Ο ΣΕΑ κατέληξε σε αυτή την πρόταση, καθώς όπως αναφέρει:
Λαμβάνοντας υπόψη:
α) ότι η τεχνική μελέτης της κατά χώραν διατήρησης των αρχαιοτήτων (η Μελέτη Βέττα) έχει εγκαταλειφθεί,
β) ότι οι αρχαιότητες του αρχαιολογικού χώρου του 4ου-9ου αι. μ.Χ. έχουν σε ένα ποσοστό ήδη απομακρυνθεί,
γ) ότι υπάρχει η προοπτική της αποκάλυψης ενός πιο σύνθετου και
πολύπλοκου αρχαιολογικού τοπίου κάτω από το στρώμα του 4ου αι. μ.Χ.
δ) ότι δημιουργείται πλέον μία αβέβαιη κατάσταση τόσο για την
τύχη των αρχαιοτήτων όσο και για την ολοκλήρωση του έργου του μετρό,
ε) τα τεχνικά δεδομένα του έργου, όπως έχουν παρουσιαστεί από
την Αττικό Μετρό και την Ανάδοχο Κοινοπραξία, σχετικά με το χρόνο
κατασκευής του Σταθμού Βενιζέλου και τη σύνδεση των 12 σταθμών της
βασικής γραμμής, αλλά και της γραμμής που οδηγεί στην Καλαμαριά, με την
ολοκλήρωση του Σταθμού Βενιζέλου, που οδηγεί όλο το έργο του Μετρό σε
παράδοση το 2025.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων διακρίνει πλέον μόνο μια εναλλακτική για την προστασία των αρχαιοτήτων και την εμπρόθεσμη (ως το τέλος 2023) ολοκλήρωση του τεχνικού έργου.
Να καταργηθεί ο Σταθμός Βενιζέλου ως σταθμός επιβατών. Να σταματήσουν οι εργασίες τεμαχισμού/απόσπασης, να εγκατασταθούν στον χώρο μόνο οι έξοδοι κινδύνου και οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του συνόλου της γραμμής του Μετρό και να αποδοθεί το επίπεδο -1 του Σταθμού ως αρχαιολογικός χώρος στους πολίτες και τους επισκέπτες της Θεσσαλονίκης από το ΥΠΠΟΑ, με άμεση επανατοποθέτηση των βυζαντινών αρχαιοτήτων που έχουν ως τώρα αποσπαστεί.
Μεταξύ των άλλων ο ΣΕΑ αναφέρει: Η απρόσκοπτη πλέον συνέχιση της απόσπασης των αρχαιοτήτων
έρχονται να συνδυαστούν με τις πρόσφατες πληροφορίες ότι κάτω από τις
αρχαιότητες του 4ου αι. μ.Χ. εντοπίζονται παλαιότερα (ρωμαϊκά)
αρχαιολογικά στρώματα, άγνωστης προς το παρόν έκτασης και σημασίας,
στοιχείο απολύτως αναμενόμενο και για το οποίο ο ΣΕΑ, όπως και όλος ο
επιστημονικός κόσμος, είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει. Βρισκόμαστε στο κέντρο της αρχαίας πόλης. Η πρόταση να παραμείνει ο αρχαιολογικός χώρος στον βυζαντινό ορίζοντα του 4ου-9ου
αι. μ.Χ., που τόσο λοιδορήθηκε από την Αττικό Μετρό και την πολιτική
ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, είναι η μόνη που ακολουθεί την αρχαιολογική επιστήμη
και πρακτική, σύμφωνα με την οποία δεν καταστρέφονται σημαντικά στρώματα
μεταγενέστερων περιόδων χάριν επιστημονικής «περιέργειας», και η μόνη
σύμφωνη με την οικονομία του έργου.
Η πυκνή στρωματογραφία με σημαντικά ευρήματα τόσο της ρωμαϊκής
όσο και της ελληνιστικής εποχής που αναμένεται να βρεθούν στη συνέχεια
της ανασκαφής απαιτεί μια εκτεταμένη, απαιτητική και χρονοβόρα ανασκαφή,
που θα θέτει συνεχώς στο προσκήνιο το ζήτημα της προστασίας και των
νέων, σημαντικών αρχαιοτήτων που έρχονται στο φως, με νέες γνωμοδοτήσεις
του ΚΑΣ και νέες αποφάσεις. Αυτή η εξέλιξη ασφαλώς θέτει εκ νέου
ανησυχητικά δεδομένα τόσο για τον αρχαιολογικό χώρο όσο και για το έργο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου