Και ενώ οι διαδηλώσεις θα συνεχισθούν και η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού δεν θα δεχθεί την Συμφωνία των Πρεσπών έστω και αν αυτή περάσει από τη Βουλή, οι αποκαλύψεις για την ακυρότητα της κατάπτυστης συμφωνίας συνεχίζονται. Όπως είχε δημοσιεύσει πρόσφατα η greeknewsondemand.com, είναι απαγορευτικές για τη δημιουργία κράτους από τα Σκόπια η συνθήκη Βουκουρεστίου και το πρωτόκολλο Αθηνών του 1913.
ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ
Ο καθορισμός των Ελληνο-Σερβικών κοινών συνόρων, ξεκίνησε να καθορίζεται από το Ελληνοσερβικό Πρωτόκολλο των Αθηνών της 5ης Μαΐου 1913, γνωστό και ως Πρωτόκολλο Κορομηλά – Μπόσκοβιτς από τα ονόματα των αντίστοιχων εκπροσώπων που το υπέγραψαν. (Και φυσικά μιλούμε για την υπογραφή του γνωστού μας από τον Μακεδονικό Αγώνα Λάμπρου Κορομηλά, ο οποίος στα χρόνια του «Βάλτου των Γιαννιτσών» είχε διατελέσει κρίσιμος Πρόξενος της Ελλάδας στην κατεχόμενη τότε από τους Τούρκους Θεσσαλονίκη, 1904 – 1907 και συντόνιζε τον Μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο Δεσπότης. Αργότερα έγινε Υπουργός Οικονομικών, φροντίζοντας θαυμαστά να δημιουργήσει οικονομικό απόθεμα ειδικά για τους επερχόμενους
απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ το 1913 έγινε Υπουργός Εξωτερικών πάλι από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με τον οποίο αργότερα διαφώνησε και παραιτήθηκε, ενώ δικό του έργο είναι η οργάνωση των Ελλήνων της Αμερικής και η ιδέα της ίδρυσης της Αστόρια.
Με το Πρωτόκολλο των Αθηνών, αποφασιζόταν η εντός 20 ημερών σύναψη Συνθήκης Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας, η οποία υπογράφηκε την 1 Ιουνίου 1913 και προέβλεπε κοινά Ελληνοσερβικά σύνορα (δηλαδή χωρίς παρεμβολή άλλους κράτους) και αμοιβαία στρατιωτική βοήθεια, σε περίπτωση επιθέσεως τρίτων κατά της μίας ή της άλλης χώρας.
Η εγκεκριμένη, σαφώς καθορισμένη, κοινή Ελληνο-Σερβική μεθόριος, υπογράφηκε τελικά από τους αντίστοιχους Πρωθυπουργούς Ελευθέριο
Βενιζέλο και Νικόλα Πάσιτς, κατόπιν σύνταξης ιδιαιτέρου Πρακτικού από Ειδική Διμερή Επιτροπή, επτά ημέρες πριν τη Συνθήκη Βουκουρεστίου, στις 21 Ιουλίου 1913!
ΕΡΩΤΗΜΑ 1ο: Ισχύει σήμερα εκείνο το Πρωτόκολλο Αθηνών, η Ελληνοσερβική Συμφωνία Φιλίας, Αμυντικής Συμμαχίας, που προέβλεπε ρητά κοινά σύνορα, όπως και το Πρακτικό Υπογραφής των συγκεκριμένων κοινών Συνόρων;
ΕΡΩΤΗΜΑ 2ο: Ελλάδα ή η Σερβία την έχουν καταγγείλει ή αποκηρύξει επισήμως; Διότι σιωπηλώς έχει καταπατηθεί από τρίτους με την δημιουργία του κράτους των Σκοπίων και την επίθεση Κροατών, Αλβανών και Νατοϊκών έπειτα κατά του Βελιγραδίου. Αλλά άλλο είναι η καταπάτηση, άλλο η ισχύς ή μειωμένη ισχύς και άλλο η αποκήρυξη ή καταγγελία μίας Συμφωνίας από τα υπογράφοντα μέρη.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι:
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1ο: Κανένα κράτος που θα παρεμβληθεί μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας, δεν μπορεί να θεωρεί δεδομένα τα (αυθαίρετα) σύνορά του, εάν δεν τα προσυπογράψει-αναγνωρίσει επίσημη διμερής Ελληνο-Σερβική Επιτροπή! Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει τα Σκόπια να δώσουν συγκεκριμένα ανταλλάγματα και να υπογραφεί τουλάχιστον τριμερής νέα Συνθήκη (Ελλάδας, Σερβίας, Σκοπίων). Ευνόητο είναι ότι ένας από τους όρους θα είναι η προκαταβολική πλήρης, οριστική και αμετάκλητη εγκατάλειψη του όρου Μακεδονία και των παραγώγων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2ο: Βάση των παραπάνω Πρωτοκόλλων, Συμφωνιών και Πρακτικών, Ελλάδα και Σερβία έχουν έννομο συμφέρον να καθορίσουν όχι μόνο το Όνομα, αλλά και τα Σύνορα του ενδιάμεσου κράτους, εάν αποφασίσουν τελικά θετικά για την ύπαρξή του! Και θα αποφασίσουν κάτι τέτοιο, μόνο από την στιγμή που το ενδιάμεσο κράτος δεν δημιουργεί προβλήματα σε κανένα από τα δύο κύρια κράτη. Δηλαδή Ελλάδα και Σερβία έχουν έννομο συμφέρον να απαιτήσουν όχι μόνο ουδέτερη μη βλαπτική προς αυτές Ονομασία (κανένα Όνομα που να περιλαμβάνει τους όρους «Μακεδονία» ή «Σερβία»), αλλά και τροποποίηση των Συνόρων, τροποποίηση του Συντάγματος, ελεύθερο διάδρομο-ζώνη Ελλάδας Σερβίας, μέτρα για την Ελληνική και Σερβική Μειονότητα, Εκπαιδευτικά, Εκκλησιαστικά και άλλα πολλά θέματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3ο: Τα Σκόπια δεν έχουν ούτε νόμιμο Όνομα, ούτε νόμιμα Σύνορα, καθώς αυτά είναι αποτέλεσμα και κεκτημένο του Ελληνικού και Σερβικού Στρατού το 1913!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 4ο: Υπάρχει μείζον θέμα Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και Αλύτρωτης αιώνια Ελληνικής Βόρειας Μακεδονίας, όπου ζούν σχεδόν 300.000 Έλληνες. Διότι η Ελλάδα σεβάστηκε την κοινή γραμμή των συνόρων με τη Σερβία, λόγω της Ελληνο-Σερβικής Συμφωνίας του 1913, παρότι μεγάλοι Ελληνικοί πληθυσμοί ζούσαν και ζουν επί αιώνες εκεί. Με την έκλειψη της Σερβίας και την απόσυρση του Σερβικού Στρατού, παύει να ισχύει και η Συμφωνία των Συνόρων. Η Ελλάς επομένως έχει και πρέπει να αιτηθεί ανυποχώρητα δικαιώματα επί Αχρίδας, Μοναστηρίου και περιχώρων, Κιτσέβου, Κρουσόβου, Πριλάπου (Περλεπές) Καβάρντατσι, Στρώμνιτσας, Γευγελής.
(Γι΄ αυτό και το Βόρεια Μακεδονία είναι δυο φορές ανεπίτρεπτο για ονομασία των Πλαστογράφων)
Το εάν η Ελλάς διεκδικήσει ευθέως το αλύτρωτο Ελληνικό έδαφος (γλυτώνοντας το από Ρώσους, Αλβανούς και Βουλγάρους) ή συναινέσει σε Ομοσπονδιοποίηση του με όρους και προϋποθέσεις, είναι θέμα δικό της και δικαίωμα που θα ασκηθεί την στιγμή που πρέπει.
Τα Σκόπια λοιπόν θα πρέπει να δώσουν πολύ περισσότερα του Ονόματος. Στον λάκκο που μας άνοιξαν, θα πέσουν τα ίδια μέσα. Και ο νοών νοείτω.
Αντί όμως των παραπάνω, για τα οποία αδράνησαν εγκληματικά Σερβία και Ελλάδα, έχουν παρέμβει Αλβανία και Βουλγαρία, προσπαθώντας να μοιράσουν το κρατίδιο ανάμεσά τους! Και αυτό είναι ανεπίτρεπτο, χωρίς την απόδοση και του τελευταίου Ελληνικού δικαιώματος στην περιοχή, όπου όλα τα χωριά και οι πόλεις του νότου, έχουν Ελληνικές εκκλησίες, σχολεία και αρχοντικά.
ΣΥΝΘΗΚΗ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ 1913
Η Βουλγαρία δεν είχε δεχθεί και τότε τα σύνορα που είχε δώσει ο Α΄Βαλκανικός Πόλεμος και επιτέθηκε κατά Σερβίας και Ελλάδας, αμέσως μετά τη σύναψη της Ελληνοσερβικής Αμυντικής Συμφωνίας, ενεργοποιώντας την έτσι ακαριαία, στις 16 Ιουνίου 1913, με τελικό αποτέλεσμα να ηττηθεί στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο και να ωθήσει και την Ρουμανία στο τέλος εναντίον της. Έτσι υπογράφτηκε στο Βουκουρέστι η Συνθήκη Ειρήνης (του Βουκουρεστίου) στις 28 Ιουλίου 1913, που καθόρισε τα σύνορα Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας, άρα και τα Ελληνοβουλγαρικά της εποχής (πολλοί επέκριναν τότε το αδικαιολόγητο άπλωμα της ηττημένης Βουλγαρίας στη Θράκη, παρότι είχε απελευθερώσει πολλά από τα μέρη εκείνα ο Ελληνικός Στρατός), ενώ τα Ελληνοσερβικά σύνορα είχαν ήδη καθορισθεί όπως είδαμε με το Πρωτόκολλο Αθηνών, την ΕλληνοΣερβική συμφωνία και το τελικό Οριοθετικό Πρακτικό.
Στην Διεθνή Επιτροπή μετείχαν Καθηγητές Πανεπιστημίου και εξέχοντα πρόσωπα από Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Αυστρία και Ρωσία!
Μάλιστα επισημαινόταν με σαφήνεια το πού είναι η περιοχή «Μακεδονία», αν και το βόρειο Ελληνικό τμήμα της, Αχρίδα, Μοναστήρι, Περλεπές, Κρούσοβο, Γευγελή, Σιδηρές Πύλες, Στρώμνιτσα, δεν είχε προλάβει να το ελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός στον Α΄ Βαλκανικό – καθώς είχε εμπλακεί στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης για να την σώσει από τους προελαύνοντες τότε «συμμάχους» Βουλγάρους – αλλά είχε προλάβει να την καταλάβει ο Σερβικός Στρατός, παρότι δεν υπήρχαν εκεί Σέρβοι κάτοικοΙ. Όμως η παραπάνω Ελληνοσερβική Συμφωνία Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας, προέβλεπε πως όποια εδάφη θα καταλάμβανε ο κάθε στρατός, αυτά και θα κρατούσε. Γι΄ αυτό ο Κωνσταντίνος βιαζόταν να φτάσει στο Μοναστήρι. Και δεν θα υπήρχε θέμα Σκοπίων σήμερα. Ενώ Ελλάδα και Σερβία θα εξακολουθούσαν να έχουν κοινά σύνορα. Το Βελιγράδι βέβαια χτυπάει τα τελευταία χρόνια το κεφάλι του για εκείνη την αδικαιολόγητη βιασύνη. Διότι και το έδαφος έχασε και τα κοινά συμμαχικά σύνορα με την Ελλάδα.
Από όλα τα παραπάνω και όλες τις μετέπειτα Συνθήκες Α’ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και την εν λόγω Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913, είναι σαφές ότι δεν προβλέπεται παρεμβολή κανενός απολύτως κράτους ανάμεσα σε Σερβία και Ελλάδα!
Το κρατίδιο των Σκοπίων είναι αντίθετο και με το Πρωτόκολλο Αθηνών της 5-5-1913, την ΕλληνοΣερβική Συμφωνία της 1-6-1913, το Οριοθετικό Πρακτικό της 21-7-1913 και με την Συνθήκη Βουκουρεστίου της 28-7-1913.
Η ύπαρξη χώρας, που αυτοαποκαλείται προκλητικά και αλαζονικά «Μακεδονία», είναι παντελώς αυθαίρετη και παράνομη, βασίζεται στην προπαγάνδα του Κροάτη Τίτο και τα χθόνια σχέδια της τέως Σοβιετικής Ένωσης εναντίον της Ελλάδας!
Η δε ανύπαρκτη, τεχνητή, δήθεν εθνότητα «Μακεδόνων», δεν καταγραφόταν πουθενά σε όλες τις μέχρι τότε επίσημες απογραφές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων-Κοσόβου! Εάν υπήρχε αυτό το ψευδές «έθνος» και «γλώσσα» από τα χρόνια δήθεν του …Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν θα φαινόταν κάπου στην Ιστορία ή στις απογραφές;
Μα πώς να φαινόταν αφού είναι εντελώς ανύπαρκτο, διότι οι Μακεδόνες ήταν αιωνίως Έλληνες! Ακόμη και εάν στα πιο βορεινά μέρη, μιλούσαν κάποιοι ένα τοπικό, σλαβοφανές (και όχι σλαβικό) ιδίωμα (ντοπιολαλιά), με πολλές ελληνικές, σλαβικές ή βουλγαρικές λέξεις, όπως αλλοιώθηκαν και αναμίχθηκαν μέσα στα 500 χρόνια σκοτεινής τουρκικής σκλαβιάς και βουλγαρικής καταπίεσης. Και εκείνοι που το μιλούσαν ήταν τόσο Έλληνες, ώστε οι Βούλγαροι Κομιτατζήδες τους αποκαλούσαν «μανιακούς Έλληνες«, δηλαδή «Γραικομάνους» (μανιακοί Γραικοί). Η διατήρηση ενός ψευδώνυμου Κρατιδίου, που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να αρπάξει το έδαφος της Ελλάδας, είναι έτσι κι αλλιώς προβληματική και παντελώς αμφίβολη, λόγω της αποσταθεροποιητικής τάσης των Αλβανών του Τετόβου, της έντονης βουλγαρικής εθνικής, γλωσσικής και εκκλησιαστικής διείσδυσης και της κάθετης ελληνικής αντίρρησης!
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Επομένως, Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία, μπορούσαν, μπορούν και δικαιούνται, ως μέλη της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, να διαβουλευθούν από κοινού και να αποφανθούν για την νομιμοποίηση δημιουργίας ενδιάμεσου ξεχωριστού τεχνητού κρατιδίου των Σκοπίων υπό όρους και προϋποθέσεις ή για την εκατέρωθεν ειρηνική μετά από Δημοψήφισμα απορρόφηση των αντίστοιχων Ελληνικών, Σερβικών, Βουλγαρικών κοινοτήτων που διαβιούν στο κρατίδιο αυτό, λαμβάνοντας μέριμνα και για τους Αλβανούς, αφού πρώτα ικανοποιηθεί η Σερβία στο Κόσοβο και η Ελλάδα στη Βόρειο Ήπειρο…
Αυτή θα έπρεπε να ήταν η αντιμετώπιση του Σκοπιανού εξ αρχής… Όμως Ελλάδα και Σερβία αδράνησαν, ενώ Ρωσία, Βουλγαρία και Τουρκία, έσπευσαν πρώτες να αναγνωρίσουν κράτος «Μακεδονία», οι δύο δικαιώνοντας τον Πανσλαβικό ρόλο και παρελθόν τους και η τρίτη για να δημιουργήσει ένα νέο πρόβλημα στον βορρά της Ελλάδας… Η Βουλγαρία δηλαδή ικανοποιήθηκε από την εκτροπή αυτή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου και έσπευσε να αναγνωρίσει Μακεδονία, έχοντας στο νου της παλιές κακιές συνήθειες.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Και η Αθήνα με τις κοντόφθαλμες και υποχωρητικές Ελληνικές υποτίθεται, Κυβερνήσεις, τι κάνει; Πάει να δικαιώσει και τον Πανσλαβισμό και τον Κομμουνισμό και τον Τίτο και την Τουρκία, προχωρώντας άμυαλα να αναγνωρίσει – το πολυπόθητο για τους παραπάνω- κράτος «Μακεδονία» (δεν έχει καμία σημασία το συνθετικό ή ο προσδιορισμός), βάζοντας τον λαιμό της στην πονηρή θηλιά των Σκοπίων. Δικαιώνοντας τους Κομιτατζήδες και την ψευτοεπανάσταση του Ίλιντεν.
Διότι η Ελλάδα, δεν έθεσε ποτέ ως τώρα θέμα παραβίασης της Συνθήκης Βουκουρεστίου, ώστε να εξασφαλιστεί σε όλες τις απαιτήσεις της (όνομα, σύμβολα, ταυτότητα, γλώσσα προπαγάνδα, Ελληνική Εθνική Μειονότητα) από τα Σκόπια!
Τέλος, Ελλάδα και Σερβία δεν έθεσαν ποτέ ως τώρα στα Σκόπια θέμα Ελληνο-Σερβικής Συμφωνίας 1913, για να εξασφαλίσουν επίσης όλες τις απαιτήσεις τους, αφού τα σύνορα ήταν κεκτημένο του Ελληνικού και Σερβικού Στρατού. Η Σερβία έχει επιπλέον το ζήτημα της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας και της φιλοαλβανικής τάσης του κρατιδίου ως προς το Κόσοβο, αλλά και του ελεύθερου διαδρόμου προς την Ελλάδα.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ
- Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει το Πρωτόκολλο Αθηνών, την Ελληνο-Σερβική Συμφωνία και το Οριοθετικό Πρακτικό Βενιζέλου – Πάσιτς του 1913
- Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913
- Η δημιουργία των Σκοπίων με την πλαστή ονομασία «Μακεδονία» παραβιάζει την ιστορική αλήθεια και αποτελεί διαρκή εδαφική απειλή για την Ελλάδα
- Τα Σκόπια δεν έχουν νόμιμα σύνορα με την Ελλάδα
- Η Ελλάς έχει ιστορικά, εδαφικά και μειονοτικά δικαιώματα επί του νότιου κομματιού των σημερινών Σκοπίων, το οποίο αποτελεί την αλύτρωτη, αιώνια ελληνική, Βόρεια Μακεδονία!
- Η νομιμοποίηση, η αναγνώριση, η Ονομασία και τα Σύνορα του κρατιδίου, πρέπει να καθορισθούν με Βαλκανικό Σύμφωνο, με την υπογραφή Σερβίας – Ελλάδας και την έγγραφη αποδοχή του από τα Σκόπια. Η Βουλγαρία έσπευσε ήδη να υπογράψει Συνθήκη Φιλίας με το κρατίδιο, λύνοντας προς βουλγαρικό όφελος διμερή θέματα.
- Χωρίς μια τέτοια γειτονική νομιμοποίηση και λύση διμερών προβλημάτων, πώς είναι δυνατόν να σταθεί ένα νέο, τεχνητό και με πλαστή ονομασία, γλώσσα και εθνότητα πολυδιχασμένο κράτος; Και πώς είναι δυνατόν να συναινέσει η Ελλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κάτι τέτοιο;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου