάννης Φουράκης στο Βιβλίο του Σιωνιστικές συνομωσίες (σελ 137).

Λίγες ώρες πρίν τα ξημερώματα της 20ης Απριλίου 1967, στο αμερικανικό αεροδρόμιο του Ελληνικού έχουν προσγειωθεί 2 μεγάλα μεταγωγικά αεροπλάνα με 200 εκπαιδευμένους Ισραηλινούς κομμάντος. Οι Ισραηλινοί αυτοί κομμάντος, τη νύκτα της 20ης Απριλίου, χωρισμένοι σε ομάδες έχουν άλλοι με πολιτικά και άλλοι με στολές ελλήνων στρατιωτών, τοποθετηθεί στα κυριώτερα νευραλγικά σημεία της Αθήνας – όπως στον λόφο Αρδηττού και στο Ζάπειο, έτοιμοι γιά δράση. Δεν χρειάστηκαν όμως. Έτσι με τον ίδιο τρόπο που ήρθαν, έφυγαν αργά το βράδυ της 21ης Απριλίου. Το γεγονός αυτό είναι απόλυτα εξακριβωμένο καί γνωστό, τουλάχιστον στον κ. Ιωάννη Φουράκη από το 1970. Αναφορά στο περιστατικό κάνει και ο Γιώργος Καράγιωρος στο πολύκροτο βιβλίο του «Από τον ΙΔΕΑ στη χούντα» στη σελ 97.

Στίς 5 Ιουνίου του 1967, όταν ξέσπασε ο νέος αραβοισραηλινός πόλεμος, «ο πόλεμος των έξη ημερών», όπως ονομάστηκε, το Ισραήλ μετέβαλλε την Ελλάδα, απροκάλυπτα και εμφανώς σε Ισραηλινό προτεκτοράτο της μορφής του 18ου αιώνα. Δίχως να ζητήσει, ούτε τυπικά την συγκατάθεση της χούντας, χρησιμοποίησε ανεξέλεγκτα και εντατικά ΟΛΑ σχεδόν τα ελληνικά λιμάνια και αεροδρόμια, σαν ενδιάμεσους σταθμούς ανεφοδιασμού από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς. Τα αεροδρόμια Ελευσίνας, Άραξου, Ρόδου και Κρήτης, έγιναν βάσεις εξορμήσεως των βομβαρδιστικών του εναντίον της Αιγύπτου και της Συρίας. Η συμβολή στην τότε Ισραηλινή νίκη, των ελληνικών αεροδρομίων ήταν πολύ σημαντική. Η ολοκληρωτική όμως αυτή νίκη, οφείλεται κυρίως στις επί του ελληνικού εδάφους αμερικανικές βάσεις. Από τις βάσεις αυτές, δηλαδή της Νέας Μάκρης Αττικής και του Ηρακλείου Κρήτης, οι Αμερικανοί και Ισραηλινοί αποπροσανατόλισαν τους πυραύλους Σαμ-2, τύφλωσαν τα Ραντάρ και βραχυκύκλωσαν τις ραδιοτηλεπικοινωνίες των αεροπλάνων Μιγκ, που χρησιμοποίησε η Αίγυπτος, με αποτέλεσμα να αχρηστευθεί τόσο το επιθετικό όσο και το αμυντικό σύστημα της, όπως και της Συρίας που ήταν στηριγμένο στά όπλα αυτά.
Ταυτόχρονο με τον σχεδιασμό για την 21 Απριλίου οι σιωνιστές εβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο γιά την οργανώση αντιδικτατορικού κινήματος στην Κρήτη, 5 μέρες αργότερα, στις 26 Απριλίου 1967 μέσω του οποίου η Κρήτη θα ζητούσε την απόσπαση της από την Ελλάδα για να πάει κατευθείαν στα νύχια των σιωνιστών. Ευτυχώς παρέμβαση των συριακών μυστικών υπηρεσιών απέτρεψε την συνομωσία. («Σιωνιστικές συνομωσίες», Ιωάννη Φουράκη, Εκδόσεις Τάλως, Αθήνα σελ 119 – 126)

Μηνάς Γ. Μαλακός

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το Ειδικό Δικαστήριο κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν όσοι υπογράψουν ή ψηφίσουν το Πρωτόκολλο προσχώρησης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, λόγω παραβίασης θεμελιώδους άρθρου της Συμφωνίας των Πρεσπών, που είναι πια ...Νόμος τους Κράτους και ξαφνικά δένει χειροπόδαρα τους "δημίους" της Μακεδονίας μας! 

  Και ίσως αυτός να είναι ο κρυφός λόγος που η Κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμη στην κύρωσή του, ενώ θα έπρεπε, βάση της Συμφωνίας, η κύρωση του Πρωτοκόλλου να γίνει το ίδιο βράδυ με την ψήφιση της Συμφωνίας!

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

   Είναι αυτό που λέει η παροιμία πως "ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη"! Και φαίνεται πως τον αγαπάει πολύ... Γιατί, όπως θα διαπιστώσουν όλοι, υπάρχει ένα σημείο που δεν πρόσεξε κανείς και αποτελεί "πυρηνική βόμβα"!

   Πρόκειται για το Άρθρο 2, παράγραφος 4, εδάφιο β, ii, όπου - πέραν της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από τα Σκόπια - αναφέρονται ρητά δύο απολύτως δεσμευτικοί όροι, χωρίς τους οποίους απαγορεύεται πλέον δια Νόμου η Ελλάδα να ζητήσει πρόσκληση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, αλλά και απαγορεύεται να κυρώσει το Πρωτόκολλο προσχώρησής τους, στη Βουλή των Ελλήνων!

"τελεί υπό τους όρους"

1ος ΟΡΟΣ: ΘΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

   Ο πρώτος όρος απαιτεί Δημοψήφισμα στα Σκόπια με έκβαση συνάδουσα με την Συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή θετικό Δημοψήφισμα με "ΝΑΙ" στη Συμφωνία, από την στιγμή που τα Σκόπια αποφάσισαν την διεξαγωγή του!

 Τι έγινε όμως με το Δημοψήφισμα στα Σκόπια στις 30 Σεπτεμβρίου 2018; Τίποτα! Ο λαός μποϋκοτάρησε το Δημοψήφισμα, απείχε συνειδητά για να το βγάλει Άκυρο, όπως ζητούσε όχι μόνο η Αντιπολίτευση, αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος Δημοκρατίας Ιβάνοφ. 

  Έτσι, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, η συμμετοχή ήταν μόλις 36,89%! Και άρα η αποχή 63,11%! Επί συνόλου εγγεγραμμένων ψηφοφόρων 1.806.336, ψήφισαν μόλις 666.344! Μόλις το 1/3!

  Βάση όμως του Άρθρου 73 του Συντάγματος των Σκοπίων, αλλά και του Άρθρου 29 της σχετικής Νομοθεσίας περί Δημοψηφισμάτων, το Δημοψήφισμα είναι Άκυρο, καθώς απαιτείται συμμετοχή πάνω από το μισό του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων!

 Άρα, δεν υπάρχει θετικό Δημοψήφισμα! Δεν υπάρχει Δημοψήφισμα με έκβαση συνάδουσα με την Συμφωνία των Πρεσπών! Και επομένως, ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Ο ΡΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΟΡΟΣ! Η Ελλάδα ΔΕΝ μπορεί ούτε να ζητήσει πρόσκληση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ούτε να κυρώσει στη Βουλή το Πρωτόκολλο προσχώρησής τους! Τα Σκόπια ΔΕΝ μπορούν να μπούνε στο ΝΑΤΟ!

ΕΠΕΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΑΝ

  Οι βιαστικοί "ξεπουλητάδες" της Μακεδονίας, της μίας και μόνης και αιώνια ελληνικής και περήφανης, έπεσαν μέσα στον λάκκο που μας άνοιξαν! Γιατί, όπως σημειώνουμε και στο προοίμιο, η Συμφωνία αυτή (ασχέτως εάν εμείς δεν την αναγνωρίζουμε) αποτελεί με ευθύνη και ψήφο τους, Νόμο πλέον του κράτους και κάθε παράβασή της είναιπαράβαση Νόμου! Έτσι, όποιος πολιτικός προχωρήσει από εδώ και πέρα, προς κύρωση του Πρωτοκόλλου προσχώρησης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, παραβιάζει Νόμο του Κράτους και κινδυνεύει με Ειδικό Δικαστήριο!

ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΕ Ο ΟΡΟΣ "ΚΛΕΙΔΙ" ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΞ

  Και κάτι ακόμη! Οι νομικές υπηρεσίες του ΥΠΕΞ (βλέπε Κοτζιάς) είχαν βάλει μέσα στο κείμενο αυτόν και τον επόμενο όρο, ξέρετε γιατί; Για να μην καταπέσει η Συμφωνία στο Συνταγματικό Δικαστήριο των Σκοπίων! 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 2 - ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΕ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Ε.Ε. ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥΣ

  Διότι, εάν ο Ζάεφ αποφάσιζε Δημοψήφισμα, που το αποφάσισε και την πάτησε, τότεεάν αυτό δεν ήταν έγκυρο και θετικό, η Συμφωνία των Πρεσπών ερχόταν σε αντίθεση με τη θέληση των πολιτών, το Σύνταγμα και τους Νόμους των Σκοπίων, που με το σχετικό άρθρο 29 προβλέπουν Δημοψήφισμα για ένταξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που εγκρίνεται, μόνον εάν έχει ψηφίσει η πλειοψηφία των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων! Αλλά όπως είδαμε, ψήφισε μόλις το 36,89 % και άρα είναι Άκυρο, όχι μόνο το Δημοψήφισμα, αλλά και η Ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., που ΔΕΝ επιτρέπεται, εάν δεν υπάρξει έγκυρο θετικό Δημοψήφισμα των πολιτών! 

  Η ερώτηση του Δημοψηφίσματος, με την οποία πήγαν να βάλουν "δυο καρπούζια σε μια μασχάλη", ήταν "Είστε υπέρ της ένταξης σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της "Μακεδονίας" και την Ελλάδα;"!  Δηλαδή, πήγαν να περάσουν και την ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., μαζί με το "Ναι" στη Συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να εκπληρωθούν οι όροι του Άρθρου 29 της Νομοθεσίας τους, αλλά απέτυχαν και τα χάνουν τώρα και τα δύο!

Νομοθεσία περί Δημοψηφίσματος Σκοπίων (ΦΕΚ 81/2005 και ΦΕΚ 3/2006), Άρθρο 29:

"1) Η απόφαση για την αλλαγή των συνόρων της Δημοκρατίας της "Μακεδονίας" και η απόφαση για ένταξη και συμμετοχή σε μια ένωση ή κοινότητα με άλλα κράτη, θα υιοθετηθούν σε δημοψήφισμα, εάν η πλειοψηφία του συνολικού αριθμού πολιτών που είναι εγγεγραμμένοι στον Εκλογικό κατάλογο, έχει ψηφίσει στο δημοψήφισμα.

(2) Η απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, η οποία εκδόθηκε με δημοψήφισμα, είναι υποχρεωτική".

ΜΕ ΦΥΛΑΚΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΚΑΙ Ο ΖΑΕΦ

 Τα παραπάνω σημαίνουν ότι όχι μόνο η Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να καταπέσει στο Συνταγματικό Δικαστήριο των Σκοπίων, αλλά και αυτή η ένταξη σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., με τον Ζάεφ  πλέον να κινδυνεύει με πολυετή φυλάκιση για παραβίαση και καταπάτηση Νόμων και τον Γκρούεφσκι να επιστρέφει θριαμβευτής και εκδικητής!

   Αυτός είναι φαίνεται ο λόγος που σκέφτεται να κάνει πρόωρες Εκλογές μαζί με τις Προεδρικές τον Μάιο 2019 και να στρώσει νέο Δημοψήφισμα (ίσως με τροποποιημένο ερώτημα, επειδή για το ίδιο θέμα Δημοψήφισμα επιτρέπεται μετά από δύο χρόνια) προκειμένου να καταφέρει τον κόσμο να πει "ΝΑΙ", για να γλιτώσει τις βαριές νομικές συνέπειες των αυθαιρεσιών του...

2ος ΟΡΟΣ: ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

   

   Υπάρχει όμως και ο δεύτερος όρος του Άρθρου 2, παράγραφος 4, β.ii, που αφορά την ολοκλήρωση των Συνταγματικών τροποποιήσεων που προβλέπονται στη Συμφωνία. Και στη Συμφωνία προβλέπεται ονοματολογική αλλαγή σε όλα ανεξαιρέτως τα άρθρα του Συντάγματος των Σκοπίων, κατά το άρθρο 1, παράγραφος 12:

   Τι έκαναν όμως Σκόπια και Ζάεφ με "βέτο" των 8 πρώην πια Βουλευτών του V"M"RO;Εξαίρεσαν των αλλαγών, αυθαίρετα και παραβατικά, το προκλητικότατο άρθρο 36 του Συντάγματός τους, που φανερώνει ότι το αληθινό όνομα τους είναι "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" σκέτο και η αληθινή ταυτότητά τους "εθνικά" "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ", ενώ παρέχουν με αυτό το άρθρο κοινωνικό και υγειονομικό άσυλο, σε όλους τους πράκτορές τους, που δρουν υπέρ του "Μακεδονικού" κράτους που φτάνει ως το ...Αιγαίο και υπέρ της ξεχωριστής "εθνικής" ταυτότητας του "Μακεδονικού" λαού!

   Το προκλητικό αυτό άρθρο, κάνει ακόμη λόγο για "εθνικούς απελευθερωτικούς πολέμους" της "Μακεδονίας", που σημαίνει όχι μόνο τους Κομιτατζήδες του παλιού καιρού που κατασφαγιάσαν την Μακεδονία, αλλά και τους Κομμουνιστές "συντρόφους" τους, που πολέμησαν για τον διαμελισμό της Ελλάδας και την βίαιη προσάρτηση της ελληνικότατης Μακεδονίας στη Γιουγκοσλαβία!

   Το άρθρο 36, παραμένοντας αναλλοίωτο, γκρεμίζει ολόκληρη τη Συμφωνία των Πρεσπών, τόσο στο γράμμα, όσο και στο δήθεν "πνεύμα", που θέλησαν να μας περάσουν στην Ελλάδα!

   Η παραμονή του άρθρου 36, καταπατά τον δεύτερο όρο του Άρθρου 2, παρ. 4, β.ii της Συμφωνίας/ Νόμου των Πρεσπών! Η Ελλάδα απαγορεύεται ρητά πλέον να βάλει τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ! Δείτε το σχετικό βίντεό μας:

   Όποιος λοιπόν προχωρήσει προς Κύρωση του Πρωτοκόλλου προσχώρησης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, "οπλίζει" πλέον μια "πυρηνική βόμβα", που θα εκραγεί στα χέρια του! Και τα δικά του και όλων όσων τον ακολουθήσουν στο χάος και το Ειδικό πιθανόν Δικαστήριο ! Γιατί υπάρχει και Θεός σ΄ αυτόν τον τόπο! Και ίσως με την βοήθειά Του, αποδειχθεί πως υπάρχει και λαός, έτοιμος να μας εμπιστευθεί και να μας ακολουθήσει "στην φωτιά και την δόξα"! 

Περι Κεμαλ

To κτήριο του Προξενείου,  ότι είναι η οικία που γεννήθηκε ο Κεμάλ, αποκτώντας η Θεσσαλονίκη ένα οθωμανικό μνημείο,  πρόκειται περί πλάνης.

Είναι απορίας άξιον το γεγονός, ότι συνεισφέρουμε -υλικά και άυλα- στην τουρκική προπαγάνδα εξάπλωσης στη χώρα μας του ερντογανικού νέο-οθωμανισμού. Και είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει, να υιοθετούμε ό,τι μας σερβίρουν, θεωρώντας το ως προοδευτικό. Η προοδευτικότητα δεν στηρίζεται στο ψέμα, αλλά αναζητά την αλήθεια.

O ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί «γραμμή», ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο …σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού.

Κατά τους βιογράφους του, ούτε Κεμάλ λεγόταν, Μουσταφά Ριζά ήταν το όνομά του και το άλλαξε, αλλ’ αυτό είναι λεπτομέρεια.

Οι ίδιοι οι βιογράφοι του, που ποτέ μέχρι σήμερα οι Τούρκοι δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητά τους, φέρουν ως τόπο της γέννησής του τον οικισμό Χρυσαυγή της επαρχίας Λαγκαδά. Στο οικόπεδο που βρίσκεται το τουρκικό Προξενείο, ήταν ένα σπιτάκι της θείας του, που είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από το Προξενείο, όχι το ίδιο το κτήριο του Προξενείου.

Το κτήριο που φέρεται λανθασμένα ως σπίτι του Κεμάλ, ήταν ιδιοκτησία ενός Αρβανίτη που το αγόρασε από κάποιον Γεωργαλά. Καμιά σχέση με το σπιτάκι της θείας του Κεμάλ.

Έχοντας ίσως αδυναμία η Εφορεία να τεκμηριώσει τη γνωμοδότησή της, φέρει ως επιχείρημα δημοσίευμα εποχής και ειδικότερα από άρθρο στον τοπικό Τύπο (εφημ. "Μακεδονία", Σεπτέμβριος 1936). Και λέγει η Εφορεία ότι «Στο εν λόγω άρθρο αναφέρεται ρητώς ότι το κτίριο επί της οδού Αποστόλου Παύλου 75 αποτελεί την "οικίαν εις ην εγεννήθη ο Πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ"». Από πότε ένα δημοσίευμα εφημερίδας είναι αρκετό για να αποτελέσει πηγή επιστημονικής τεκμηρίωσης; Ποια βιβλία μελέτησαν και βρήκαν ότι έτσι έχουν τα πράγματα;

Όταν οι χριστιανοί ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια. Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού έμαθαν οι Έλληνες ότι, ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή που τον είχε ξεγεννήσει (η Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911.

 

Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει το μύθο ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια.

Στο σπίτι, στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι «Κεμάλ» ! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή. Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διώροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλούσιων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια. Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Τα σπίτι του όπως και τα υπόλοιπα του χωριού τα είχαν γκρεμίσει οι Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά).  Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος αγελαδάρης ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού.

 Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά στο χωριό αυτό. Μάλιστα, ένας Τούρκος από τη Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν εάν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε «Αυτό είναι ψέμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτι της Θεσσαλονίκης»

Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια  από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (σχετικό ρεπορτάζ στην εφημ. Θεσσαλονίκης ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαίου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…

 

Το 1981 πάλι, με αφορμή τους …εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του, της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ)

 

 

Αλλά, ακόμα και αν ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, τότε σύμφωνα με μαρτυρία που διασώθηκε από την ίδια την αδερφή του, την Μακμπουλέ, «ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα άλλο, σε κοντινή γειτονιά» (βλ. Μουσταφά Κεμάλ, Χ. Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 28). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το μουσείο έχει στηθεί σε ΛΑΘΟΣ σπίτι.

 

Γιατί, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γέννησης του Κεμάλ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το μαϊμού σπίτι της οδού Αγ. Δημητρίου, δίπλα στο Τουρκικό προξενείο;

Το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, σε μία συμβολική κίνηση προς την …φίλη Τουρκία, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το μαϊμού-σπίτι από τον Ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει προφανώς από εθνική ευαισθησία, τότε το κράτος προχώρησε στην υποχρεωτική απαλλοτρίωσή του… Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε επίσημα με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος.

 

Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την …πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να τους χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα και στην ιστορία του μεγάλου ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας.

Όμως πέρα από την επίσημη ιστορία που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή καταγράφουμε, όπως διασώθηκε αρχικά από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Σαρίγερ και στη συνέχεια μεταδόθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η Ζαγάλισα διαθέτει άφθονο υλικό από βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων, όπου αποδεικνύονται με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω.

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το σπίτι είχε κατοικηθεί από Ελληνικές οικογένειες για πολλά χρόνια. Έτσι, η όλη υπόθεση θυμίζει μάλλον θεατρικό σκηνικό σε κωμωδία…στην οποία συνέβαλε και το Ελληνικό κράτος. Όμως, η ιδεολογική λειτουργία του βαμμένου με ροζ χρώμα μαϊμού-σπιτιού είναι έντονη και εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεία και σύλλογοι από την Θράκη, προκειμένου να βαθαίνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των Πομάκων.

 

Οι Πομάκοι, όταν επισκεπτόμαστε τη Θεσσαλονίκη πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο στο ροζ ψευτόσπιτο! Είναι προτιμότερη μια βόλτα στο λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης!

zagalisa.gr

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ  ΤΗΣ  ΚΡΙΣΗΣ  ΤΩΝ  ΄΄Ι Μ Ι Ω Ν΄΄  (ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΖΗΣΑ)

1.- ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ Την 10η Φεβρουαρίου 1994 και ενώ ως Υπαστυνόμος Α΄ υπηρετούσα στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής - Υποδ/νση Δίωξης Ναρκωτικών, μου κοινοποιήθηκε Απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας για μετάθεσή μου (χωρίς να τη ζητήσω) στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου Δωδεκανήσου, όπου και παρουσιάσθηκα την 15η Μαρτίου 1994, αναλαμβάνοντας καθήκοντα Διοικητή του. Στην Υποδ/νση Δίωξης Ναρκωτικών, υπηρετούσα από αρχές Μαρτίου του έτους 1991, πλην όμως με μετέθεσαν στην Κάλυμνο όχι βεβαίως για λόγους ανεπάρκειας, μη εντιμότητας κ.λ.π., αλλά εξ αιτίας συγκεκριμένων λόγων που δεν με έκαναν αρεστό στην τότε ηγεσία της Υ.Δ.Ν. και της Δ/νσης Ασφάλειας Αττικής. Στην αξιαγάπητη Κάλυμνο γνώρισα αρκετούς αξιόλογους και πολύ φιλόξενους ανθρώπους, ενώ συνδέθηκα φιλικά με αρκετούς εξ’ αυτών, έχω δε να επικαλεσθώ ως Διοικητής και εξαιρετική παρουσία και δράση, η οποία αναγνωρίσθηκε και εκτιμήθηκε από τον περισσότερο κόσμο και απ’ όλους τους τοπικούς φορείς, Συλλόγους κ.λ.π. παράγοντες. Για τους λόγους αυτούς μου απορρίπτονταν από το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. οι αιτήσεις μου για μετάθεσή μου σε άλλη περιοχή. Στη συνέχεια και μετά από επίμονες προσπάθειες και παραστάσεις μου έως και τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας Αθανάσιο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ, μετατέθηκα τελικώς από την Κάλυμνο (αρχές Οκτωβρίου 1996) στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, ως Διοικητής του. Υπόψη ότι στη Χαλκιδική και ειδικότερα στο Α.Τ. Νέων Μουδανιών, είχα υπηρετήσει και κατά την περίοδο 1986 - 1988, αφότου το έτος 1986 εξήλθα από τη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, ως Υπαστυνόμος Β΄.

2.- ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΙΑ α) Όταν μετατέθηκα στην Κάλυμνο, μελέτησα το υπηρεσιακό βιβλίο χωρογραφικής κατανομής, στο οποίο αναφέρεται η διοικητική περιφέρειά του Α.Τ. Καλύμνου, ώστε να έχω καλύτερη γνώση της περιφέρειας ευθύνης μου. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι ανήκουν στη διοικητική περιφέρειά του και οι δύο (2) βραχονησίδες υπό την επωνυμία «μικρή και μεγάλη Λημνιά», οι οποίες βρίσκονται κοντά στη συνοριακή - μεθοριακή γραμμή Ελλάδας - Τουρκίας. Υπόψη ότι οι ως άνω νησίδες, αναφέρονται ως «Isola limnia» σε Ιταλικούς χάρτες που υπάρχουν στην αποθήκη του Α.Τ. Καλύμνου, δεδομένου ότι μέχρι το 1948 ανήκαν στην Ιταλική επικράτεια – κατοχή. Oι βραχονησίδες αυτές απέχουν από το Βαθύ Καλύμνου περί τα έξι (6) ναυτικά μίλια, ενώ από την Πόθια Καλύμνου, (όπου και το λιμάνι της Καλύμνου), απέχουν δώδεκα (12) ναυτικά μίλια περίπου. β) Μετά από λίγο καιρό γνωρίσθηκα και ανέπτυξα φιλικές σχέσεις με την οικογένεια στην Κάλυμνο του μπάρμπα Αντώνη Βεζυρόπουλου, ο οποίος κατάγεται από τη γραφικότατη νήσο Ψέριμο του Δήμου Καλυμνίων. Απ’ αυτόν πληροφορήθηκα ότι οι ανωτέρω βραχονησίδες αναφέρονταν στην Κάλυμνο και Ψέριμο ως «Ίμια» και ότι στα δύο αυτά νησάκια συντηρούσε ο ίδιος κάμποσα γίδια, τα οποία επισκεπτόταν τακτικά από την Ψέριμο με τη βάρκα του για να τα δει και να τα τροφοδοτήσει με νερό και ζωοτροφές, καθώς τα Ίμια είναι ακατοίκητες βραχονησίδες, πολύ ορεινές - βραχώδεις και με ελάχιστη βλάστηση. Κανείς από τους αστυνομικούς που υπηρετούσαν στην Υπηρεσία μου δεν είχε πάει κάποια φορά στα Ίμια ώστε να γνωρίζει τον χώρο τους. Ούτε μας είχαν απασχολήσει σε κάτι. Ήσαν αρκετά μακριά από την Κάλυμνο να πάει εκεί κάποιος αστυνομικός με κάποιο πλωτό μέσον και μάλιστα χωρίς κάποιο ειδικό υπηρεσιακό λόγο. Μόνο Καλύμνιοι ψαράδες πήγαιναν εκεί, στην πλούσια σε ψάρια περιφέρειά τους, για να ψαρέψουν κυρίως τσιπούρες και κάποιες φορές τα περιπολικά του Λιμεναρχείου Καλύμνου.

3.- ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ - ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΩΝ α) Κατά την περίοδο των εορτών Χριστουγέννων του 1995, πληροφορήθηκα από τα Μ.Μ.Ε. και το Λιμεναρχείο Καλύμνου ότι κάποιο τούρκικο εμπορικό φορτηγό πλοίο υπό τα στοιχεία M/S «Figen Akat», είχε προσαράξει – κολλήσει στα Ίμια. Ο πλοίαρχός του αρχικά αρνιόταν βοήθεια από Ελληνικά μέσα, αλλά τελικά το αποκόλλησε Ελληνικό ρυμουλκό και το ρυμούλκησε μέχρι το λιμάνι Κιουλούκ της Μικράς Ασίας. β) Πέρασαν αρκετές ημέρες και κατά την 18 Ιανουαρίου 1996, μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι ΑΝΤ1 Αθηνών, στο κεντρικό βραδινό δελτίο ειδήσεων, ένα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Αντώνη ΦΟΥΡΛΗ, βάσει του οποίου αναφερόταν ότι η Τουρκία αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία στα Ίμια και αναφερόταν ότι υπήρχε ιδιαίτερη κινητικότητα στην περιφέρεια των νησίδων από Ελληνικές και Τούρκικες ναυτικές δυνάμεις. γ) Δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη ανησυχία στην Κάλυμνο για τις διαδόσεις αυτές, αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν είχαν πραγματική βάση, μέχρι την 24-01-1996 που υπήρξαν νέες ανακοινώσεις και ρεπορτάζ από τα Μ.Μ.Ε. για το ίδιο ζήτημα. Την 24 Ιανουαρίου 1996, είχα τηλεφωνικές επαφές για το ζήτημα αυτό, με τον στρατιωτικό Διοικητή του τοπικού 4ου ΤΕΑ, Δημήτριο ΜΟΥΡΤΟ, Επίλαρχο τεθωρακισμένων, με τον Λιμενάρχη Καλύμνου Νικόλαο ΧΟΥΧΟΥΡΕΛΟ, Πλωτάρχη Λ/Σ, με τον Γεώργιο ΡΟΥΣΣΟ, Έπαρχο Καλύμνου και με τον Δημήτριο ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗ, Δήμαρχο Καλυμνίων. Έτσι πληροφορήθηκα ότι την επομένη ημέρα, δηλαδή την 25-01-1996, επρόκειτο να μεταβούν οι ανωτέρω επιτόπου για αυτοψία με το περιπολικό σκάφος του Λιμεναρχείου Καλύμνου, μετάβαση η οποία θα γινόταν παραλλήλως και ταυτοχρόνως με αντίστοιχη αποστολή εκπροσώπων Αρχών της Κω, με τον Διοικητή της 80 ΑΔΤΕΑ Ταξίαρχο Αθανάσιο ΝΙΚΟΛΟΔΗΜΟ και κάποιους άλλους από εκεί υπηρεσιακούς παράγοντες. Συμφωνήσαμε να φύγουμε για τα Ίμια από την Πόθια και το λιμάνι της Καλύμνου, την 10.30΄ ώρα της 25-01-1996. Σχετικά με τη μετάβασή μας αυτή ενημέρωσα τηλεφωνικά τον Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου, τον Αστυνομικό Δ/ντή Σταύρο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος ανέμενε από εμένα σχετική αναφορά επί των διαπιστώσεων κ.λ.π. δ) Κάνω σαφές ότι θέλησα να μεταβώ με την ανωτέρω αποστολή στα Ίμια υπό την ιδιότητα και μόνο του Διοικητή του Α.Τ. Καλύμνου, ώστε να έχω προσωπική αντίληψη και γι’ αυτά και για τις όποιες διαπιστώσεις, όπως συχνά συνέβη όταν πήγα και σε αρκετές άλλες περιοχές, νησιά και νησίδες της δικαιοδοσίας μου. Θα πήγαινα χωρίς να προσκληθώ από κάποιον ή να συνοδεύω ή για να καλύψω κάποιον και βεβαίως χωρίς να παρακινηθώ από κάποιον και χωρίς να υποβάλλω την ιδέα μετάβασης σε κάποιον άλλον και ελλείψει υπηρεσιακού ή προσωπικού πλωτού μέσου θα πήγαινα στα Ίμια με την ως άνω εξωυπηρεσιακή - εξωαστυνομική παρέα και μέσο.

4.- ΦΑΣΗ ΜΗ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΜΙΑ Τις πρωινές ώρες της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, αφού απασχολήθηκα με πολύ έντονο τρόπο ώστε να τα προλάβω, με τα τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα της Υπηρεσίας μου, επισκέφθηκα περί ώρα 09.45΄ περίπου στο Δημαρχείο τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων, για να προωθήσω οικοδομικές εργασίες που γίνονταν με τη συνδρομή των τεχνικών συνεργείων του Δήμου στο υπόγειο του κτηρίου όπου στεγάζεται το Α.Τ. Καλύμνου, αλλά και στον περίβολό του, προκειμένου φιλοξενούνται καλύτερα οι κρατούμενοι λαθρομετανάστες, που συνήθως ήσαν πολλοί και δεν χωρούσαν στο κρατητήριο. Για τη συνέχεια είχα σκοπό να μεταβώ στο Λιμεναρχείο και να φύγω με τους προαναφερόμενους για τα Ίμια. Θεωρώ ότι αξίζει να επισημάνω το γεγονός πως με τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων Δημήτρη ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗ είχα εξαιρετική συνεργασία σε πολλά υπηρεσιακά κ.λ.π. ζητήματα που αντιμετώπισα κατά την παραμονή μου στην Κάλυμνο και ότι αυτός με ιδιαίτερη προθυμία με είχε συντρέξει όπου του ζήτησα. Μάλιστα θεωρώ ότι μέχρι σήμερα υπήρξε ο πλέον δραστήριος και αποτελεσματικός Δήμαρχος για τα ζητήματα του τόπου του απ’ όσους έχω γνωρίσει και συνεργασθεί. Καθώς για 1η φορά θα πήγαινα στα Ίμια, πήρα μαζί μου και την αυτόματη φωτογραφική μου μηχανή, για να φωτογραφήσω με την ευκαιρία τα Ίμια, όπως πάντοτε έκανα όπου πήγαινα, κατά την προσφιλή μου συνήθεια. Αφού συνομίλησα με τον Δήμαρχο για το προαναφερόμενο ζήτημα των έργων στο υπόγειο και στον περίβολο του Α.Τ. Καλύμνου, ο ίδιος με παρεκάλεσε να τον αναμένω για λίγο στο Δημαρχείο, μέχρι να τελειώσει τρέχοντα ζητήματά του, ώστε να πάμε μαζί στο Λιμεναρχείο και με τους προαναφερόμενους να φύγουμε προς τα Ίμια. Όμως απασχολήθηκε από αρκετούς πολίτες, με υπαλλήλους του Δήμου και Δημοτικούς Συμβούλους και καθυστέρησε αρκετά πέραν της 10.30΄ ώρας. Φθάνοντας πεζή με τον Δήμαρχο, σχεδόν τρέχοντας την 10.45΄ περίπου ώρα στο Λιμεναρχείο, διαπιστώσαμε ότι το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου με τους επιβαίνοντες είχε αναχωρήσει για τα Ίμια. Είδαμε ότι ήδη είχε καλύψει περί τα 600 μέτρα και είχε φθάσει περίπου έναντι της περιοχής του Λαφασίου. Παρά τις φωνές και τα νοήματα που κάναμε με τα χέρια μας, οι επιβαίνοντες δεν μας αντιλήφθηκαν να επιστρέψουν, ώστε να παραλάβουν και εμάς. Από τους εκεί Λιμενοφύλακες πληροφορηθήκαμε ότι η αποστολή αναχώρησε εσπευσμένα, χωρίς να μας περιμένει, για να είναι εγκαίρως στα Ίμια, καθώς το σκάφος του Λιμεναρχείου της Κω με τον Ταξίαρχο και τη συνοδεία του είχε ξεκινήσει από την Κω για τα Ίμια. Δεν ήμουν και πολύ καλά στην υγεία μου, καθώς είχα αρκετό πυρετό και ρίγη και για τον λόγο αυτόν είπα στον Δήμαρχο: «δεν πειράζει, θα επιστρέψω στο Α.Τ. Καλύμνου και θα φροντίσω να πληροφορηθώ αργότερα τις διαπιστώσεις, όταν η αποστολή θα επέστρεφε στην Κάλυμνο από τα Ίμια».

5.- ΦΑΣΗ ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΜΙΑ Ο Δήμαρχος, στενοχωρήθηκε που δεν προλάβαμε το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου και που θα χάναμε την ευκαιρία να πάμε στα Ίμια, όπου κι αυτός, αν και Καλύμνιος, δεν είχε πάει ποτέ. Χαρακτηριστικά μου είπε ότι «δεν είναι δυνατό να πάνε στα Ίμια όλες οι Αρχές της περιοχής και να λείψει ο Δήμαρχος Καλυμνίων»... Με επίμονο τρόπο μου ζήτησε να παραμείνω κοντά στο Λιμεναρχείο και οπωσδήποτε θα έβρισκε σε σύντομο χρόνο ταχύπλοο από κάποιον γνωστό του, με το οποίο θα μεταβαίναμε και εμείς στα Ίμια. Πράγματι παρακάλεσε κατ’ αρχή τον γνωστό του Καλύμνιο Θεόφιλο Μιλάτο του Αντωνίου και της Νίκης, γεν. 1948, συνταξιούχο της Αυστραλίας, που συναντήσαμε τυχαία κοντά στο Λιμεναρχείο, ο οποίος είχε ταχύπλοο σκάφος. Όμως αυτό είχε υποστεί κάποια βλάβη και έτσι και οι δυο τους έψαξαν για άλλο ταχύπλοο. Μετά από αρκετή ώρα με ενημέρωσαν ότι βρέθηκε ταχύπλοο και με κάλεσαν να πάμε στον απέναντι, στον ανατολικό χώρο του λιμανιού, κοντά στην προβλήτα της Ιχθυόσκαλας, όπου ήταν δεμένο το ταχύπλοο. Εκεί είδα τον ιδιοκτήτη του ταχύπλοου, που δεν τον γνώριζα έως τότε. Πληροφορήθηκα ότι ήταν ο Καλύμνιος Μιχαήλ Αρβύθης του Νικολάου και της Ειρήνης, γεν. 1954, που διατηρεί ηλεκτρολογείο στην Υπαπαντή Καλύμνου. Εντωμεταξύ, τους σκοπούς μας είχαν αντιληφθεί και αρκετοί άλλοι Καλύμνιοι ψαράδες και ναυτικοί, οι οποίοι μαζεύτηκαν στην προβλήτα, κοντά στο ταχύπλοο και επέκριναν τους ισχυρισμούς της Τουρκίας ότι δήθεν της ανήκουν τα Ίμια, αλλά και την επί 10ετίες παθητική και αδρανή στάση των Ελληνικών Αρχών. Κατέκριναν και τον Δήμαρχο που δεν υπήρξε μέχρι τότε μέριμνα για τονισμό της Ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια, λ.χ. με την κατασκευή κάποιων τεχνικών έργων, με την ανέγερση κάποιου εξωκκλησίου, ενός καταφυγίου για τους ψαράδες ή με την αποτύπωση της Ελληνικής Σημαίας με βαμμένες πέτρες, όπως είχε συμβεί σε άλλα νησιά και νησίδες και τον προέτρεψαν να βάλει στα Ίμια που θα πηγαίναμε έστω μια Σημαία, πρόταση την οποία αποδέχθηκε μάλλον με ενθουσιασμό ο Δήμαρχος. Εγώ, ήμουν μέσα στο ταχύπλοο, απ’ όπου άκουγα τα προαναφερόμενα, χωρίς να συμμετέχω στις συζητήσεις. Τότε είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο ΜΙΛΑΤΟ να έρχεται από το παρακείμενο κατάστημα ναυτιλιακών ειδών της Ελένης ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, (η οποία είναι κόρη του προαναφερόμενου κτηνοτρόφου Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟΥ) και να κρατάει στα χέρια του δύο (2) πάνινες Ελληνικές Σημαίες, μεσαίου μεγέθους, από αυτές που αναρτούν σε καΐκια. Κάπου εκεί γύρω βρήκε και δύο (2) ξύλινα πηχάκια και σπάγκο και επιβιβάσθηκε κι αυτός στο ταχύπλοο. Σχεδόν ταυτόχρονα μπήκε στο ταχύπλοο και ο Δήμαρχος και ώρα 12.00΄ περίπου φύγαμε για τα Ίμια.

6.- ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝ ΠΛΩ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΙΜΙΑ α) Ο καιρός ήταν αρκετά ψυχρός, είχε συννεφιά και η θάλασσα είχε ελαφρύ κυματισμό, καθώς επικρατούσε νοτιάς 5-6 μποφόρ. Το ταχύπλοο είχε στέγαστρο, όπου προφυλασσόμασταν από το ψύχος, τον αέρα και τα πιτσιλίσματα του θαλασσινού νερού. Ενώ πορευόμασταν για τα Ίμια, συναντηθήκαμε κοντά στο ακρωτήρι «Χαλή» Καλύμνου και συγκεκριμένα στο «Λημιονάρι», με το ασκεπές ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου, το οποίο επέστρεφε από τα Ίμια. Πλευρίσαμε σ’ αυτό και είδα ότι επέβαινε ο Λιμενάρχης Καλύμνου με δύο Λιμενικούς, ο Διοικητής του 4ου ΤΕΑ με 1-2 στρατιώτες, αλλά και ο γυμναστής Μάμας ΧΑΡΑΜΑΝΤΑΣ, ο οποίος είναι και δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας «Η Καλυμνιακή». Σχετικό το δημοσίευμα με φωτογραφικό ρεπορτάζ, στο υπ’ αριθμό 19 από 01-02-1996 φύλλο της «Καλυμνιακής», το οποίο και παραθέτω:

Μας ενημέρωσαν για τους λόγους της εσπευσμένης αναχώρησής τους ενωρίτερα από την Πόθια, ότι πήγαν μέχρι τα Ίμια, όπου κατέφθασε και η αποστολή της Κω, ότι αποχώρησαν αφού ενήργησαν περίπλου και αυτοψία στις νησίδες, αφού δεν εντόπισαν σ’ αυτές κάποιο στοιχείο τουρκικής παρουσίας και ότι είδαν μόνο και σε απόσταση στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος. Ο Δήμαρχος, παρακάλεσε τον Διοικητή του 4ου ΤΕΑ κ. Μούρτο να επιβιβασθεί στο σκάφος μας και να μας συνοδεύσει στα Ίμια, αλλά αυτός δεν δέχθηκε, επικαλούμενος επείγουσες υπηρεσιακές υποχρεώσεις στη Μονάδα του.

β) Συζητώντας όλοι μας εν πλω με τον Δήμαρχο, ως παρέα που ήμασταν, μας ανέπτυξε το σκεπτικό της επίσκεψής του ως Δημάρχου στα Ίμια, δεδομένου ότι αυτά ανήκουν ανέκαθεν στη διοικητική περιφέρεια του Δήμου Καλυμνίων. Ήθελε με την επίσκεψή του αυτή να αναδείξει και τονίσει τόσο τη Δημοτική, όσο και την Ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών, το ενδιαφέρον του Δήμου για τις νησίδες ως προς την ανάγκη αξιοποιήσεώς τους με την κατασκευή έργων, εξωκκλησίων, μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών κ.λ.π. βοηθητικών οικημάτων για τους ψαράδες της Καλύμνου. Επιπλέον συμφωνούσε με τις επισημάνσεις των ατόμων που μας είδαν στην ιχθυόσκαλα ότι επιβαλλόταν να τονισθεί και στα Ίμια η Ελληνική κυριαρχία με το να φέρουν την Ελληνική Σημαία, όπως ήδη είχε συμβεί με τη μέριμνα του Δήμου και των στρατιωτικών Αρχών στα πέριξ νησιά, ώστε να μη φαίνονται εγκαταλειμμένα και να μη διεκδικούνται από την Τουρκία. Συνεχίσαμε την πορεία μας και εντωμεταξύ είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο ΜΙΛΑΤΟ που επιβιβάσθηκε και αυτός στο ταχύπλοο και μας συνόδευε, να δένει με σπάγκο τα δύο ξύλινα πηχάκια, κάνοντάς τα ένα πρόχειρο κοντάρι – ιστό και να δένει σ’ αυτό τη μία Σημαία.

7.- ΑΦΙΞΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ – ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΝΗΣΙΔΑ

Περί ώρα 13.15΄ περίπου της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, φθάσαμε στα Ίμια. Είδα ότι πρόκειται για δύο (2) σχεδόν μακρόστενες και χαμηλού ύψους (15 - 20 μέτρων) βραχώδεις νησίδες (κυριολεκτικώς βραχονήσια, με ελάχιστο χορταράκι και λίγα θυμαράκια και αχινόποδα), η κάθε μία μεγέθους περίπου ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου. Απέχουν η μία της άλλης περί τα 150 μέτρα περίπου. Δεν βρήκαμε εκεί άλλα άτομα, αλλά είδαμε στη δυτική πλευρά να περνά σε κοντινή απόσταση και με νότια κατεύθυνση το περιπολικό σκάφος του Πολεμικού ναυτικού μας «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ», ενώ στην Μικρασιατική πλευρά και σε απόσταση περί τα 1,5 ναυτικά μίλια διακρίναμε κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος, να πλέει και αυτό με νότια κατεύθυνση. Ο ορίζοντας ήταν αρκετά θολός λόγω της υγρασίας, αλλά διακρίνονταν -διαγράφονταν αρκετά καθαρά οι απέναντι Μικρασιατικές ακτές και οι προς τα εκεί ευρισκόμενες λοιπές νησίδες. Ο κ. ΑΡΒΥΘΗΣ προσέγγισε το ταχύπλοό του προς αποβίβασή μας σε σχετικά προσβάσιμο βράχο της ανατολικής νησίδας και συγκεκριμένα στην βόρεια πλευρά της, που ήταν σχετικά υπήνεμη. Ο Δήμαρχος Καλυμνίων, δηλαδή ο Δημήτρης ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, επιχείρησε να πηδήξει 1ος στον βράχο. Όμως, επικρατούσε αρκετός κυματισμός, η θάλασσα πιτσιλούσε τα βράχια, ενώ είναι και αρκετά υπέρβαρος. Για τους λόγους αυτούς φοβήθηκε και ματαίωσε την πρόθεσή του, διότι κινδύνευε ή να τσακισθεί στα βράχια ή να καταλήξει στη θάλασσα. Την ίδια δυσκολία και φόβο είχε και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ, ενώ ο ΑΡΒΥΘΗΣ έπρεπε να πλοηγεί το σκάφος του, καθώς υπήρχε κίνδυνος να τσακισθεί στα βράχια. Για τους λόγους αυτούς, κανείς από τους τρεις τους δεν τολμούσε να πηδήξει στον βράχο της νησίδας. Σκεφθήκαμε να αποχωρήσουμε για να επιστρέψουμε στην Κάλυμνο, αλλά ο Δήμαρχος δεν συμφώνησε. Είπε πως «ήταν κρίμα να φύγουμε από τα Ίμια, χωρίς να ανεβούμε έστω για λίγο σ’ αυτά, να δούμε το περιβάλλον τους». Κατόπιν αυτών, εγώ που είμαι αθλητικός και ευκίνητος, πήδηξα από το ταχύπλοο στον βράχο και το κράτησα κοντά στον βράχο με το σχοινί που μου πέταξαν. Έτσι, ένας - ένας, αποβιβάσθηκαν στη νησίδα αυτή και οι τρεις τους. Αφού ο κ. ΑΡΒΥΘΗΣ ασφάλισε με άγκυρα το ταχύπλοό του κοντά στα βράχια της ακτής, κινηθήκαμε να ανεβούμε και οι τέσσερις μας στο πιο ψηλό σημείο της νησίδας. Ανεβαίνοντας, είδαμε 10 - 15 γίδια, τα οποία φοβήθηκαν από την παρουσία μας και έτρεξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επίσης είδαμε στην απέναντι νησίδα να υπάρχουν ακόμη 15 - 20 γίδια. Όλα αυτά ανήκαν, όπως ανέφερα στην αρχή, στον γνωστό μου κτηνοτρόφο της Ψερίμου, τον κ. Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟ.

8.- ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ α) Αφού φθάσαμε στο πιο ψηλό και επίπεδο σημείο και δεν βρήκαμε κάτι ύποπτο ή άξιο μνείας, ο Δήμαρχος με τον κ. ΜΙΛΑΤΟ προσπάθησαν να μπήξουν - στερεώσουν το πρόχειρο κοντάρι με τη Σημαία στο βραχώδες έδαφος. Επειδή δεν κατάφερναν να το στερεώσουν κάπου, πήρα στα χέρια μου το κοντάρι με τη Σημαία και το στερέωσα - έμπηξα σε μία σχισμή – τρύπα βράχου, την οποία εντόπισα στο πιο υψηλό σημείο της ανατολικής πλευράς της νησίδας, σταθεροποιώντας τη βάση του κονταριού με πέτρινες σφήνες. Με τη φωτογραφική μου μηχανή έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες μας (στη μία και οι τέσσερις μας με το αυτόματο σύστημα) κοντά στη Σημαία. Μετά από λίγο κινηθήκαμε να επιστρέψουμε στο ταχύπλοο, καθώς ξεπαγιάσαμε από το τσουχτερό κρύο και τον νοτιά. Ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από τη Σημαία, «λες και κάτι με τράβηξε» γύρισα να τη δω λίγο και με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ την είχε δέσει ανάποδα στο κοντάρι, δηλαδή με τον Σταυρό προς τα κάτω. Αναφώνησα «πω - πω, τι κάναμε…» και τότε και οι τρεις τους γύρισαν προς το μέρος μου και με ρώτησαν τι εννοώ. Τους έδειξα τι εννοούσα και όλοι τους είπαν «ευτυχώς που το είδες, θα γινόμασταν ρεζίλι…».







Για του λόγου το αληθές, παραθέτω τις παραπάνω δύο (2) φωτογραφίες. β) Αμέσως επιστρέψαμε στη Σημαία και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ την έλυσε και την πρόσδεσε κανονικά στο κοντάρι - ιστό, δηλαδή με τον Σταυρό προς τα επάνω. Κατόπιν αυτών, ξαναβγάλαμε τις σωστές αναμνηστικές φωτογραφίες, μερικές εκ των οποίων παραθέτω παρακάτω:

Στην ανατολική Ίμια, Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 13.30΄ περίπου.

Από τ’ αριστερά: Εγώ, ο Γεώργιος Ριόλας, Αστυνόμος Β΄ και Διοικητής του Α.Τ. Καλύμνου, πίσω μου ο Μιχαήλ Αρβύθης, ιδιοκτήτης και χειριστής του ταχύπλοου, πιο δίπλα μου ο Δημήτριος Διακομιχάλης και Δήμαρχος Καλυμνίων και δεξιότερα ο Θεόφιλος Μιλάτος, συνοδός μας, με τη Γαλανόλευκη στα χέρια του.



Στην ανατολική Ίμια, την 25 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 13.30΄ περίπου. Από τ’ αριστερά: Ο Δημήτριος Διακομιχάλης & Δήμαρχος Καλυμνίων, στο μέσον εγώ, ο Γεώργιος Ριόλας, Αστυνόμος Β΄ και Διοικητής του Α.Τ. Καλύμνου και με το καρώ πουκάμισο ο Θεόφιλος Μιλάτος, συνοδός μας.



«Και η αφεντιά μου»

Υπογραμμίζω το ό,τι οι σχετικές φωτογραφίες είναι της αποκλειστικότητάς μου, καθώς σχεδόν όλες τις έβγαλα ο ίδιος με τη φωτογραφική μηχανή μου και ότι όλες έχουν ως φόντο τις απέναντι Μικρασιατικές ακτές.

9.- ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ – ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Στη συνέχεια και περί την 14.45΄ ώρα, επιστρέψαμε στην Πόθια και στο λιμάνι της Καλύμνου. Πήγα απευθείας στην Υπηρεσία μου, στο Α.Τ. Καλύμνου και από εκεί ενημέρωσα τηλεφωνικώς τον προαναφερόμενο Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου για όλα τα ανωτέρω, τις διαπιστώσεις μας, αλλά και για την τοποθέτηση στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας, με πρωτοβουλία του Δημάρχου. Αφού τον ενημέρωσα, δεν μου εξέφρασε κάποια αντίθετη άποψη ή θέση. Υπόψη ότι ο Δήμαρχος κ. ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, φθάνοντας στην Πόθια, με είχε παρακαλέσει να δώσω αμέσως το φιλμ σε φωτογραφείο για εμφάνιση και να του δώσω αντίγραφα των σχετικών φωτογραφιών που έβγαλα στα Ίμια, πράγμα που έκανα το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στο φωτογραφείο του Δρόσου ΚΑΜΠΟΥΡΗ και κατόπιν αυτών του έδωσα το ίδιο απόγευμα όλη τη σειρά των σωστών φωτογραφιών. Τότε με ενημέρωσε ότι και αυτός είχε επικοινωνία με κάποιους Υπουργούς της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - του Κων/νου ΣΗΜΙΤΗ (δεν μου ανέφερε ονομαστικά ποιους), στους οποίους ανέφερε τη μετάβαση όλων μας στα Ίμια, τις διαπιστώσεις μας και την ανύψωση της Σημαίας υπ’ αυτόν και ότι όλοι τους συμφώνησαν και του εξέφρασαν την ικανοποίησή τους.

10.- ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ» ΣΤΗΝ ΙΜΙΑ – ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

α) Την Παρασκευή και Σάββατο 26 και 27-01-1996, δεν ανέκυψε κάποιο γεγονός σχετικό με τα Ίμια και την Ελληνική Σημαία, ενώ εγώ ανέβασα υψηλό πυρετό και αφέθηκα ελεύθερος υπηρεσίας την 26 και 27-01-1996, παραμένοντας κλινήρης σπίτι μου.

β) Όμως την Κυριακή 28-01-1996, μου τηλεφώνησε ο εξαιρετικός βοηθός μου, ο Υπαστυνόμος Β΄ Δημήτριος ΠΑΝΤΑΖΗΣ, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα Υποδιοικητή στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου (σήμερα υπηρετεί στο Α.Τ. Λούρου Πρέβεζας) και με ενημέρωσε ότι Ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί αναμετάδοσαν ένα ρεπορτάζ τουρκικής τηλεόρασης, στο οποίο φαίνονταν τούρκοι, οι οποίοι φερόταν ότι ήσαν δημοσιογράφοι της εφημερίδας «ΧΟΥΡΙΕΤ», να έχουν προσγειωθεί με ελικόπτερο στα Ίμια και να αφαιρούν την Ελληνική Σημαία που είχαμε τοποθετήσει με τον Δήμαρχο και να αναρτούν στο ίδιο πρόχειρο κοντάρι - ιστό μία μεγαλύτερου μεγέθους τούρκικη σημαία. Όπως αναφερόταν, με την ενέργειά τους αυτή αμφισβητούσαν την Ελληνική επικυριαρχία στα Ίμια, στα «Καρντάκ», όπως τα ονομάτιζαν. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι προέκυψε σοβαρότατο εθνικό ζήτημα, με απρόβλεπτες περαιτέρω εξελίξεις.

γ) Στη συνέχεια, το ίδιο απόγευμα είχα 4-5 τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Δήμαρχο, με τον Διοικητή του 4ου ΤΕΑ και με τον Αστυν. Δ/ντή Δωδεκανήσου για το ζήτημα αυτό και ανταλλάξαμε οποιεσδήποτε πληροφορίες και στοιχεία είχαμε. Ο Δήμαρχος κ. ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, με ρώτησε κατ’ αυτές να του πω αν επιθυμώ ή όχι να αναδειχθεί η συμμετοχή μου στην αποστολή στα Ίμια και στην τοποθέτηση της Σημαίας. Εξ’ αρχής του ξεκαθάρισα ότι δεν είχα λόγο να αποκρύψω την ιδιαίτερα τιμητική για εμένα συμμετοχή μου στην τοποθέτηση του Εθνικού Συμβόλου μας στην Ίμια. Εξάλλου δεν πήγαμε σε «ξένο μαντρί για να κλέψουμε». Επιπλέον η παρουσία μου δεν ήταν δυνατό να αποσιωπηθεί - αποκρυβεί, αφού αυτό ήταν υπόψη πολλών και υπήρχαν και σχετικές φωτογραφίες. Όπως στη συνέχεια αναδείχθηκε, ο Δήμαρχος είχε δώσει στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» φωτογραφίες που έβγαλα στα Ίμια, στα οποία την 29-01-1996 δημοσιεύθηκε σχετικό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, με τη σωστή αναμνηστική φωτογραφία μας, που έβγαλα με το αυτόματο πάτημα του πλήκτρου της φωτογραφικής μου μηχανής, στην οποία φωτογραφία εμφανιζόμασταν και οι 4μας με τη Γαλανόλευκη. Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα.



Στη συνέχεια πληροφορήθηκα ότι άγημα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού από το περιπολικό «ΑΝΤΩΝΙΟΥ», ανέβηκε στα Ίμια και αφού αφαίρεσε την τούρκικη σημαία που είχαν τοποθετήσει οι τούρκοι, οι δήθεν «δημοσιογράφοι της ΧΟΥΡΙΕΤ», ανύψωσε ξανά την Ελληνική Σημαία, με τιμές και σε κανονικό κοντάρι - ιστό.

δ) Τη Δευτέρα 29-01-1996 δέχθηκα τηλεφωνήματα από τον δημοσιογράφο Χρήστο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ του Τηλεοπτικού Σταθμού «ΣΚΑΪ», που προσπάθησε να εκμαιεύσει από εμένα πληροφορίες για τα Ίμια, τη Σημαία και τον Δήμαρχο, αλλά αρνήθηκα να του πω κάτι το συγκεκριμένο, ελλείψει σχετικής υπηρεσιακής άδειας. Επίσης για το ίδιο ζήτημα από τον Υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., τον Υποστράτηγο Χαράλαμπο ΣΚΙΤΣΑ, στον οποίο έδωσα από τηλεφώνου σχετική αναφορά. Επίσης νομίζω ότι, την ως άνω ημέρα, ανέβηκαν στα Ίμια με Ελληνικές Σημαίες, ο δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 Αργύρης ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, συνοδευόμενος από τον ιερέα της Ψερίμου και μερικούς πολίτες και παιδιά, για να κάνει σχετικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Την Τρίτη 30-01-1996, τηλεφωνήθηκα αρκετές φορές με τον Αστυν. Δ/ντή Δωδεκανήσου, ξανά 2 - 3 φορές με τον κ. Χαρ/μπο ΣΚΙΤΣΑ, με το 4ο ΤΕΑ, τον Αντισυνταγματάρχη ΖΟΥΠΑ και τον Υποστράτηγο ΛΑΖΑΡΗ από την Ε΄ ΓΕΑ (Σάμο).

ε) Την 30/31-01-1996 υπήρξε μεγάλη ένταση (υπό έντονη κακοκαιρία, δηλαδή ισχυρούς νοτιάδες και συνεχή βροχόπτωση) στην περιοχή των Ιμίων και Καλύμνου, με την παρουσία πολλών πολεμικών πλοίων και την πτήση πολλών μαχητικών αεροπλάνων, ενώ τα Αθηναϊκά τηλεοπτικά κανάλια είχαν συνεχείς αναφορές για την τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας, για την αρμοδιότητα ή μη του Δημάρχου να την ανυψώσει, «ασκώντας εξωτερική πολιτική», για το όλο ζήτημα των Ιμίων, ενώ κανείς από τους Υπουργούς δεν ομολόγησε ότι σχεδόν εξ αρχής γνώριζε για την ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας στα Ίμια .… Ειπώθηκαν πάρα πολλές αστοχίες, υπερβολές ή και φαιδρότητες, ακόμη και από Υπουργούς, λ.χ. τον Υπουργό Ευάγγελο ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ.

11.- ΚΗΡΥΞΗ ΜΕΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Την 00.30΄ ώρα περίπου της Τετάρτης 31-01-1996, μου τηλεφώνησε σπίτι μου ο προαναφερόμενος Διοικητής του 4ου ΤΕΑ, ο Επίλαρχος Τ/Θ Δημήτριος ΜΟΥΡΤΟΣ και με πληροφόρησε ότι διατάχθηκε μερική στρατιωτική επιστράτευση στις δυνάμεις Έβρου και νήσων Αιγαίου και γι’ αυτό έπρεπε το ταχύτερο να επιδοθούν από το προσωπικό του Α.Τ. Καλύμνου τα Φύλλα Ατομικής Προσκλήσεως στους εφέδρους Καλύμνιους που επιστρατεύονταν. Αμέσως πήγα στην Υπηρεσία μου, όπου παρέμεινα μέχρι την 07.45΄ ώρα της 31-01-1996, μέχρι που ανακοινώθηκε το τέλος της κρίσης και της επιστράτευσης, του «πολέμου των Σημαιών», όπως χαρακτηρίσθηκε. Κατ’ αυτό το ως άνω διάστημα είχα θέσει σε ετοιμότητα και επιφυλακή όλο το αστυνομικό προσωπικό μου, συντονίζοντάς το κατά τις μεταμεσονύκτιες αυτές ώρες, στην άμεση επίδοση 100δων Φύλλων Ατομικής Προσκλήσεως σε εφέδρους Καλύμνιους, που έφθαναν σωρηδόν από το 4ο ΤΕΑ τμηματικά στο Α.Τ. Καλύμνου, τους οποίους εφέδρους καλούσαμε τηλεφωνικώς να ρθουν επειγόντως μέσα στην «άγρια» νύχτα στο Α.Τ. Καλύμνου για να τα παραλάβουν. Μάλιστα είχαμε να αντιμετωπίσουμε και επιπλέον σοβαρές δυσκολίες, καθώς για αρκετούς εξ’ αυτών των εφέδρων προέκυψαν ακόμη και 10 - 12 Φ.Α.Π., για διαφορετικούς όμως τόπους και μονάδες κατατάξεως !!! και μετά από κοπιαστικές ενέργειες, διαδικασίες και συνεννοήσεις, τους επιδώσαμε το Φ.Α.Π. που είχε την τελευταία ημεροχρονολογία. Εκτός αυτών, παραβρέθηκα στο 4ο ΤΕΑ από 02.00΄ ώρα έως 03.15΄ ώρα, όπου εκτάκτως έγινε σύσκεψη όλων των παραγόντων της Καλύμνου (στρατιωτικοί, ο Έπαρχος, ο Δήμαρχος, εγώ, ο Λιμενάρχης κ.ά.) για την κρίση των Ιμίων, για αξιολόγηση της καταστάσεως κ.λ.π. ενέργειες.

12.- ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΗΣΙΔΑ

Υπήρξαν διάχυτες, αλλά και επίμονες πληροφορίες ότι τούρκοι καταδρομείς είχαν καταλάβει την ακατοίκητη νησίδα «Πίτα», η οποία βρίσκεται βορειότερα της Καλύμνου και της Καλολήμνου και βορειοδυτικά των Ιμίων. Απόβαση των τούρκων καταδρομέων στην «Πίτα», ουδέποτε επιβεβαιώθηκε επίσημα, διότι στη συνέχεια η επίσημη εκδοχή είναι ότι οι τούρκοι ανέβηκαν στη δυτική βραχονησίδα Ίμια, η οποία φέρεται ότι ήταν αφύλακτη από Ελληνικές δυνάμεις, επειδή φρουρούσαν μόνο την ανατολική νησίδα Ίμια... Θεωρώ ως βέβαιο το ό,τι κάποιου μεγέθους απόβαση τούρκων προς αντιπερισπασμό, ήταν βεβαίως δυνατή και σε κάποια άλλο Ελληνικό νησί ή νησίδα της περιοχής ή σε κάποιο από τα δεκάδες του Αιγαίου, όπως λ.χ. στη Ψέριμο, στην Καλόλημνο, στο Φαρμακονήσι ή σε κάποιο άλλο, για τον απλό λόγο ότι δεν είναι δυνατή η φρούρηση των πάρα πολλών και διάσπαρτων νησιών μας.

13.- ΠΤΩΣΗ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ – ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ

α) Κατ’ αυτό το διάστημα πληροφορηθήκαμε ότι ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού μας, το οποίο είχε πετάξει για εξακρίβωση - αυτοψία στα Ίμια κ.α. από τη Φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ», κατέπεσε στη θάλασσα, βόρεια και σε απόσταση 1,5 - 2 περίπου ναυτικών μιλίων από «τα Ίμια» προς την «Πίτα». Δυστυχώς η πτώση του είχε ως τραγική συνέπεια την καταστροφή - βύθισή του και τον θάνατο του 3μελούς πληρώματός του, ήτοι των Υποπλοιάρχων Παναγιώτη ΒΛΑΧΑΚΟΥ και Χριστόδουλου ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ και του Αρχικελευστή Έκτορα ΓΙΑΛΟΨΟΥ. Διαδόθηκε ευρέως σε τοπικό επίπεδο από όλους τους παράγοντες της περιοχής, ότι το ελικόπτερο το κατέρριψαν μάλλον Αμερικανικά αεροσκάφη που λέχθηκε ότι κατά την κρίσιμη χρονική περίοδο υπερίπταντο της περιοχής, καθιστώντας το ακυβέρνητο διά ηλεκτρονικών παρεμβολών και ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτό εξ’ όσων γνωρίζω, δεν επιβεβαιώθηκε ούτε και διαψεύσθηκε επισήμως, ούτε κατ’ αρχάς, ούτε από το μετέπειτα συνταχθέν Πόρισμα της Επιτροπής που ορίσθηκε για τη σχετική διερεύνηση .... Επίσης διαδόθηκε ότι κατά το κρίσιμο διάστημα των πρώτων ωρών της Τετάρτης 31-01-1996, δεν υπήρχε επικοινωνία μεταξύ του Ελληνικού στόλου και του Κέντρου Επιχειρήσεων στην Αθήνα, λόγω ηλεκτρονικών παρεμβολών…. Όπως θυμάμαι, στη δίνη των γεγονότων αυτών, άκουσα τα προαναφερόμενα και από την Τ.V. - δεν θυμάμαι σε ποιο κανάλι, αλλά νομίζω στον ΑΝΤ1 - να τα αναφέρει και ο δημοσιογράφος Φώτης ΣΙΟΥΜΠΟΥΡΑΣ.

β) Αναφέρθηκε ότι οι Αμερικανοί, διασφαλίζοντας τα στρατηγικά συμφέροντά τους στην περιοχή, ενήργησαν σαν «τον πατέρα που παρεμβαίνει σε διένεξη δύο παιδιών του, χτυπώντας το ένα, για να σταματήσουν τον καβγά τους». Αυτό επετεύχθη με την κατάρριψη του Ελληνικού ελικοπτέρου και τη θυσία του πληρώματός του, ώστε να εξαναγκασθεί η Ελλάδα να συμμορφωθεί στις υποδείξεις, στα κελεύσματα και τις προσταγές των Αμερικάνων, του Προέδρου Μπιλ ΚΛΙΝΤΟΝ και των Υπουργών του, του Ρίτσαρντ ΧΟΛΜΠΡΟΥΚ, του Γουόρεν ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ, του Ουΐλιαμ ΠΕΡΙ κ.ά. που επέβαλαν το «όχι πλοία, όχι στρατιωτικές δυνάμεις, όχι σημαίες στα Ίμια» (No ships, no troops, no flags), όπως έγινε γνωστό ότι τελικώς συμφωνήθηκε μεταξύ των τριών μερών (Η.Π.Α. – Ελλάδα – Τουρκία). Μάλιστα πληροφορήθηκα το πρωί της Τετάρτης 31-01-1996 ότι η κρίση έληξε με την αποχώρηση των Ελληνικών ναυτικών δυνάμεων από τα Ίμια και ότι αποχωρώντας πήραν μαζί τους και την Ελληνική Σημαία που είχαν εκ νέου τοποθετήσει την Κυριακή 28-01-1996, όταν και αφαίρεσαν την τούρκικη σημαία !!

γ) Αργότερα, το απόγευμα της 31-01-1996, έμεινα κυριολεκτικά εμβρόντητος και ένιωσα τεράστια θλίψη όταν από τηλεοράσεως άκουσα τον από 15-01-1996 νεοεκλεγέντα Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Πρωθυπουργό της Ελλάδας Κων/νο ΣΗΜΙΤΗ, να μιλάει από το βήμα της Ελληνικής Βουλής και να εκφράζει «τις ιδιαίτερες ευχαριστίες του στους Αμερικανούς για τη συμβολή τους στον τερματισμό της κρίσης των Ιμίων» !!!

14.- ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

α) Όλες οι ημέρες αυτές, πέρασαν με πολλή ένταση, με πλήθος υπηρεσιακών τηλεφωνημάτων και σχετικών ενεργειών, λ.χ. είτε με τον Υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. κ. Χαρ/μπο ΣΚΙΤΣΑ, είτε με τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Εμμανουήλ ΧΟΥΡΔΑΚΗ, ακόμη και με τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Σήφη ΒΑΛΗΡΑΚΗ, που μου ζητούσαν από τηλεφώνου πρόσθετες προφορικές πληροφορίες για τα Ίμια, για το πώς πήγαμε εκεί, ποιοί ήμασταν, πώς ανυψώθηκε η Ελληνική Σημαία, για το ελικόπτερο, το θάνατο του πληρώματός του, τι επικρατεί στην περιοχή κ.λ.π. Επίσης με αρκετές συσκέψεις στο Επαρχείο κ.α. για τα Ίμια και τις τρέχουσες επ’ αυτών εξελίξεις. Εκτός αυτών και με πολλές ενέργειες λόγω της άφιξης ή ελέγχου πληροφοριών για άφιξη στην Κάλυμνο Ελλήνων πολιτών, που είχαν σκοπό τη μετάβασή τους στα Ίμια προκειμένου ανυψώσουν την Ελληνική Σημαία ή για προσκύνημα κ.ά., με λήψη μέτρων ασφαλείας διαφόρων στόχων - Υπηρεσιών της Καλύμνου και του Δημάρχου, που μας κατήγγειλε ότι δεχόταν τηλεφωνικές απειλές από κάποιους αγνώστους κατά της σωματικής του ακεραιότητας. Επίσης με την άφιξη τούρκων κατασκόπων, μάλιστα υπό στοιχεία ταυτότητας Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έφθασαν στο σημείο να επισκεφθούν ακόμη και τον Δήμαρχο στο γραφείο του στον Δήμο Καλυμνίων και εμένα στο γραφείο μου στο Α.Τ. Καλύμνου, με σκοπό τη λήψη δήθεν συνεντεύξεων, τις οποίες αρνηθήκαμε.

β) Θεωρώ πως δεν είναι περιττό να αναφερθώ και στο γεγονός ό,τι δέχθηκα από όλη την Ελλάδα, πάρα πολλά τηλεφωνήματα, κυρίως αγωνίας ή επιδοκιμασίας, αλλά και αγανάκτησης για όσα συνέβαιναν, από συγγενείς, φίλους, γνωστούς ή και αγνώστους. Αυτό συνέβη ιδίως κατά την κορύφωση της κρίσης, που τα τηλεοπτικά κανάλια, λ.χ. ο ΣΚΑΪ (δημοσιογράφοι Νίκος ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, Δήμος ΒΕΡΥΚΙΟΣ κ.ά.) «βομβάρδιζαν» κυριολεκτικά τον κόσμο είτε με ζωντανές συνδέσεις με τον ναύσταθμο Σαλαμίνας και την έξοδο στο Αιγαίο των πλοίων του πολεμικού ναυτικού, είτε με την Κάλυμνο, είτε με έκτακτα δελτία ειδήσεων, οι οποίες ενέτειναν βεβαίως στο κατακόρυφο την αγωνία του Ελλήνων.

γ) Στο σημείο αυτό θέλω να εξάρω και αναδείξω την αγόγγυστη συνδρομή που είχα από τους συνεργάτες μου βαθμοφόρους, αλλά και από το λοιπό αστυνομικό προσωπικό του Α.Τ. Καλύμνου, την άψογη συμπεριφορά και την ανταπόκριση που επέδειξαν ως επαγγελματίες και ως Έλληνες καθ’ όλη τη διάρκεια της «Κρίσης των Ιμίων», όπου και αν απαιτήθηκε.

δ) Την 01-02-1996 υπήρξε επίσημη επίσκεψη στην Κάλυμνο από τον Πολιτικό και Πρόεδρο της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛ.ΑΝ.) Αντώνη ΣΑΜΑΡΑ και λάβαμε ειδικά μέτρα ασφαλείας του.

15.- ΑΝΕΛΚΥΣΗ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ – ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

α) Την 06-02-1996 πληροφορήθηκα τον εντοπισμό του ελικοπτέρου και του πληρώματός του που σκοτώθηκε κατά την «κρίση των Ιμίων». Ανελκύθηκε και διαπιστώθηκε ότι το ελικόπτερο έφερε αρκετές φθορές που προκλήθηκαν κατά την κατάπτωσή του στη θάλασσα, αλλά και οπές (τρύπες) που δημιουργήθηκαν κατά το ξεκόλλημα των καρφίδων - πιρτσινιών του, οι οποίες οπές (μέσα στον πανικό που επικρατούσε) εκλήφθηκαν ως διατρήσεις από σφαίρες - βολίδες τουρκικών όπλων. Τη διαπίστωση αυτή και συμπέρασμα μου πιστοποίησε και ο Αξιωματικός του Τμήματος Όπλων και Εκρηκτικών της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, που μετείχε ως ειδικός εκπρόσωπος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Ελληνικής Αστυνομίας στην Επιτροπή ελέγχου του ελικοπτέρου. Υπόψη ότι ο ως άνω Αξιωματικός είναι συμπατριώτης μου, καθώς κατάγεται από χωριό του Λιδωρικίου, ενώ υπήρξε και συμμαθητής μου την περίοδο 1968-1971 στο τότε 6τάξιο Γυμνάσιο Λιδωρικίου, αλλά και συμφοιτητής μου στη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. κατά τη φοίτησή μας σ’ αυτή κατά την περίοδο 1983 - 1986. Επιπλέον υπενθυμίζω και επισημαίνω το γεγονός ό,τι το ελικόπτερο ΔΕΝ κατέπεσε κοντά στα Ίμια, ΑΛΛΑ σε απόσταση 1,5 - 2 περίπου ναυτικών μιλίων από αυτά και κοντά στη νησίδα «Πίτα». Επίσης, σύμφωνα με τις διαδόσεις και πληροφορίες μου, πιστοποιήθηκε ιατροδικαστικώς ότι και τα τρία μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου έφεραν τραύματα, που προκλήθηκαν κατά την πτώση του στη θάλασσα και πιστοποιήθηκε ότι ο θάνατός τους επήλθε συνεπεία των τραυμάτων τους και του πνιγμού τους που επακολούθησε κατά τη βύθιση του ελικοπτέρου στη θάλασσα.

β) Στο Πόρισμα για την πτώση του ελικοπτέρου και τον θάνατο του πληρώματός του, το οποίο συντάχθηκε από Στρατιωτική Επιτροπή, ΔΕΝ αναφέρεται με σαφήνεια ο λόγος της πτώσης του…. Αφέθηκε να πιθανολογείται ότι οφειλόταν στον αποπροσανατολισμό και στη σύγχυση του πληρώματός του (Vertigo), που επήλθε λόγω της νύχτας και των δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, δεδομένου ότι έβρεχε και φυσούσε πολύ, κατάσταση η οποία καθιστούσε εξαιρετικά επισφαλείς – επικίνδυνες τις οποιεσδήποτε από αέρος στρατιωτικές επιχειρήσεις.

16.- ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΣΥΝΤΑΞΗ Κ.Λ.Π. ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΜΟΥ

Εντωμεταξύ, από τον Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου Σταύρο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, μου είχε ζητηθεί να του υποβάλλω - αποστείλω κατεπειγόντως Απόρρητη Αναφορά για τα Ίμια, για την ανύψωση της Σημαίας κ.λ.π. Παρότι ήμουν πολύ απασχολημένος, συνέταξα εσπευσμένα την υπ’ αριθμό 6070/1/32-δ από 08-02-1996 4σέλιδη «Απόρρητη» Αναφορά μου, την οποία του την απέστειλα με ειδικά σφραγισμένο φάκελο, με το πλοίο της γραμμής για τη Ρόδο. Το περιεχόμενό της ήταν κατά πολύ ταυτόσημο με αυτό που εκθέτω στο παρόν «Χρονικό» και αφορούσε το διάστημα από 24/01/1996 έως 08/02/1996. Αφού την παρέλαβε και τη διάβασε, με ενημέρωσε από τηλεφώνου ότι θα μου την επιστρέψει με την επίκληση ότι «το περιεχόμενό της αφορούσε ευαίσθητα Εθνικά θέματα και ήταν προτιμότερο να μην υπάρχουν σχετικά επίσημα έγγραφα». Τελικώς μου την επέστρεψε την 10-02-1996 με έκτακτη αλληλογραφία - με πλοίο της γραμμής Ρόδος – Κάλυμνος – Πειραιάς.



17.- ΤΕΛΕΣΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ – ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΩΝ. ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

α) Την Κυριακή 25-02-1996 πραγματοποιήθηκε στον ναό του Χριστού Πόθιας Καλύμνου, παρουσία συγγενών τους και όλων των τοπικών Αρχών, επίσημο μνημόσυνο των τριών (3) νεκρών – θυμάτων του ελικοπτέρου της κρίσης των Ιμίων. Στη συνέχεια πήγαμε με το πορθμείο «ΑΠΟΛΛΩΝ» κοντά στη νησίδα Σαρρή, η οποία βρίσκεται κοντά στο ακρωτήριο Χαλή της Καλύμνου, για ρίψη στεφάνων στη θάλασσα. Αμέσως μετά, παρατέθηκε από τον Δήμο Καλυμνίων στους παρασταθέντες, γεύμα στις Μυρτιές Καλύμνου, στην ψαροταβέρνα του «ΣΤΑΛΑ».

β) Την Πέμπτη 07-03-1996, έκανε επίσημη επίσκεψη στην Κάλυμνο ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κων/νος ΣΗΜΙΤΗΣ, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την ευκαιρία της επετείου ενσωματώσεως στην Ελλάδα της Δωδεκανήσου και λήφθηκαν ιδιαίτερα αστυνομικά μέτρα ασφαλείας. Την ίδια ημέρα υπήρξαν πολιτιστικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή χορευτικών από το Ρέθυμνο, το Λύκειο Ελληνίδων κ.α.

γ) Στη συνέχεια και κατά διαστήματα - επί 4μηνο περίπου, υπήρξαν περιοδικά ζητήματα, μάλλον ήσσονος σημασίας, ως απόρροια της κρίσης των Ιμίων, λ.χ. η επίσκεψη ή οι εκδηλώσεις Εφεδροπολεμιστών, Ριμινιτών, ως και αντιπροσωπείας Ευρωβουλευτών. Τακτικότατο ήταν το φαινόμενο αερομαχιών - καταδιώξεων μεταξύ Ελληνικών και τούρκικων πολεμικών αεροσκαφών, ακόμη και πάνω από την Κάλυμνο. Τέλος, πέραν των ανωτέρω και μετά από καιρό, μεταδόθηκε από τα Ελληνικά Μ.Μ.Ε. ότι όλοι οι τούρκοι καταδρομείς που την 31-01-1996 «ανέβηκαν στα Ίμια», σκοτώθηκαν σε κάποιο αεροπορικό ή τροχαίο ατύχημα στη Τουρκία.

18.- ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά τα ιστορηθέντα, θεωρώ ότι είναι απολύτως σαφές το γεγονός ότι η συμβολική τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας στα Ίμια, υπό την πολιτική κάλυψη του Δημάρχου Καλυμνίων, πληροί όλα τα χαρακτηριστικά μιας αυθόρμητης, απροσχεδίαστης, παρορμητικά πατριωτικής ενέργειας σε Ελληνικό έδαφος, ήτοι στην Εθνική Ελληνική Επικράτεια, μιας εκδήλωσης εθνικής υπερηφάνειας και ευθιξίας απέναντι στις τουρκικές αμφισβητήσεις, διεκδικήσεις και προκλήσεις. Θεωρώ ότι είναι καταφανές το ό,τι δεν υπήρξε την 24 ή 25-01-1996 από κανέναν παράγοντα της Καλύμνου σχετική συζήτηση για μετάβασή μας στα Ίμια, με σκοπό την τοποθέτηση - ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας. Ο Δήμαρχος, όταν ξεκινήσαμε από το Δημαρχείο για το λιμάνι της Καλύμνου και από εκεί για τα Ίμια, δεν είχε μαζί του ούτε Ελληνική Σημαία, ούτε ιστό-κοντάρι. Αν δεν καθυστερούσε στο Δημαρχείο, τότε είναι βέβαιο ότι θα μεταβαίναμε στα Ίμια με τις άλλες Αρχές και με το σκάφος του Λιμεναρχείου Καλύμνου, αλλά χωρίς την Ελληνική Σημαία, οπότε δεν θα ανυψωνόταν η Γαλανόλευκη και ίσως δεν θα ανέκυπτε κάποια σοβαρή κρίση στην περιοχή, αν και πολύ αμφιβάλλω ως προς αυτό λόγω της γνωστής και διαρκούς τουρκικής διεκδικητικότητας. Εκ συμπτώσεως αναμίχθηκαν οι ψαράδες και ναυτικοί στην Ιχθυόσκαλα, που υπέβαλαν στον Δήμαρχο την ιδέα τοποθέτησης στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας, όπως και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ που έφερε στο ταχύπλοο τις δύο Σημαίες. Τέλος, αν δεν ήμουν και εγώ που μπορούσα να πηδήξω από το ταχύπλοο στα βράχια της νησίδας και έτσι να μπορέσουν να με ακολουθήσουν ο κ. Δήμαρχος με τον κ. ΜΙΛΑΤΟ και τον κ. ΑΡΒΥΘΗ, τότε πιθανότατα αυτοί θα αποχωρούσαν, χωρίς να ανεβούν στα Ίμια και χωρίς να ανυψώσουν την Γαλανόλευκη …. Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, τα ιστορικά γεγονότα προκύπτουν και διαμορφώνονται από κατ’ αρχή φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες, οι οποίες στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι ήσαν καίριας σημασίας …. Προσωπικά νιώθω μόνο υπερήφανος για την από καθαρή έστω σύμπτωση συμμετοχή μου στην τοποθέτηση και ανύψωση στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας. Θα ένιωθα μόνο ντροπιαστικά αν θα την υπέστειλα ή εγκατέλειπα, υποδηλώνοντας παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην περιφέρεια των Ιμίων ή οπουδήποτε αλλού. Υπενθυμίζω και το γεγονός ό,τι ενώ τοποθετήσαμε την Ελληνική Σημαία στην Ίμια την Πέμπτη 25-01-1996, αυτή παρέμεινε στη θέση της μέχρι την Κυριακή 28-01-1996, οπότε και την αφαίρεσαν οι τούρκοι «δημοσιογράφοι». Μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε κανείς να με κατηγορήσει «στα ίσια» για τη συμβολή μου στην ανύψωση της Γαλανόλευκης στα Ίμια, αν και μετατιθέμενος από την Κάλυμνο στη Χαλκιδική, αρκετοί νομίζουν ότι «μετατέθηκα τόσο μακριά, επειδή έβαλα τη Σημαία στα Ίμια». Παρότι τους το διαψεύδω, δεν με πιστεύουν, διότι εξ’ αρχής αυτό άκουσαν να υποτίθεται και να λέγεται… Βεβαίως και εγώ λυπάμαι πολύ και λέω κρίμα για την καταφανή θυσία «σαν μια άλλη Ιφιγένεια» των τριών (3) παλικαριών μας και θλίβομαι για τις καταφανώς άστοχες και ανεπαρκείς αντιδράσεις και ενέργειες των κυβερνώντων μας, την κάκιστη εν γένει διαχείριση της κρίσης, που όπως φαίνεται κατέστησαν τα Ίμια υπό καθεστώς «γκρίζας ζώνης». Ατυχώς για τα εθνικά μας συμφέροντά μας ως Ελλήνων, τη συνέχιση της διατήρησης και επιβεβαίωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στα Ίμια, την άφησαν στον υπέργηρο κτηνοτρόφο Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟ και στα γίδια του, τα οποία συνεχίζει να φροντίζει με μεγάλες δυσκολίες και υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, διότι είτε το Λιμενικό Σώμα δεν τον συνδράμει, είτε παρεμποδίζεται από σκάφη του τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Όμως, όπως με διαβεβαίωσε ως γνήσιος, άδολος και θερμός πατριώτης, ως πραγματικός Έλληνας που είναι, θα πηγαίνει με το σκάφος του στα Ίμια για να περιποιείται τα γίδια του, όσο θα κρατούν «τα πόδια του»… Τέλος, θεωρώ ότι, υποστολή ή απομάκρυνση της Εθνικής Σημαίας τους, υπαναχώρηση ή απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους, δεν θα συνέβαινε, λ.χ. από Αμερικανούς, Ισραηλινούς, Ρώσους, Κινέζους, Γερμανούς, Βρετανούς, Γάλλους κ.ά., για ευνόητους λόγους που αφορούν και τους δικούς μας κυβερνήτες, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες ακολουθούν το δόγμα του «Η Ελλάς δεν διεκδικεί»… «Άραγε, ποιος μπορεί να διαφωνήσει σ’ αυτή την τραγική διαπίστωση;».

19.- ΑΤΟΜΙΚΑ ΜΟΥ Κ.Λ.Π. ΣΤΟΙΧΕΙΑ

α) Γεννήθηκα την 16-01-1956 και κατάγομαι από το ιστορικό Λιδωρίκι Δωρίδας του Νομού Φωκίδας, που έχει χαρακτηρισθεί και ως «μαρτυρική κωμόπολη», επειδή είχε θύματα και πυρπολήθηκε - καταστράφηκε ολοσχερώς την 29/30 Αυγούστου 1944 από τους κατακτητές Γερμανούς. Η πυρπόληση και καταστροφή του συνέβη ως αντίποινα μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι σημαντικές δυνάμεις των Γερμανών την 5η Αυγούστου 1944 από τις αντιστασιακές δυνάμεις στη μάχη των Καρουτών, το οποίο είναι κοντινό και ορεινότερο χωριό.

β) Από πολύ μικρό παιδί εργάσθηκα σκληρότατα σε αρκετές δουλειές, ενώ ως έφηβος εργάσθηκα επί 8ετία σε μαρμαράδικα του Αμαρουσίου Αττικής και σε οικοδομές, ενώ υπήρξα μαθητής και του Εσπερινού (Νυχτερινού) Γυμνασίου – Λυκείου της Νέας Ιωνίας Αττικής. Στη συνέχεια υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία στο Πυροβολικό (Θήβα – Καρωτή Διδυμοτείχου), ως Λοχίας αντιαεροπορικών.

γ) Την 15-10-1979 κατατάχθηκα ως δόκιμος Αστυφύλακας στην Αστυνομία Πόλεων. Το 1982 εισήλθα από τους πρώτους και με την αξία μου στη Σχολή Αρχιφυλάκων, ενώ το 1983 εισήλθα 1ος και ξανά με την αξία μου στη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας Πόλεων, από την οποία εξήλθα το 1986 ως Υπαστυνόμος Β΄.

δ) Θεωρώ ότι είμαι άξιος απόγονος του «Γεωργίου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ή Καπετάν Γιωργούλα» και του «Τριαντάφυλλου ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΥ», οπλαρχηγών της Δωρίδας κατά την επανάσταση του 1821, αλλά και των άλλων μετέπειτα προγόνων μου, που όλοι τους προσέφεραν πολλά στους εθνικούς αγώνες της πατρίδας μας. Για συγκεκριμένους λόγους ουδέποτε ένιωσα την ανάγκη να υπάρξω άβουλος θιασώτης – δεδομένος οπαδός κάποιου πολιτικού κόμματος, συμπεριφορά - στάση μου για την οποία έτυχα βεβαίως του αναλόγου σε βάρος μου τιμήματος …

ε) Το παρόν «Χρονικό της κρίσης των Ιμίων, όπως το έζησα», αποτελεί μια καθαρή καταγραφή και περιγραφή εκ μέρους μου των γεγονότων, (υπό τη μορφή προσωπικού ημερολογίου), όπως αυτά συνέβησαν, εξελίχθησαν ή πληροφορήθηκα. Για εμένα η υπόθεση της Ελληνικής Σημαίας, ήτοι του Εθνικού Συμβόλου μας, δεν αποτελεί «ένα αδειανό πουκάμισο, μια Ελένη», (όπως είπε και ο αείμνηστος Γ. Σεφέρης) ή «ένα απλό χρωματιστό πανί», αλλά μια υπέρτατη υπόθεση.

Βεβαίως και στην περίπτωσή μου ισχύει η ρήση ότι συχνά «η αλήθεια είναι σαν έναν σπασμένο καθρέπτη, όπου μερικοί κατέχουν από ένα κομμάτι του και όχι ολόκληρο τον καθρέπτη». Όμως αυτό δεν με αφορά πολύ, διότι κατέχω ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι από το «Χρονικό της κρίσης των Ιμίων», ιδίως επί όσων έχω προσωπική αντίληψη.-

Άγιος Νικόλαος Χαλκιδικής, 20-01-1997

Γεώργιος Ρ ι ό λ α ς Αστυνόμος Β

ΕΛΛΑΔΑ

Η Ελλάδα είναι κράτος με σπουδαία γεωπολιτική σημασία λόγω της πολιτικής και γεωγραφικής της εγγύτητας με την Ευρώπη, την Ασία και την Μέση Ανατολή. Οι κύριοι σύμμαχοι της είναι η Γαλλία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι άλλες χώρες του NATO και τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα επίσης έχει ισχυρούς διπλωματικούς δεσμούς με την Κύπρο, τη Ρωσία, τη Σερβία, τη Β.Μ, με την Αλβανία, την Αρμενία και την Αίγυπτο, ενώ ταυτόχρονα επικεντρώνεται στη δημιουργία καλύτερων σχέσεων με τη Βουλγαρία, με το Κοσσυφοπέδιο, με την Αιθιοπία καθώς και με τον αραβικό κόσμο, από την Αλγερία εώς τη Σαουδική Αραβία. Ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ένωσης για τη Μεσόγειο, η Ελλάδα αποτελεί περιοχή κλειδί για την Ανατολική Μεσόγειο και έχει ενθαρρύνει την συνεργασία μεταξύ των γειτόνων αλλά και έχει προωθήσει το ενεργειακό τρίγωνο για εξαγωγές αερίων στην Ευρώπη. Η Ελλάδα επίσης αποτελεί την ισχυρότερη οικονομία στα Βαλκάνια όπου είναι ένας σημαντικός τοπικός επενδυτής.

Τα κυριότερα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι οι Γκρίζες Ζώνες, η τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου καθώς και η Ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα.

wikipedia

 

  

ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Μακεδονική ταυτότητα. Με τον Σαράντο Καργάκο

ΟΡΥΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

1) Μαγνήσιο:

Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

2) Αλουμίνιο:

Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, για χιλιάδες εφαρμογές.

3) Βωξίτης:

Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων.

4) Σμηκτίτες:

Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α.

5) Νικέλιο:

H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

6) Λάδι:

Είμαστε η 3η στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού. Αυτο μας έδωσε ο Θεούλης…..εμείς όμως αγοράζουμε σπορέλαια, σησαμέλαια, βούτυρα-ζωικά και συνθετικά, λάδι κοκοφοίνικα και άλλες μαλ…ίες και μετα να η χοληστερίνη στα 800 και τα εμφράγματα σερί…. Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού).

7) Είμαστε 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου.

(saffron) Κοζάνης αλλά εμείς ούτε που το ξέρουμε…. Βάζουμε στα φαγητά μας… κέτσαπ και αμφίβολης προέλευσης σως….

11) Είμαστε 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών… ( δοκιμάστε τα βραστά ή ομελέτα)

9) Είμαστε 7η χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (τo 2004 ήμασταν 4η)

10) Είμαστε 11η σε παραγωγή βαμβακιού

11) Ακόμη: 14η σε αφίξεις τουριστών. (18,2 εκ)

12) Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων…

και Φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας

  ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΑΟΖ

 

 ΜΕΓΑΛΗ ΜΚΔ.... ΘΡΑΚΗ

 

 

ΟΝΟΜΑ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ... ΓΙΑΤΙ;

 

 

 

ΑΝΤΙΠΡΕΣΠΕΣ - ΑΥΤΑ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ 153 ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! Πρέπει να το δεις..

Αυτή η κίνηση που διαφημίζει την έκθεση έχει αλυτρωτικές επιδιώξεις....αν μπεις στο προφίλ της στο Facebook το καταλαβαίνεις αμέσως Στη φωτογραφία στο προφίλ επίσης του..."καλλιτέχνη" έχει και την τουρκική σημαιουλα Κι εμείς τους δίνουμε δωρεάν το Ρεμέτζο για την έμμεση προπαγάνδα τους...
 

 

.....Σχετικά με την εισβολή των εκπροσώπων του νεοναζιστικού κινήματος στην έκθεση στη Θεσσαλονίκη του Μακεδόνα καλλιτέχνη Sergej Andreevski, αρκετά πρακτορεία ειδήσεων και αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, όπως η πύλη Barons και η τηλεόραση NBC, και η United Macedonian Diaspora, μια οργάνωση που εκπροσωπεί τους Μακεδόνες στον κόσμο, με έδρα την Ουάσιγκτον, εξέδωσαν ανακοίνωση καταδικάζοντας αυτήν την απεχθή πράξη.

-Δεν πρόκειται για συνηθισμένες κρίσεις ανόητης βίας. Πρόκειται για στοχευμένες, ενορχηστρωμένες πράξεις φυλετικού μίσους με σαφή ατζέντα, δήλωσε ο Γκόρνταν Γιορντάνοφ, διευθυντής του UMD για την Ευρώπη.

Προσθέτει ότι «οι ενέργειες αυτές δεν αντικατοπτρίζουν μόνο περιφρόνηση για τους εισβολείς που τις διέπραξαν, αλλά και για κάθε ελληνικό πρακτορείο, κάθε αστυνομικό και κάθε πολιτικό που τις απορρίπτει ως δικαιολογημένες επειδή ο στόχος ήταν από τη Μακεδονία».

Το UMD καλεί για άμεση απάντηση από την κυβέρνηση της Ελλάδας και πλήρη έρευνα «όταν παρατηρηθεί μια αυξανόμενη τάση βίας».

-Οποιαδήποτε άρνηση να γίνει κάτι τέτοιο γίνεται κρατική βία κατά των Μακεδόνων και διεθνές επεισόδιο, είπε ο Γιορντάνοφ.

Το UMD ζητά από την ελληνική κυβέρνηση και όλες τις κρατικές υπηρεσίες να βρουν και να τιμωρήσουν τα άτομα που πραγματοποίησαν «αυτή τη βρώμικη και παράνομη δραστηριότητα». Η κυβέρνηση πρέπει να παρέχει σε κάθε Μακεδόνα και επισκέπτη, πλήρη προστασία σύμφωνα με το νόμο, σύμφωνα με την αντίδραση της UMD.

Η έκθεση, που επρόκειτο να διαρκέσει έως τις 29 Απριλίου, διεκόπη όταν ομάδα δέκα μασκοφόρων, μελών της νεολαίας του νεοναζιστικού κινήματος «Χρυσή Αυγή», εισήλθε στη δημοτική πινακοθήκη «Ρεμέτζο» στη Θεσσαλονίκη και ανάγκασε τους διοργανωτές να κατεβάσουν τα έργα ζωγραφικής και σφράγισαν τις εγκαταστάσεις.

 

 

ΛΕΥΚΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ. ΠΟΥ ΠΑΝΕ

Σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 98 του ΠΔ 26/2012, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα.

Αυτό σημαίνει ότι τόσο τα λευκά ψηφοδέλτια στα οποία γίνεται σαφής αναφορά στο Νόμο όσο και τα άκυρα ψηφοδέλτια δεν πάνε πουθενά, δεν τα παίρνει κανένα πολιτικό κόμμα. Τί ρόλο όμως παίζουν στα συνολικά ποσοστά των κομμάτων στις εκλογές;

Τα ποσοστά των πολιτικών κομμάτων υπολογίζονται επί των εγκύρων ψηφοδελτίων και όχι του συνόλου των ψηφοδελτίων (έγκυρα, λευκά, άκυρα).

Όπως μάθαμε στην αριθμητική στο δημοτικό σχολείο, όσο αυξάνεται ο διαιρέτης μειώνεται το πηλίκο ή διαφορετικά όσο μειώνεται ο διαιρέτης αυξάνεται το πηλίκο.

Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό που υπολογίζεται ότι έλαβε ένα κόμμα (επί των εγκύρων) είναι αυξημένο σε σχέση με αυτό που προκύπτει επί του συνόλου των ψηφοδελτίων.

Παράδειγμα

Έστω ότι ψήφισαν 1.000 άτομα και τα ψηφοδέλτια είναι: 800 έγκυρα, 150 λευκά και 50 άκυρα. Από αυτούς τους 1.000, 600 ψήφισαν τον Α πολιτικό συνδυασμό και 200 τον Β πολιτικό συνδυασμό, 150 έριξαν λευκό και 50 άκυρο. Σημειώνεται ότι, στα άκυρα ψηφοδέλτια δεν καταμετράται ποιανού κόμματος είναι το ψηφοδέλτιο, γιατί απλά αυτά είναι άκυρα.

Εάν, τα ποσοστά των κομμάτων υπολογιζόταν επί των συνολικών ψηφοδελτίων, το Α πολιτικό κόμμα θα είχε 60% (600 ψήφους από τους 1.000) και το Β θα είχε 20% (200 ψήφους από τους 1.000).

Επειδή όμως τα ποσοστά εξάγονται μόνο από τα έγκυρα ψηφοδέλτια (τα οποία είναι 800, “μειώνεται ο διαιρέτης”) ο Α πολιτικός συνδυασμός λαμβάνει 75% (600 από τα 800) και ο Β πολιτικός συνδυασμός 25% (200 από τα 800).

Ο αριθμός των ψήφων που έλαβαν τα πολιτικά κόμματα δεν αυξήθηκε, αλλά αυξήθηκε το ποσοστό λόγω του τρόπου υπολογισμού που επιλέξαμε σε σύγκριση με κάποιον άλλον.

Εάν τα λευκά προσμετρούνταν στα έγκυρα, ο Α πολιτικός συνδυασμός θα λάμβανε 63% [600 από τα 950 (800+150)] και ο Β πολιτικός συνδυασμός 21% (200 από τα 950). Τότε όμως το υπόλοιπο 16% που είναι όσοι ψήφισαν λευκό, δεν θα εκπροσωπούνταν στην Βουλή με την ανάδειξη βουλευτών το οποίο είναι το ζητούμενο των εκλογών. Το ίδιο θα γινόταν και στην περίπτωση όπου γινόταν υπολογισμός επί του συνόλου των ψηφοδελτίων.

ΠΟΣΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ.

Στις εκλογικές περιφέρειες, όπου εκλέγονται από ένας ως και τρεις βουλευτές, βάζουμε έναν σταυρό. Στις εκλογικές περιφέρειες, όπου εκλέγονται από τέσσερις ως και επτά βουλευτές, βάζουμε μέχρι δύο σταυρούς. Στις εκλογικές περιφέρειες, όπου εκλέγονται από οκτώ ως και δώδεκα βουλευτές, βάζουμε μέχρι τρεις σταυρούς.

Μέχρι 4 σταυρούς:

Α’ Αθήνας
Βόρειος Τομέας Αθήνας
Νότιος Τομέας Αθήνας
Α’ Θεσσαλονίκης

Μέχρι 3 σταυρούς:

Δυτικός Τομέας Αθήνας
Β’ Πειραιώς
Ανατολική Αττική
Αχαΐα
Β’ Θεσσαλονίκης
Λάρισα

Μέχρι 2 σταυρούς

Α’ Πειραιώς
Δυτική Αττική
Αιτωλοακαρνανία
Δωδεκάνησα
Έβρος
Εύβοια
Ηλεία
Ημαθία
Ηράκλειο
Ιωάννινα
Καβάλα
Καρδίτσα
Κοζάνη
Κορινθία
Κυκλάδες
Μαγνησία
Μεσσηνία
Πέλλα
Πιερία
Σέρρες
Τρίκαλα
Φθιώτιδα
Χανιά

Έναν σταυρό:

Αργολίδα
Αρκαδία
Άρτα
Βοιωτία
Γρεβενά
Δράμα
Ευρυτανία
Ζάκυνθος
Θεσπρωτία
Καστοριά
Κέρκυρα
Κεφαλλονιά
Κιλκίς
Λακωνία
Λασίθι
Λέσβος
Λευκάδα
Ξάνθη
Πρέβεζα
Ρέθυμνο
Ροδόπη
Σάμος
Φλώρινα
Φωκίδα
Χαλκιδική
Χίος

Πότε είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο.

Βάζοντας τον σταυρό προτίμησης δίπλα στο όνομα του υποψηφίου.

Στην περίπτωση που ο πολίτης χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο σύμβολο, η ψήφος του στις εκλογές 2023 θα θεωρηθεί άκυρη.

Δεν υπάρχει περιορισμός για το πού  θα μπει ο σταυρός. Ο σταυρός στο ψηφοδέλτιο μπορεί να μπει είτε αριστερά από το όνομα του υποψηφίου, είτε δεξιά. Και στις δύο περιπτώσεις το ψηφοδέλτιο θα θεωρηθεί έγκυρο.

Το ψηφοδέλτιο για τις εκλογές 2023 θεωρείται άκυρο αν μπει o σταυρός προτίμησης και στις δύο πλευρές.

Επιπλέον, στα ψηφοδέλτια των εκλογών χρησιμοποιείται αυστηρά στυλό μαύρου ή μπλε χρώματος. Στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί κόκκινο, πράσινο ή άλλο χρώμα, το ψηφοδέλτιο είναι άκυρο.

Πότε ακυρώνεται ένα ψηφοδέλτιο

Ένα ψηφοδέλτιο μπορεί να ακυρωθεί, εάν στον φάκελο που έχει δοθεί στον πολίτη, περιέχονται περισσότερα από ένα ψηφοδέλτια, τότε αυτά θεωρούνται άκυρα, ακόμα και αν πρόκειται για ψηφοδέλτια του ίδιου κόμματος.

Εάν το ψηφοδέλτιο δεν είναι έντυπο ή δεν ανήκει στη συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια, ακυρώνεται ενώ ακυρώνεται και στην περίπτωση που το ψηφοδέλτιο ή ο φάκελος έχει αλλοιώσεις, υπογραμμίσεις, διαγραφές ή περιέχει λέξεις ή φράσεις.

Ένα ψηφοδέλτιο ακυρώνεται επίσης στην περίπτωση που έχει γραμμή πλάγια ή κάθετα της λίστας των υποψηφίων ή εάν αναγράφονται τα αρχικά του υποψηφίου ή αστερίσκος αντί για σταυρό.

Το ψηφοδέλτιο δεν καταμετράται εάν ο σταυρός είναι μέσα σε κύκλο ή σε άλλη θέση του ψηφοδελτίου και όχι δίπλα σε όνομα υποψηφίου.

Επίσης, ένα ψηφοδέλτιο ακυρώνεται εάν αναγράφονται στοιχεία της ταυτότητας του εκλογέα, όπως τα αρχικά ονόματος, υπογραφή κλπ, αλλά και στις περιπτώσεις, που το ψηφοδέλτιο φέρει κηλίδα από μελάνη στο κενό μεταξύ ονόματος και επωνύμου υποψηφίου.

Στην περίπτωση που στο πίσω μέρος του ψηφοδελτίου αναγράφεται το γράμμα Χ ακυρώνεται επίσης, ενώ τέλος και στην περίπτωση που το ψηφοδέλτιο είναι περίεργα διπλωμένο επίσης ακυρώνεται.

Ποιοι απαλλάσσονται από την υποχρέωση άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος

Από την υποχρεωτική άσκηση του εκλογικού δικαιώματος απαλλάσσονται νόμιμα όσοι την ημέρα της ψηφοφορίας θα βρίσκονται στο εξωτερικό και όσοι έχουν υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας τους.

Επίσης οι εκλογείς που έχουν εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ετεροδημοτών, αλλά δεν κατέστη δυνατή η σύσταση ειδικού εκλογικού τμήματος ετεροδημοτών, λόγω μη συμπλήρωσης, σε όλη την εφετειακή περιφέρεια, του αριθμού των σαράντα (40), τουλάχιστον, ετεροδημοτών εκλογέων της ίδιας βασικής εκλογικής περιφέρειας (άρθρο 96, παρ. 1 του π.δ. 26/2012).

Οι εκλογείς μπορούν να μάθουν πού ψηφίζουν:

• Μέσω της ιστοσελίδας του υπουργείου Εσωτερικών www.ypes.gr «Μάθε πού Ψηφίζεις»
• Καλώντας στο Τηλεφωνικό Κέντρο της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Εσωτερικών και στους αριθμούς 2131361500 και 2131313800 καθημερινά από τις 08:00 έως 20:00. Το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Μαΐου το τηλεφωνικό κέντρο θα λειτουργήσει σε 24ωρη βάση.

 Αν δεν βρείτε το όνομά σας στους εκλογικούς καταλόγους απευθυνθείτε στο Δήμο, στα δημοτολόγια του οποίου είστε εγγεγραμμένοι, μέχρι και το πέρας της ψηφοφορίας.

Στην Ελλάδα, δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι όσοι συμπληρώνουν το 17ο έτος της ηλικίας τους κατά το έτος των εκλογών. ‘Αρα για τις Εκλογές του 2023, μπορούν να ψηφίσουν όσοι έχουν γεννηθεί από 1/1/2006 μέχρι και 31/12/2006.

Μπορείτε να ψηφίσετε με την αστυνομική ταυτότητα, το διαβατήριό σας, την άδεια οδήγησης ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν εκδοθεί από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Η «κομμένη» ταυτότητα είναι αποδεκτή. Εάν έχουν αλλάξει τα προσωπικά σας στοιχεία (π.χ. μεταβολή επωνύμου λόγω διαζυγίου), θα πρέπει να προσκομίσετε τα σχετικά δικαιολογητικά. Στρατιωτικοί και υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας χρησιμοποιούν την υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Επίσης, η αναγνώριση των εκλογέων μπορεί να γίνει και με χρήση της ψηφιακής ταυτότητας του άρθρου 80 του ν.4954/2022 (Α’136), ακολουθώντας τη διαδικασία ταυτοποίησης που προβλέπεται στην κοινή υπουργική απόφαση 4082/2022 (Β’ 3982) και είναι προσβάσιμη μέσω της κυβερνητικής πύλης https://wallet.gov.gr.

Η Τουρκία προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη Ρωσία, την ίδια ώρα που επιδεινώνει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι μια δυτική χώρα και οι μοναδικοί δεσμοί που έχει κρατήσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τη Δύση, είναι το ΝΑΤΟ. Το μέλλον της Τουρκίας παραμένει αχαρτογράφητο. «Η Τουρκία έχει αποφασίσει να εξισορροπεί τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά μην ξεχνάμε πως ο Ερντογάν ανέφερε πρώτα τις ασιατικές δυνάμεις, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό», λέει Αλέξανδρος Δρίβας.

Καλεσμένος στο νέο podcast του Newsbeast είναι ο διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου, διεθνολόγος και στρατηγικός αναλυτής. Ο κύριος Δρίβας θεωρεί ιδιαίτερα κρίσιμη τη νέα πενταετία Ερντογάν. «Δεν είμαι αισιόδοξος πως μετά και τις δικές μας εκλογές θα πάνε τα ελληνοτουρκικά σε ένα δρόμο που θα έχουμε μια λύση. Η Τουρκία δε θα κάνει πίσω στην ατζέντα που χτίζει εδώ και δεκαετίες. Μας έχει δείξει ότι μόνο χτίζει, δεν αφαιρεί κάτι. Δε θα πάμε σε κάποια λύση γιατί δεν έχουμε κοινούς τόπους», εξηγεί. Και συνεχίζει το συλλογισμό του: «Μην ξεχνάμε πως οι Τούρκοι τον ψήφισαν επειδή ασπάζονται τον εθνικισμό ή έστω αυτόν τον τουρκισμό – ερντογανισμό, ο καθένας όπως θέλει να τον πει, που έχει δημιουργήσει ο Ερντογάν. Από το 1923 μέχρι σήμερα ξέρουν πως το τουρκικό πολιτικό σύστημα δεν αντέχει εθνικές ήττες – θυμηθείτε τον Μεντερές. Άρα; Ο Ερντογάν θα χρησιμοποιεί πάντα την Ελλάδα ως αντίβαρο. Θέλει να αφήσει το στίγμα του. Με την Ελλάδα θεωρεί ότι δεν τα έχει καταφέρει ακόμη. Και στην Κύπρο και στο Αιγαίο, ο Ερντογάν έχει 5 χρόνια μπροστά του να αποφασίσει πράγματα. Αν θέλετε και για κάποιον άλλο λόγο. Η Ελλάδα το 2027-28, θα είναι πάνοπλη. Τα εξοπλιστικά μας προγράμματα θα είναι ολοκληρωμένα. Η Τουρκία έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας που να λέει “τώρα μπορούμε”. Η Ελλάδα δεν έχει άλλο δρόμο πέρα της αποτροπής. Πρέπει να θυμίζουμε συνεχώς στην Τουρκία πως οποιαδήποτε τρέλα θα έχει τεράστιο κόστος».

Στην ευρύτερη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Ευρώπης, ο στρατηγικός αναλυτής πιστεύει πως «ο Ερντογάν έχει φτιάξει ένα δικό του σύστημα – και στη δικαστική εξουσία και πολιτικό. Προετοιμάζεται για πολέμους. Δίνει ένα όραμα στη Τουρκία». Ο κύριος Δρίβας, μάς εξήγησε τι ακριβώς έχει συμβεί με τα F-16 και τα στάσιμα εξοπλιστικά προγράμματα από τις ΗΠΑ. «Το θέμα των F-16 έχει προκύψει από το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου το ’21, όπου η Τουρκία έκανε μια τεράστια παραγγελία. Αρκεί να πούμε ότι είναι η ανανέωση 80 F-16 και η αγορά καινούργιων 40. Όλα αυτά, μαζί με τον βαρύ οπλισμό τους. Αυτό ανέρχεται περίπου στα 20 δισ. δολάρια. Πρέπει να σκεφτούμε πως τον ερχόμενο Οκτώβρη κλείνουν δύο έτη και δεν έχει πάρει η Τουρκία ούτε την έγκριση του Λευκού Οίκου ώστε να σταλεί τελικά το αίτημα στο Κογκρέσο, όπου εκεί είναι αυτό που λέμε “στάση Μενέντεζ”. Αυτό είναι μια παραδοξότητα, αρνητική βέβαια για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, όπου από το 2018 και μετά, η Τουρκία, στην κυριολεξία, δεν έχει πάρει ούτε βίδα. Να τα βάλουμε λίγο σε σύγκριση. Το μεγαλύτερο εμπάργκο που έχει επιβληθεί ποτέ από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Τουρκία, ήταν το 1974 μετά την εισβολή στην Κύπρο και διήρκησε πρακτικά τρία χρόνια. Σήμερα έχουμε ένα εμπάργκο που πάει να αγγίξει τον έκτο χρόνο. Οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία είναι προβληματικές πριν κάνει το αίτημα η Τουρκία».

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ

Οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών BRICS συναντήθηκαν στη Νότια Αφρική στις αρχές Ιουνίου. Σκοπός η συζήτηση κυρίως δύο θεμάτων. Ένταξη νέων μελών και δημιουργία δικού τους νομίσματος.

Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) το 2009 που ιδρύθηκαν, θεωρούνταν μια χαλαρή ένωση κρατών. Εκτός της Ρωσίας, όλες οι αναδυόμενες χώρες ήταν δυσαρεστημένες με την επικρατούσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η συμμαχία αρχικά δεν θεωρήθηκε διεθνώς ως σοβαρή πρόκληση. Αλλά τώρα οι BRICS είναι πιο ελκυστικές από ποτέ και 19 ακόμη χώρες ετοιμάζονται να συμμετάσχουν.
Οι BRICS θα μπορούσαν επίσης να περιγραφούν ως ο σημαντικός διάδοχος της Ομάδας των 77 ή των Αδεσμεύτων. Πάνω από το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις πέντε χώρες μέλη των BRICS. Ωστόσο, αυτό που είναι πιο καθοριστικό για το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τους BRICS είναι η ταχεία οικονομική άνοδος. Από την αρχή, οι BRICS έχουν εξελιχθεί σε έναν ισχυρό παγκόσμιο όμιλο.
Ενώ το μερίδιο του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος των χωρών της G7, του Φιλελεύθερου κόσμου, Γερμανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Καναδάς και ΗΠΑ, έχει μειωθεί από περίπου 50 τοις εκατό στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε 30 τοις εκατό σήμερα, οι χώρες BRICS παρουσίασαν μερίδιο στο παγκόσμιο ακαθάριστο εθνικό προϊόν, που αυξήθηκε από δέκα τοις εκατό σε 31,5 τοις εκατό το 2022.
Αλλά οι BRICS δεν είναι μια καλά δομημένη ένωση κρατών με εκτελεστικό και νομοθετικό σκέλος, όπως η ΕΕ, για παράδειγμα. Οι BRICS δεν έχουν καν κεντρική γραμματεία. Το οικονομικό βάρος είναι άνισο. Η Κίνα παράγει περισσότερο από το 70 τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος των BRICS. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στη Ρωσία είναι πέντε φορές υψηλότερο από ότι στην Ινδία. Δύο μέλη (Κίνα και Ρωσία) ανατρέπουν τις φιλοδοξίες των άλλων τριών να γίνουν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι συγκρούσεις μεταξύ Ινδίας και Κίνας, δεν έχουν ακόμη επιλυθεί και οδηγούν επανειλημμένα σε στρατιωτικές συνοριακές αψιμαχίες στα Ιμαλάια. Οι BRICS παραμένουν ένας χαλαρός σύνδεσμος που δίνει έμφαση στα κοινά συμφέροντα. Αυτό περιλαμβάνει ιδίως το εμπόριο και την ανάπτυξη.
Υπάρχουν όμως και ομοιότητες. Οι χώρες μέλη των BRICS επικρίνουν, τη φιλελεύθερη αφήγηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τις δυτικές φιλελεύθερες κυβερνήσεις. Τα μέλη των BRICS, Βραζιλία, Ινδία και Νότια Αφρική, καθώς και πολλές άλλες χώρες του Παγκόσμιου Νότου απαιτούν μεγαλύτερο λόγο σε διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ΠΟΕ. Από το 2014, οι χώρες BRICS ίδρυσαν τη δική τους αναπτυξιακή τράπεζα ως αντίβαρο στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Οι BRICS στοχεύουν να σπάσουν την υπεροχή της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης και την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία του δολαρίου των ΗΠΑ. Στην επόμενη σύνοδο κορυφής των BRICS τον Αύγουστο του 2023 στη Νότια Αφρική, η πιθανή επέκταση των μελών θα παίξει σημαντικό ρόλο. Μεταξύ άλλων, η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Ιράν, η Ινδονησία, η Ταϊλάνδη, η Σενεγάλη, η Αργεντινή και η Βενεζουέλα υπέβαλαν αίτηση για ένταξη.

Η <<αποδολαριοποίηση>> του διεθνούς εμπορίου είναι η λέξη-κλειδί. Τον Μάρτιο του 2023, η Βραζιλία και η Κίνα συμφώνησαν να συναλλάσσονται στα αντίστοιχα εθνικά τους νομίσματα, το κινεζικό γιουάν RMB και το ρεάλ Βραζιλίας. Η Κίνα και η Ρωσία χρησιμοποιούν επίσης αυτή την αμοιβαία διαδικασία.
Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της ομάδας BRICS. Πολλές χώρες στον Παγκόσμιο Νότο ψήφισαν το ψήφισμα του ΟΗΕ του Μαρτίου 2022 που καταδικάζει τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας. Από τις πέντε χώρες του BRICS, ωστόσο, μόνο η Βραζιλία συμφώνησε, η Ρωσία καταψήφισε και η Κίνα, η Ινδία και η Νότια Αφρική απείχαν.

Ο στόχος των Δυτικών να χτυπήσουν τη Ρωσία οικονομικά μέσω κυρώσεων. Αυτό όμως επηρέασε κατά κύριο λόγο το εμπόριο με την Κίνα, της οποίας η οικονομία είχε επίσης υποστεί ζημιά από τις σκληρές πολιτικές της κορονοϊού.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις στον Παγκόσμιο Νότο, για ευνόητους λόγους, δίνουν προτεραιότητα στα δικά τους οικονομικά συμφέροντα από την υποστήριξη του μποϊκοτάζ της Ρωσίας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εντείνει τις εντάσεις μεταξύ της Δύσης και του Παγκόσμιου Νότου, ο οποίος αισθάνεται πιεσμένος να πάρει πλευρά σε έναν πόλεμο στην Ευρώπη. Υπάρχουν και οι μνήμες από την εποχή της αποικιοκρατίας, από την οποία υποφέρουν ακόμη και σήμερα πολλές χώρες. Αυτό έγινε σαφές σε συνέντευξη Τύπου στην Κινσάσα. Ο Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Felix Tshisekedi, επεσήμανε στον Γάλλο καλεσμένο του, τον Πρόεδρο Emmanuel Macron, μπροστά στις κάμερες ότι έπρεπε να αλλάξει το είδος της συνεργασίας: <<Ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν η Γαλλία και η Ευρώπη δεν είναι ο πρέπων. Πρέπει να αρχίσουν να μας σέβονται και να βλέπουν τους Αφρικανούς με διαφορετικό τρόπο. Πρέπει να μας μιλούν με συγκεκριμένο τόνο. Όχι σαν να έχουν πάντα απόλυτο δίκιο και εμείς όχι>>.
Πολλές χώρες στον Παγκόσμιο Νότο συμμερίζονται τη φιλοσοφία των BRICS για τη δημιουργία αντιστάθμισης στο G7.

 

Πάσχα του Καλοκαιριού. Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για τον λαό, επειδή η Παναγία <<μετέστη προς την ζωήν>>. Εξάλλου, τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζουν ο Παναγιώτης, η Μαρία και η Δέσποινα. Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου γιορτάζεται με λιγότερο εμφατικό τρόπο στις λοιπές ορθόδοξες και καθολικές χώρες του κόσμου, στις περισσότερες από τις οποίες ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία, όπως και στην Ελλάδα. Οι προτεσταντικές ομολογίες θεωρούν την Κοίμηση της Θεοτόκου δευτερεύουσα εορτή, επειδή δεν βασίζεται σε βιβλικές αναφορές. Η διαφορά αυτή φαίνεται ανάγλυφα στη Γερμανία, όπου ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία μόνο στα καθολικά κρατίδια του Ζάαρλαντ και της Βαυαρίας.

ΤΗΝΟΣ. Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το Ιταλικό υποβρύχιο <<Ντελφίνο>>,  έπληξε με τρεις τορπίλες το Ελληνικό πολεμικό πλοίοκαταδρομικό,  <<Ελλη>>. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το <<Έλλη>> βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του Έλλη, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία.

Ο Γκέερτ Βίλντερς (Χέιρτ Βίλντερς), είναι  Ολλανδός πολιτικός, βουλευτής και ηγέτης του  PVV, <Κόμμα για την Ελευθερία>. Ξεκίνησε από το Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία από το οποίο αποχώρησε το 2004 γιατί υποστήριζε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κόμμα του κέρδισε την πρώτη θέση, με 37 έδρες, στις βουλευτικές εκλογές τις 22 Νοεμβρίου 2023.

Ο ΒΙΛΝΤΕΡΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.

EN ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Δημήτρης Σταθακόπουλος Σε αυτήν τη λυκοφιλία ξέρετε ποιός είναι το θήραμα

ΔΕΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

ΣΟΥΒΑΛΤΖΗ

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΥΛΗ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΗΘΩΝ

ΚΥΠΡΟΣ Όσο κι αν προσπαθεί η Ευρώπη να κάνει τους Τούρκους πολιτισμένο λαό ματαιοπονεί

Αν γνωρίζατε από τι φτιάχνεται το φιδάκι για τα κουνούπια δεν θα το ανάβατε ποτέ

10/06/2024

Το γνωστό σε όλους μας φιδάκι που ανάβουμε το καλοκαίρι στο μπαλκόνι για να απομακρύνει τα ενοχλητικά κουνούπια, παρασκευάζεται από μία αποξηραμένη σκόνη πύρεθρου το οποίο είναι ένα φυσικό υλικό που προέρχεται από ένα είδος χρυσάνθεμου.
Το πύρεθρο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως πονοκέφαλο ναυτία, έμετο, ερεθισμό στο δέρμα ή τα μάτιακαι φλεγμονή. Σε περίπτωσης κατάποσης, μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα της γλώσσας και των χειλιών, σπασμούς, μυική μαρμαρυγή, αναπνευστικά προβλήματα, ακόμη και θάνατο. Στο πύρεθρο βρίσκονται οι πυρεθρίνες. Είναι εκχύλισμα από τις εντομοκτόνες χημικές ουσίες. Έχουν γενικά καρκινογόνα δράση σε ζώα όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες και σε παρατεταμένη χρονική περίοδο.

Μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι ο καπνός που παράγεται από την καύση μιας σπείρας, είναι πολύ επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ζημιά που προκαλείται στους πνεύμονες από ένα πηνίο κουνουπιών είναι ισοδύναμη με την ζημία που γίνεται από 100 τσιγάρα.

Άλλοι ερευνητές υπολογίζουν ότι ένα φλεγόμενο πηνίο παράγει την ίδια ποσότητα σωματιδίων που παράγουν 75-137 αναμμένα τσιγάρα και εκπέμπει τόση φορμαλδεΰδη όση απελευθερώνεται από 51 τσιγάρα.

olympia