Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Πολύ λυπήθηκα όταν είδα ότι σας αποστράτευσαν. Δε ξέρω αν καταφέρω να μείνω στο ένδοξο Π.Ν μας, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι θα μου λείψει πολύ όταν δέναμε π2 με τη ΚΦ ΚΑΣΟΣ και άκουγα ότι θα φύγετε με το καραβάκι. Κάθε φορά που το άκουγα έτρεχα στη πρύμνη του πλοίου για να σας χαιρετήσω. Κάτι τόσο μικρό μα τόσο πολύτιμο για μένα που δυστυχώς έφυγε κι αυτό. Ήθελα τόσο πολύ να έρθω να σας επισκεφτώ, να σας μιλήσω για λίγο, να μάθω έστω και λίγα πράγματα από εσάς, αλλά είχα παράλληλα τον φόβο να πλησιάσω για να μη γραφτώ ποινολόγιο. Κρίμα, το μετανιώνω, που δε το ρίσκαρα και πλέον είναι αργά. Μακάρι Παναγία μου να σας ξανά δω στο ΝΣ και θα έρθω δίχως δεύτερη σκέψη. Τελειώνοντας θα ήθελα να μοιραστώ έναν στίχο μαζί σας.
«Ζήσε τώρα το τώρα και όχι αργότερα, ζήσε με όσα έχεις μη θες περισσότερα, βούτα στη ζωή πριν μείνουν μόνο απόνερα, γιατί όσα έχουμε είναι τα πιο όμορφα όνειρα». Μέσα από τη ψυχή μου σας εύχομαι υγεία και η Παναγία δίπλα σας.
Με όλο το σεβασμό και αγάπη Ναύτης Π. Τούρζας
Ο αντιναύαρχος δεν άφησε ασχολίαστη την επιστολή και απάντησε:
Σε ευχαριστώ Θεέ μου που 40 χρόνια δεν έχασα έναν άνθρωπο, δεν απολογήθηκα σε Οικογένεια Μητέρα ή Πατέρα για το παιδί του, δεν τραυματίσθηκα παρά τα όσα επικίνδυνα έκανα. Είχα τους Φύλακες Αγγέλους μου από πάνω μου.
Και πάντοτε παρέδιδα περισσότερους από όσους παραλάμβανα. Γέμισα το Ναυτικό με παιδιά που τους έκανα να το αγαπήσουν και να σταδιοδρομήσουν. Ζήτω τα παιδιά του Πολεμικού Ναυτικού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου