Γ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ STANFORNT. EΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ

Αμέτρητoι επιστήμονες που είχαν φτάσει στην κορυφή της ιεραρχίας έστελναν μηνύματα πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να μιλήσω, φοβάμαι να μιλήσω, εάν βγω να μιλήσω θα με καταστρέψουν, θα με τελειώσουν, θα με ποδοπατήσουν....

Είναι κάποιες από τις δηλώσεις του παγκοσμίως γνωστού Έλληνα επιστήμονα, καθηγητή Παθολογίας- Επιδημιολογίας και Πληθυσμιακής Υγείας του Πανεπιστημίου Stanford και μέλους της Αμερικανικής Εθνικής Ιατρικής Ακαδημίας, Γιάννη Ιωαννίδη. 

Μεταξύ των άλλων ο κ. Ιωαννίδης ανέφερε στο Κρήτη TV:  Οι επιστήμονες μπορεί πολλές φορές να σκεφτούν τι θα γίνει για την χρηματοδότησή τους, εάν εμφανιστούν ως επαναστάτες μέσα στο σύστημα, καθώς την επόμενη φορά που θα ζητήσω χρηματοδότηση από κάποιον οργανισμό ίσως με μηδενίσουν και μετά τι θα πρέπει; Θα πρέπει να καταστρέψω την ομάδα μου. Και σκεφτόμουν, μα είναι δυνατόν αυτός να φοβάται να μιλήσει; Και όμως είχαν δίκαιο, θα μπορούσαν να πολτοποιηθούν μέσα σε μία ημέρα. Άρα λοιπόν για ανθρώπους που συμβιβάστηκαν λυπάμαι αλλά δεν τους κατηγορώ, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να μην συμβιβαστείς. 

Σκεφτείτε ότι είναι σαν να βρίσκεται κάποιος σε μία κατάσταση εκβιασμού και κάποιοι μπορεί να είναι ίσως πιο γενναίοι από τους άλλους, αλλά μπορεί η γενναιότητα να εξηγηθεί και ως αφροσύνη ή ως επιπολαιότητα ή ότι είναι αλαφροΐσκιωτος. <<Ο Ιωαννίδης είναι αλαφροΐσκιωτος, είναι χαμένος στο διάστημα, ίσως γι' αυτό δεν τον τον ενδιαφέρει εάν θα πολτοποιηθεί>>.  

Ένας επιστήμονας μπροστά σε έναν υπεύθυνο πολιτικού γραφείου που θα συντονίσει 2-3 εφημερίδες και θα ρίξει λίγη λάσπη, είναι ανίσχυρος. Θα βγει, θα πει 2-3 πράγματα και αυτομάτως ο τελευταίος υπαλληλίσκος του πρωθυπουργικού γραφείου θα τον κονιορτοποιήσει στην κυριολεξία. Γιατί; Γιατί η κοινωνία δεν αντιδρά σε αυτό. Παρακολουθεί τρώγοντας γαριδάκια και ποπ κορν. Πιθανότατα ο ίδιος υπαλληλίσκος έχει κάνει την κοινωνία να αδρανοποιηθεί. 

Έχουμε έναν Φρανκενστάϊν που κατασκευάσαμε και αυτή τη στιγμή είναι ανεξέλεγκτος. Δεν θέλω να τον ελέγξω, σε καμία περίπτωση δεν αντισταθμίζω την λογοκρισία με λογοκρισία, αλλά αυτή τη στιγμή έχουμε έναν Φρανκενστάϊν. Τα ΜΜΕ και τα σόσιαλ έχουνε μετατραπεί σε Φρανκενστάϊν. Υπάρχουν πάρα πολλοί που μπορούν να τα χειραγωγήσουν. Υπάρχουν πάρα πολλοί που μπορούν να τα οδηγήσουν σε επιλογές που είναι ακατανόητες και παράλογες και τη στιγμή που συμβαίνουν είναι παντοδύναμες. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει αυτό το απρόβλεπτο, αυτό το χαοτικό στοιχείο, ότι η ανθρώπινη ψυχή, η ανθρώπινη σκέψη ή πίστη, θα βρεί αυτή τη λύση και θα βγει απ' αυτό τον λαβύρινθο. Αν δεν κρατήσουμε κάποια τέτοια πίστη ή ελπίδα, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε.