Ο ιστορικός Σαράντης Καργάκος στο άρθρο του με θέμα "Καταστροφή η Γενοκτονία" γράφει: «Δεν είμαι Μικρασιάτης ...αλλά πρέπει να το πω, όσο κι αν ενοχλώ ή γίνομαι δυσάρεστος. Χωρίς τους Πόντιους σήμερα δεν θα μιλούσαμε για γενοκτονία…Χάρη στο πείσμα, τη μαχητικότητα των Ποντίων καθιερώθηκε και όρος Γενοκτονία στον τόπο μας...Αξίζει, λοιπόν, κάθε έπαινος γι’ αυτό προς τους Ποντίους αδελφούς μας που μας θυμίζουν διαρκώς με τον δυναμισμό τους πως: “Η Ρωμανία και αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο»”. Η γενναιοδωρία της γενικής αποδοχής, όπως την εννοεί ο ελλαδίτης διανοούμενος δεν βλάπτει, όταν μάλιστα συμβάλλει στον κοινό εθνικό στόχο που είναι η πολιτική της ενότητας. Επειδή όμως η μνήμη στην Ελλάδα θυσιάζεται συνήθως στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων θα πρέπει τουλάχιστον να θυμόμαστε τους πρωτοπόρους, τους αγώνες και τις ιδέες τους για το Ποντιακό ζήτημα και την μελλοντική του πορεία. Είναι η μοναδική τους αμοιβή.
Με αφορμή τις δηλώσεις του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη για την τοποθέτηση μιας πλάκας στην πλατεία Ελευθερίας για τους πρόσφυγες του Πόντου, σε έναν χώρο, μνήμης του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος απαντούμε, κάποιοι που σεβόμαστε τη μνήμη των νεκρών μας με ένα ηχηρό ΟΧΙ.
Ο Δήμος οφείλει, όπως σωστά έπραξε και βρήκε χρήματα για το μνημείο του Ολοκαυτώματος στο σιδηροδρομικό σταθμό, να βρει και έναν χώρο για να στηθεί το μουσείο και το ερευνητικό κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού. Αυτό χρωστούσε και χρωστά στον προσφυγικό ποντιακό Ελληνισμό και όχι μια πλάκα.
Οι πλάκες με τους Ποντίους τελειώσανε.
ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ
Οι πλάκες με τους Ποντίους τελειώσανε.
ΑΝΤΛΗΣΗ ΠΗΓΗΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου