Τον τελευταίο καιρό πολλοί δημοσιογράφοι, πολιτικοί, στρατηγικοί αναλυτές, προσπαθούν να εξηγήσουν την συμπεριφορά του Ερντογάν και την συχνά προκλητικότατη στάση του έναντι της χώρας μας και όχι μόνο. Το μόνιμο λάθος κάθε φορά που γίνεται μια τέτοια συζήτηση είναι ότι γίνεται με πλήρη σχεδόν άγνοια της εσωτερικής πραγματικότητας στην Τουρκία και θα εξηγήσουμε τι εννοούμε.
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-ΤουρκολόγοςΤα τελευταία χρόνια προβάλλεται στην Τουρκία με πολύ μεγάλη τηλεθέαση ένα ατελείωτο σήριαλ (μιλάμε για πάνω από εβδομήντα επεισόδια με εκατομμύρια τηλεθεατές και το οποίο συνεχίζεται), με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Paytaht Abdulhamit» δηλαδή «Βασιλεύουσα (Κωνσταντινούπολη)-Αμντούλ Χαμίτ».
Ο Αμντούλ Χαμίτ ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος αυτοκράτορας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και κράτησε τον θρόνο του επί 33 χρόνια, από το 1876 μέχρι το 1909, οπότε και ανατράπηκε από τους άθεους, μασόνους Σιωνιστές, Νεότουρκους και εξορίστηκε στην Θεσσαλονίκη όπου κλείστηκε στην βίλα Αλλατίνη. Πέθανε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη όπου επέστρεψε μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Ονομάστηκε «κόκκινος σουλτάνος», γιατί κατηγορήθηκε για σκληρή πολιτική και κυρίως για την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων τις οποίες ολοκλήρωσαν στην συνέχεια οι Νεότουρκοι.
Επανερχόμαστε στο σήριαλ που όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά αποτέλεσε το ιδεολογικό εφαλτήριο του Ερντογάν και ο Αμπντούλ Χαμίτ το πρότυπο του.
Στο σήριαλ αυτό που διαστρέφει σε πολλά σημεία την ίδια την ιστορία, εμφανίζεται ένας θρησκευόμενος σουλτάνος – χαλίφης που θέλει να είναι ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων, (ακόμα και της βρεττανοκρατούμενης τότε Ινδίας), καθώς και των τριών ιερών πόλεων του Ισλάμ, δηλαδή της Μέκκας, Μεδίνας αλλά και της Ιερουσαλήμ, (εδώ εξηγείται η μεγάλη ευαισθησία του Ερντογάν για την Ιερουσαλήμ).
Μεγάλοι εχθροί του Αμπνούχαμιίτ που θέλουν να διαλύσουν την αυτοκρατορία του είναι οι Σιωνιστές Εβραίοι, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι και σε δεύτερο επίπεδο ακόμα και οι Αμερικανοί. Παράλληλα οι χριστιανικές μειονότητες που δρούσαν στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας με προδοτικό όπως αναφέρεται τρόπο υπονομεύοντας την.
Ενδιαφέρον είναι ότι το επίμαχο σημείο όλων αυτών των εχθρών της αυτοκρατορίας είναι, (από τότε), τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και της ευρύτερης περιοχής, (τι μας θυμίζει αυτό ;), που θέλουν να βάλουν χέρι οι εχθροί του σουλτάνου εκδιώκοντας την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του σήριαλ που υποδύεται κάποιο Ταχσίν πασά, το δεξί χέρι του σουλτάνου, παρομοίασε ακριβώς την σημερινή εποχή και τον Ερντογάν με την εποχή του Αμντουλχαμίτ, καθώς όπως υποστήριξε όπως τότε έτσι και σήμερα οι εχθροί της Τουρκίας θέλουν να την καταστρέψουν για να βάλουν χέρι στα πετρέλαια της ευρύτερης περιοχής.
Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του Αμπντουλχαμίτ στο σήριαλ είναι η «πυξίδα» της συμπεριφοράς του Ταιγίπ Ερντογάν που φιλοδοξεί να παίξει παρόμοιο ρόλο.
Προστάτης του Ισλάμ, νέος χαλίφης που αυτή την φορά θα πολεμήσει με επιτυχία όλους τους εχθρούς της Τουρκίας αναστένοντας την Οθωμανική αυτοκρατορία και κυρίως ανακτώντας τις ενεργειακές πηγές της ευρύτερης περιοχής που τις έκλεψαν παράνομα τότε.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το ιδεολογικό περίγραμμα του Ερντογάν και ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό, αν όχι καθοριστικά την μαξιμαλιστική συμπεριφορά του.
Το θέμα βεβαία δεν είναι απλό, αλλά εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την σύγχρονη επεκτατική πολιτική της Τουρκίας που στην Άγκυρα την αποδιδόμουν στην υποτιθέμενη ιστορική δικαίωση της μεγάλης ιστορικής «αδικίας» που τους έγινε στις αρχές του εικοστού αιώνα με την καταστροφική διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Το θέμα είναι αν ο τουρκικός λαός θα τον ακολουθήσει σε αυτή την νεοοθωμανική του εκστρατεία και αν ναι, ως πότε και κυρίως ποιες θα είναι οι συνέπειες στην δική μας χώρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου